Similarity of medicinal plant speci

Similarity of medicinal plant species between different Karen villages in northern Thailand
About one half of the medicinal plant species were registered in only one Karen village and no medicinal plant was used in all Karen villages (Fig. 3). This shows the independence of medicinal plants used among the 14 Karen villages. As aforementioned, the Karen often search for new medicinal plant species when the species they used to employ are difficult to find. This could lead to neglect of former medicinal plant knowledge and development of new knowledge. Jaccard's similarity index values and UPGMA cluster analysis provide numerical and graphic illustrations of the low average similarity of medicinal plant species among 14 Karen villages (Table 2, Fig. 5). However, in cluster analysis based on the presence/absence data matrices, the medicinal plant species in the adjacent villages tend to have higher similarity than more distant pairs of villages. For example, Mai Lan Kam and Huay Hea, which are neighboring villages, had the highest similarity index values (0.51) among medicinal plants used. Presumably, the plant communities in surrounding forests of that pair of villages have higher similarity to each other than to plant communities of the distant areas. Therefore, villagers in the adjacent areas are constrained to select the same group of medicinal plants. Similarly with the ethnobotanical study in the caatinga lands of Pernam- buco State (NE Brazil), two different indigenous communities which inhabit the same type of environment tend to use the same set of medicinal plants (de Albuquerque et al., 2008). This also supports that local environment plays an important role in selection of medicinal plants. Another con fi rmation was found in Yang Tung Pong and Yang Po To which is distant from other Karen communities. The cluster diagram separates these two villages from the remaining 12 villages, which coincides with their geographically isolated position. The local environments sur- rounding these villages are limestone mountains (Wonganan and Caridroit, 2005) which are apparently different from other study areas. This may constrain the species that grow in these areas and, hence, force the Karen inhabitants to use different medicinal plant species from other Karen communities. Pa Taek and Mae Lod Tai are located in adjacent areas which are geographically only one kilometer from each other, and available plant diversity is likely to be very similar. However, the cluster diagram separated these villages into different groups. The most important factor for the difference in medicinal plant species used between these two villages might be the communication with the exogenous cultures because Mae Lod Tai is located more closely to other hill tribes and Thai villages than Pa Taek. Moreover, most Mae Lod Tai villagers work outside their village and are employed by Mae Lod Royal Project Development Center which promotes medicinal plant conservation to the villagers. This might provide the Karen in Mae Lod Tai with more opportunities to learn and use medicinal plant than Pa Taek villagers and make the different in medicinal plant knowledge between these two villages. The CI index can be used to compare the plant knowledge among different regions and cultures (Pardo-De-Santayana et al., 2007). It is an ef fi cient tool for highlighting those species for which there is high agreement among the surveyed cultures, thereby recognizing the shared knowledge of these people (Tardío and Pardo-De-Santayana, 2008). Our study found that most medicinal plants have different CI values in the different study areas. Many
species have high variation in CI values. For example, Sida acuta had CI values varying from 0.83 to 0.07 (Table 3). In Yang Poo To, Sida acuta was the most preferred species for treating muscular pain and all non-specialist informants who were more than 30 years old mentioned the actual use of it. In contrast only one use record from Huay Bong was mentioned to treat dizziness which gave Sida acuta the lowest CI value in that village. This re
fl
ects the different importance of medicinal plant species and medicinal plant practices among Karen villages. Remarkably, there were some medicinal plants that had high CI values and that were used to remedy the same illnesses in most Karen villages (Table 3). This indicates that although the Karen established in the different areas are constrained to use different groups of medicinal plant species, they still share some medicinal plant knowledge between their cultures as a core of traditional knowledge. Similarly in a study comparing medicinal plants usage between Thai and Chinese Akha, geographic separations force the two Akha communities to fi nd different sets of species, but they have maintained some shared traditions relating to medicinal plants (Inta et al., 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คล้ายพันธุ์พืชสมุนไพรระหว่างหมู่บ้านกะเหรี่ยงต่าง ๆ ในภาคเหนือ
เกี่ยวกับหนึ่ง ครึ่งหนึ่งของชนิดพืชสมุนไพรได้ลงทะเบียนในหมู่บ้านกะเหรี่ยงที่เดียวเท่านั้น และไม่มีพืชสมุนไพรที่ใช้ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงทั้งหมด (Fig. 3) สิ่งนี้แสดงความเป็นอิสระของพืชสมุนไพรที่ใช้ในหมู่บ้านกะเหรี่ยง 14 ดังกล่าวเป็น กะเหรี่ยงมักค้นหาชนิดพืชสมุนไพรใหม่เมื่อสายพันธุ์ที่จะใช้สอยยากต่อการค้นหา ซึ่งอาจทำให้ละเลยความรู้พืชสมุนไพรอดีตและพัฒนาองค์ความรู้ใหม่ ค่าดัชนีความคล้ายคลึงกันของ Jaccard และ UPGMA แบ่งให้เป็นตัวเลข และรูปภาพประกอบของคล้ายเฉลี่ยต่ำชนิดพืชสมุนไพรในหมู่บ้านกะเหรี่ยง 14 (ตารางที่ 2, Fig. 5) อย่างไรก็ตาม ในคลัสเตอร์ วิเคราะห์ตามข้อมูลสถานะการออนไลน์/ขาดงานเมทริกซ์ ชนิดพืชสมุนไพรในหมู่บ้านอยู่ติดกันมักจะ มีความคล้ายคลึงกันสูงกว่าคู่ของหมู่บ้านห่างไกลมากขึ้น ตัวอย่าง เชียงใหม่ลาน Kam และห้วย Hea ซึ่งอยู่ใกล้เคียงหมู่บ้าน ได้สูงสุดคล้ายดัชนีค่า (0.51) ในพืชสมุนไพรที่ใช้ ทับ ชุมชนพืชในป่าของหมู่บ้านคู่ที่คล้ายกันสูงกว่าการปลูกชุมชนในพื้นที่ห่างไกลได้ ดังนั้น ชาวบ้านในพื้นที่ติดกันมีจำกัดเพื่อเลือกกลุ่มเดียวกันของพืชสมุนไพร ในทำนองเดียวกัน กับการศึกษา ethnobotanical ใน caatinga ในที่ดินรัฐ Pernam buco (NE บราซิล), สองคนพื้นเมืองชุมชนที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมชนิดเดียวกันมักจะ ใช้ชุดเดียวกันของพืชสมุนไพร (เดออัลเบอร์เคอร์กี et al., 2008) นี้ยังสนับสนุนสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นมีบทบาทสำคัญในการเลือกพืชสมุนไพร อีกคอนfi rmation พบในโป่งตุงยางและยางปอไปซึ่งอยู่ห่างจากชุมชนกะเหรี่ยงอื่น ๆ ไดอะแกรมคลัสเตอร์แยกหมู่บ้านสองเหล่านี้จากหมู่บ้านที่เหลือ 12 ที่กรุณากับตำแหน่งของพวกเขากันทางภูมิศาสตร์แยก ในสภาพแวดล้อมท้องถิ่นซูร์-ปัดเศษนี้เป็นภูเขาหินปูน (Wonganan และ Caridroit, 2005) ซึ่งเห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากพื้นที่อื่น ๆ ศึกษา นี้อาจจำกัดสายพันธุ์ที่เติบโตในพื้นที่นี้ และ จึง บังคับให้คนกะเหรี่ยงใช้ชนิดพืชสมุนไพรต่าง ๆ จากชุมชนกะเหรี่ยงอื่น ๆ เทควนป่าแม่ลอดใต้อยู่ในพื้นที่ติดกันซึ่งเป็นเพียงหนึ่งกิโลเมตรจากกันกันทางภูมิศาสตร์ และโรงงานที่มีความหลากหลายมีแนวโน้มจะคล้ายกันมาก อย่างไรก็ตาม ไดอะแกรมคลัสเตอร์แยกหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกลุ่มที่แตกต่างกัน ปัจจัยสำคัญที่สุดสำหรับความแตกต่างในชนิดพืชสมุนไพรที่ใช้ระหว่างหมู่บ้านเหล่านี้สองอาจเป็นการสื่อสารกับวัฒนธรรมบ่อย เพราะแม่ลอดใต้ตั้งอยู่ทางชนเผ่าและหมู่บ้านไทยกว่าเทควนป่าอื่น ๆ มากขึ้น นอกจากนี้ ชาวบ้านแม่ลอดใต้ส่วนใหญ่ทำงานนอกหมู่บ้านของพวกเขา และว่าจ้าง โดยแม่ลอดศูนย์พัฒนาโครงการที่ส่งเสริมอนุรักษ์พืชสมุนไพรให้ชาวบ้าน นี้อาจให้กะเหรี่ยงแม่ลอดใต้ มีโอกาสเรียนรู้ และใช้พืชสมุนไพรมากกว่าชาวบ้านเทควนป่าทำต่าง ๆ ในพืชสมุนไพรรู้ระหว่างหมู่บ้านเหล่านี้สอง สามารถใช้ดัชนี CI เพื่อเปรียบเทียบความรู้พืชระหว่างภูมิภาคและวัฒนธรรม (Pardo-เดอ-Santayana et al., 2007) มันเป็นเครื่องมือ cient fi ef สำหรับเน้นพันธุ์เหล่านั้นซึ่งมีข้อตกลงสูงระหว่างวัฒนธรรมสำรวจ เพื่อจดจำความรู้ใช้ร่วมกันของคนเหล่านี้ (Tardío และ Pardo-เดอ-Santayana, 2008) เราพบว่า พืชยามากที่สุดมีค่า CI ต่าง ๆ ในพื้นที่ศึกษาที่แตกต่างกัน ใน
พันธุ์มีความผันแปรสูงค่า CI ตัวอย่าง acuta สีดามีค่า CI ที่แตกต่างจาก 0.83 0.07 (ตาราง 3) ในยางปู Acuta สีดาเป็นชนิดที่ต้องการมากที่สุดสำหรับการรักษาอาการปวดกล้ามเนื้อ และคุณค่าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดที่มีอายุมากกว่า 30 ปีกล่าวถึงการใช้จริงของมัน ใน ใช้เพียงหนึ่งระเบียนจากห้วยบงได้กล่าวถึงการรักษามึนซึ่งให้สีดา acuta ค่า CI ต่ำสุดในหมู่บ้านนั้น เรื่องนี้
fl
ความสำคัญแตกต่างกัน ของชนิดพืชสมุนไพร และยา ects พืชปฏิบัติท่ามกลางหมู่บ้านกะเหรี่ยง อย่างยิ่ง มีบางพืชสมุนไพรที่มีค่า CI สูง และที่ใช้บำบัดโรคเดียวกันในหมู่บ้านกะเหรี่ยงมากที่สุด (ตาราง 3) นี้แสดงว่า แม้ว่ากะเหรี่ยงก่อตั้งขึ้นในที่ต่าง ๆ พื้นที่จะจำกัดการใช้พืชสมุนไพรชนิดต่าง ๆ กลุ่ม พวกเขายังคงใช้บางความรู้พืชสมุนไพรระหว่างวัฒนธรรมของพวกเขาเป็นหลักความรู้ดั้งเดิม ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษา เปรียบเทียบยาพืชใช้ระหว่างไทยและจีนอาข่า ประโยชน์ทางภูมิศาสตร์บังคับชุมชนอาข่าสองfi nd ค่าพันธุ์ แต่พวกเขาได้รักษาประเพณีบางอย่างใช้ร่วมกันที่เกี่ยวข้องกับพืชสมุนไพร (Inta et al., 2008) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเหมือนของพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,ระหว่างหมู่บ้านกะเหรี่ยงอื่นในประเทศไทยทางตอนเหนือ
ซึ่งจะช่วยประมาณครึ่งหนึ่งของพันธุ์ไม้เป็นยาที่มาจดทะเบียนเพียงหนึ่งในหมู่บ้านกะเหรี่ยงและไม่มีโรงงานผลิตเป็นยาใช้ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงทั้งหมด(รูปที่ 3 ) โรงแรมแห่งนี้แสดงถึงความเป็นอิสระของพันธุ์ไม้ต่างๆใช้เป็นยาในหมู่ 14 หมู่บ้านชาวกะเหรี่ยง เป็นดังกล่าวกะเหรี่ยงที่มักจะค้นหาสำหรับสายพันธุ์พืชเป็นยาใหม่เมื่อสายพันธุ์ที่ใช้ในการใช้เป็นเรื่องยากที่จะค้นหา โรงแรมแห่งนี้ไม่สามารถนำไปสู่การละเลยในการพัฒนาความรู้และโรงงานผลิตเป็นยาอดีตของความรู้ใหม่ค่าดัชนีความเหมือนของ jaccard การวิเคราะห์กลุ่ม upgma และจัดให้บริการ ภาพ ประกอบที่เป็นตัวเลขและ ภาพ กราฟิกของอย่างเดียวกันโดยเฉลี่ยต่ำของพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,กลุ่ม 14 หมู่บ้านกะเหรี่ยง(ตารางที่ 2 รูป 5 ). แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังอยู่ในกลุ่มการวิเคราะห์ที่อ้างอิงกับข้อมูลการ/ไม่มีแม็ตทริกซ์พันธุ์ไม้ที่เป็นยาในหมู่บ้านใกล้กับที่มีแนวโน้มที่จะมีความละม้ายคล้ายคลึงสูงกว่าคู่อยู่ไกลออกไปในหมู่บ้าน ตัวอย่างเช่นเชียงใหม่, LAN ,กำแพงและห้วย hea ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกันได้สูงสุดดัชนีค่า( 0.51 )ที่อยู่ท่ามกลางป่าสมุนไพรใช้ สามารถสันนิษฐานได้ชุมชนโรงงานที่อยู่ในป่าโดยรอบของทั้งคู่ว่าในหมู่บ้านมีความละม้ายคล้ายคลึงสูงขึ้นต่อกันมากกว่าในการผลิตของชุมชนพื้นที่อยู่ไกลออกไปได้ ดังนั้นชาวบ้านในพื้นที่ใกล้เคียงที่มีจำกัดโดยสามารถเลือกกลุ่มเดียวกันกับที่ของพันธุ์ไม้ป่าสมุนไพร ในทำนองเดียวกันกับการศึกษาวิจัย ethnobotanical ในที่ดิน caatinga ของ pernam - รัฐ buco (ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือด้วยบราซิล)ชุมชนของทั้งสองคนพื้นเมืองที่แตกต่างกันอาศัยอยู่ ประเภท เดียวกันและสามารถใช้งานได้ใน สภาพแวดล้อม มีแนวโน้มที่จะใช้ชุดเดียวกับที่ของพันธุ์ไม้ ประเภท ยา( de Albuquerque et al . 2008 ) โรงแรมแห่งนี้ยังสนับสนุนว่าสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่นมีบทบาทสำคัญในการเลือกพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร, rmation Con fiอีกคนหนึ่งถูกพบในชุมชนทุ่งโป่งและยางใบสั่งซื้อที่มีอยู่ห่างจากกะเหรี่ยงอื่นๆยางแผน ภาพ กลุ่มที่แยกสองหมู่บ้านเหล่านี้ได้จาก 12 หมู่บ้านที่เหลือซึ่งเข้ากันอย่างแนบแน่นกับตำแหน่งทาง ภูมิศาสตร์ ของพวกเขาถูกแยกออกจากกัน สภาพแวดล้อม ในที่อยู่ข้างบนโดยรอบหมู่บ้านนี้มี ภูเขา หินปูน( wonganan และ caridroit 2005 )ซึ่งมีเห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากพื้นที่การศึกษาอื่นๆ โรงแรมแห่งนี้อาจบังคับสายพันธุ์ที่งอกขึ้นในพื้นที่เหล่านี้และดังนั้นจึงบังคับให้ชาวกะเหรี่ยงที่จะใช้พันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,แตกต่างจากชุมชนชาวกะเหรี่ยงอื่นๆ ลอด Tai ป่าเขตและแม่ฮ่องสอนตั้งอยู่ในบริเวณใกล้กับที่ตั้งทาง ภูมิศาสตร์ เป็นเพียงหนึ่งกิโลเมตรจากกันและจัดให้บริการความหลากหลายพืชมีโอกาสที่จะมีความเหมือนเป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างไรก็ตามแผน ภาพ เป็นกลุ่มที่แยกหมู่บ้านเหล่านี้เข้าสู่กลุ่มอื่นปัจจัยสำคัญที่สุดสำหรับความแตกต่างในสายพันธุ์พืชเป็นยาใช้ระหว่างสองหมู่บ้านเหล่านี้อาจเป็นการสื่อสารที่พร้อมด้วยวัฒนธรรม exogenous เพราะแม่ลอด Tai ตั้งอยู่ได้อย่างใกล้ชิดชาวเขาอื่นๆและหมู่บ้านป่าเขตไทยมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นแม่ฮ่องสอนลอด Tai ชาวบ้านส่วนใหญ่ทำงานนอกหมู่บ้านและได้รับว่าจ้างโดยแม่ลอดศูนย์พัฒนาโครงการหลวงซึ่งช่วยให้การอนุรักษ์พันธุ์พืช ประเภท ยาให้ชาวบ้าน โรงแรมแห่งนี้อาจจะให้ชาวกะเหรี่ยงในแม่ฮ่องสอนลอดต่ายด้วยโอกาสที่เพิ่มขึ้นในการเรียนรู้และใช้โรงงานผลิตเป็นยากว่าป่าเขตชาวบ้านและทำให้ความรู้แตกต่างกันในโรงงานผลิตเป็นยาที่ระหว่างทั้งสองหมู่บ้านเหล่านี้CI ดัชนีที่สามารถใช้เพื่อเปรียบเทียบความรู้โรงงานที่อยู่ท่ามกลางวัฒนธรรมและเขตพื้นที่ที่แตกต่างกัน( pardo-de - ปฏิกิริยา et al . 2007 ) เป็นเครื่องมือ EF fi cient สำหรับไฮไลต์ชนิดผู้ที่มีข้อตกลงสูงท่ามกลางวัฒนธรรมสำรวจซึ่งจะเป็นการตระหนักถึงความรู้ที่ใช้ร่วมกันของคนเหล่านี้( tardío และ pardo-de - ปฏิกิริยา 2008 )การศึกษาของเราพบว่าพันธุ์ไม้ต่างๆส่วนใหญ่เป็นยาตราสัญญลักษณ์ที่แตกต่างกันในพื้นที่การศึกษาค่าที่แตกต่างกันไป
หลายสายพันธุ์ที่มีการเปลี่ยนแปลงสูงในตราค่า ยกตัวอย่างเช่น acuta สีดาได้ปกติ: CI ค่าหลากหลายจาก 0.83 เป็น 0.07 (โต๊ะ 3 ) ในยางปูไปacuta สีดาเป็นสายพันธุ์ที่ต้องการสำหรับการปฏิบัติการกับอาการปวดกล้ามเนื้อและ informants ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้าน IT ที่เป็นมากกว่า 30 ปีกล่าวถึงการใช้มัน ในทางตรงข้ามเพียงหนึ่งบันทึกการใช้งานจากห้วยบงได้กล่าวถึงในการบำบัดอาการวิงเวียนซึ่งทำให้ acuta สีดาตราสัญญลักษณ์ต่ำสุดที่มอบความคุ้มค่าในหมู่บ้าน อีกครั้งนี้

flects ความสำคัญที่แตกต่างกันไปของพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,โรงงานผลิตเป็นยาและการปฏิบัติในหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยง อย่างเห็นได้ชัดมีพันธุ์ไม้ต่างๆเป็นยาบางอย่างที่มีตราสัญญลักษณ์สูงและคุณค่าที่ถูกใช้งานในการแก้ไขโรคเดียวกันที่อยู่ในหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงโดยส่วนใหญ่(โต๊ะ 3 )โรงแรมแห่งนี้แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าชาวกะเหรี่ยงที่ได้รับการสถาปนาขึ้นมาในบริเวณที่แตกต่างกันไปที่มีจำกัดโดยสามารถใช้กลุ่มที่แตกต่างของพันธุ์ไม้ ประเภท ยาก็ยังใช้ความรู้โรงงานผลิตเป็นยาบางส่วนระหว่างทางวัฒนธรรมของพวกเขาเป็นแกนหลักของความรู้แบบดั้งเดิม ในทำนองเดียวกันในการศึกษาเปรียบเทียบพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,การใช้งานระหว่างไทยและจีนอาข่าค้าปลีกทาง ภูมิศาสตร์ มีผลใช้บังคับทั้งสองชุมชนชาวอาข่าจะfi.แตกต่างกันของสายพันธุ์แต่มีการดูแลรักษาเป็นอย่างดีบางส่วนใช้ร่วมกันประเพณีเกี่ยวกับพันธุ์ไม้พืชสมุนไพร,(จัดอยู่ใน INTA ด้วยเช่นกัน et al . 2008 )..