Frequency of gastrointestinal compl

Frequency of gastrointestinal complications was
higher in the control group: 63.6 vs. 47.8% of the patients
(P = 0.004). Nevertheless, the difference was due only to
the frequency of HGRV, which was present in 70 (42.4%)
patients in the control group and in 42 (26.8%) in the
study group (P = 0.003). Mean number of HGRV events
per patient was also higher in the control group
(0.96 ± 1.59 vs. 0.44 ± 0.88) (P = 0.001). The number
of events of HGRV in patients with this complication are
indicated in Table 2. No differences were appreciated
between groups in the method used for GRV measurement:
gravity drainage was used in 50.7% of the control
group patients and in 63.4% in the study group
(P = 0.19). Frequency of the remaining gastrointestinal
complications was similar in both groups (Table 3). Percentage
of patients with complementary PN during their
ICU stay was 10.6% for the control group and 17.1% for
the study group (P = 0.11).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความถี่ของระบบภาวะแทรกซ้อนได้สูงกว่าในกลุ่มควบคุม: 63.6 เทียบกับ 47.8% ของผู้ป่วย(P = 0.004) อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเป็นเพียงความถี่ของ HGRV ซึ่งมีใน 70 (42.4%)ผู้ป่วย ในกลุ่มควบคุม และ 42 (26.8%) ในการเรียนกลุ่ม (P = 0.003) หมายถึง จำนวนของกิจกรรม HGRVต่อผู้ป่วยได้ยังสูงกว่าในกลุ่มควบคุม(0.96 ± 1.59 เทียบกับ 0.44 ± 0.88) (P = 0.001) หมายเลขเหตุการณ์ของ HGRV ในผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนนี้ได้ระบุไว้ในตารางที่ 2 ความแตกต่างไม่ได้ชื่นชมระหว่างกลุ่มในวิธีการที่ใช้สำหรับประเมิน GRV:ใช้แรงโน้มถ่วงระบาย 50.7% ของตัวควบคุมกลุ่มผู้ป่วยและร้อยละ 63.4% ในกลุ่มศึกษา(P = 0.19) ความถี่ของเหลือในระบบภาวะแทรกซ้อนคล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม (ตาราง 3) เปอร์เซ็นต์ป่วย PN เสริมในระหว่างการฉุกเฉินมา 17.1% และ 10.6% ในกลุ่มควบคุมกลุ่มศึกษา (P = 0.11)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความถี่ของภาวะแทรกซ้อนระบบทางเดินอาหารก็
สูงกว่าในกลุ่มควบคุม: 63.6 เทียบกับ 47.8% ของผู้ป่วย
(p = 0.004) อย่างไรก็ตามความแตกต่างเป็นเพราะเพียงเพื่อ
ความถี่ของ HGRV ซึ่งอยู่ใน 70 (42.4%)
ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและใน 42 (26.8%) ใน
กลุ่มศึกษา (P = 0.003) จำนวนเฉลี่ยของเหตุการณ์ HGRV
ต่อผู้ป่วยก็ยังสูงกว่าในกลุ่มควบคุม
(0.96 ± 1.59 เทียบกับ 0.44 ± 0.88) (p = 0.001) จำนวน
ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น HGRV ในผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนนี้จะถูก
ระบุไว้ในตารางที่ 2 ความแตกต่างที่ไม่ได้รับการชื่นชม
ระหว่างกลุ่มในวิธีการที่ใช้ในการวัด GRV:
การระบายน้ำแรงโน้มถ่วงที่ใช้ใน 50.7% ของการควบคุม
ผู้ป่วยกลุ่มและ 63.4% ในการศึกษา กลุ่ม
(p = 0.19) ความถี่ของระบบทางเดินอาหารที่เหลือ
เป็นภาวะแทรกซ้อนที่คล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม (ตารางที่ 3) ร้อยละ
ของผู้ป่วยที่มี PN เสริมในช่วงของพวกเขา
เข้าพักห้องไอซียูเป็น 10.6% สำหรับกลุ่มควบคุมและ 17.1% สำหรับ
กลุ่มการศึกษา (p = 0.11)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความถี่ของภาวะแทรกซ้อนทางเดินอาหาร

มีสูงกว่าในกลุ่มควบคุม : 63.6 และ 47.8 % ของผู้ป่วย
( p = 0.004 ) อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเท่านั้น

เนื่องจากความถี่ของ hgrv ซึ่งในปัจจุบันคือ 70 ( 42.4 % )
ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุม และ 42 ( 26.8 %
) ในกลุ่มศึกษา ( p = 0.003 ) หมายถึงจำนวน hgrv เหตุการณ์
ต่อผู้ป่วยก็ยังสูงกว่าในกลุ่มควบคุม
( 0.96 ± 1.59 กับ 044 ± 0.88 ) ( p = 0.001 ) หมายเลข
เหตุการณ์ hgrv ในผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนนี้
แสดงในตารางที่ 2 ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มนิยม
ในวิธีการที่ใช้สำหรับการวัด grv :
ระบายแรงโน้มถ่วงใช้ 50.7 % ของผู้ป่วยกลุ่มควบคุม
และ 63.4 % ในกลุ่มศึกษา
( P = 0.19 ) ความถี่ของทางเดินอาหาร
ที่เหลือภาวะแทรกซ้อนที่ใกล้เคียงกันในทั้งสองกลุ่ม ( ตารางที่ 3 ) ร้อยละของผู้ป่วยซึ่ง PN

ตอน ICU อยู่เป็น 10.6 % สำหรับกลุ่มควบคุมและกลุ่มศึกษา 17.1 %
( P = 0.11 )