▶Listen to Fight For You by Jason D

▶Listen to Fight For You by Jason Derulo◀
"But I can't just take off" I whined. "Lucho knows how sick you are. They all think it's some viral infection. You need to rest and being with your family will do you good Neymar" Marcela advised as she stroked my hair. I sighed and nodded. She was right, I would definitely go mad if I stayed here in Barcelona.
[3 months later]
Life got busy with training and matches as usual, but there wasn’t even one single day when I didn’t think of her. I wanted to contact her, but I didn’t know how. I also didn’t want to bother her parents. I visited them whenever I could though and they liked having me over. It helped me cope with her absence by being close to her family. Her mother spontaneously told me sometimes how Olive was doing. I was glad that she was doing well, but she didn’t call home much either since she was busy travelling. I was proud of her however, because photography was her passion just like football was my passion. It made me happy that she was fulfilling her dreams of becoming a professional photographer. The first month had been the roughest, but I survived it with the help of my family and friends. The one week in Brazil did me well, because I saw my parents and it took my mind of some horrible thoughts. Once I was back in Barcelona I had Marcela, Gil, Jo, Dani and Messi to support and comfort me. They knew by now what I had done to Olive. They made it clear that I had acted like some kind of lunatic and they were right. Blackmail was one low move from me and I regretted my actions every day. Her mother had told me how cold and numb she had acted before she left Barcelona. I was the one to blame for that. I was the only one she had confided in about the blackmail back then. That showed how much she had trusted me so she had every right to treat me like she did. I just hoped that she would forgive me or at least talk to me in time. I truly hoped and prayed every day that time would heal her wounds. My belief in God and that He had a plan for me was what got me through the day.[6 months later-Olivia’s POV]
The plane from Dubai landed in Barcelona sharply at 12pm. The weather in Dubai had been great, while gloomy clouds covered the skies of Barcelona. I collected my luggage and headed to the arrival lobby. I was excited to see my family after nearly half a year. I had missed them so damn much! The arrival lobby was packed with people, since a few planes had landed. I saw people hugging, crying and laughing cheerfully as they saw their loved ones again. I smiled and looked around to find my parents, but they were nowhere to be seen. I pulled out my phone to text them when I noticed a person in front of me. I looked up and my eyeballs almost fell out of their sockets. “Hi” he said in a soft, but husky voice. I stared at him in disbelief as my heart started to pound like crazy. I was unable to move nor speak and stood there like a statue. He was wearing a tight white t-shirt that hugged his muscular body perfectly and a pair of black denim jeans. He had a new hairstyle, which suited him really well. “Let me help you with that” he said and took my luggage out of my hands. His fingers brushed mine lightly, making me shiver. “W-what are you d-doing here?” I finally stuttered. “I came to pick you up” he said as he looked me lovingly in the eyes. “I’ll g-get a c-cab” I stuttered. “Please, let me drop you. I came here just for you” he said, softly with a pleading look. I didn’t know what to reply since I was still in a state of shock. He was the last person I had expected here today at the airport. “Come on, let’s go” he said and walked ahead of me with my luggage and I had no choice but to follow him. I breathed in the familiar air of Barcelona once we were outside. “Are you alright?” he asked as he placed a hand on my shoulder. I looked at his hand and he quickly removed it. “You are cold, let’s get in the car” he said. I noticed the goosebumps on my skin and nodded.▶Listen to Fight For You by Jason Derulo◀
He put my luggage in the trunk of his Audi R8 and opened the car door for me. A few old memories filled my mind. “How are you?” he asked as he started the engine of his car. “Good thanks, you?” I mumbled and kept my eyes on the road. “I’ve been alright” he said. He turned on the radio and I noticed his tattoo, the one he had gotten for me. He caught me looking at it and smiled. I quickly looked the other way. We were both quiet during the car drive while the radio filled the car with some cheerful Spanish songs. He parked the car outside my house 20 minutes later and opened the car door for me. He got my luggage out and handed it to me. “Thanks for letting me drop you” he said. “Thanks for dropping me” I said. He smiled and I returned the smile. “See you Olive” he said. “It’s Olivia” I said and grabbed my luggage. “I’m sorry, Olivia” he said, looking a little upset. “Bye” I said and walked to my front door quickly.
[Neymar’s POV]
I was so nervous and excited, because I had been anticipating this day for the past 6 months. I had asked her parents if I could pick her up from the airport and they agreed. I got kind of close with them and they liked me a lot. I was happy about that, because it gave me hope that she would hopefully give me another chance. I was half an hour earlier at the airport and waited nervously. I spotted her soon. She was more tanned than before, her hair was longer and she looked absolutely stunning, more beautiful than I remembered her. I watched her for a couple of minutes and adored her beauty and her cute lost look. I finally went to say hi and she looked like she had seen a ghost. She talked to me at least and that was more than enough for me for the moment. She was distant and though that hurt, I was determined to win over her heart again. I would fight for her, she was the love of my life after all. I had been terrified that she might have met someone else during these past 6 months, but her mother told me that she was still single.I hugged Marcela tight and spun her around once I arrived home. “Neymar, put me down!” she squealed. I chuckled and pressed a kiss on her cheek. “Did you see her?” she asked. I nodded and smiled like an idiot. “And?” she asked. “She looked like an angel” I sighed and plunged on the couch. “Did you talk with her?” Marcela asked impatiently. “Yes, but not a lot. She let me drop her though” I said as the butterflies filled my tummy. “Take it slow, don’t push her” Marcela said. “I’m keeping to my 3 steps plan” I said. “And that is?” she frowned. “The first plan is to be romantic and charming to convince her that she belongs with me. If that fails, the second plan is to beg and cry for forgiveness until she takes me back” I said. Marcela chuckled and asked, “What’s the 3rd plan then?” “It will not be necessary, because she’ll be mine before that” I smirked. “You are so silly that it’s cute” she laughed and slapped the back of my head, playfully. “The things I do for that girl” I sighed. “If she makes you that happy, then she is definitely worth fighting for Neymar” she said. “Thanks Marcela for bearing with me for the past half year. I know I have been a pain in the ass” I sighed as I recalled some dark moments of the past months. "You are like a little bother to me Neymar, I’ll always take care of you” she smiled. I pressed a kiss on her forehead. “Okay let me finish cooking now” she chuckled.
[Olivia’s POV]
I was so happy to be home, but seeing him again made me feel some kind of way. I wasn’t mad at him anymore, though I can’t say I had forgiven him either. I wondered why my parents had let Neymar pick me up. I wanted to ask them, but we had so much to catch up on that I forgot about it soon. Adrian had gotten engaged to Gia 2 months ago and they were both home too. “Congrats to you both” I said and pulled them into a bear hug. “Thanks” they said in unison. “I’m finally ready to be an aunt” I smirked. “I’m ready to be a father too” Adrian smirked. Gia’s cheeks flushed red and she looked embarrassed, while we both burst out laughing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

▶Listen การต่อสู้สำหรับคุณ โดย Jason Derulo◀"แต่ฉันไม่สามารถว่ายออก" ฉัน whined "Lucho รู้ว่าป่วยคุณจะ พวกเขาคิดว่า มันเป็นการติดเชื้อไวรัสบางอย่าง คุณต้องการพักผ่อน และอยู่กับครอบครัวของคุณจะทำคุณ Neymar ดี"มาร์เซลาควรเป็นเธอแบบขีดลงผม ผมถอนหายใจ แล้วพยักหน้า เธอขวา ฉันจะแนะนำบ้าถ้าฉันอยู่ในบาร์เซโลน่า[เดือน 3]ชีวิตได้ยุ่งอยู่กับการฝึกอบรมและการแข่งขันตามปกติ แต่มีไม่ถึงหนึ่งวันหนึ่งเมื่อผมไม่ได้คิดว่า ของเธอ อยากจะติดต่อเธอ แต่ฉันไม่ทราบวิธีการ ยังไม่อยากรบกวนพ่อแม่ ผมเยี่ยมชมพวกเขาเมื่อใดก็ ตามแม้ว่าอาจจะชอบฉันมีมากกว่า มันช่วยให้ฉันรับมือกับการขาดงานของเธอ โดยอยู่ใกล้กับครอบครัวของเธอ แม่ของเธอทหลายบอกฉันบางครั้งวิธีทำมะกอก ผมดีใจที่เธอทำดี แต่เธอไม่ได้เรียกว่าบ้านใดมากตั้งแต่เธอเดิน ผมภูมิใจเธออย่างไรก็ตาม เนื่องจากการถ่ายภาพ ความรักของเธอเหมือนกับฟุตบอลรักของฉัน มันทำให้ฉันมีความสุขที่เธอถูกตอบสนองความฝันของเธอเป็น ช่างภาพมืออาชีพ เดือนแรกได้รับการ roughest แต่รอดชีวิต ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนและครอบครัวของฉัน สัปดาห์หนึ่งในบราซิลไม่ฉันดี เพราะเห็นพ่อมันเอาความคิดของความคิดบางอย่างน่ากลัว เมื่อผมกลับไปในบาร์เซโลนา ผมมาร์เซลา Gil โจ้ Dani และ Messi การสนับสนุนจึงฉัน พวกเขารู้ โดยขณะนี้ อะไรก็ไปทำมะกอก พวกเขาทำชัดเจนที่ผมก็ได้ปฏิบัติเช่นชนิดบางบ้า และพวกขวา กรรโชกถูกย้ายหนึ่งต่ำจากฉัน และฉัน regretted การดำเนินการของฉันทุกวัน แม่ของเธอได้บอกฉันว่าเย็น และ numb เธอได้ดำเนินก่อนเธอซ้ายบาเซโลน่า ผมได้ตำหนิว่า ผมเดียวเท่านั้นที่เธอได้เปิดเผยในเกี่ยวกับกรรโชกกลับมาแล้ว ที่แสดงให้เห็นว่าเธอมีใจฉันเพื่อเธอได้ทุกสิทธิการรักษาฉันเหมือนเธอไม่ได้ ฉันเพียงหวังว่า เธอจะยกโทษให้ฉัน หรือน้อย พูดคุยกับฉันในเวลา ฉันอย่างแท้จริงหวัง และอธิษฐานทุกวันเวลาที่จะรักษาบาดแผลของเธอ ฉันเชื่อในพระเจ้า และว่า เขามีแผนสำหรับฉันเป็นสิ่งมีฉันถึงวัน[6 เดือนหลังโอลิเวียของ POV]The plane from Dubai landed in Barcelona sharply at 12pm. The weather in Dubai had been great, while gloomy clouds covered the skies of Barcelona. I collected my luggage and headed to the arrival lobby. I was excited to see my family after nearly half a year. I had missed them so damn much! The arrival lobby was packed with people, since a few planes had landed. I saw people hugging, crying and laughing cheerfully as they saw their loved ones again. I smiled and looked around to find my parents, but they were nowhere to be seen. I pulled out my phone to text them when I noticed a person in front of me. I looked up and my eyeballs almost fell out of their sockets. “Hi” he said in a soft, but husky voice. I stared at him in disbelief as my heart started to pound like crazy. I was unable to move nor speak and stood there like a statue. He was wearing a tight white t-shirt that hugged his muscular body perfectly and a pair of black denim jeans. He had a new hairstyle, which suited him really well. “Let me help you with that” he said and took my luggage out of my hands. His fingers brushed mine lightly, making me shiver. “W-what are you d-doing here?” I finally stuttered. “I came to pick you up” he said as he looked me lovingly in the eyes. “I’ll g-get a c-cab” I stuttered. “Please, let me drop you. I came here just for you” he said, softly with a pleading look. I didn’t know what to reply since I was still in a state of shock. He was the last person I had expected here today at the airport. “Come on, let’s go” he said and walked ahead of me with my luggage and I had no choice but to follow him. I breathed in the familiar air of Barcelona once we were outside. “Are you alright?” he asked as he placed a hand on my shoulder. I looked at his hand and he quickly removed it. “You are cold, let’s get in the car” he said. I noticed the goosebumps on my skin and nodded.▶Listen to Fight For You by Jason Derulo◀เขาใส่ครับในลำต้นของ Audi R8 ของเขา และเปิดประตูรถให้ฉัน ความทรงจำกี่เติมใจ "เป็นอย่างไรคุณ" เขาถามขณะที่เขาเริ่มต้นเครื่องยนต์ของรถ "ขอบคุณที่ดี คุณ? " Mumbled และเก็บตาบนท้องถนน "ผมเคยครับ" เขากล่าวว่า เขาเปิดวิทยุ และผมสังเกตเห็นรอยสักของเขา ที่เขาได้รับสำหรับฉัน เขาจับฉันมองมัน และยิ้ม ผมได้อย่างรวดเร็วมองไปทางอื่น เรามีทั้งเงียบระหว่างขับรถรถในขณะที่วิทยุเติมรถ ด้วยบางเพลงสเปนร่าเริง เขาจอดรถนอกบ้านของฉันหลังจาก 20 นาที และเปิดประตูรถให้ฉัน เขามีกระเป๋าของฉันออก และมอบให้ฉัน "ขอบคุณสำหรับการให้ฉันฝากคุณ" เขากล่าวว่า "ขอบคุณสำหรับปล่อยฉัน" ผมพูด เขายิ้ม และฉันกลับยิ้ม "เห็นคุณมะกอก" เขากล่าวว่า "ของโอลิเวีย" ผมพูด และคว้ากระเป๋าของฉัน "ผมเสียใจ โอลิเวีย" พูด มองอารมณ์เสียเล็กน้อย "ลาก่อน" ผมพูด และเดินไปที่ประตูหน้าของฉันได้อย่างรวดเร็ว[ของ Neymar POV]I was so nervous and excited, because I had been anticipating this day for the past 6 months. I had asked her parents if I could pick her up from the airport and they agreed. I got kind of close with them and they liked me a lot. I was happy about that, because it gave me hope that she would hopefully give me another chance. I was half an hour earlier at the airport and waited nervously. I spotted her soon. She was more tanned than before, her hair was longer and she looked absolutely stunning, more beautiful than I remembered her. I watched her for a couple of minutes and adored her beauty and her cute lost look. I finally went to say hi and she looked like she had seen a ghost. She talked to me at least and that was more than enough for me for the moment. She was distant and though that hurt, I was determined to win over her heart again. I would fight for her, she was the love of my life after all. I had been terrified that she might have met someone else during these past 6 months, but her mother told me that she was still single.I hugged Marcela tight and spun her around once I arrived home. “Neymar, put me down!” she squealed. I chuckled and pressed a kiss on her cheek. “Did you see her?” she asked. I nodded and smiled like an idiot. “And?” she asked. “She looked like an angel” I sighed and plunged on the couch. “Did you talk with her?” Marcela asked impatiently. “Yes, but not a lot. She let me drop her though” I said as the butterflies filled my tummy. “Take it slow, don’t push her” Marcela said. “I’m keeping to my 3 steps plan” I said. “And that is?” she frowned. “The first plan is to be romantic and charming to convince her that she belongs with me. If that fails, the second plan is to beg and cry for forgiveness until she takes me back” I said. Marcela chuckled and asked, “What’s the 3rd plan then?” “It will not be necessary, because she’ll be mine before that” I smirked. “You are so silly that it’s cute” she laughed and slapped the back of my head, playfully. “The things I do for that girl” I sighed. “If she makes you that happy, then she is definitely worth fighting for Neymar” she said. “Thanks Marcela for bearing with me for the past half year. I know I have been a pain in the ass” I sighed as I recalled some dark moments of the past months. "You are like a little bother to me Neymar, I’ll always take care of you” she smiled. I pressed a kiss on her forehead. “Okay let me finish cooking now” she chuckled.[ของโอลิเวีย POV]ฉันมีความสุขมากจะเป็นบ้าน แต่เห็นเขาอีก ทำให้ฉันรู้สึกบางประการทาง ฉันไม่ได้บ้าที่เขาอีก แต่ไม่ว่า ฉันมีบาปอย่างใดอย่างหนึ่ง สงสัยว่า ทำไมพ่อมีให้หยิบผม Neymar อยากจะถามพวกเขา แต่เราได้มากในการตรวจว่า ฉันลืมเกี่ยวกับมันเร็ว ๆ นี้ เอเดรียนที่ได้รับหมั้นเกีย 2 เดือนที่ผ่านมา และพวกเขาทั้งสองบ้านเกินไป "ขอแสดงความยินดี กับคุณทั้งสอง" ผมว่า และพวกเขาแวะฮักหมี "ขอบคุณ" กล่าวพร้อมกัน "ฉันก็พร้อมที่จะ เป็นป้า" ผม smirked "ฉันพร้อมที่จะเป็นพ่อเกินไป" เอเดรียนที่ smirked แก้มของเกียล้างสีแดง และเธอมองอาย ในขณะที่เรา ทั้งสองปะทุหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

▶ฟังสู้เพื่อคุณ โดย เจสัน derulo ◀
" แต่ฉันไม่สามารถออกไป " ผมคราง " . lucho รู้ว่าคุณป่วยเป็น พวกเขาคิดว่ามันเป็นไวรัส . คุณต้องพักผ่อนและอยู่กับครอบครัวของคุณจะทำให้คุณดี เนย์มาร์ " marcela แนะนำเธอลูบไล้ผมของฉัน ฉันถอนหายใจและพยักหน้า เธอพูดถูก ฉันคงเป็นบ้าถ้าผมยังอยู่ที่นี่ในบาร์เซโลนา .
[ ]
3 เดือนหลังจากนั้นชีวิตก็ยุ่งอยู่กับการฝึกซ้อมและแข่งขันได้ตามปกติ แต่ไม่มีแม้แต่วันเดียวที่ฉันไม่คิดว่าเธอ ฉันอยากจะติดต่อเธอ แต่ฉันไม่ทราบวิธีการ ฉันก็ไม่อยากจะรบกวนพ่อแม่ของเธอ ผมเข้าเยี่ยมชมพวกเขา เมื่อใดก็ตามที่ฉันสามารถและถึงแม้ว่าพวกเขาชอบฉันมากกว่า มันช่วยให้ฉันรับมือกับการขาดของเธอ โดยการใกล้ชิดกับครอบครัวของเธอแม่ของเธอได้บอกบางครั้งว่ามะกอกกำลังทำอะไร ฉันดีใจที่เธอทำได้ดี แต่เธอไม่โทรกลับไม่มากนักเนื่องจากเธอกำลังเดินทาง ฉันภูมิใจในตัวเธอ แต่เพราะการถ่ายภาพคือตัณหาของเธอเหมือนฟุตบอลคือตัณหาของฉัน มันทำให้ฉันมีความสุขที่เธอได้เติมเต็มความฝันของการเป็นช่างภาพมืออาชีพเดือนแรกได้รับการ roughest แต่รอดมาได้ด้วยความช่วยเหลือจากครอบครัวและเพื่อนของฉัน หนึ่งสัปดาห์ในบราซิล ได้ผมดี เพราะผมเห็นพ่อแม่มันเอาความคิดบางความคิดที่น่ากลัว . เมื่อฉันได้กลับมาใน บาร์เซโลน่า ผม marcela กิล โจ แดเนียล และ เมสซี่ ที่สนับสนุน และปลอบฉัน พวกเขารู้ว่าตอนนี้สิ่งที่ฉันทำเพื่อมะกอกพวกเขาทำให้มันชัดเจนว่าฉันทำตัวเหมือนคนบ้า และพวกเขาจะถูก แบล็คเมล์หนึ่งเลื่อนต่ำจากผมและผมรู้สึกเสียใจในการกระทำของฉันทุกวัน แม่ของเธอบอกผมว่าเธอทำตัวเย็นชาและมึนงง ก่อนที่เธอจะออกจากบาร์เซโลนา ฉันเป็นคนหนึ่งที่จะตำหนิสำหรับที่ ฉันเป็นคนเดียวที่เธอไว้ใจเรื่องแบล็กเมล์กลับมามีเท่าไหร่ที่เธอไว้ใจผม เธอมีสิทธิที่จะทำกับฉันเหมือนที่เธอทำ ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัยฉัน หรืออย่างน้อยก็พูดคุยกับผมในเวลา แท้จริงฉันหวังว่าและอธิษฐานทุกวันว่า เวลาจะรักษาบาดแผล ความเชื่อของฉันในพระเจ้าและว่าเขามีแผนสำหรับฉันคือสิ่งที่ทำให้ฉันผ่านวัน [ 6 เดือนต่อมาคือโอลิเวีย POV ]
เครื่องบินจากดูไบมาถึงบาร์เซโลนาอย่างรวดเร็วใน 12 : 00 .สภาพอากาศในดูไบ ถูกดี ในขณะที่เมฆทะมึนปกคลุมท้องฟ้าของบาร์เซโลนา ผมเก็บสัมภาระของฉันและมุ่งหน้าไปล็อบบี้ขาเข้า . ฉันก็ตื่นเต้นที่จะได้เห็นครอบครัวหลังจากเกือบครึ่งปี ฉันคิดถึงพวกเขามากจริงๆ ครับ ล็อบบี้ขาเข้าก็เต็มไปด้วยผู้คน ตั้งแต่ไม่กี่ เครื่องบินได้ลงจอด ผมเห็นคนกอดกัน ร้องไห้ และหัวเราะอย่างร่าเริงเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักได้อีกฉันยิ้มและมองไปรอบๆเพื่อหาพ่อแม่ แต่ก็ไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น ผมดึงออกโทรศัพท์มือถือของฉันเพื่อข้อความเหล่านั้นเมื่อผมสังเกตเห็นคนที่อยู่หน้าฉัน ผมเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาของฉันแทบจะหล่นออกจากซ็อกเก็ตของพวกเขา " สวัสดีครับ " เขากล่าวในนุ่ม แต่เสียงหนักแน่น . ผมมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อ หัวใจของผมก็เริ่มกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ผมไม่สามารถที่จะขยับหรือพูดและยืนเป็นรูปปั้นอยู่ตรงนั้นเขาสวมเสื้อยืดสีขาวที่กอดแน่นร่างกายกล้ามเนื้อของเขาอย่างสมบูรณ์และคู่ของกางเกงยีนส์เป็นผ้ายีนส์สีดำ เขามีทรงผมใหม่ ซึ่งเหมาะกับเขาจริงๆ " ให้ฉันช่วยเธอนะ " เขาพูดแล้วเอากระเป๋าออกไปจากมือของฉัน นิ้วแปรงของฉันเบาๆ ทำให้ฉันหนาวสั่น " คุณ คุณจะ d-doing ที่นี่ ? " ในที่สุดฉันก็ติดอ่าง