Emotions can increase food intake i

Emotions can increase food intake in one group of persons, e.g. restrained eaters, but decrease food intake in another group, e.g. non-restrained eaters. Furthermore, different emotions may increase or decrease eating in the same group of individuals. For example, boredom may be associated with increased appetite, but sadness with decreased appetite (e.g. Pudel & Richter, 1980). This twofold variability (across individuals and emotions) has been neglected by previous research. Based on an individual difference model, it was mostly examined whether eating habits predispose people to increase food intake in response to negative emotions ( Greeno & Wing, 1994). The present paper introduces an integrative model that takes into account both individual characteristics and emotion features. First, the empirical evidence on variability of emotion-induced changes of eating is summarized briefly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อารมณ์สามารถเพิ่มการรับประทานอาหารในแต่ละกลุ่มของบุคคล เช่น ยับยั้ง eaters แต่ลดรับประทานอาหารในกลุ่มอื่น eaters ไม่ยับยั้งเช่น นอกจากนี้ อารมณ์ต่าง ๆ อาจเพิ่ม หรือลดในกลุ่มเดียวกันของแต่ละบุคคล ตัวอย่าง ความเบื่ออาจเกี่ยวข้องกับความอยากอาหารเพิ่มขึ้น แต่ความโศกเศร้ากับความอยากอาหารลดลง (เช่น Pudel และถือ 1980) ความแปรผันนี้สองเท่า (ทั้งบุคคลและอารมณ์) ได้รับที่ไม่มีกิจกรรม โดยงานวิจัยก่อนหน้านี้ ตามแบบจำลองผลต่างแต่ละ มันถูกส่วนใหญ่ตรวจสอบว่านิสัยการกิน predispose คนเพื่อเพิ่มปริมาณอาหารในการตอบสนองอารมณ์เชิงลบ (Greeno & วิง 1994) กระดาษมีแนะนำแบบจำลองแบบบูรณาการว่า จะเข้าบัญชีแต่ละลักษณะและคุณลักษณะของอารมณ์ ครั้งแรก หลักฐานประจักษ์บนสำหรับความผันผวนของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากอารมณ์ของกินเป็นสรุปสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อารมณ์สามารถเพิ่มการบริโภคอาหารในกลุ่มบุคคลเช่นยับยั้งเสพ แต่ลดการบริโภคอาหารในกลุ่มอื่นเช่นกินที่ไม่ยับยั้ง นอกจากอารมณ์ที่แตกต่างกันอาจเพิ่มหรือลดการรับประทานอาหารในกลุ่มเดียวกันของบุคคล ตัวอย่างเช่นความเบื่อหน่ายอาจจะเกี่ยวข้องกับความอยากอาหารเพิ่มขึ้น แต่ความโศกเศร้ากับความอยากอาหารลดลง (เช่น Pudel & ริกเตอร์ 1980) นี้ความแปรปรวนสองเท่า (ตรงข้ามบุคคลและอารมณ์) ได้ถูกละเลยจากการวิจัยก่อนหน้านี้ ขึ้นอยู่กับรูปแบบที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคลก็ถูกตรวจสอบส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นนิสัยการกินที่จูงใจคนที่จะเพิ่มปริมาณอาหารในการตอบสนองต่ออารมณ์เชิงลบ (Greeno & ปีก 1994) กระดาษปัจจุบันแนะนำรูปแบบบูรณาการที่คำนึงถึงทั้งสองลักษณะส่วนบุคคลและคุณสมบัติอารมณ์ ครั้งแรกที่หลักฐานเชิงประจักษ์ในความแปรปรวนของการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นของการรับประทานอาหารโดยสรุปสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อารมณ์สามารถเพิ่มการบริโภคอาหารในกลุ่มผู้เสพ เช่น ไว้ แต่ลดปริมาณอาหารในกลุ่มอื่น เช่น ไม่ยับยั้งกินอย่างเดียว นอกจากนี้ อารมณ์ต่าง ๆ อาจเพิ่มหรือลดการรับประทานอาหารในกลุ่มเดียวกันของแต่ละบุคคล ตัวอย่างเช่น ความเบื่ออาจเกี่ยวข้องกับความอยากอาหารเพิ่มขึ้น แต่ความเศร้ากับความอยากอาหารลดลง ( เช่น pudel &ริกเตอร์ , 1980 )ความแปรปรวนประการนี้ ( ทั้งบุคคลและอารมณ์ ) ได้รับการหลงโดยการวิจัยก่อนหน้านี้ ขึ้นอยู่กับรูปแบบความแตกต่างของบุคคล ส่วนมากก็จะตรวจสอบว่านิสัยการกินจูงใจคนเพื่อเพิ่มการบริโภคอาหารในการตอบสนองต่ออารมณ์เชิงลบ ( greeno &ปีก , 1994 )กระดาษของขวัญแนะนำรูปแบบบูรณาการคำนึงถึงลักษณะของแต่ละบุคคลและอารมณ์ทั้งคุณลักษณะ แรก , หลักฐานเชิงประจักษ์ ความแปรปรวนของอารมณ์การเปลี่ยนแปลงของการรับประทานอาหารที่สรุปได้สั้น ๆ