There are several factors that affe

There are several factors that affect the fluidity of the membrane. The major factor that affects the fluidity is the type and proportion of acyl chain fatty acids of the phospholipids.
At a given temperature, a higher proportion of unsaturated fatty acyl chains (oleic, linoleic, linolenic) in the phospholipids can increase the fluidity of the membrane. An increase in saturated fatty acids such as palmitic and stearic acids can decrease the fluidity.
Other membrane components such as sterols and degradation products of fatty acids such as fatty aldehydes and alkanes can also decrease the fluidity. Based on the physiological status of the tissue, the membranes can exist in either a liquid crystalline state (where the phospholipids and their acyl chains are mobile) or a gel state where they are packed as rigid-ordered structures and their movements are much restricted.
The membrane usually has coexisting domains of liquid crystalline and gel-phase lipids depending on growth conditions, temperature, ion concentration near the membrane surface.
The tissue has the ability to adjust the fluidity of the membrane by altering the acyl lipid composition of the phospholipids.
For instance, an increase in the gel-phase lipid domains resulting from exposure to cold temperature could be counteracted by increasing the proportion of fatty acyl chains having a higher degree of unsaturation and therefore a lower melting point.
Thus, the membrane will tend to remain fluid even at a lower temperature. An increase in gel-phase lipid domains can result in the loss of compartmentalization. The differences in the mobility properties of phospholipid acyl chains can cause packing imperfections at the interface between gel and liquid crystalline phases, and these regions can become leaky to calcium ions and protons that are highly compartmentalized.
The membrane proteins are also excluded from the gel phase into the liquid crystalline phase. Thus, during examinations of membrane structure by freeze fracture electron microscopy, the gel-phase domains can appear as regions devoid of proteins (Paliyath and Thompson, 1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลายปัจจัยที่มีผลต่อการไหลของเมมเบรน ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการไหลคือ ชนิดและสัดส่วนของกรดไขมันโซ่ acyl ของ phospholipids อุณหภูมิที่กำหนด สัดส่วนสูงของโซ่ acyl ไขมันไม่อิ่มตัว (โอเลอิค ไลโนเลอิก ไลโนเลนิ) ใน phospholipids สามารถเพิ่มการไหลของเมมเบรน การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิ่มตัวเช่นกรดอิค และ stearic สามารถลดการไหล ส่วนประกอบอื่น ๆ ของเมมเบรนเช่นผลิตภัณฑ์ย่อยสลายของกรดไขมันเช่นไขมันอลดีไฮด์และ alkanes และโพยังสามารถลดการไหล ขึ้นอยู่กับสถานะทางสรีรวิทยาของเนื้อเยื่อ เยื่อสามารถอยู่ในสถานะผลึกของเหลว (phospholipids และโซ่ของ acyl มือถือ) หรือรัฐเจที่บรรจุเป็นโครงสร้างแข็งที่สั่ง และรายการเคลื่อนไหวของพวกเขามีจำกัดมาก เมมเบรนจะมีโดเมนที่อยู่ร่วมกันของผลึกของเหลวและไขมันเจเฟสขึ้นอยู่กับสภาพการเจริญเติบโต อุณหภูมิ ความเข้มข้นของไอออนใกล้พื้นผิวเมมเบรน เนื้อเยื่อมีความสามารถในการปรับการไหลของเมมเบรน โดยดัดแปลงองค์ประกอบไขมัน acyl ของ phospholipids เช่น การเพิ่มขึ้นของไขมันเจเฟสที่โดเมนที่เกิดจากการสัมผัสกับอุณหภูมิเย็นสามารถจัดการได้ โดยการเพิ่มสัดส่วนของไขมัน acyl โซ่มีระดับความ และจุดหลอมเหลวต่ำสูง ดังนั้น เมมเบรนจะมีแนวโน้มจะ ยังคงอยู่ใน ของเหลวได้ที่อุณหภูมิต่ำ การเพิ่มขึ้นของโดเมนเจเฟสไขมันจะส่งผลในการสูญเสียของ compartmentalization ความแตกต่างในคุณสมบัติความคล่องตัวของเรียม acyl โซ่อาจทำให้เกิดความไม่สมบูรณ์ของบรรจุภัณฑ์ที่รอยต่อระหว่างเจและเฟสของเหลวผลึก และภูมิภาคเหล่านี้จะกลายเป็นแคลเซียมไอออนและโปรตอนที่สูงแยกออกจากกันรั่ว โปรตีนเมมเบรนจะแยกออกจากเฟสเจลลงในเฟสของผลึกเหลว ดังนั้น ในระหว่างการตรวจโครงสร้างเมมเบรนโดยตรึงกระดูกชาวดัตช์ โดเมนเจเฟสสามารถปรากฏเป็นภูมิภาคไร้โปรตีน (Paliyath และทอมป์สัน 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลายปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการไหลของเมมเบรนที่มี ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการไหลเป็นชนิดและสัดส่วนของกรดไขมันห่วงโซ่ acyl ของ phospholipids ได้.
ที่อุณหภูมิที่กำหนดสัดส่วนที่สูงขึ้นของไม่อิ่มตัวโซ่ acyl ไขมัน (โอเลอิกไลโนเลอิก linolenic) ใน phospholipids สามารถเพิ่มการไหลของ เยื่อหุ้มเซลล์ การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิ่มตัวเช่นกรดปาล์มิติและสเตียสามารถลดการไหล.
ส่วนประกอบเมมเบรนอื่น ๆ เช่น sterols และผลิตภัณฑ์ย่อยสลายของกรดไขมันเช่นไขมันลดีไฮด์และแอลเคนยังสามารถลดความลื่นไหล ขึ้นอยู่กับสถานะทางสรีรวิทยาของเนื้อเยื่อเยื่อสามารถอยู่ได้ทั้งในของเหลวรัฐผลึก (ที่ phospholipids และโซ่ acyl มือถือของพวกเขา) หรือรัฐเจลที่พวกเขาจะบรรจุเป็นโครงสร้างแข็งสั่งซื้อและการเคลื่อนไหวของพวกเขาจะถูก จำกัด มาก
เมมเบรนมักจะมีโดเมนอยู่ร่วมกันของผลึกเหลวและเจลเฟสไขมันขึ้นอยู่กับสภาพการเจริญเติบโตของอุณหภูมิความเข้มข้นของไอออนใกล้พื้นผิวเมมเบรน.
เนื้อเยื่อที่มีความสามารถในการปรับการไหลของเมมเบรนโดยการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของไขมัน acyl phospholipids
ยกตัวอย่างเช่นการเพิ่มขึ้นของเจลเฟสโดเมนไขมันที่เกิดจากการสัมผัสกับอุณหภูมิที่หนาวเย็นอาจจะล่วงรู้โดยการเพิ่มสัดส่วนของโซ่ acyl ไขมันมีระดับที่สูงขึ้นไม่อิ่มตัวและดังนั้นจึงจุดหลอมเหลวต่ำ.
ดังนั้นเมมเบรนจะมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ ของเหลวแม้ในอุณหภูมิต่ำ การเพิ่มขึ้นในโดเมนไขมันเจลเฟสสามารถส่งผลให้เกิดการสูญเสียของ compartmentalization ความแตกต่างในคุณสมบัติของการเคลื่อนไหวของเครือข่าย acyl เรียมสามารถก่อให้เกิดการบรรจุความไม่สมบูรณ์ที่เชื่อมต่อระหว่างเจลและขั้นตอนผลึกของเหลวและภูมิภาคเหล่านี้จะกลายเป็นรั่วไอออนแคลเซียมและโปรตอนที่มี compartmentalized สูง.
โปรตีนเมมเบรนยังได้รับการยกเว้นจากเฟสเจล เข้าไปในผลึกของเหลว ดังนั้นในช่วงการตรวจสอบของโครงสร้างเมมเบรนโดยใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแตกหักแช่แข็งโดเมนเจลเฟสสามารถปรากฏเป็นภูมิภาคไร้โปรตีน (Paliyath และ ธ อมป์สัน, 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีปัจจัยหลายประการที่มีผลต่อการไหลของเมมเบรน ปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นชนิดและสัดส่วนของกรดไขมันโซ่ , ของ phospholipidsที่ได้รับอุณหภูมิ สัดส่วนที่สูงของกรดไขมันไม่อิ่มตัว , โซ่ ( โอเลอิก ไลโนเลอิกิก , ) ในผู้ป่วยธาลัสซีเมียสามารถเพิ่มความลื่นไหลของเยื่อแผ่น การเพิ่มกรดไขมันที่อิ่มตัว เช่น กรดปาล์มิติก และสเตียสามารถลดความ .ส่วนประกอบของเยื่ออื่น ๆเช่นสเตอรอลและการย่อยสลายผลิตภัณฑ์กรดไขมันเช่นสารประกอบอัลดีไฮด์ ไขมัน และยังลดการไหล . ตามสถานะทางสรีรวิทยาของเยื่อเมมเบรนสามารถอยู่ทั้งในสถานะผลึกเหลว ( ที่ phospholipids และโซ่ , พวกเขามีโทรศัพท์มือถือ ) หรือเจลรัฐที่พวกเขาจะบรรจุเป็นโครงสร้างแข็งสั่ง และความเคลื่อนไหวของพวกเขามากจำกัดเยื่อหุ้มมักจะมีการโดเมนของผลึกเหลวและเจลเฟสไขมันขึ้นอยู่กับสภาพอุณหภูมิการเจริญเติบโต , ความเข้มข้นของไอออนที่อยู่ใกล้พื้นผิวของเยื่อแผ่นเนื้อเยื่อที่มีความสามารถในการปรับการไหลของสารละลาย โดยการดัดแปลง , องค์ประกอบของไขมันและ phospholipidsตัวอย่างเช่นการเพิ่มโดเมนในขั้นตอนของการเจลที่เกิดจากอุณหภูมิเย็นอาจจะต่อต้านโดยการเพิ่มสัดส่วนของไขมัน , โซ่ที่มีระดับที่สูงขึ้นของความไม่อิ่มตัวจึงลดจุดหลอมเหลวดังนั้น เมมเบรนจะมีแนวโน้มที่จะยังคงของเหลวที่อุณหภูมิต่ำกว่า เพิ่มระยะของเจลโดเมนสามารถส่งผลในการสูญเสียของเรื่องการควบคุมอารมณ์ ความแตกต่างในการคุณสมบัติของฟอสโฟลิปิด , โซ่สามารถทำให้เกิดข้อบกพร่องที่เชื่อมต่อระหว่างเจลบรรจุของเหลวเฟสผลึก และพื้นที่เหล่านี้สามารถกลายเป็นรั่วต่อไอออนแคลเซียมและโปรตอนที่ขอ compartmentalized .เมมเบรนโปรตีนยังแยกออกจาก gel ) เป็นเฟสผลึกเหลว ดังนั้น ในการตรวจสอบโครงสร้างของเยื่อหุ้มเซลล์ โดยตรึงกระดูกกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน , gel ) โดเมนสามารถปรากฏเป็นภูมิภาคที่ปราศจากโปรตีน ( paliyath และ ทอมป์สัน , 1990 )