In most of the 130 islands of Frenc

In most of the 130 islands of French Polynesia, the stenotopic mosquitoes Aedes aegypti (the main local vector for the viruses causing dengue) and Aedes polynesiensis (the main local vector of Wuchereria bancrofti) share many breeding sites in water containers such as discarded cans, coconut shells, buckets and water-storage pots and drums. In addition to selective application of insecticides, non-polluting methods of controlling these mosquitoes have been evaluated during the last decade in two main ecological situations: (1) villages, where Aedes breeding sites are typically peridomestic; and (2) flooded burrows of land crabs, the major source of Ae. polynesiensis throughout the South Pacific region. Large-scale trials of biological control agents, such as mosquito fish (Gambusia affinis and Poecilia reticulata) and copepods (Mesocyclops aspericornis), and of integrated-control strategies have demonstrated the efficacy of certain techniques and control agents against the target Aedes populations in some village situations. Generally, mechanical methods (the use of layers of polystyrene beads against mosquito larvae and pupae, and screening against adult mosquitoes) were more efficient than use of the biological control agents. By integrating several methods of control, mosquito densities (as measured by human-bait collections and larval surveys) were reduced significantly compared with the results of concurrent sampling from untreated villages, and control remained effective for months after the interventions ceased. In land-crab burrows, the first attempts to control Aedes larvae used bacterial agents (Bacillus thuringiensis) and predatory copepods gave disappointing results. Mesocyclops aspericornis could be an effective control agent if the burrows were constantly flooded, but most burrows dry out and refill periodically, so copepod populations do not survive. As it proved difficult to reach all corners of the long sinuous burrows with any control agent, larvicidal (chlorpyrifos-methyl) baits were developed for foraging crabs to carry into their burrows. This novel technique proved to be effective and could become the method of choice for treating crab burrows. Further research is underway to find the optimum (biological or chemical) larvicidal ingredient for the crab bait. Despite the ecological and logistical challenges of controlling the Aedes vectors of the dengue viruses and W. bancrofti in so many scattered islands, the French Polynesian experience indicates that relatively simple methods can be integrated and applied effectively and economically. Operationally, however, success also depends on a strong political commitment and on at-risk communities that are sufficiently motivated to maintain a good level of Aedes control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In ทั้ง 130 เกาะเฟรนช์ aegypti มากยุง stenotopic (หลักเฉพาะเวกเตอร์ป่วยไวรัสที่ก่อให้เกิด) และ polynesiensis (หลักเฉพาะเวกเตอร์ของปัญหาสาธารณ) ส่วนมากที่ใช้ร่วมกันหลายไซต์ผสมพันธุ์ในน้ำภาชนะเช่นละทิ้งกระป๋อง มะพร้าว ถัง และหม้อเก็บน้ำ และกลองได้ นอกจากโปรแกรมประยุกต์ที่ใช้กำจัดแมลงศัตรูพืช polluting ไม่ใช่วิธีการควบคุมยุงเหล่านี้ได้รับการประเมินในระหว่างทศวรรษในสองสถานการณ์ระบบนิเวศหลัก: (1) หมู่บ้าน พันธุ์อเมริกาส่วนมากมักจะ peridomestic และ burrows (2) น้ำท่วมของที่ดินปู แหล่งที่มาสำคัญของ Ae polynesiensis ทั่วภูมิภาคแปซิฟิกใต้ ทดลองขนาดใหญ่ ของตัว แทนควบคุม ปลายุง (Gambusia affinis และปลา reticulata) และ copepods (Mesocyclops aspericornis), และกลยุทธ์ควบคุมรวมได้แสดงประสิทธิภาพของเทคนิคและควบคุมตัวแทนจากประชากรมากเป้าหมายในบางสถานการณ์หมู่บ้านแน่นอน ทั่วไป วิธีกล (ใช้ของชั้นของเม็ดโฟมต่อตัวอ่อนของยุง และ pupae และคัดกรองกับยุงผู้ใหญ่) มีประสิทธิภาพมากกว่าการใช้ตัวควบคุมแทน โดยรวมหลายวิธีของการควบคุม ความหนาแน่นของยุง (มีหน่วยเป็นชุดเหยื่อมนุษย์และสำรวจ larval) ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับผลการสุ่มตัวอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมกันจากหมู่บ้านไม่ถูกรักษา และการควบคุมยังคงมีผลบังคับใช้เดือนหลังจากที่ได้หยุดงาน ในที่ดินปู burrows ครั้งแรกการควบคุมตัวอ่อนส่วนมากใช้แทนแบคทีเรีย (บาซิลลัส) และ copepods มหาศาลให้ผลย่อม Mesocyclops aspericornis อาจเป็นตัวควบคุมที่มีประสิทธิภาพแทน burrows ถูกน้ำท่วมตลอดเวลา แต่ส่วนใหญ่ burrows แห้งออก และเติมเป็นระยะ ๆ เพื่อประชากร copepod อยู่รอดไม่ เป็นเรื่องพิสูจน์ยากถึงมุมทั้งหมดของ burrows sinuous ยาวกับตัวแทนการควบคุมใด ๆ larvicidal (chlorpyrifos-methyl) เหยื่อถูกพัฒนาสำหรับปูอกเพื่อเป็น burrows ของพวกเขา เทคนิคนี้นวนิยายพิสูจน์ให้มีประสิทธิภาพ และอาจกลายเป็น วิธีการที่เลือกสำหรับการรักษา burrows ปู วิจัยเพิ่มเติมอยู่ระหว่างดำเนินการ ค้นหาเหมาะสม (ชีวภาพ หรือเคมี) larvicidal ส่วนผสมเหยื่อปู แม้ มีความท้าทาย logistical และระบบนิเวศ ของการควบคุม มากที่เวกเตอร์ ของไวรัสไข้เลือดออก และ ปริมาณสาธารณในจำนวนมากกระจายเกาะ Polynesian ฝรั่งเศสพบบ่งชี้ว่า วิธีการค่อนข้างง่ายสามารถรวม และใช้อย่างมีประสิทธิภาพ และอย่างประหยัด Operationally อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จยังขึ้นอยู่ บนความมุ่งมั่นทางการเมืองที่เข้มแข็ง และชุมชนมีความเสี่ยงที่พอมีแรงจูงใจเพื่อรักษาส่วนมากควบคุมในระดับดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนของ 130 เกาะ French Polynesia, ยุง stenotopic ยุงลาย (เวกเตอร์ท้องถิ่นหลักสำหรับไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคไข้เลือดออก) และยุง polynesiensis (เวกเตอร์ท้องถิ่นหลักของ Wuchereria bancrofti) แบ่งปันเว็บไซต์พันธุ์จำนวนมากในภาชนะบรรจุน้ำเช่นกระป๋องทิ้ง , กะลามะพร้าว, ถังและหม้อน้ำการจัดเก็บและกลอง นอกจากจะใช้ยาฆ่าแมลงที่เลือกวิธีการที่ไม่ก่อให้เกิดมลพิษในการควบคุมยุงเหล่านี้ได้รับการประเมินในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาในสองสถานการณ์ของระบบนิเวศที่สำคัญคือ (1) หมู่บ้านที่เว็บไซต์พันธุ์ยุงมักจะ peridomestic; และ (2) น้ำท่วมโพรงของปูที่ดินแหล่งที่มาของแอะ polynesiensis ทั่วภูมิภาคแปซิฟิกใต้ ขนาดใหญ่การทดลองทางชีวภาพควบคุมตัวแทนเช่นยุงปลา (Gambusia affinis และ Poecilia reticulata) และโคพีพอด (Mesocyclops aspericornis) และบูรณาการการควบคุมกลยุทธ์ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของบางเทคนิคและการควบคุมตัวแทนกับเป้าหมายยุงประชากรในบาง สถานการณ์ที่หมู่บ้าน โดยทั่วไปวิธีกล (การใช้ชั้นของลูกปัดสไตรีนกับลูกน้ำยุงและดักแด้และการตรวจคัดกรองป้องกันยุงผู้ใหญ่) มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการใช้งานของเจ้าหน้าที่ควบคุมทางชีวภาพ โดยบูรณาการหลายวิธีการควบคุมความหนาแน่นของยุง (วัดจากคอลเลกชันของมนุษย์เหยื่อและสำรวจตัวอ่อน) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับผลที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างจากหมู่บ้านพร้อมกันได้รับการรักษาและการควบคุมยังคงมีประสิทธิภาพสำหรับเดือนหลังจากหยุดการแทรกแซง ในโพรงที่ดินปูความพยายามครั้งแรกในการควบคุมลูกน้ำยุงลายที่ใช้ตัวแทนแบคทีเรีย (Bacillus thuringiensis) และโคพีพอดล่าให้ผลลัพธ์ที่น่าผิดหวัง Mesocyclops aspericornis อาจจะเป็นตัวแทนควบคุมที่มีประสิทธิภาพถ้าโพรงถูกน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง แต่โพรงมากที่สุดแห้งออกและเติมเงินเป็นระยะ ๆ เพื่อให้ประชากรโคพีพอดไม่รอด ในฐานะที่ได้รับการพิสูจน์ว่ามันยากที่จะเข้าถึงทุกมุมของโพรงคดเคี้ยวยาวกับตัวแทนการควบคุมใด ๆ ฆ่าลูกน้ำยุง (chlorpyrifos-methyl) เหยื่อได้รับการพัฒนาสำหรับปูหาอาหารที่จะดำเนินการเข้าไปในโพรงของพวกเขา เทคนิคใหม่นี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพและอาจจะกลายเป็นวิธีการของทางเลือกสำหรับการรักษาโพรงปู นอกจากนี้การวิจัยนี้กำลังอยู่ระหว่างหาที่เหมาะสม (ทางชีวภาพหรือสารเคมี) ส่วนผสมฆ่าลูกน้ำยุงสำหรับเหยื่อปู แม้จะมีความท้าทายของระบบนิเวศและจิสติกส์ในการควบคุมยุงพาหะของไวรัสไข้เลือดออกและ W. bancrofti ในหมู่เกาะที่กระจายอยู่จำนวนมากดังนั้นประสบการณ์โปลีนีเซียฝรั่งเศสแสดงให้เห็นว่าวิธีการที่ค่อนข้างง่ายสามารถบูรณาการและนำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพและประหยัด ในการดำเนินงาน แต่ความสำเร็จยังขึ้นอยู่กับความมุ่งมั่นทางการเมืองที่แข็งแกร่งและชุมชนที่มีความเสี่ยงที่มีแรงจูงใจเพียงพอที่จะรักษาระดับการควบคุมที่ดีของยุงลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนใหญ่ของ 130 เกาะโปลินีเซียฝรั่งเศส ซึ่งทนต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ยุง ลูกน้ำของยุงลาย ( หลักท้องถิ่นฟรีสำหรับไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคไข้เลือดออก ) และยุงลาย polynesiensis ( เวกเตอร์ในท้องถิ่นหลักของ wuchereria bancrofti ) แบ่งปันเว็บไซต์พันธุ์มากมายในน้ำ ภาชนะ เช่น กระป๋อง ทิ้งเปลือกมะพร้าว , ถังและน้ำหม้อกระเป๋าและกลอง นอกจากการเลือกใช้สารฆ่าแมลงปลอดมลพิษวิธีควบคุมยุงเหล่านี้ได้รับการประเมินในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาใน 2 สถานการณ์นิเวศวิทยาหลัก ( 1 ) หมู่บ้านที่เพาะพันธุ์ยุงลายเว็บไซต์มักจะ peridomestic ; และ ( 2 ) น้ําท่วมโพรงของปูที่ดิน แหล่งสำคัญของเอ polynesiensis ทั่วภูมิภาคแปซิฟิกใต้ ขนาดใหญ่ขนาดทดลองควบคุมตัวแทนทางชีวภาพเช่นปลายุง ( แกมบูเซียและระดับ poecilia affinis ) และโคพิปอด ( mesocyclops aspericornis ) และกลยุทธ์การควบรวมได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของเทคนิคบางอย่างและควบคุมตัวแทนต่อเป้าหมายยุงลายประชากรในบางสถานการณ์ของหมู่บ้าน โดยวิธีกล ( ใช้ชั้นของโฟมเม็ดกับหนอน และดักแด้ ยุง ,และการคัดกรองป้องกันยุงผู้ใหญ่ ) ได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่ใช้ในการควบคุมทางชีววิทยาตัวแทน โดยการบูรณาการหลายวิธีในการควบคุมยุง ) ( วัดโดยคอลเลกชันเหยื่อมนุษย์และการสำรวจความชุกชุมของลูกน้ำยุงลาย ) ลดลงอย่างมากเมื่อเปรียบเทียบกับผลของการสุ่มจากหมู่บ้าน ดิบ และ การควบคุมยังคงมีประสิทธิภาพสำหรับเดือนหลังจากมาตรการหยุด .ในโพรงปูที่ดิน ความพยายามครั้งแรกที่จะควบคุมยุงลายลูกน้ำใช้แบคทีเรียเจ้าหน้าที่ ( Bacillus thuringiensis ) และโคพิปอดกินให้ผลลัพธ์ที่น่าผิดหวัง mesocyclops aspericornis อาจจะเป็นตัวแทนการควบคุมที่มีประสิทธิภาพถ้าโพรงถูกน้ําท่วมอย่างต่อเนื่อง แต่ เบอร์โรวส์ ส่วนใหญ่แห้งออกและเติมเป็นระยะๆ เพื่อให้ประชากรของเขตไม่รอดมันพิสูจน์ยากที่จะเข้าถึงทุกมุมของยาวอ่อนช้อยโรว์กับเจ้าหน้าที่ควบคุมลูกน้ำยุง , ( คลอร์ไพริฟอสเมทิล ) เหยื่อถูกพัฒนาขึ้นเพื่อค้นหาปูอุ้มเข้าไปในโพรง . เทคนิคใหม่นี้พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพ และอาจกลายเป็นวิธีการทางเลือกสำหรับการรักษาปู เบอร์โรว์การวิจัยดำเนินต่อไปเพื่อหาที่เหมาะสม ( ทางชีวภาพหรือเคมี ) ส่วนผสมโปรตีนสำหรับปูแล้ว แม้จะมีความท้าทายทางนิเวศวิทยาและจิสติกส์ของการควบคุมยุงลายพาหะของไข้เลือดออก และ bancrofti W มากมายกระจายอยู่ในเกาะประสบการณ์ Polynesian ฝรั่งเศสบ่งชี้ว่าวิธีการที่ค่อนข้างง่ายที่สามารถบูรณาการและประยุกต์ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพและประหยัด ดี อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จขึ้นอยู่กับความแข็งแรงทางการเมืองและปัญหาชุมชนที่แรงพอเพื่อรักษาระดับที่ดีของยุงลายควบคุม .