How ever, we have, to go much farth

How ever, we have, to go much farther even than this. I have said that literature as a whole grows and changes from generation to generation. This means that, as each age has its own particular lines of interest and its own particular way of thinking and feeling about things, so the literature, which it produces, is governed by certain prevailing tastes; that these taste last for a time only; and that the tastes of one age are sure to differ, and are often found to differ enormously, from those of every other. Near as we are to the great Victorian era-which was simply the ear of our fathers-there, is much in its literature, which now seems as foreign to us as its fashions in dress. We all know that authors did not write and that there was no public to enjoy the same kind of poetry in Pope’s day as in Spenser’s, or in Scott’s day as in Pope’s On Spenser’s day there was boundless enthusiasm for the Fiery Queens; in Pope’s, for the Essay on Man; in Scott’s, for The Lady of the Lake. Now the great central purpose of a history of literature-the purpose to which everything else in it secondary and subordinate-is to give a clear account of the whole transformation of literature from period to period, and so far as possible to mark out the causes which have combined to produce it. Among these causes, as l have already suggested, we have to reckon the influence of individual men; for a great writer will often create a new tastes, and make a fresh departure in the literature of his time. Yet, while full weight must be given to personal initiative and example, we must be careful not to emphasize their importance to the exclusion of all other considerations. Even the greatest genius is necessarily mounded by the culture, ideals, and mental and moral tendencies of the world in to which he is born, and the character of what he produces is therefore to a large extent determined by these.; of a man of powerful personality stamps his impress upon his age, as l have said, he also takes the impress of his age, and the success of his work, entirely original as it may seem to be, is often due to the way in which it meets or anticipates the general taste of the public to which he appeals. In this sense we have to regard every writer as a ‘product’ of his time, and so regarding hi, we have to inquire into the nature of the influences which shaped his thought, directed his taste, sand helped to give a distinctive character to his work. Such inquiry, it is evident, will often lead us rather far field. Sometimes the influences in question are purely literary’, that is, they belong to the sphere of books and sphere of books and scholarship. Thus, for example, one of the principal forces behind the English literature of the Elizabethan era was the immense enthusiasm for the Greek and Latin classics which had come with what we call the Renaissance; our writers and readers alike, were under the powerful spell of Italian literature during the that of German literature a hundred years later; while, to give one more illustration, the re-awakening from about 1750 onward, of popular interest in the long-neglected art and literature of the middle ages inspired that ‘mediaeval revival’ which presently culminated in Coleridge and Scott. In such cases we see how literature influences introduce new currents of taste, which carry even the most independent writers along with them. But often the influences, which most profoundly affect literatures, are not life, politics, and society. Whatever brings fresh interests and ideas into the life of an age, whatever tends to modify its ways of thought and feeling and to change its attitude towards men and things, must of necessity enter as a vital factor into the making of its literature. We must think of a book as though it were written outside the conditions of time and space. We must never think of a book as though it were written outside the conditions of time and space. We must think of it as the work of the man who, living in a certain age, was affected, according to the mature of his own personality, by the atmosphere and the movements of that age. The Reformation, Puritanism, the France Revolution, the enormous progress of science during the nineteenth century: it is enough to mention these to show the intimate connection between the history of literature and general history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยทำอย่างไร ได้ ไปได้มากน้อยกว่านี้ ผมได้กล่าวว่า วรรณกรรมที่เป็นทั้งการเติบโต และการเปลี่ยนแปลงจากรุ่นสู่รุ่น ซึ่งหมายความ ว่า มีอายุแต่ละบรรทัดของตนเองเฉพาะดอกเบี้ยและวิธีการคิดและความรู้สึกเกี่ยวกับสิ่ง ดังนั้นวรรณกรรม ซึ่งมันก่อให้เกิด อยู่ภายใต้รสชาติบางอย่างแลกเปลี่ยน ตัวเองเฉพาะ ที่นี้รสครั้งสุดท้ายเป็นเวลาเท่านั้น และว่า รสนิยมอายุหนึ่งจะแตกต่างกัน และมักจะพบว่าแตกต่างจากทุก ๆ อย่างมาก ใกล้เราเป็นเพื่อ วิคตอเรียดียุคซึ่งถูกเพียงแค่หูของเราพ่อมี มากในวรรณกรรมของ ซึ่งตอนนี้ ดูเหมือนว่าประเทศเราเป็นของแฟชั่นในชุด เรารู้ว่า ผู้เขียนไม่ได้เขียน และว่า มีประชาชนไม่เพลิดเพลินไปกับบทกวีประเภทเดียวกันในวันของสมเด็จพระสันตะปาปาในของ Spenser หรือวันของสก็อตในวันของสมเด็จพระสันตะปาปาบน Spenser มีมีความกระตือรือร้นไร้ขีดจำกัดสำหรับควีนส์เร่าร้อน ในของสมเด็จพระสันตะปาปา สำหรับเรียงความในคน ในของ Scott สุภาพสตรีของทะเลสาบ ตอนนี้เซ็นทรัลจุดประสงค์ของประวัติศาสตร์ของวรรณกรรมในวัตถุประสงค์ซึ่งทุกอย่างที่ในนั้นรอง และย่อย-จะให้บัญชีชัดเจนของการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของเอกสารจากรอบระยะเวลา และไกลที่สุดเพื่อหาสาเหตุซึ่งรวมการผลิต หนึ่งในสาเหตุเหล่านี้ เป็น l แล้วแนะนำ เราต้องคิดว่าอิทธิพลของแต่ละคน สำหรับนักเขียนดีจะมักสร้างรสชาติใหม่ และทำให้การเดินทางที่สดในวรรณคดีเวลาของเขา ยัง ในขณะที่น้ำหนักเต็มต้องได้รับการริเริ่มส่วนตัวและตัวอย่าง เราก็ต้องระวังไม่ให้เน้นความสำคัญของข้อยกเว้นของข้อควรพิจารณาอื่น ๆ จำเป็นต้องมี mounded มากที่สุดในการระดับอัจฉริยะวัฒนธรรม อุดมคติ และบุคลิกภาพจิตใจ และศีลธรรมของโลกที่เขาเกิดมา และของสิ่งที่เขาสร้างจึงอยู่ในระดับใหญ่ขึ้นเหล่านี้ ของบุคลิกภาพประสิทธิภาพแสตมป์ ของเขาสร้างความประทับใจตามอายุของเขา เป็น l ได้กล่าว เขายังจะสร้างความประทับใจของอายุของเขา และความสำเร็จของการทำงานของเขา เดิมทั้งหมดเพราะอาจดูเหมือนจะ มักจะเนื่องจากที่มันตรง หรือคาดรสชาติทั่วไปของประชาชนที่เขาดึงดูด ในแง่นี้เราต้องพิจารณาทุกตัวเขียนเป็น 'ผลิตภัณฑ์' เวลาของเขา และอื่น ๆ เกี่ยวกับสวัสดี เรามีการสอบถามลักษณะของอิทธิพลซึ่งทรงความคิดของเขา กำกับตัวอักษรรส ทรายช่วยให้ความโดดเด่นในการทำงานของเขา การสอบถามดังกล่าว จะเห็น จะมักนำเราค่อนข้างไกลฟิลด์ บางครั้งอิทธิพลในคำถามแท้จากวรรณกรรม ', คือ พวกเขาอยู่ในทรงกลมของหนังสือและของหนังสือและทุนการศึกษา ดังนั้น เช่น วรรณคดีอังกฤษยุคเอลิซาเบธแรงหลักการอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นความกระตือรือร้นอันยิ่งใหญ่สำหรับคลาสสิกกรีกและละตินซึ่งได้มากับสิ่งที่เราเรียกว่าเรเนซองส์ นักเขียนและผู้อ่านที่เหมือนกัน เราอยู่ภายใต้การสะกดพลังของวรรณกรรมอิตาเลียนในระหว่างที่ของวรรณคดีเยอรมันร้อยปี ใน ขณะที่ เพื่อให้ภาพประกอบเพิ่มเติมหนึ่ง การการกระตุ้นจากประมาณ 1750 เป็นต้นไป ในศิลปะกิจกรรมยาว และวรรณกรรมของยุคกลางแรงบันดาลใจที่ 'ยุคกลางฟื้นฟู' ซึ่งปัจจุบัน culminated ใน Coleridge และสก็อต ในกรณีเช่นนี้ เราเห็นว่าอิทธิพลวรรณกรรมแนะนำกระแสใหม่ของรสชาติ ซึ่งดำเนินแม้นักเขียนอิสระส่วนใหญ่พร้อม แต่มักมีอิทธิพล ที่สุดอย่างสุดซึ้งต่อกวีนิพนธ์ จะไม่ชีวิต การเมือง และสังคม สิ่งนำสดสนใจ และมีแนวโน้มความคิดชีวิตอายุ สิ่งที่ ปรับเปลี่ยนวิธีคิดและความรู้สึก และเปลี่ยนทัศนคติของคนและสิ่ง จำเป็นต้องเป็นปัจจัยสำคัญในการทำเอกสารของ เราต้องคิดว่า ของหนังสือว่าเขียนอยู่นอกเงื่อนไขของเวลาและพื้นที่ เราไม่ต้องคิดของหนังสือว่าเขียนอยู่นอกเงื่อนไขของเวลาและพื้นที่ เราต้องคิดว่า มันเป็นการทำงานของคนที่ อาศัยอยู่ในอายุแน่นอน ได้รับผลกระทบ ตามผู้ใหญ่บุคลิกภาพของตนเอง บรรยากาศและความเคลื่อนไหวของยุค การปฏิรูป การ ปฏิวัติฝรั่งเศส Puritanism ความคืบหน้าอย่างมากของวิทยาศาสตร์ในช่วงศตวรรษ: ก็เพียงพอที่จะกล่าวถึงเหล่านี้จะแสดงการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดระหว่างประวัติวรรณคดีและประวัติศาสตร์ทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่เคยเรามีที่จะไปไกลกว่านี้แม้กระทั่ง ฉันได้กล่าวว่าวรรณกรรมรวมเติบโตและการเปลี่ยนแปลงจากรุ่นสู่รุ่น ซึ่งหมายความว่าอายุแต่ละคนมีเส้นของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่น่าสนใจและวิธีการเฉพาะของตัวเองของความคิดและความรู้สึกเกี่ยวกับสิ่งดังนั้นวรรณคดีที่ผลิตจะเป็นไปตามรสนิยมแลกเปลี่ยนบาง; ลิ้มรสว่าสิ่งเหล่านี้ที่ผ่านมาในช่วงเวลาเพียง; และรสนิยมของคนหนึ่งอายุแน่ใจว่าจะแตกต่างกันและมักจะพบว่ามีความแตกต่างอย่างมากจากบรรดาอื่น ๆ ทุกคน ใกล้ที่เรามีให้กับยุควิคตอเรียที่ดีเป็นเพียงหูของบรรพบุรุษมีของเราเป็นอย่างมากในวรรณคดีซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าเป็นชาวต่างชาติที่เราเป็นแฟชั่นในชุด เราทุกคนรู้ว่าผู้เขียนไม่ได้เขียนและว่าไม่มีประชาชนจะเพลิดเพลินไปกับชนิดเดียวกันของบทกวีในวันสมเด็จพระสันตะปาปาในขณะที่สเปนเซอร์หรือในวันที่สกอตต์เหมือนอย่างในวันสมเด็จพระสันตะปาปาในสเปนเซอร์ของมีความกระตือรือร้นไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับคะนองควีนส์; ในสมเด็จพระสันตะปาปาสำหรับเรียงความในมนุษย์; ในสกอตต์สำหรับเลดี้ของทะเลสาบ ตอนนี้จุดประสงค์ของกลางที่ดีของประวัติศาสตร์ของว​​รรณกรรมที่วัตถุประสงค์ที่ทุกอย่างอื่นในระดับมัธยมศึกษาและผู้ใต้บังคับบัญชาคือการให้บัญชีที่ชัดเจนของการเปลี่ยนแปลงทั้งวรรณกรรมจากช่วงระยะเวลาและไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะทำเครื่องหมายออกสาเหตุ ที่ได้มารวมกันเพื่อสร้างมันขึ้นมา ในบรรดาสาเหตุเหล่านี้เป็นลิตรได้ชี้ให้เห็นแล้วว่าเราจะต้องคิดว่าอิทธิพลของแต่ละคนนั้น สำหรับนักเขียนที่ดีมักจะสร้างรสชาติใหม่และทำให้การเดินทางสดในวรรณคดีของเวลา แต่ในขณะที่น้ำหนักจะต้องได้รับความคิดริเริ่มส่วนบุคคลและตัวอย่างเช่นเราจะต้องระมัดระวังที่จะไม่เน้นความสำคัญของพวกเขาเพื่อการยกเว้นจากการพิจารณาอื่น ๆ ทั้งหมด แม้อัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการ mounded จำเป็นโดยวัฒนธรรมอุดมการณ์และจิตและแนวโน้มทางศีลธรรมของโลกในการที่เขาเกิดและตัวอักษรของสิ่งที่เขาผลิตดังนั้นจึงเป็นเรื่องในระดับใหญ่กำหนดโดย .; เหล่านี้ ของชายคนหนึ่งของแสตมป์บุคลิกภาพที่มีประสิทธิภาพสร้างความประทับใจให้กับอายุของเขาเป็นลิตรได้กล่าวว่าเขายังใช้เวลาประทับใจของอายุของเขาและความสำเร็จของการทำงานของเขาที่เดิมอย่างสิ้นเชิงในขณะที่มันอาจดูเหมือนจะเป็นที่มักจะเป็นเพราะวิธีการใน ซึ่งเป็นไปตามคาดการณ์หรือรสชาติทั่วไปของประชาชนที่เขาสนใจ ในแง่นี้เราต้องมองว่านักเขียนทุกคนเป็น 'สินค้า' ของเวลาและอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสวัสดีเราจะต้องสอบสวนธรรมชาติของอิทธิพลที่มีรูปทรงคิดของเขากำกับรสนิยมของเขาทรายจะช่วยให้ตัวละครที่โดดเด่น งานของเขา. สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมดังกล่าวจะเห็นมักจะนำเราไปสนามค่อนข้างไกล บางครั้งมีอิทธิพลในคำถามเป็นวรรณกรรมอย่างหมดจด 'นั่นคือพวกเขาเป็นรูปทรงกลมของหนังสือและรูปทรงกลมของหนังสือและทุนการศึกษา ดังนั้นสำหรับตัวอย่างหนึ่งของกองกำลังหลักที่อยู่เบื้องหลังวรรณคดีอังกฤษของยุคลิซาเบ ธ เป็นความกระตือรือร้นอันยิ่งใหญ่สำหรับคลาสสิกภาษากรีกและละตินซึ่งมาพร้อมกับสิ่งที่เราเรียกยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา; นักเขียนและผู้อ่านของเราเหมือนกันอยู่ภายใต้การสะกดวรรณกรรมที่มีประสิทธิภาพของอิตาลีในช่วงที่ของวรรณคดีเยอรมันร้อยปีต่อมา; ในขณะที่เพื่อให้ภาพประกอบอีกหนึ่งเรื่องการตื่นจากประมาณ 1750 เป็นต้นไปสนใจที่นิยมในศิลปะยาวที่ถูกทอดทิ้งและวรรณกรรมของยุคกลางที่เป็นแรงบันดาลใจ 'คืนชีพกลางซึ่ง culminated ในปัจจุบันโคลริดจ์และสกอตต์ ในกรณีเช่นนี้เราจะเห็นว่ามีอิทธิพลต่อวรรณกรรมแนะนำกระแสใหม่ของการลิ้มรสซึ่งดำเนินการแม้กระทั่งนักเขียนอิสระมากที่สุดพร้อมกับพวกเขา แต่มักจะมีอิทธิพลซึ่งส่วนใหญ่ส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งวรรณกรรมไม่ได้ในชีวิตการเมืองและสังคม สิ่งที่นำมาซึ่งผลประโยชน์ที่สดใหม่และความคิดเข้ามาในชีวิตของอายุที่สิ่งที่มีแนวโน้มที่จะปรับเปลี่ยนรูปแบบของความคิดและความรู้สึกและเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อผู้ชายและสิ่งที่มีความจำเป็นต้องใส่เป็นปัจจัยสำคัญลงไปในการทำของวรรณกรรมของ เราต้องคิดว่าเป็นหนังสือที่ราวกับว่ามันถูกเขียนอยู่นอกเงื่อนไขของเวลาและพื้นที่ เราจะต้องไม่เคยคิดว่าเป็นหนังสือที่ราวกับว่ามันถูกเขียนอยู่นอกเงื่อนไขของเวลาและพื้นที่ เราต้องคิดว่ามันเป็นผลงานของคนที่ได้อาศัยอยู่ในอายุบางอย่างได้รับผลกระทบตามที่ผู้ใหญ่ของบุคลิกภาพของตัวเองโดยบรรยากาศและการเคลื่อนไหวของอายุนั้น การปฏิรูป, Puritanism, ฝรั่งเศสปฏิวัติความคืบหน้าอย่างมากของวิทยาศาสตร์ในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า: มันก็เพียงพอที่จะกล่าวถึงเหล่านี้เพื่อแสดงการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดระหว่างประวัติศาสตร์ของว​​รรณกรรมและประวัติศาสตร์ทั่วไป