Lakhon is an overall term referring

Lakhon is an overall term referring to many forms of dance-drama in Thailand. It may derive from Java, where the plot of a performance is called lakon. The most archaic genre of lakhon is lakhon nora or nora from the Thai part of the Malay Peninsula, which will be discussed later. The most classical form is lakhon nai, developed at the courts of Ayutthaya and Bangkok and originally performed by royal maidens, while the popular form lakhon nok was originally performed by men.


In the nineteenth century international influences and theatrical realism led to even other forms of lakhon. The various genres differ in plot material and in some performance techniques. While nang yai and khon illustrate the events of the Ramakien and are quite epic in nature, only one of the lakhon genres bases its plots on the Ramakien. In the others, the plots are derived from the ancient Buddhist Jataka stories and folk-tales. Thus the lakhon plays often have a distinct fairy-tale character.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นระยะโดยรวมการอ้างอิงหลายรูปแบบของละครรำในประเทศไทย มันอาจมาจากชวา ที่พล็อตของประสิทธิภาพที่เรียกว่า lakon ประเภทพวกมากที่สุดของละครคือ ละครโนราหรือโนราจากส่วนไทยคาบสมุทรมลายู ซึ่งจะกล่าวถึงในภายหลัง แบบคลาสสิกที่สุดคือ ในละคร พัฒนาที่ศาลของอยุธยาและกรุงเทพมหานคร และเดิม ดำเนินการ โดยรอยัลเมเดน ในขณะที่นกมันแบบที่นิยมที่ดำเนินการ โดยคนเดิม ในศตวรรษอิทธิพลต่างชาติและความสมจริงของละครนำละครในรูปแบบอื่น ๆ ได้ ประเภทต่าง ๆ แตกต่างกัน ในแปลงวัสดุ และเทคนิคบางประสิทธิภาพ ขณะที่นางใหญ่และขอนแก่นแสดงเหตุการณ์รามเกียรติ์ และ มหากาพย์มากในธรรมชาติ เพียงหนึ่งประเภทละครฐานของผืนในรามเกียรติ์ อื่น ๆ ผืนได้มาจากเรื่องราวพุทธชาดกโบราณและ folk-tales จึง เล่นละครมักจะมีการ fairy-tale

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lakhon เป็นระยะโดยรวมหมายถึงหลายรูปแบบของการเต้นรำละครในประเทศไทย มันอาจจะเป็นผลมาจาก Java ที่พล็อตของประสิทธิภาพการทำงานที่เรียกว่าละคร ประเภทโบราณที่สุดของ lakhon เป็น lakhon nora หรือ nora จากส่วนไทยของคาบสมุทรมาเลย์ซึ่งจะกล่าวถึงในภายหลัง รูปแบบคลาสสิกมากที่สุดคือ lakhon nai พัฒนาที่สนามอยุธยาและกรุงเทพฯและสร้างสรรค์โดยพระราชสาวในขณะที่รูปแบบ lakhon นกที่นิยมได้รับการสร้างสรรค์โดยคน. ในศตวรรษที่สิบเก้าอิทธิพลระหว่างประเทศและความสมจริงละครแม้กระทั่งนำไปสู่รูปแบบอื่น ๆ lakhon หลายประเภทแตกต่างกันในพล็อตวัสดุและเทคนิคในการปฏิบัติงานบางส่วน ในขณะที่หนังใหญ่โขนและแสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรามเกียรติ์และมหากาพย์มากในธรรมชาติเพียงหนึ่งในฐานประเภท lakhon แปลงของตนในรามเกียรติ์ คนอื่น ๆ ในแปลงจะได้มาจากเรื่องราวชาดกพุทธโบราณและนิทานพื้นบ้าน ดังนั้น lakhon เล่นมักจะมีตัวละครเทพนิยายที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ละครโดยรวมเป็นคำอ้างถึงหลายรูปแบบของละครนาฏศิลป์ไทย . มันอาจได้มาจากชวา ซึ่งพล็อตของการปฏิบัติที่เรียกว่าละคร . ประเภทโบราณที่สุดของละครก็คือละครโนรา หรือโนราจากคนไทยส่วนหนึ่งของคาบสมุทรมลายู ซึ่งจะกล่าวถึงในภายหลัง รูปแบบคลาสสิกมากที่สุดคือละครไนการพัฒนาที่ศาลของอยุธยาและกรุงเทพฯ เดิมขับร้องโดยหลวงหญิงสาวในขณะที่ความนิยมรูปแบบละครนอกถูกแสดงโดยผู้ชาย


ในศตวรรษที่สิบเก้าและอิทธิพลระหว่างประเทศสัจนิยมนำละคร แม้กระทั่งรูปแบบอื่น ๆของละคร . ประเภทต่าง ๆ ที่แตกต่างกันไปในวัสดุที่พล็อต และในบางเทคนิคการแสดงขณะที่นางใหญ่ และ แสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ในเรื่องรามเกียรติ์ และค่อนข้างมหากาพย์ในธรรมชาติเพียงหนึ่งในละครประเภทฐานแปลงในรามเกียรติ์ ในผู้อื่น แปลงมาจากโบราณพุทธชาดก ชาดกและนิทานพื้นบ้าน ดังนั้น ละครเล่น มักจะมีความแตกต่างในเทพนิยาย .