Yu Yan, who was just about to raise

Yu Yan, who was just about to raise his hand to disperse the lightning clouds, paused for a moment. Turning around, he looked strangely at the person behind him who looked a little anxious. His stupid disciple was actually able to begin to think about such problems as well. Could it be that memory loss was capable of raising one’s intelligence as well?

“There’s no need for you to worry about that.” Looking strangely at this bright-minded disciple, he was unable to get used to it a little.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yu Yan ผู้กำลังจะยกมือของเขากระจายเมฆฟ้าผ่า หยุดชั่วครู่ เปิดรอบ เขามองแปลก ๆ ที่คนหลังเขาที่ดูกังวลเล็กน้อย ศิษย์โง่ของเขาเป็นจริงสามารถที่จะเริ่มคิดเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวเช่น มันอาจจะเป็นหน่วยความจำที่สูญเสียคือสามารถยกของปัญญาเป็นอย่างดี"มีอยู่ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการที่" มองแปลก ๆ ที่ศิษย์สว่างใจนี้ เขาก็ไม่ได้ใช้มันเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yu Yan ซึ่งเป็นเพียงเกี่ยวกับการยกมือของเขาที่จะแยกย้ายกันไปเมฆฟ้าผ่าหยุดชั่วคราวสักครู่ หันกลับมาเขามองแปลกที่คนที่อยู่ข้างหลังเขาที่มองเพียงเล็กน้อยกังวล ศิษย์โง่ของเขาเป็นจริงสามารถที่จะเริ่มต้นที่จะคิดเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวได้เป็นอย่างดี มันอาจจะสูญเสียความจำที่สามารถเพิ่มหน่วยสืบราชการลับของคนเช่นกัน? "ไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับที่." มองแปลกสาวกสดใสใจเดียวกันนี้เขาก็ไม่สามารถที่จะได้ใช้มันน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Yu Yan ที่กำลังยกมือเพื่อสลายสายฟ้าเมฆหยุดสักครู่ หันกลับมา เขาดูแปลก ๆที่คนอยู่เบื้องหลังเขา ที่ดูกังวลนิดหน่อย ศิษย์โง่ของเขาเป็นจริงสามารถที่จะเริ่มคิดเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวได้เป็นอย่างดี มันอาจจะสูญเสียความจำที่สามารถยกระดับของปัญญาได้เป็นอย่างดี ?" คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับว่า " ดูแปลกๆที่สดใสใจศิษย์ เขาไม่สามารถที่จะได้ใช้มันน้อย