PectinaseThe extraction yield of so

Pectinase

The extraction yield of soluble solids significantly depended (P > 0.05) on treatment time, as well as the pectinase concentration. Pectinase addition at level 50 U/100 g increased the extraction yield of soluble solids by 8.48% after 40 min. This was related to degradation of the pectin in the plant cell wall matrix and in the middle lamella into galacturonic acid units and sugars

The yield of soluble solids increased with increase in enzyme concentration (Table 4). However, the addition of the highest concentration of pectinase (100 U of pectinase/100 g) presented no significant change (P > 0.05) on the extraction yield of soluble solids compared with 50 U of pectinase/100 g. The turbidity was significantly affected (P < 0.05) by time and enzyme concentration. The turbidity decreased with increase in enzyme concentration. In fact, the turbidity falls of 76.03%, 80.14%, 83.73% and of 84.66% for 5 U, 10 U, 50 U and 100 U of pectinase after 100 min, respectively (data not shown). In the non-enzyme-treated control, at least 180 min were necessary to decrease the turbidity to a comparable level to that obtained with enzyme treatment.

The reduction of the turbidity is probably due to pectin hydrolysis in the plant cell wall matrix and in the middle lamella allowing liberation of galacturonic acid

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพคติเนผลผลิตสกัดของแข็งที่ละลายได้อย่างมีนัยสำคัญขึ้น (P> 0.05) ในวันเวลาในการรักษาเช่นเดียวกับความเข้มข้นของเพคติเนส นอกจากนี้เพคติเนสในระดับ 50 U / 100 กรัมเพิ่มขึ้นอัตราผลตอบแทนการสกัดของปริมาณของแข็งที่ละลายจาก 8.48% หลังจาก 40 นาที นี้ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการสลายตัวของเพคตินในเมทริกซ์ผนังเซลล์พืชและใบมีดตรงกลางเป็นหน่วยกรดกาแลคและน้ำตาลผลผลิตของปริมาณของแข็งที่ละลายเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ (ตารางที่ 4) แต่นอกเหนือจากความเข้มข้นสูงสุดของเพคติเนส (100 U ของเพคติเนส / 100 กรัม) นำเสนอไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ (P> 0.05) จากอัตราผลตอบแทนการสกัดของแข็งที่ละลายน้ำเมื่อเทียบกับ 50 U ของเพคติเนส / 100 กรัม ความขุ่นได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ตามเวลาและความเข้มข้นของเอนไซม์ ความขุ่นลดลงด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ ในความเป็นจริงความขุ่นของตก 76.03%, 80.14%, 83.73% และ 84.66% เป็นเวลา 5 U, U 10, 50 และ 100 U U ของเพคติเนสหลังจาก 100 นาทีตามลำดับ (ไม่ได้แสดงข้อมูล) ในการควบคุมที่ไม่ได้รับการรักษาเอนไซม์อย่างน้อย 180 นาทีมีความจำเป็นที่จะลดความขุ่นให้อยู่ในระดับเทียบเท่ากับที่ได้รับการรักษาด้วยเอนไซม์. การลดลงของความขุ่นอาจเป็นเพราะการย่อยสลายเพคตินในเมทริกซ์ผนังเซลล์พืชและใน กลางใบมีดที่ช่วยให้การปลดปล่อยของกรดกาแลค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอนไซม์เพคติเนส

การสกัดผลผลิตของของแข็งที่ละลายน้ำได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) ในเวลาการรักษา รวมทั้งเอนไซม์เข้มข้น เพิ่มเอนไซม์ในระดับ 50 u / 100 กรัม เพิ่มผลผลิตในการสกัดของแข็งที่ละลายน้ำได้ โดย 8.48 % หลังจาก 40 นาที นี้เกี่ยวข้องกับการสลายเพกตินในผนังเซลล์ของพืชและโครงสร้างเมทริกซ์ในกลางเป็นหน่วยและกรดกาแลคน้ำตาล

ผลผลิตของของแข็งที่ละลายน้ำได้เพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ ( ตารางที่ 4 ) อย่างไรก็ตาม การเพิ่มความเข้มข้นสูงสุดของเอนไซม์เพคติเนส ( 100 U ของเอนไซม์ / 100 กรัม ) ที่นำเสนอไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) ในการสกัดผลผลิตของปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ เมื่อเทียบกับ 50 U ของเอนไซม์ / 100 กรัม มีความขุ่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) โดยเวลา ความเข้มข้นของเอนไซม์ และความขุ่นลดลงเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ . ในความเป็นจริง ค่าตก 76.03 ( 80.14 % , 83.73 % และ 84.66 % 5 U , U U 10 , 50 และ 100 U ของเอนไซม์หลัง 100 นาที ตามลำดับ ( ข้อมูลไม่แสดง ) ในที่ไม่ใช่เอนไซม์ควบคุมอย่างน้อย 180 นาทีที่จำเป็นเพื่อลดความขุ่นในระดับเทียบเท่ากับที่ได้รับการรักษาด้วยเอนไซม์ .

การลดความขุ่นอาจเนื่องจากเพคตินในการย่อยผนังเซลล์ของพืชและโครงสร้างเมทริกซ์ตรงกลางให้ปลดปล่อยกรดกาแลค