Blue crabs affected with shell dise

Blue crabs affected with shell disease displayed a wide array of pathologies in response to this very common affliction. Grossly, shell disease lesions most commonly presented as variably sized brown to black foci. Such lesions ranged from very small (1 mm 2 ) to locally extensive (up to 200 mm 2 in area). The larger of the melanized lesions sometimes appeared ulcerated. The most severe lesions observed (Pamlico River shell disease-PRSD) resulted in loss of up to 25% of the entire carapace. A diverse bacterial flora consisting of aeromonads, vibrios and five other genera were isolated as the predominant organisms from shell disease lesions. Fungi were rarely observed in larger lesions. Protozoa and algae were also rarely observed on the surface of some lesions. Histologically, lesions ranged from mild erosion of the epicuticle and outermost layers of the calcified endocuticle to more extensive endocuticle erosion with accompanying inflammation. In the most severe cases, there was total loss of the endocuticle and epidermis, with pseudomembrane formation, intense haemocyte infiltration, and involvement of adjacent viscera. There was no apparent relationship between the size of gross lesions and their histological
severity (as defined by the extent of tissue damage), suggesting that gross examination of shell disease lesions is not a reliable method for assessing the damage to affected blue crabs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับผลกระทบกับโรคเปลือกปูสีน้ำเงินแสดงของ pathologies ใน affliction นี้กันมาก Grossly ได้โรคเปลือกมักแสดงเป็น variably ขนาดสีน้ำตาลกับดำ foci ได้เช่นอยู่ในช่วงจากมากขนาดเล็ก (1 mm 2) ภายในกว้างขวาง (ไม่เกิน 200 มม. 2 ในพื้นที่) ใหญ่ได้ melanized บางครั้งปรากฏ ulcerated รุนแรงที่สุดได้สังเกต (ริเวอร์ Pamlico เปลือกโรค-PRSD) ส่งผลให้สูญเสียถึง 25% ของ carapace ทั้งหมด flora แบคทีเรียหลากหลายประกอบด้วย aeromonads, vibrios และ five สกุลอื่น ๆ ถูกแยกเป็นชีวิตกันจากเปลือกโรคได้ เชื้อรามีไม่ค่อยพบในขนาดใหญ่ได้ โพรโทซัวและสาหร่ายก็ยังไม่ค่อยสังเกตบนผิวบางได้ Histologically ได้อยู่ในช่วงจากการกัดเซาะไม่รุนแรงของ epicuticle ในและชั้นนอกสุดของ calcified endocuticle การกัดเซาะ endocuticle มือมากด้วยมาพร้อมกับ inflammation ในกรณีที่ร้ายแรงที่สุด มียอดขาดทุน endocuticle และหนังกำพร้า pseudomembrane ก่อ infiltration haemocyte รุนแรง และมีส่วนร่วมของศพที่อยู่ติดกัน มีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนระหว่างขนาดของมวลรวมได้และนักสรีรวิทยาความรุนแรง (เป็น defined โดยขอบเขตของความเสียหายของเนื้อเยื่อ), แนะนำว่า สอบรวมของเชลล์โรคได้ไม่น่าเชื่อถือวิธีการประเมินความเสียหายปูสีน้ำเงินได้รับผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปูสีฟ้าผลกระทบกับโรคเปลือกแสดงที่หลากหลายของโรคในการตอบสนองนี้ AF ทั่วไปชั้น iction ไม่มีการลดโรคโรคเปลือกที่นำเสนอส่วนใหญ่เป็นขนาดแตกสีน้ำตาลจุดสีดำ โรคดังกล่าวตั้งแต่ขนาดเล็กมาก (1 มม 2) กว้างขวางทั้งในประเทศ (ได้ถึง 200 มม 2 ในพื้นที่) ขนาดใหญ่ของแผล melanized บางครั้งปรากฏเป็นแผล รอยโรคที่รุนแรงที่สุดสังเกต (โรค PRSD Pamlico แม่น้ำเปลือก) เกิดการสูญเสียได้ถึง 25% ของกระดองทั้งหมด หลากหลายร่าชั้นแบคทีเรียประกอบด้วย aeromonads, วิบิโอและไฟและอื่น ๆ ทั่ว ๆ ถูกแยกเป็นสิ่งมีชีวิตเด่นจากแผลโรคเปลือก เชื้อราพบน้อยมากในแผลขนาดใหญ่ โปรโตซัวและสาหร่ายยังพบได้น้อยมากบนพื้นผิวของแผล จุลทรรศแผลตั้งแต่การกัดเซาะรุนแรงของ epicuticle และชั้นนอกสุดของ endocuticle Fi เอ็ด Calci การกัดกร่อน endocuticle กว้างขวางมากขึ้นพร้อมกับในชั้น ammation ในกรณีที่รุนแรงมากที่สุดนั่นก็คือการสูญเสียรวมของ endocuticle และผิวหนังชั้นนอกที่มีการก่อ pseudomembrane, เม็ดเลือดที่รุนแรงใน Fi ltration และมีส่วนร่วมของอวัยวะภายในที่อยู่ติดกัน ไม่มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างขนาดของรอยโรคขั้นต้นและเนื้อเยื่อของพวกเขาเป็น
ความรุนแรง (ตามที่นิยามโดยขอบเขตของความเสียหายของเนื้อเยื่อ) ชี้ให้เห็นว่าการตรวจสอบขั้นต้นของรอยโรคโรคเปลือกที่ไม่ได้เป็นวิธีการที่เชื่อถือได้สำหรับการประเมินความเสียหายที่จะได้รับผลกระทบปูสีฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปูสีน้ำเงินที่ได้รับผลกระทบกับโรคเปลือกแสดงหลากหลายของโรคนี้ที่พบบ่อยมากในการตอบสนองต่อ AF fl iction . ต่ำ , แผลโรคเปลือกมากที่สุด แสดง เป็น การเปลี่ยนแปลงขนาดวาง สีน้ำตาลดำ แผลดังกล่าวมีค่าน้อยมาก ( ขนาด 1 มม. 2 ) พื้นที่กว้างขวางถึง 200 มม. 2 ในพื้นที่ ) ขนาดใหญ่ของ melanized บางครั้งปรากฏรอยแผลรอยโรคที่รุนแรงมากที่สุดพบ ( โรคเปลือก pamlico แม่น้ำ prsd ) ส่งผลให้เกิดการสูญเสียถึง 25% ของกระดองทั้งหมด ความหลากหลายของแบคทีเรียflโอร่าประกอบด้วย aeromonads สายพันธุ์ , และอื่น ๆจึงได้แยกสกุลเป็นสิ่งมีชีวิตโดด จากรอยโรคเปลือก เชื้อราเป็นไม่ค่อยพบในรอยโรคขนาดใหญ่ โปรโตซัว และสาหร่ายยังไม่ค่อยเห็นบนพื้นผิวของผิวหนังภาพระหว่างการกัดเซาะรุนแรง แผลของพิคิวทิเคิลสุดและชั้นของ calci จึงเอ็ด endocuticle ให้กว้างขวางมากขึ้น ซึ่งในการ endocuticle fl ammation . ในรายที่รุนแรงมากที่สุด มียอดขาดทุนของ endocuticle และหนังกำพร้า กับการพัฒนา pseudomembrane เข้ม haemocyte ในจึง ltration และความเกี่ยวข้องของเครื่องในที่อยู่ติดกันไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของรอยโรคที่ปรากฏขั้นต้นและความรุนแรงจาก
( เป็น de จึงเน็ดโดยขอบเขตของความเสียหายเนื้อเยื่อ ) แนะนำว่าการตรวจสอบขั้นต้นของแผลโรคเปลือกไม่ได้เป็นวิธีที่เชื่อถือได้เพื่อประเมินความเสียหายที่จะได้รับผลกระทบ ปูสีฟ้า