3.3.2. Water holding capacity (WHC)

3.3.2. Water holding capacity (WHC)

According to the Table 3 water holding capacities of VOR, MR and CCWPs are significantly different (p < 0.05). The residues VOR and MR show similar water holding capacities of 10.71 ± 1.34 and 10.09 ± 0.32 g/g respectively which is significantly lower than the WHC of 12.34 ± 0.11 g/g for CCWP(1). CCWP(2) and CCWP(3) had similar WHCs but were significantly lower than the rest. Goni and Martin-Carron (1998) observed that the water holding capacity is directly proportional to the amount of soluble fibre. They observed highest water holding capacity of 47.6 ± 1.1 g/g for Fibraplan (a commercial dietary fibre) among the commercial dietary fibres they studied. The water holding capacities of commercially available dietary fibres; Cenat (9.0 ± 0.1 g/g) and Agiolax (6.6 ± 0.1 g/g) are comparable to the water holding capacities of the fibres in our study. Childs and Abraham (1976) observed that peanut hull has 2 to 3 fold lower water holding capacity than those of dietary fibres in cereal and vegetables such as maize, oatmeal, and potatoes. The water holding capacity of mango peel fibre was 11.4 g/g ( Larrauri et al., 1996) while barley meal was in the range of 4–5 g/g ( Huth et al., 2000). According to Fernando et al. (2005) water holding capacities of fibre concentrates obtained from citrus varieties and apple were low (grape fruit 2.09–2.26 g water/g, lemon varieties 1.85–1.74 g water/g, orange 1.65 g water/g and apple 1.62–1.87 g water/g). These water holding capacities were lower than those of CCWPs, MR and VOR in our study. This information supports the fact that various fibres show different levels of water holding capacities. WHC of defatted coconut flour obtained from coconut milk residue varied with oil content and particle size ( Raghavarao et al., 2008). They observed a WHC of 5.5 g water/g when the fibre contained less than 1% oil. The values varied from 4.5–7.0 g water/g with the particle size. When the fat content was 40–50% the WHC was reduced to 4.0 g water/g. MR in present study resembles the dietary fibre isolate of Raghavarao et al. (2008) (compared to fat content of 40–50%) but has higher water holding capacity of 10.09 g water/g. The difference of water retention capacities of MR in our study and the MR used by Raghavarao et al. (2008) may be due to the method of preparation of MR which could have resulted in different composition and particle size.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3.2 การถือกำลัง (WHC) น้ำตามน้ำ 3 ตารางถือกำลังว. นายและ CCWPs จะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ตกว.และนายแสดงน้ำคล้ายกำลังถือของ 10.71 ± 1.34 และ 10.09 ± 0.32 g/g ตามลำดับซึ่งจะต่ำกว่า WHC ของ 12.34 ± 0.11 g/g สำหรับ CCWP(1) CCWP(2) และ CCWP(3) มีคล้าย WHCs แต่อยู่ต่ำกว่าส่วนเหลือ Goni และมาร์ติน-Carron (1998) พบว่า น้ำที่กำลังถือสัดส่วนโดยตรงกับจำนวนเส้นใยที่ละลายน้ำได้ พวกเขาสังเกตน้ำสูงสุดที่กดจุ 47.6 ± 1.1 g/g สำหรับ Fibraplan (การค้าอาหารไฟเบอร์) ระหว่างเส้นใยอาหารพาณิชย์ที่พวกเขาศึกษา น้ำที่กำลังการผลิตของเส้นใยอาหารที่ใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ ถือ Cenat (9.0 ± 0.1 g/g) และ Agiolax (6.6 ± 0.1 g/g) เปรียบเทียบได้กับน้ำที่ถือกำลังน้อย ๆ ในการศึกษาของเรา เด็กและอับราฮัม (1976) พบว่า ฮัลล์ถั่วลิสงมีน้ำต่ำกว่า 2-3 พับถือกำลังกว่าของใยอาหารในผักเช่นข้าวโพด ข้าวโอ๊ต และมันฝรั่งและธัญพืช น้ำถือกำลังการผลิตของเส้นใยเปลือกมะม่วงได้ 11.4 g/g (Larrauri et al., 1996) ในขณะที่อาหารข้าวบาร์เลย์ในช่วง 4-5 g/g (Huth et al., 2000) ได้ ตามน้ำ Fernando et al. (2005) กำลังถือของเส้นใยสารสกัดที่ได้จากพันธุ์ส้มและแอปเปิ้ลได้ต่ำ (ผลไม้องุ่น 2.09-2.26 g น้ำ/g มะนาวพันธุ์ 1.85-1.74 กรัมน้ำ/กรัม น้ำส้ม 1.65 g/g และแอปเปิ้ล 1.62-1.87 g น้ำ/g) น้ำเหล่านี้ถือว่ากำลังการผลิตต่ำกว่าของ CCWPs นาย และว.ในการศึกษาของเรา ข้อมูลนี้สนับสนุนความจริงที่ว่า เส้นใยต่าง ๆ แสดงระดับน้ำกำลังถือ WHC ของแป้งมะพร้าวสกัดไขมันทางที่ได้รับจากสารตกค้างของกะทิที่แตกต่างกันน้ำมันขนาดเนื้อหาและอนุภาค (Raghavarao et al., 2008) พวกเขาสังเกต WHC 5.5 g น้ำ/g เมื่อประกอบด้วยเส้นใยน้อยกว่าน้ำมัน 1% ค่าแตกต่างจากน้ำ 4.5 – 7.0 g/g มีขนาดอนุภาค เมื่อไขมัน 40 – 50% WHC จะถูกลดลง 4.0 กรัมน้ำ/กรัมนายในปัจจุบันศึกษาเส้นใยอาหารที่มีลักษณะแยกของ Raghavarao et al. (2008) (เมื่อเทียบกับไขมัน 40 – 50%) แต่มีน้ำสูงที่เก็บความจุของน้ำ 10.09 g/g ความแตกต่างของน้ำกำลังการผลิตของนายในการศึกษาของเราและนายใช้โดย Raghavarao et al. (2008) อาจเป็น เพราะวิธีการเตรียมการของนายซึ่งสามารถทำให้องค์ประกอบที่แตกต่างกันและขนาดอนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3.2 ความสามารถในการถือครองทางน้ำ (WHC) ตามตารางที่ 3 ความจุน้ำถือวัว, ม.ร.ว. และ CCWPs อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกัน (p <0.05) วัวตกค้างและนายแสดงความจุน้ำที่คล้ายกันของการถือหุ้น 10.71 ± 1.34 และ 10.09 ± 0.32 กรัม / กรัมตามลำดับซึ่งมีนัยสำคัญต่ำกว่า WHC 12.34 ± 0.11 กรัม / กรัม CCWP (1) CCWP (2) และ CCWP (3) มี WHCs คล้ายกัน แต่อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าส่วนที่เหลือ อินและมาร์ติน Carron (1998) พบว่าความสามารถในการถือครองน้ำเป็นสัดส่วนโดยตรงกับปริมาณของเส้นใยที่ละลายน้ำ พวกเขาสังเกตเห็นความจุน้ำที่ถือครองสูงสุดของ 47.6 ± 1.1 กรัม / กรัม Fibraplan (เป็นใยอาหารในเชิงพาณิชย์) ในหมู่เส้นใยอาหารเชิงพาณิชย์พวกเขาศึกษา น้ำถือความจุของเส้นใยอาหารที่ใช้ในเชิงพาณิชย์; Cenat (9.0 ± 0.1 g / g) และ Agiolax (6.6 ± 0.1 g / g) จะเปรียบกับน้ำที่ถือความจุของเส้นใยในการศึกษาของเรา พระเกศาและอับราฮัม (1976) ตั้งข้อสังเกตว่าเรือถั่วลิสงมี 2 ถึง 3 เท่าความจุน้ำที่ถือครองต่ำกว่าเส้นใยอาหารในธัญพืชและผักเช่นข้าวโพดข้าวโอ๊ตและมันฝรั่ง ความจุน้ำถือเส้นใยเปลือกมะม่วงเป็น 11.4 g / g (Larrauri et al., 1996) ในขณะที่การรับประทานอาหารข้าวบาร์เลย์อยู่ในช่วง 4-5 g / g (ฮัทซ์ et al., 2000) ตามที่เฟอร์นันโดตอัล (2005) ความสามารถในการอุ้มน้ำของเส้นใยเข้มข้นที่ได้จากพันธุ์ส้มแอปเปิ้ลอยู่ในระดับต่ำ (ผลไม้องุ่น 2.09-2.26 กรัมน้ำ / g พันธุ์มะนาว 1.85-1.74 กรัมน้ำ / g, สีส้ม 1.65 กรัมน้ำ / g และแอปเปิ้ 1.62-1.87 กรัม น้ำ / g) ความจุน้ำที่ถือหุ้นเหล่านี้ต่ำกว่า CCWPs ม.ร.ว. และวัวในการศึกษาของเรา ข้อมูลนี้สนับสนุนความจริงที่ว่าเส้นใยต่างๆแสดงระดับที่แตกต่างของความจุน้ำที่ถือครอง WHC แป้งมะพร้าวสกัดที่ได้จากสารตกค้างกะทิแตกต่างกันที่มีเนื้อหาน้ำมันและขนาดอนุภาค (Raghavarao et al., 2008) พวกเขาสังเกตเห็น WHC 5.5 กรัมน้ำ / g เมื่อเส้นใยที่มีน้ำมันน้อยกว่า 1% ค่าที่แตกต่างกัน 4.5-7.0 กรัมน้ำ / g ที่มีขนาดอนุภาค เมื่อปริมาณไขมันเป็น 40-50% WHC ลดลงเป็น 4.0 กรัมน้ำ / g นายในการศึกษาในปัจจุบันมีลักษณะคล้ายกับใยอาหารแยกของ Raghavarao et al, (2008) (เมื่อเทียบกับปริมาณไขมัน 40-50%) แต่มีความจุน้ำที่สูงขึ้นของการถือหุ้น 10.09 กรัมน้ำ / g ความแตกต่างของความจุกักเก็บน้ำของนายในการศึกษาของเราและนายที่ใช้โดย Raghavarao et al, (2008) อาจจะเป็นเพราะวิธีการของการเตรียมความพร้อมของนายซึ่งจะมีผลในองค์ประกอบที่แตกต่างกันและขนาดอนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3.2 . น้ำความจุถือ ( SPM )

ตามตารางที่ 3 น้ำถือความจุของวอ นายและ ccwps แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) และวอและนายแสดงคล้ายน้ำถือความจุของ 10.71 ± 1.34 และ 10.09 ± 0.32 กรัม / กรัม ตามลำดับ ซึ่งลดลงกว่าการอุ้มน้ำของ 12.34 ± 0.11 g / g ccwp ( 1 )ccwp ( 2 ) และ ( 3 ) มี ccwp whcs เหมือนกันแต่น้อยกว่าที่เหลือ โกนิและมาร์ติน คาร์รอล ( 1998 ) พบว่าน้ำความจุถือเป็นสัดส่วนโดยตรงกับปริมาณของเส้นใยที่ละลายน้ำได้ . พวกเขาพบสูงสุดน้ำความจุถือของรายงาน± 1.1 กรัม / กรัม fibraplan ( เส้นใยอาหารในอาหารเชิงพาณิชย์ ) เส้นใยที่พวกเขาศึกษา