1824 Berzelius discovers silicon by

1824 Berzelius discovers silicon by the reduction of potassium fluorosilicate with potassium: 4K + K2SiF6 → Si + 6KF. Reacting silicon with chlorine gives a volatile compound later identified as tetrachlorosilane, SiCl4: Si + 2Cl2 → SiCl4.
1863 Friedel and Craft synthesize the first silicon organic compound, tetraethylsilane: 2Zn(C2H5)2 + SiCl4 → Si(C2H5)4 + 2ZnCl2.
1871 Ladenburg observes that diethyldiethoxysilane, (C2H5)2Si(OC2H5)2, in the presence of a diluted acid gives an oil that decomposes only at a “very high temperature.”
1901–1930s Kipping lays the foundation of organosilicon chemistry with the preparation of various silanes by means of Grignard reactions and the hydrolysis of chlorosilanes to yield “large molecules.” The polymeric nature of the silicones is confirmed by the work of Stock.
1940s In the 1940s, silicones become commercial materials after Hyde of DowCorning demonstrates the thermal stability and high electrical resistance of silicone resins, and Rochow of General Electric finds a direct method to prepare silicones from silicon and methylchloride

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1824 Berzelius พบซิลิคอน โดยการลดลงของ fluorosilicate โพแทสเซียมกับโพแทสเซียม: 4K + K2SiF6 → 6KF + ซี ซิลิโคนปฏิกิริยากับคลอรีนให้สารประกอบระเหยในภายหลังว่าเป็น tetrachlorosilane, SiCl4: ศรี + 2Cl 2 → SiCl41863 ฟรีเดลและหัตถกรรมสังเคราะห์ตัวแรกซิลิคอนอินทรีย์สาร tetraethylsilane: 2Zn (C2H5) 2 + SiCl4 →ศรี (C2H5) 4 + 2ZnCl21871 Ladenburg สังเกตว่า diethyldiethoxysilane, 2Si (C2H5) (เศษ) 2 ในกรดเจือจางให้ใช้น้ำมันที่สลายตัวไปที่ "สูงมากอุณหภูมิ" เท่านั้น1901 – ปี 1930 Kipping วางรากฐานของ organosilicon เคมี ด้วยเตรียมไซเลนต่าง ๆ โดย Grignard ปฏิกิริยาและย่อยของ chlorosilanes ให้ผล "ขนาดใหญ่โมเลกุล" ธรรมชาติเมอร์ของซิลิโคนได้รับการยืนยัน โดยการทำงานของหุ้นปี 1940 ในปี 1940 ซิลิโคนเป็น วัสดุเชิงพาณิชย์หลังจากไฮด์ของ DowCorning แสดงให้เห็นถึงความมั่นคงความร้อน และความต้านทานไฟฟ้าสูงของเรซิ่นซิลิโคน และ Rochow ของทั่วไปไฟฟ้าพบว่าวิธีการเตรียมซิลิโคนซิลิโคนและ methylchloride โดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1824 โป๊ะพบซิลิกอนจากการลดลงของโพแทสเซียม fluorosilicate ด้วยโพแทสเซียม: 4K + K2SiF6 →ศรี + 6KF ปฏิกิริยาซิลิกอนด้วยคลอรีนให้สารระเหยต่อมาระบุว่าเป็น tetrachlorosilane, SiCl4: Si. + 2Cl2 → SiCl4
1863 เฟรย์และหัตถกรรมสังเคราะห์แรกซิลิคอนสารประกอบอินทรีย์ tetraethylsilane: 2Zn (C2H5) 2 + SiCl4 →ศรี (C2H5) 4 + 2ZnCl2
1871 Ladenburg สังเกตว่า diethyldiethoxysilane (C2H5) 2Si (OC2H5) 2 ในการปรากฏตัวของกรดเจือจางให้น้ำมันที่สลายตัวเท่านั้นที่เป็น "ที่มีอุณหภูมิสูงมาก."
1901-1930s Kipping วางรากฐานของ organosilicon เคมีที่มีการเตรียมความพร้อมของ ไซเลนต่างๆโดยวิธีการของปฏิกิริยา Grignard และการย่อยสลายของคลอโรเพื่อให้ผลผลิต "โมเลกุลขนาดใหญ่." ธรรมชาติพอลิเมอซิลิโคนได้รับการยืนยันจากการทำงานของสต็อก.
ปี 1940 ในปี 1940, ซิลิโคนกลายเป็นวัสดุเชิงพาณิชย์หลังจากที่ไฮด์ของ DowCorning แสดงให้เห็นถึงเสถียรภาพทางความร้อน และความต้านทานไฟฟ้าสูงของซิลิโคนเรซิ่นและ Rochow ของ General Electric พบวิธีการที่ตรงเพื่อเตรียมความพร้อมซิลิโคนจากซิลิคอนและ methylchloride