She was a large woman with a large

She was a large woman with a large purse that had everything in it but hammer and nails. It had a
long strap, and she carried it slung across her shoulder. It was about eleven o’clock at night, and she
was walking alone, when a boy ran up behind her and tried to snatch her purse. The strap broke
with the single tug the boy gave it from behind. But the boy’s weight and the weight of the purse
combined caused him to lose his balance so, intsead of taking off full blast as he had hoped, the
boy fell on his back on the sidewalk, and his legs flew up. the large woman simply turned around
and kicked him right square in his blue-jeaned sitter. Then she reached down, picked the boy up by
his shirt front, and shook him until his teeth rattled.
After that the woman said, “Pick up my pocketbook, boy, and give it here.” She still held him. But
she bent down enough to permit him to stoop and pick up her purse. Then she said, “Now ain’t
you ashamed of yourself?”
Firmly gripped by his shirt front, the boy said, “Yes’m.”
The woman said, “What did you want to do it for?”
The boy said, “I didn’t aim to.”
She said, “You a lie!”
By that time two or three people passed, stopped, turned to look, and some stood watching.
“If I turn you loose, will you run?” asked the woman.
“Yes’m,” said the boy.
“Then I won’t turn you loose,” said the woman. She did not release him.
“I’m very sorry, lady, I’m sorry,” whispered the boy.
“Um-hum! And your face is dirty. I got a great mind to wash your face for you. Ain’t you got
nobody home to tell you to wash your face?”
“No’m,” said the boy.
“Then it will get washed this evening,” said the large woman starting up the street, dragging the
frightened boy behind her.
He looked as if he were fourteen or fifteen, frail and willow-wild, in tennis shoes and blue jeans.
The woman said, “You ought to be my son. I would teach you right from wrong. Least I can do
right now is to wash your face. Are you hungry?”
“No’m,” said the being dragged boy. “I just want you to turn me loose.”
“Was I bothering you when I turned that corner?” asked the woman.
“No’m.”
2
“But you put yourself in contact with me,” said the woman. “If you think that that contact is not
going to last awhile, you got another thought coming. When I get through with you, sir, you are
going to remember Mrs. Luella Bates Washington Jones.”
Sweat popped out on the boy’s face and he began to struggle. Mrs. Jones stopped, jerked him
around in front of her, put a half-nelson about his neck, and continued to drag him up the street.
When she got to her door, she dragged the boy inside, down a hall, and into a large kitchenettefurnished
room at the rear of the house. She switched on the light and left the door open. The boy
could hear other roomers laughing and talking in the large house. Some of their doors were open,
too, so he knew he and the woman were not alone. The woman still had him by the neck in the
middle of her room.
She said, “What is your name?”
“Roger,” answered the boy.
“Then, Roger, you go to that sink and wash your face,” said the woman, whereupon she turned
him loose—at last. Roger looked at the door—looked at the woman—looked at the door—and went
to the sink.
Let the water run until it gets warm,” she said. “Here’s a clean towel.”
“You gonna take me to jail?” asked the boy, bending over the sink.
“Not with that face, I would not take you nowhere,” said the woman. “Here I am trying to get
home to cook me a bite to eat and you snatch my pocketbook! Maybe, you ain’t been to your
supper either, late as it be. Have you?”
“There’s nobody home at my house,” said the boy.
“Then we’ll eat,” said the woman, “I believe you’re hungry—or been hungry—to try to snatch my
pockekbook.”
“I wanted a pair of blue suede shoes,” said the boy.
“Well, you didn’t have to snatch my pocketbook to get some suede shoes,” said Mrs. Luella Bates
Washington Jones. “You could of asked me.”
“M’am?”
The water dripping from his face, the boy looked at her. There was a long pause. A very long
pause. After he had dried his face and not knowing what else to do dried it again, the boy turned
around, wondering what next. The door was open. He could make a dash for it down the hall. He
could run, run, run, run, run!
The woman was sitting on the day-bed. After a while she said, “I were young once and I wanted
things I could not get.”
There was another long pause. The boy’s mouth opened. Then he frowned, but not knowing he
frowned.
The woman said, “Um-hum! You thought I was going to say but, didn’t you? You thought I was
3
going to say, but I didn’t snatch people’s pocketbooks. Well, I wasn’t going to say that.” Pause.
Silence. “I have done things, too, which I would not tell you, son—neither tell God, if he didn’t
already know. So you set down while I fix us something to eat. You might run that comb through
your hair so you will look presentable.”
In another corner of the room behind a screen was a gas plate and an icebox. Mrs. Jones got up
and went behind the screen. The woman did not watch the boy to see if he was going to run now,
nor did she watch her purse which she left behind her on the day-bed. But the boy took care to sit
on the far side of the room where he thought she could easily see him out of the corner of her eye,
if she wanted to. He did not trust the woman not to trust him. And he did not want to be mistrusted
now.
“Do you need somebody to go to the store,” asked the boy, “maybe to get some milk or
something?”
“Don’t believe I do,” said the woman, “unless you just want sweet milk yourself. I was going to
make cocoa out of this canned milk I got here.”
“That will be fine,” said the boy.
She heated some lima beans and ham she had in the icebox, made the cocoa, and set the table.
The woman did not ask the boy anything about where he lived, or his folks, or anything else that
would embarrass him. Instead, as they ate, she told him about her job in a hotel beauty-shop that
stayed open late, what the work was like, and how all kinds of women came in and out, blondes,
red-heads, and Spanish. Then she cut him a half of her ten-cent cake.
“Eat some more, son,” she said.
When they were finished eating she got up and said, “Now, here, take this ten dollars and buy
yourself some blue suede shoes. And next time, do not make the mistake of latching onto my
pocketbook nor nobody else’s—because shoes come by devilish like that will burn your feet. I got to
get my rest now. But I wish you would behave yourself, son, from here on in.”
She led him down the hall to the front door and opened it. “Good-night! Behave yourself, boy!”
she said, looking out into the street.
The boy wanted to say something else other than “Thank you, m’am” to Mrs. Luella Bates
Washington Jones, but he could not do so as he turned at the barren stoop and looked back at the
large woman in the door. He barely managed to say “Thank you” before she shut the door. And he
never saw her again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเป็นผู้หญิงที่ใหญ่ มีกระเป๋าเงินขนาดใหญ่ที่มีทุกอย่างในนั้น แต่ค้อน และเล็บ จะมีการสายยาว และเธอทำมัน slung ข้ามไหล่ของเธอ มันเป็นเกี่ยวกับเอ็ดโมงกลางคืน และเธอเดินคนเดียว เมื่อมีเด็กวิ่งขึ้นหลังเธอ และพยายามฉวยเอากระเป๋า สายที่ยากจนมี tug เดียว เด็กให้มันจากด้านหลัง แต่เด็กน้ำหนักและน้ำหนักของใส่รวมทำให้เสียสมดุลของเขานั้น intsead ของถอดระเบิดเต็มเขาก็หวังว่า ท่านเด็กตกบนเขาบนสารพัด และขาของเขาบินขึ้น หญิงใหญ่ก็หันไปรอบ ๆและเตะเขาขวาสแควร์ในคนเลี้ยงของเขา blue-jeaned แล้ว เธอถึงลง รับเด็กชายเสื้อของเขา และจับเขาจน rattled ฟันของเขาหลังจากที่ พ่อ "หยิบของฉัน pocketbook เด็ก และให้ที่นี่" เธอยังคงจัดขึ้นเขา แต่เธองอลงพอที่จะอนุญาตให้ เขาก้มหยิบกระเป๋าเงินของเธอ จากนั้น เธอกล่าวว่า "ตอนนี้ ain'tคุณละอายใจตัวเอง"มั่น gripped โดยด้านหน้าของเสื้อ เด็ก กล่าวว่า "ใช่ฉัน"พ่อ "อะไรไม่ได้ต้องทำเพื่อ"เด็กกล่าวว่า "ฉันไม่ได้มุ่งหวังให้"เธอกล่าวว่า "คุณการโกหก"โดยที่ เวลาที่ผ่านไปสองสามคน หยุด เปิดดู และบางคนยืนดู"ถ้าเปิดคุณหลวม จะคุณรัน" ถามผู้หญิง" Yes " กล่าวว่า เด็ก"แล้วจะไม่เปิดคุณหลวม กล่าวว่า ผู้หญิง เธอไม่ได้ปล่อยเขา"ผมเสียใจมาก ผู้หญิง ฉันขอ เกมส์เด็ก"อึมครวญ และใบหน้าของคุณจะสกปรก ผมมีจิตใจดีการล้างหน้าสำหรับคุณ Ain't รึไม่มีใครบ้านจะบอกคุณล้างหน้า""ไม่ " กล่าวว่า เด็ก"แล้วมันจะได้ล้างเย็นนี้ กล่าวว่า เริ่มต้นถนน ลากผู้หญิงขนาดใหญ่เด็กกลัวเธอเขามองว่าเขาอยู่สิบสี่ หรือสิบ ห้า frail และวิลโลว์ ป่า รองเท้าเทนนิสและกางเกงยีนส์สีน้ำเงินหญิงกล่าวว่า "คุณควรให้ ลูก ฉันจะสอนคุณขวาผิด อย่างน้อยสามารถทำขวาตอนนี้คือการ ล้างหน้า หิวข้าวไหม""ไม่ " กล่าวว่า จะลากเด็ก "ฉันเพียงต้องการให้คุณให้ฉันหลวม""ผมรบกวนคุณเมื่อฉันเปิดมุมที่" ถามผู้หญิง"ไม่เป็น"2"แต่คุณใส่ตัวเองกับฉัน กล่าวว่า ผู้หญิงนั้น "ถ้าคุณคิดว่า ที่ติดต่อไม่ได้คุณจะไปล่าสุดชั่วขณะหนึ่ง ได้มาคิดอีก เมื่อฉันได้รับผ่านกับคุณ ที่รัก คุณเป็นจะจำนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์"เหงื่อ popped ออกบนใบหน้าของเด็กผู้ชาย และเขาเริ่มที่จะต่อสู้ นางโจนส์หยุด jerked เขาหน้าเธอ ใส่ฮาล์ฟเนลสันเกี่ยวกับคอของเขา และยังคงลากเขาขึ้นถนนเมื่อเธอมาถึงประตูของเธอ เธอลากเด็กภายใน ลงความ และ เป็น kitchenettefurnished ใหญ่ห้องด้านหลังบ้าน เธอสลับไฟ และด้านซ้ายประตูเปิด เด็กผู้ชายสามารถได้ยินเสียง roomers อื่น ๆ หัวเราะ และพูดคุยในบ้านหลังใหญ่ บางส่วนของบ้านของพวกเขาถูกเปิดเกินไป ดังนั้นเขารู้ เขาและผู้หญิงได้ไม่เพียงอย่างเดียว ผู้หญิงยังมีเขา โดยคอในการกลางห้องของเธอเธอกล่าวว่า อะไรคือชื่อของคุณ""Roger ตอบเด็ก"แล้ว Roger คุณไปที่อ่างล้างหน้า, " กล่าวว่า และผู้หญิง whereupon เธอเปิดเขาหลวมตัวในที่สุด Roger มองประตู — มองผู้หญิง — มองประตู – มาก ๆการซิงค์ให้น้ำจนกว่าจะได้รับความอบอุ่น เธอกล่าว "ที่นี่มีผ้าเช็ดตัวสะอาด""คุณจะพาฉันไปคุก" ถามเด็ก ดัดเหนืออ่าง"ไม่ มีหน้านั้น ฉันจะไม่มีคุณไม่มีที่ไหน กล่าวว่า ผู้หญิง "นี่ฉันพยายามที่จะได้รับบ้านปรุงอาหารให้ฉันกัดกินและคุณแน pocketbook ของฉัน ที คุณ ain't แล้วเพื่อคุณซุปเปอร์ใด มันจะสาย มีคุณหรือไม่""ไม่มีใครอยู่บ้านที่บ้านของฉัน กล่าวว่า เด็ก"แล้วเราจะกิน กล่าวว่า ผู้หญิง, " ผมเชื่อว่า คุณหิว — หรือหิว — พยายามฉวยของฉันpockekbook ""ฉันต้องการคู่ของรองเท้าหนังกลับสีน้ำเงิน กล่าวว่า เด็ก"ดี คุณไม่ได้ฉวย pocketbook ของฉันจะได้รับบางรองเท้าหนังกลับ กล่าวว่า นาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ "คุณสามารถของถาม""M'am"น้ำจากใบหน้าของเขาขจี เด็กมองที่เธอ หยุดยาวได้ ยาวมากหยุดชั่วคราว หลังจากที่เขาได้แห้งใบหน้าของเขา และไม่รู้ว่าอะไรทำให้แห้งอีกครั้ง เด็กเปิดประมาณ สงสัยอะไรต่อไป ประตูถูกเปิด เขาสามารถทำให้เส้นประมันลงศาลา เขาสามารถรัน รัน รัน รัน รันผู้หญิงนั่งอยู่บนเตียงนอนกลางวัน หลังเธอกล่าวว่า "ฉันเป็นสาวคราวเดียว และก้อสิ่งไม่ได้"มีหยุดยาวอีก เปิดปากของเด็ก แล้ว เขา frowned แต่ไม่ทราบว่าเขาfrownedพ่อ "ครวญ Um คุณคิดว่า ฉันกำลังจะพูด แต่ ไม่คุณ คุณคิดว่า ผม3จะพูด แต่ไม่แน pocketbooks ของคน ดี ฉันไม่ได้จะบอกว่า " หยุดชั่วคราวความเงียบ "เสร็จสิ่ง เกินไป ซึ่งผมจะบอกคุณ สนโดยไม่แจ้งพระเจ้า ถ้าเขาไม่ได้รู้อยู่แล้ว ดังนั้น คุณตั้งค่าลงในขณะแก้ไขเราให้กิน คุณอาจเรียกใช้หวีที่ผ่านของผมดังนั้นคุณจะมองมุม"อีกมุมของห้องพักหลังหน้าจอถูกแผ่นแก๊สและการ icebox นางโจนส์ได้ค่าและหลังหน้าจอ ผู้หญิงไม่ได้ดูเด็กเพื่อดูว่าเขาไปทำงานตอนนี้หรือเธอไม่ได้ดูเอากระเป๋าที่เธอทิ้งเธอบนเตียงนอนกลางวัน แต่เด็กค่ะนั่งในด้านของห้องที่เขาคิดว่า เธอสามารถมองเห็นเขาจากมุมของตาของเธอถ้าเธอต้องการ เขาไม่เชื่อถือผู้หญิงไม่สามารถเชื่อถือเขา และเขาไม่ได้ต้องการจะ mistrustedในขณะนี้"คุณต้องการให้ไปเก็บ ถามเด็ก, " อาจจะได้รับนมบาง หรือบางสิ่งบางอย่างหรือไม่""ไม่เชื่อว่า ทำ กล่าวว่า ผู้หญิง "ถ้าคุณเพียงต้องการหวาน นมตัวเอง ผมไปได้โกโก้จากนมกระป๋องนี้ผมนี่""ได้ดี กล่าวว่า เด็กเธอเร่าร้อนบางถั่วลิมาและแฮมเธอมี icebox ทำโกโก้ และการตั้งค่าตารางผู้หญิงไม่ได้ถามเด็กอะไรเกี่ยวกับที่เขาอาศัยอยู่ หรือคนของเขา หรืออะไรที่จะผู้ใหญ่เขา แทน กิน เธอบอกเขาเกี่ยวกับงานของเธอในโรงแรมบิวตี้ร้านว่าดีเปิดล่าช้า สิ่งงาน คำเหมือน วิธีทุกชนิดของผู้หญิงมาเช็คอิน blondesหัวแดง และสเปน แล้ว เธอตัดเขาครึ่งเค้กร้อยละสิบของเธอ"กินลูกเพิ่มเติม บาง เธอกล่าวเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นกินเธอมีค่า และกล่าว ว่า ที่นี่ อายุใช้งานนี้ 10 ดอลล่าห์ และซื้อเองบางรองเท้าหนังกลับสีน้ำเงิน และเวลาถัดไป ทำผิดของ latching ไปของฉันpocketbook หรือใครอื่นของ — เนื่องจากรองเท้ามาโดยแสงแวววับเช่นเดียวกับที่จะเขียนเท้าของคุณ ผมก็ได้ได้รับส่วนที่เหลือของฉันตอนนี้ แต่คุณต้องทำด้วยตัวเอง บุตร ที่บนใน"เธอนำเขาลงศาลาไปประตูด้านหน้า และเปิด "คืนดี ทำงานด้วยตัวเอง เด็ก"เธอกล่าวว่า มองเข้าไปในถนนเด็กอยากพูดอย่างอื่นเป็น "ขอบคุณ m'am" กับนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ แต่เขาไม่ให้เป็นเขาเปิดที่ก้มเป็นหมัน และมองที่การหญิงใหญ่ในประตู เขาเพิ่งจะจัดการเพื่อพูด "ขอบคุณ" ก่อนที่เธอปิดประตู และเขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเป็นผู้หญิงที่ขนาดใหญ่ที่มีกระเป๋าขนาดใหญ่ที่มีทุกอย่างในนั้น แต่ค้อนและเล็บ มันมี
สายรัดนานและเธอถือมันพาดข้ามไหล่ของเธอ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 11:00 ในเวลากลางคืนและเธอ
กำลังเดินอยู่คนเดียวเมื่อเด็กวิ่งขึ้นด้านหลังของเธอและพยายามที่จะคว้ากระเป๋าถือของเธอ สายรัดยากจน
ด้วยการชักชวนเดียวเด็กให้มันจากด้านหลัง แต่น้ำหนักของเด็กและน้ำหนักของกระเป๋า
รวมกันทำให้เขาต้องสูญเสียความสมดุลของเขาดังนั้น intsead ของการปิดระเบิดเต็มรูปแบบในขณะที่เขาหวัง
เด็กลงบนหลังของเขาบนทางเท้าและขาของเขาบินขึ้น ผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่ก็หันไปรอบ ๆ
และเตะเขาขวาในตารางนั่งสีฟ้า jeaned ของเขา จากนั้นเธอก็เอื้อมมือลงไปหยิบเด็กขึ้นมาจาก
ด้านหน้าเสื้อของเขาและส่ายเขาจนฟันของเขา rattled.
หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "รับเงินของฉัน, เด็ก, และให้มันที่นี่." เธอยังคงถือเขา แต่
เธอก้มลงพอที่จะอนุญาตให้เขาก้มและรับกระเป๋าของเธอ จากนั้นเธอกล่าวว่า "ตอนนี้ไม่ได้อยู่
ที่คุณละอายใจของตัวเอง? "
จับแน่นด้านหน้าเสื้อของเขาเด็กกล่าวว่า "Yes'm."
หญิงกล่าวว่า "สิ่งที่คุณไม่ต้องการที่จะทำหรือไม่?"
เด็กหนุ่มกล่าวว่า "ผมไม่ได้มุ่งหวังที่จะ."
เธอกล่าวว่า "คุณโกหก!"
เมื่อถึงเวลาที่สองหรือสามคนผ่านไปหยุดหันมามองและบางคนยืนดู.
"ถ้าผมเปิดให้คุณหลวมคุณจะทำงาน? "ถามผู้หญิงคนนั้น.
"Yes'm" กล่าวว่าเด็ก.
"แล้วฉันจะไม่เปิดให้คุณหลวม" หญิงกล่าวว่า เธอไม่ปล่อยเขา.
"ฉันเสียใจมาก, ผู้หญิง, ฉันขอโทษ" กระซิบเด็ก.
"Um-ครวญเพลง! และใบหน้าของคุณสกปรก ผมมีความคิดที่ดีในการล้างหน้าของคุณสำหรับคุณ ไม่ได้คุณมี
บ้านไม่มีใครที่จะบอกคุณในการล้างใบหน้าของคุณ? "
"No'm" กล่าวว่าเด็ก.
"จากนั้นก็จะได้รับการล้างเย็นนี้" กล่าวว่าผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เริ่มต้นขึ้นถนนลาก
เด็กกลัวที่อยู่เบื้องหลัง เธอ.
เขามองราวกับว่าเขาเป็นสิบสี่หรือสิบห้าอ่อนแอและวิลโลว์ป่าในรองเท้าเทนนิสและกางเกงยีนส์สีฟ้า.
หญิงกล่าวว่า "คุณควรจะเป็นบุตรของเรา ผมจะสอนคุณขวาจากที่ไม่ถูกต้อง อย่างน้อยฉันจะทำ
ในขณะนี้คือการล้างหน้าของคุณ คุณกำลังหิว? "
"No'm" เป็นเด็กลากกล่าวว่า "ผมเพียงแค่ต้องการให้คุณเปิดผมหลวม."
"คือผมรบกวนคุณเมื่อผมหันมุมที่?" ถามผู้หญิงคนนั้น.
"No'm."
2
"แต่คุณใส่ตัวเองในการติดต่อกับฉัน" หญิงกล่าวว่า "ถ้าคุณคิดว่าการติดต่อที่ไม่ได้
ไปล่าสุดประเดี๋ยวคุณมีความคิดที่จะมาอีก เมื่อฉันได้รับผ่านกับคุณครับคุณกำลัง
จะไปจำได้ว่านาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์. "
เหงื่อโผล่ออกมาบนใบหน้าของเด็กและเขาก็เริ่มที่จะต่อสู้ นางโจนส์หยุดกระชากเขา
ไปรอบ ๆ ในด้านหน้าของเธอใส่ครึ่งเนลสันคอของเขาและยังคงลากเขาขึ้นไปบนถนน.
เมื่อเธอมาถึงประตูของเธอเธอลากเด็กที่อยู่ภายในห้องโถงและใน kitchenettefurnished ขนาดใหญ่
ห้องพักที่ด้านหลังของบ้าน เธอเปิดไฟและเปิดประตูทิ้งไว้ เด็ก
สามารถได้ยินเสียง Roomers อื่น ๆ หัวเราะและพูดคุยกันในบ้านหลังใหญ่ บางส่วนของประตูของพวกเขาก็เปิด
มากเกินไปดังนั้นเขารู้ว่าเขาและหญิงที่ไม่ได้อยู่คนเดียว ผู้หญิงยังคงมีคอเขาโดยใน
ช่วงกลางของห้องของเธอ.
เธอกล่าวว่า "คุณชื่ออะไร?"
"โรเจอร์" ตอบเด็ก.
"จากนั้นโรเจอร์, คุณไปที่อ่างล้างจานและล้างหน้าของคุณ" กล่าวว่า ผู้หญิงคนนั้นครั้นแล้วเธอหัน
เขาหลวมที่ล่าสุด โรเจอร์มองไปที่ประตูมองที่ผู้หญิงมองไปที่ประตูและเดิน
ไปที่อ่างล้างจาน.
ให้วิ่งน้ำจนกว่าจะได้รับความอบอุ่น "เธอกล่าว "นี่เป็นผ้าขนหนูที่สะอาด."
"คุณจะพาฉันไปที่คุก?" ถามเด็กดัดเหนืออ่าง.
"ไม่ได้มีใบหน้าที่ฉันจะไม่ใช้คุณไม่มีที่ไหนเลย" หญิงกล่าวว่า "นี่ฉันกำลังพยายามที่จะได้รับ
การปรุงอาหารที่บ้านฉันกัดกินและคุณฉกเงินของฉัน! บางทีคุณจะไม่ได้รับของคุณ
อาหารมื้อเย็นทั้งสองสายจะเป็น มีคุณ? "
"มีบ้านไม่มีใครอยู่ที่บ้านของฉัน" เด็กกล่าวว่า.
"จากนั้นเราจะกิน" กล่าวว่าหญิงนั้นว่า "ผมเชื่อว่าคุณกำลังหิวหรือรับหิวพยายามที่จะฉกของฉัน
pockekbook.
" " ผมอยากให้คู่ของรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า "เด็กกล่าวว่า.
"ดีคุณไม่ได้มีที่จะคว้าเงินของฉันจะได้รับบางรองเท้าหนังนิ่ม" นาง Luella เบตส์กล่าวว่า
วอชิงตันโจนส์ "คุณสามารถถามฉัน."
"M'am?"
น้ำหยดจากใบหน้าของเขาเด็กชายมองไปที่เธอ มีหยุดยาวเป็น นานมาก
หยุด หลังจากที่เขาได้แห้งใบหน้าของเขาและไม่ทราบว่าสิ่งอื่นที่จะไม่แห้งอีกครั้งเด็กหัน
ไปรอบ ๆ สงสัยว่าต่อไป ประตูเปิด เขาจะทำให้เส้นประสำหรับมันลงมาที่ห้องโถง เขา
จะวิ่งวิ่งวิ่งวิ่งทำงาน!
หญิงกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนเล่น หลังจากที่ในขณะที่เธอกล่าวว่า "ผมเป็นเด็กครั้งเดียวและฉันต้องการ
สิ่งที่ฉันไม่สามารถได้รับ. "
มีอีกหยุดยาวเป็น ปากของเด็กเปิด จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้รู้ว่าเขา
ขมวดคิ้ว.
หญิงกล่าวว่า "Um-ครวญเพลง! คุณคิดว่าผมจะพูด แต่ไม่ได้คุณ? คุณคิดว่าฉันเป็น
3
จะพูด แต่ผมไม่ได้ฉก pocketbooks ของผู้คน ดีฉันไม่ได้จะบอกว่า. "หยุดชั่วคราว.
เงียบ "ผมได้ทำสิ่งที่ดีอีกด้วยซึ่งผมจะไม่บอกคุณลูกชายไม่บอกพระเจ้าถ้าเขาไม่ได้
รู้อยู่แล้วว่า ดังนั้นคุณตั้งค่าลงในขณะที่ฉันจะแก้ไขสิ่งที่เรากิน คุณอาจเรียกใช้หวีที่ผ่าน
ผมของคุณดังนั้นคุณจะดูเรียบร้อย. "
ในมุมของห้องด้านหลังจออีกจานก๊าซและ icebox นางโจนส์ลุกขึ้น
และเดินไปด้านหลังจอ ผู้หญิงไม่ได้ดูเด็กเพื่อดูว่าเขากำลังจะไปทำงานตอนนี้
ก็ไม่ได้เธอดูกระเป๋าของเธอที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังของเธอในวันที่เตียง แต่เด็กเอาดูแลที่จะนั่ง
บนอีกฟากหนึ่งของห้องที่เขาคิดว่าเธอได้อย่างง่ายดายสามารถเห็นเขาออกมาจากมุมของตาของเธอ
ถ้าเธอต้องการที่จะ เขาไม่ไว้ใจผู้หญิงคนหนึ่งที่จะไม่ไว้ใจเขา และเขาก็ไม่ต้องการที่จะไม่ไว้วางใจ
ในขณะนี้.
"คุณต้องการใครสักคนที่จะไปที่ร้าน" ถามเด็กว่า "อาจจะได้รับนมบางส่วนหรือ
บางสิ่งบางอย่าง? "
"ไม่เชื่อว่าฉันทำ" หญิงกล่าวว่า " ยกเว้นในกรณีที่คุณต้องการเพียงแค่นมหวานด้วยตัวคุณเอง ผมจะ
ทำให้โกโก้จากนมกระป๋องนี้ผมได้ที่นี่. "
"นั่นจะดี" กล่าวว่าเด็ก.
เธอร้อนบางถั่วลิมาและแฮมเธอมีใน icebox ทำโกโก้และกำหนดตาราง.
ผู้หญิงไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่เขาอาศัยอยู่หรือคนของเขาหรือสิ่งอื่นที่
จะทำให้เกิดปัญหาเขา แต่ขณะที่พวกเขากินเธอบอกเขาเกี่ยวกับงานของเธอในความงามร้านค้าโรงแรมที่
อยู่ปลายเปิดสิ่งที่ทำงานก็ชอบและวิธีการทุกชนิดของผู้หญิงที่เข้ามาและออกผมบลอนด์,
หัวสีแดงและสเปน จากนั้นเธอก็ตัดเขาครึ่งหนึ่งของเค้กสิบเปอร์เซ็นต์ของเธอ.
"กินมากขึ้นบางบุตร" เธอกล่าว.
เมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารที่เธอลุกขึ้นและกล่าวว่า "ตอนนี้ที่นี่เวลานี้สิบเหรียญและซื้อ
ตัวเองบางนิ่มสีฟ้า รองเท้า และในครั้งต่อไปจะไม่ทำผิดพลาดของล็อคบนของฉัน
พกหรือไม่มีใคร else's เพราะรองเท้ามาโดยวายร้ายที่ต้องการที่จะเผาไหม้ที่เท้าของคุณ ฉันได้
รับส่วนที่เหลือของฉันตอนนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะประพฤติตัวเองลูกชายจากที่นี่ใน. "
เธอพาเขาลงศาลาไปที่ประตูด้านหน้าและเปิดมัน "คืนที่ดี! ประพฤติตัวเองเด็ก! "
เธอกล่าวว่ามองออกไปที่ถนน.
เด็กอยากจะพูดอะไรบางอย่างอื่นนอกเหนือจาก "ขอบคุณ m'am" นาง Luella เบตส์
วอชิงตันโจนส์ แต่เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นในขณะที่เขาหันไปมอง ก้มแห้งแล้งและมองย้อนกลับไปที่
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ในประตู เขาแทบจะไม่สามารถพูดคำว่า "ขอบคุณ" ก่อนที่เธอจะปิดประตู และเขา
ไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเป็นผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เป็นกระเป๋าที่มีทุกอย่างในนั้น แต่ค้อนและเล็บ มันมี
สายยาวและถือสะพายข้ามไหล่ของเธอ ประมาณ 11 โมง และนาง
กำลังเดินอยู่คนเดียว เมื่อผู้ชายที่วิ่งขึ้นหลังของเธอ และพยายามที่จะฉกกระเป๋าเธอ สายหัก
กับเดียว ดึงเด็กให้มันจากด้านหลัง แต่เด็กมันหนักและน้ำหนักของกระเป๋า
รวม ทำให้เขาสูญเสียความสมดุลของเขา ดังนั้น intsead ของถอดระเบิดเต็มตามที่เขาหวัง
เด็กที่ตกอยู่บนหลังของเขาบนทางเท้า และขาของเขาบินขึ้นไป ผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เพียงแค่หันไปรอบ ๆและเตะเขา
สี่เหลี่ยมสีฟ้าของเขา jeaned พี่เลี้ยงเด็ก แล้วเธอก็เอื้อมมือลงหยิบลูกขึ้นโดย
ด้านหน้าเสื้อของเขา และทำให้เขาตกใจจนปากสั่น
หลังจากนั้นผู้หญิงพูด" หยิบเงินพ่อหนุ่ม เอามานี่ " เธอยังคงกอดเขา แต่
เธอก้มลงพอที่จะอนุญาตให้เขาก้มหยิบกระเป๋าของเธอ เธอกล่าวว่า " ตอนนี้ไม่ได้
ละอายแก่ใจตัวเอง "
มั่น gripped โดยด้านหน้าเสื้อของเขา เด็กชายบอกว่า " ใช่ "
ผู้หญิงกล่าวว่า " อะไรที่คุณต้องการทำเพื่อ ? "
เด็ก กล่าวว่า " ผมไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ "
เธอกล่าวว่า " คุณโกหก ! "
โดยเวลา สอง หรือ สาม คน ผ่าน หยุด หันไปมอง และบางส่วนยืนดู .
" ถ้าผมทำให้คุณเป็นอิสระ เธอจะหนีเหรอ ? " ถามผู้หญิง .
" ครับเป็น " เด็กชายว่า
" ฉันจะไม่ทำให้คุณเป็นอิสระ กล่าวว่า ผู้หญิง เธอไม่ปล่อยเขา .
" ขอโทษนะ , ข้าขอโทษ " กระซิบเด็ก .
" อืม . . อืม ! และใบหน้าของคุณสกปรก ฉันมีความคิดที่ดีที่จะล้างใบหน้าของคุณสำหรับคุณไม่คุณต้อง
ไม่มีใครอยู่บ้านจะบอกคุณที่จะล้างใบหน้าของคุณ "
" ไม่ก็ " เด็กชายว่า
" แล้วมันจะล้างเย็นนี้ , " กล่าวว่าผู้หญิงเริ่มใหญ่ขึ้นถนนลากเด็กชายตกใจ

หลังของเธอ เขาดูราวกับว่าเขาเป็นสิบสี่หรือสิบห้า บอบบางและ Willow ป่าในรองเท้าเทนนิสและกางเกงยีนส์สีฟ้า
ผู้หญิงบอกว่า " คุณควรที่จะอยู่เป็นลูกชายของฉัน ผมจะสอนให้คุณผิดอย่างน้อยที่สุดที่ฉันทำได้
ตอนนี้คือต้องล้างใบหน้าของคุณ คุณหิวเหรอ ? "
" ไม่ก็ " ว่าถูกลากเด็ก " ผมแค่อยากให้คุณ ปล่อยฉัน "
" ฉันกวนใจคุณเมื่อผมหันไปที่มุม " ถามผู้หญิง .
" ไม่ . "
2
" แต่คุณใส่ตัวเองในการติดต่อกับผม , " กล่าวว่าผู้หญิง " ถ้าคุณคิดว่า ที่ติดต่อไม่ได้
ครั้งสุดท้ายไปชั่วขณะหนึ่ง คุณมีความคิดอื่นเข้ามาเมื่อฉันได้รับผ่านทางกับคุณค่ะ คุณ
จะจำคุณนายลูล่า เบทส์ วอชิงตัน โจนส์ "
เหงื่อโผล่ออกมาบนใบหน้าของเด็ก และเขาเริ่มการต่อสู้ คุณนายโจนส์หยุดกระชากเขา
รอบในด้านหน้าของเธอ ใส่ครึ่งเนลสัน ที่คอ และยังคงลากเขาขึ้นถนน .
เมื่อเธอมาถึงประตู เธอลากเด็กหนุ่มเข้าไป ลงศาลาและเป็น
kitchenettefurnished ขนาดใหญ่ห้องที่ด้านหลังของบ้าน เธอเปิดไฟ และเปิดประตูทิ้งไว้ เด็ก
ได้ยินเสียงอื่น ๆ roomers หัวเราะและพูดในบ้านขนาดใหญ่ บางส่วนของพวกเขา ประตูถูกเปิด ,
ด้วย เพื่อให้เขารู้ว่าเขาและผู้หญิงไม่ได้อยู่ลำพัง ผู้หญิงมีเขาคอใน

กลางห้องของเธอ เธอกล่าวว่า " เธอชื่ออะไร ? "
" โรเจอร์ " เด็กชายตอบ .
" แล้ว โรเจอร์คุณไปที่อ่างล้างหน้าของคุณ " กล่าวว่าผู้หญิง ซึ่งเธอปฏิเสธ
เขาออกไปในที่สุด โรเจอร์มองประตู มองผู้หญิงมองที่ประตู และก็ต้องจม
.
ปล่อยให้วิ่งจนน้ำอุ่น " เธอกล่าว " นี่ผ้าเช็ดตัวสะอาด "
" คุณจะพาฉันเข้าคุกเหรอ " ถาม เด็กชายก้มลงเก็บ .
" ไม่ใช่กับใบหน้านั้น ผมจะไม่พาคุณไปที่ไหน" กล่าวว่าผู้หญิง " ที่นี่ฉันพยายามที่จะได้รับ
บ้านทำอาหารฉันกัดกิน และแย่งกระเป๋าของฉัน บางที คุณอาจจะไม่ได้เป็นอาหารมื้อเย็นของคุณ
เหมือนกัน ปลายมันเป็น มีคุณ "
" ไม่มีใครอยู่บ้านที่บ้าน " เด็กชายว่า
" แล้วเราจะกินกล่าวว่า " ผู้หญิง " ผมเชื่อว่าคุณกำลังหิวหรือหิว พยายามแย่ง pockekbook ของฉัน
.
" ฉันต้องการคู่ของรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า " เด็กชายว่า
" คือคุณไม่ต้องแย่งกระเป๋าของฉันที่จะหารองเท้านิ่ม " คุณนายลูล่า Bates
วอชิงตัน โจนส์ " คุณอาจจะถามฉัน "
" m'am ? "
น้ำหยดจากใบหน้าของเขา เด็กหนุ่มมองเธอ มีหยุดยาว หยุดยาวมาก

หลังจากที่มันได้แห้งใบหน้าของเขา และไม่รู้จะทำยังไง มันแห้งอีกครั้ง เด็กชายหัน
บ สงสัยอะไรต่อไป ประตูเปิดอยู่เขาสามารถทำเส้นประมันลงมา เขา
วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง !
ผู้หญิงนั่งอยู่บนเตียงต่อวัน หลังจากที่ในขณะที่เธอพูดว่า " ฉันก็เคยเป็นเด็กและฉันต้องการสิ่งที่ฉันสามารถรับ
.
มีอีกหยุด เด็กชายปากเปิด เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่ไม่รู้ว่าเขา
ขมวดคิ้ว .
ผู้หญิงพูดว่า " อืมอืม ! คุณคิดว่าฉันกำลังจะพูด แต่ , คุณไม่ได้ ? คุณคิดว่าผม
3
จะบอกว่า ผมไม่ได้แย่งพอคเกตบุ๊คของคน ผมจะไม่พูดอย่างนั้นหรอก หยุด " .
เงียบ " ผมได้ทำสิ่งต่างๆ ด้วย ซึ่งผมจะไม่บอกคุณลูกก็จะบอกพระเจ้าว่า ถ้าเขาไม่ได้
รู้อยู่แล้ว แล้วคุณตั้งลงในขณะที่ฉันแก้ไขอะไรให้พวกเรากิน คุณอาจใช้หวีผ่าน
ผมของคุณดังนั้นคุณจะดูเข้าใจ "
.ในอีกมุมของห้อง หลัง หน้าจอเป็นแผ่นก๊าซและช่องแช่แข็ง คุณนายโจนส์ตื่น
และไปอยู่ข้างหลังฉาก ผู้หญิงที่ไม่ได้ดูเด็ก เพื่อดูว่าเขาจะวิ่งตอนนี้
หรือเธอดูเธอกระเป๋าที่เธอทิ้งเธอบนเตียงต่อวัน แต่เด็กก็จัดการนั่ง
บนด้านไกลของห้องที่เขาคิดว่าเธอสามารถจะมองเห็นเขาจากมุมตาของเธอ
หากเธอต้องการ เขาไม่เชื่อใจผู้หญิงที่ไม่น่าไว้ใจ และเขาไม่ได้อยากเป็น mistrusted
.
" คุณต้องการใครไปร้าน " ถามเด็ก " อาจจะเอานมหรือ
อะไร ? "
" ไม่เชื่อฉัน " ผู้หญิง " ถ้าคุณเพียงต้องการนมหวานเอง ฉันจะ
ชงโกโก้ออกจากนมกระป๋องนี้ผมมา "
" ก็ดี " เด็กชายว่า
นางอุ่น มีถั่ว และแฮมที่เธอมีในตู้เย็น , ทำโกโก้ และชุดโต๊ะ
ผู้หญิงไม่ได้ถามเด็กเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเคยอยู่ หรือพ่อแม่ หรืออะไรที่
จะทำให้เขาขายหน้า แทน ขณะที่พวกเขากิน เธอบอกเขาเรื่องงานของเธอในโรงแรม ร้านเสริมสวยที่
ค้างเปิดช้า เกิดการทำงานเป็นอย่างไร และชนิดทั้งหมดของผู้หญิงที่เข้ามาและออกไป ผมบลอนด์
หัวแดงและสเปน แล้วเธอตัดเขาครึ่งหนึ่งของร้อยละสิบเค้กของเธอ .
" กินอีกลูก " เธอกล่าว .
เมื่อพวกเขากินเสร็จ เธอลุกขึ้นและกล่าวว่า " ตอนนี้ เอ้า เอาไปสิบดอลลาร์ และซื้อ
ตัวเองบางรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า คราวหน้าอย่าให้ความผิดพลาดของการล็อคบนของฉัน
pocketbook หรือไม่มีใครรองเท้า 's-because มาโหดเหี้ยมแบบนั้นจะไหม้เท้า ฉันได้

พักผ่อนของฉันตอนนี้แต่ฉันหวังว่า คุณจะทำตัวเอง ลูกชาย จากนี้ไป "
เธอนำเขาลงมาที่ห้องโถง ไปที่หน้าประตูและเปิดมัน " ราตรีสวัสดิ์ ทำตัวดีๆหน่อย ไอ้หนู ! "
เธอกล่าว มองไปที่ถนน .
เด็กอยากพูดอย่างอื่นนอกจาก " ขอบคุณ m'am " คุณนายลูล่า Bates
วอชิงตัน โจนส์ แต่เขาไม่อาจทำให้เขาเปลี่ยนที่เป็นหมัน และก้มมอง
ผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่ในประตู เขาแทบจะพูด " ขอบคุณ " ก่อนที่เธอจะปิดประตู และเขา
เคยเห็นเธออีกเลย