It is a sign of the world in which

It is a sign of the world in which we live that the
word “crisis” should appear so often in the introduction to
Dominic Barton’s wellargued
critique of capitalism. But
what we have experienced over recent years is not, in my
view, so much a crisis of capitalism as a crisis of ethics.
As the author acknowledges, capitalism itself remains the
“greatest engine of prosperity ever devised.” The issue, to
pursue the analogy, is that maintenance of the financial
engine has too often been left in the hands of young,
untrained apprentices.
The central thesis of the article is that the “shorttermism”
of so much modern business
—“quarterly capitalism”—lies at the heart of many of today’s problems. I agree and have
said so many times, occasionally to my cost. At Unilever, words have been backed with
action. We have aligned management incentives for the long term and invested heavily in
R&D to build our pipeline of innovations. In addition, we have moved away from
quarterly profit reporting; since we don’t operate on a 90day
cycle for advertising,
marketing, or investment, why do so for reporting? And as Dominic Barton
acknowledges, we have also been among those companies “to resist playing the game”
when it comes to issuing guidance. The share price may have fallen on the day we
announced an end to guidance but is now 35 percent higher. Nothing in the intervening
two years has persuaded me that this was the wrong thing to do. We will therefore go on
resisting.
For all these reasons, it is difficult to argue with Dominic Barton’s prescriptions for
change—management incentives that encourage a focus on the long term, a broader form
of stakeholder capitalism, and stronger, betterinformed
boards of directors.
These will all go a long way to addressing the problems of shortterm
capitalism. They
are necessary. But they are not sufficient. Changes in policy will mean little if not
accompanied by changes in behavior. That’s why we need a different approach to
business—a new model led by a generation of leaders with the mindset
and the courage
to tackle the challenges of the future.
Such challenges go beyond those arising from the financial crisis. We now know, in
outline, what the future will look like. It will be a world where climate will change, water
will be scarce, and food supplies will be insecure.
Business has a chance to become part of the solution to those challenges. Just as we need
to ensure that we do not repeat the mistakes which led to the recent banking crisis, so
there is an equal imperative to face up to the realties of a world where 9.5 billion people
will put enormous strain on biophysical resources. The rapidly growing populations of
India, China, and Indonesia will all aspire to the lifestyles and living standards enjoyed
by the Germans and the Californians. There is nothing that we can, or should, do to stop
that.
The challenge for business is to meet these needs in a sustainable fashion. Success will
require completely new business models. It will demand transformational innovation in
product and process technologies to minimize resource use, as well as the development of
“closedloop”
systems so that one man’s waste becomes another’s raw material.
Interestingly too, the challenge is likely to encourage a much more collaborative form of
capitalism. Companies will have to work with each other, not just with governments,
nongovernmental organizations (NGOs), and civil society. Issues like deforestation and
species extinction cannot be tackled by just one company acting alone; they will require
collaboration within, and across, industry sectors. To arrest the alarming rates of
deforestation in Brazil and Southeast Asia, for example, not just the consumer goods
industry but also the oil industry (interested in vegetable oils as feedstocks for biofuels)
and big agribusinesses (like Cargill, Bunge, and ADM) must work together. Coalitions of
this kind need the active involvement of NGOs to mediate discussions and ensure that the
interests of civil society are fully factored into solutions.
Just as important, the growth strategies that businesses pursue will have to be more
inclusive. Michael Porter captures some of this thinking in his concept of “sharedvalue”
creation. In a world of scarcity, there will be greater pressure to ensure that wealth is
created not just for the few but that the benefits are spread more widely—to small farmers,
small and midsize enterprises, women, young people. If you doubt the truth of this, just
look at what is happening on the streets of Cairo and Tripoli, where educated, digitally
connected young people who have been locked out of the formal economy are challenging
the prevailing political and economic orthodoxy.The changes Dominic is advocating deserve very careful attention. But if the world
economy is to continue to grow and flourish, it will have to learn to live within rational
financial and ecological constraints. As Jonathon Porritt recently argued, “The recession
we are in right now is grim, but nothing like the recession that awaits us if we don’t start
living within our means.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเครื่องของโลกที่เราอยู่ที่การคำ "วิกฤต" ควรปรากฏขึ้นบ่อยในการแนะนำโดมินิบาร์ตัน wellarguedวิจารณ์ทุนนิยม แต่เรามีประสบการณ์มากกว่าปีที่ผ่านมาไม่ ในของฉันดู วิกฤตมากของทุนนิยมเป็นวิกฤตของจรรยาบรรณขณะที่ผู้เขียนรับทราบ ทุนนิยมเองยังคง"ยิ่งเครื่องยนต์ของความเจริญที่เคยกำหนด" ปัญหา ถึงการเปรียบเทียบคดี มีการบำรุงรักษาของการเงินเครื่องยนต์บ่อยเกินไปทิ้งไว้ในมือของหนุ่มฝึกฝนฝึกการวิทยานิพนธ์กลางของบทความว่า "shorttermism"ของธุรกิจมาก— "ทุนนิยมรายไตรมาส" ซึ่งเป็นหัวใจของปัญหาวันนี้ ฉันยอมรับ และมีกล่าวว่า เวลามาก บางครั้งต้นทุนของฉัน ที่ยูนิลีเวอร์ คำที่มีการสำรองข้อมูลด้วยการดำเนินการ เราได้จัดบริหารแรงจูงใจในระยะยาว และลงทุนอย่างมากในR&d เพื่อสร้างไปป์ไลน์ของเราของนวัตกรรม นอกจากนี้ เราได้ย้ายไปรายงาน กำไรรายไตรมาส เนื่องจากเราไม่มีในวัน 90วงจรสำหรับโฆษณาการตลาด หรือการลงทุน ทำไมดังในรายงานหรือไม่ และโดมินิบาร์ตันยอมรับว่า เราได้รับจากบริษัท "เพื่อต่อต้านการเล่นเกม"เมื่อมันมาถึงการออกคำแนะนำ ราคาหุ้นอาจมีลดลงในวันเราประกาศยุติการคำแนะนำ แต่ตอนนี้สูงกว่า 35 เปอร์เซ็นต์ อะไรในอยู่ระหว่างกลางสองปีได้เกลี้ยกล่อมผมว่า นี้คือสิ่งที่ผิดไม่ เราจะดังไปต่อต้านการเหตุผลทั้งหมดเหล่านี้ จึงยากที่จะโต้เถียงกับโดมินิบาร์ตันแผนสำหรับเปลี่ยนแปลงเช่นแรงจูงใจการจัดการที่เน้นในระยะยาว แบบกว้างขึ้นของทุนนิยมทรรศนะ แข็งแกร่ง betterinformed และบอร์ดกรรมการเหล่านี้จะหมดไปแบบเพื่อจัดการกับปัญหาของ shorttermทุนนิยม พวกเขาจำเป็นต้องใช้ แต่พวกเขาไม่เพียงพอ เปลี่ยนแปลงในนโยบายหมายถึง เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ถ้าไม่มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในลักษณะการทำงาน ที่ว่าทำไมเราต้องมีวิธีแตกต่างกันไปธุรกิจ — รูปแบบใหม่นำ โดยสร้างผู้นำ มีความคิดและความกล้าเล่นงานความท้าทายของอนาคตความท้าทายดังกล่าวไปไกลกว่าที่เกิดขึ้นจากวิกฤตการเงิน ตอนนี้เรารู้ ในเค้าร่าง อะไรในอนาคตจะมีลักษณะเช่น มันจะเป็นโลกที่สภาพภูมิอากาศจะเปลี่ยนแปลง น้ำจะขาดแคลน และเสบียงจะไม่ปลอดภัยธุรกิจมีโอกาสที่จะกลายเป็น ส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาเพื่อความท้าทายเหล่านั้น เช่นเดียวกับที่เราต้องการเพื่อให้แน่ใจว่า เราไม่ซ้ำความผิดพลาดซึ่งนำไปสู่วิกฤตธนาคารล่าสุด ดังนั้นมีความจำเป็นเท่าการเผชิญหน้ากับ realties ของโลก 9.5 พันล้านคนจะใส่ต้องใช้ biophysical ทรัพยากรมหาศาล ประชากรเติบโตอย่างรวดเร็วของอินเดีย จีน และอินโดนีเซียจะทั้งหมดคาดหวังที่จะดำเนินชีวิตและความสุขคุณภาพชีวิตโดยเยอรมันและ Californians ไม่มีอะไรที่เราสามารถ หรือ ต้องหยุดที่ความท้าทายของธุรกิจเพื่อ ตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในแฟชั่นอย่างยั่งยืนได้ จะประสบความสำเร็จต้องการรูปแบบธุรกิจใหม่ทั้งหมด มันจะต้องการภาวะนวัตกรรมเทคโนโลยีผลิตภัณฑ์และกระบวนการเพื่อลดทรัพยากรใช้ และการพัฒนา"closedloop"ระบบเพื่อให้ชายคนหนึ่งของเสียเป็น วัตถุดิบของอีกเรื่องน่าสนใจ ความท้าทายจะแนวโน้มที่จะส่งเสริมรูปแบบความร่วมมือมากขึ้นของทุนนิยม บริษัทจะต้องทำงานร่วมกัน ไม่เพียงแต่กับรัฐบาลองค์กรเอกชน (Ngo), และภาคประชาสังคม ปัญหาเช่นการทำลายป่า และสปีชีส์สูญพันธุ์ไม่สามารถแก้ได้ โดยบริษัทเดียวทำคนเดียว พวกเขาจะต้องความร่วมมือภายใน และ ภาคอุตสาหกรรม จับอัตราน่าเป็นห่วงตัดไม้ทำลายป่าในประเทศบราซิลและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตัวอย่าง ไม่ได้เป็นเพียงผู้บริโภคสินค้าอุตสาหกรรม แต่อุตสาหกรรมน้ำมัน (สนใจในน้ำมันพืชเป็นเชื้อเพลิงชีวภาพวมวล)และเกษตรขนาดใหญ่ (เช่น Cargill, Bunge, ADM) ต้องทำงานร่วมกัน Coalitions ของชนิดนี้ต้องการใช้งานมีส่วนร่วมขององค์กรพัฒนาเอกชนสื่อกลางสนทนา และให้แน่ใจว่าการสนใจสังคมจะแยกตัวประกอบเป็นโซลูชั่นครบครันเพียงเป็นสำคัญ กลยุทธ์การเจริญเติบโตที่ดำเนินธุรกิจจะต้องมีเพิ่มเติมรวม กระเป๋า Michael จับบางความคิดนี้ในแนวคิดของเขา "sharedvalue"สร้าง ในโลกของความขาดแคลน จะมีความดันสูงเพื่อให้แน่ใจว่า มีให้เลือกมากมายสร้างในสิ่งไม่เพียงแต่ว่าประโยชน์ที่แพร่กระจายอย่างกว้างขวางมากขึ้น – เพื่อเกษตรกรวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม ผู้หญิง คนหนุ่มสาว ถ้าคุณสงสัยเกี่ยวกับความจริงนี้ เพียงดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนท้องถนนของไคโรและทริโปลี ที่ศึกษา ดิจิทัลเชื่อมต่อคนหนุ่มสาวที่ถูกล็อกออกจากเศรษฐกิจทางท้าทายการยึดการเมือง และเศรษฐกิจ orthodoxyการเปลี่ยนแปลง advocating โดมินิสมควรสนใจโปรดระมัดระวัง แต่ถ้าโลกเศรษฐกิจจะยังคงเติบโต และงอกงาม มันจะต้องเรียนรู้ชีวิตเชือดข้อจำกัดทางการเงิน และระบบนิเวศ เป็น Jonathon Porritt เมื่อเร็ว ๆ นี้โต้เถียง "ภาวะถดถอยเราอยู่ในขวาตอนนี้จะน่ากลัว แต่ไม่ชอบภาวะถดถอยที่รอเราถ้าเราไม่เริ่มต้นอยู่ภายในวิธีการของเรา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นสัญลักษณ์ของโลกที่เราอาศัยอยู่ที่
คำว่า "วิกฤติ" ควรจะปรากฏขึ้นเพื่อให้บ่อยครั้งในการแนะนำให้
wellargued โดมินิบาร์ตัน
วิจารณ์ของระบบทุนนิยม แต่
สิ่งที่เรามีประสบการณ์มากกว่าปีที่ผ่านไม่ได้ในของฉัน
ดูมากวิกฤตของระบบทุนนิยมเป็นวิกฤตของจริยธรรม.
ในฐานะที่เป็นผู้เขียนยอมรับทุนนิยมตัวเองยังคง
"เครื่องยนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความเจริญรุ่งเรืองที่เคยวางแผน." ปัญหาในการ
ดำเนินการ ความคล้ายคลึงกันนั่นคือการบำรุงรักษาทางการเงิน
เครื่องยนต์ได้รับมากเกินไปมักจะเหลืออยู่ในมือของหนุ่มสาว
. ได้รับการฝึกฝนฝึกหัด
วิทยานิพนธ์กลางของบทความคือ "shorttermism"
ของธุรกิจที่ทันสมัยมาก
- "ไตรมาสทุนนิยม" -lies ที่ หัวใจของหลายปัญหาของวันนี้ ผมเห็นด้วยและได้
กล่าวว่าหลายครั้งบางครั้งค่าใช้จ่ายของฉัน ที่ยูนิลีเวอร์, คำพูดที่ได้รับการสนับสนุนด้วย
การกระทำ เราได้จัดชิดแรงจูงใจการจัดการในระยะยาวและการลงทุนอย่างมากในการ
วิจัยและพัฒนาเพื่อสร้างท่อของเรานวัตกรรม นอกจากนี้เราได้ย้ายออกไปจาก
การรายงานผลกำไรไตรมาสเนื่องจากเราไม่ได้ทำงานใน 90day
วงจรสำหรับการโฆษณา,
การตลาดหรือการลงทุนทำไมทำเช่นนั้นสำหรับการรายงาน? และในขณะที่โดมินิบาร์ตัน
ยอมรับเราได้รับยังอยู่ในหมู่ บริษัท เหล่านั้น "เพื่อต่อต้านการเล่นเกม"
เมื่อมันมาถึงการออกคำแนะนำ ราคาหุ้นอาจจะลดลงในวันที่เรา
ประกาศยุติการให้คำแนะนำ แต่ตอนนี้ร้อยละ 35 สูงกว่า ไม่มีส่วนใดในการแทรกแซง
สองปีได้ชักชวนให้ผมว่านี่คือสิ่งที่ผิดจะทำอย่างไร ดังนั้นเราจึงจะไป
ต่อต้าน.
ด้วยเหตุผลเหล่านี้มันเป็นเรื่องยากที่จะเถียงกับใบสั่งยาโดมินิบาร์ตันสำหรับ
แรงจูงใจในการเปลี่ยนแปลงการจัดการที่ส่งเสริมให้มุ่งเน้นไปที่ระยะยาวเป็นรูปแบบที่กว้างขึ้น
ของระบบทุนนิยมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและแข็งแรง betterinformed
คณะกรรมการบริหาร
ทั้งหมดเหล่านี้จะไปทางยาวเพื่อแก้ไขปัญหาระยะสั้นของ
ระบบทุนนิยม พวกเขา
มีความจำเป็น แต่พวกเขาไม่เพียงพอ การเปลี่ยนแปลงนโยบายจะหมายถึงน้อยถ้าไม่ได้
พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องมีวิธีการที่แตกต่างกันเพื่อ
ธุรกิจรูปแบบใหม่ที่นำโดยรุ่นของผู้นำที่มีความคิด
และความกล้าหาญ
ที่จะแก้ไขปัญหาความท้าทายในอนาคต.
ความท้าทายดังกล่าวไปไกลกว่าผู้ที่เกิดจากวิกฤตทางการเงิน ขณะนี้เราทราบใน
ร่างสิ่งที่ในอนาคตจะมีลักษณะเช่น มันจะเป็นสภาพภูมิอากาศโลกที่จะเปลี่ยนน้ำ
จะเป็นสิ่งที่หายากและเสบียงอาหารจะไม่ปลอดภัย.
ธุรกิจมีโอกาสที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาความท้าทายเหล่านั้น เช่นเดียวกับที่เราต้องการ
เพื่อให้แน่ใจว่าเราไม่ซ้ำความผิดพลาดที่นำไปสู่วิกฤตการธนาคารที่ผ่านมาจึง
มีความจำเป็นที่เท่าเทียมกันที่จะเผชิญหน้ากับ Realties ของโลกที่ 9500000000 คน
จะวางสายพันธุ์อย่างมหาศาลต่อทรัพยากรชีวฟิสิกส์ ประชากรที่เติบโตอย่างรวดเร็วของ
อินเดียจีนและอินโดนีเซียจะปรารถนาที่จะการดำเนินชีวิตและมาตรฐานการดำรงชีวิตมีความสุข
โดยชาวเยอรมันและแคลิฟอร์เนีย มีอะไรที่เราสามารถหรือควรจะหยุด
ที่.
ท้าทายสำหรับธุรกิจคือการตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในแฟชั่นอย่างยั่งยืน ที่ประสบความสำเร็จจะ
ต้องมีรูปแบบธุรกิจใหม่ที่สมบูรณ์ มันจะมีความต้องการนวัตกรรมการเปลี่ยนแปลงใน
ผลิตภัณฑ์และเทคโนโลยีการผลิตเพื่อลดการใช้ทรัพยากรเช่นเดียวกับการพัฒนาของ
"ClosedLoop"
ระบบเพื่อให้เสียของผู้ชายคนหนึ่งจะกลายเป็นอีกวัตถุดิบ.
ที่น่าสนใจเกินไปท้าทายมีโอกาสที่จะส่งเสริมให้มีรูปแบบการทำงานร่วมกันมากขึ้น
ระบบทุนนิยม บริษัท จะต้องทำงานกับคนอื่น ๆ ไม่เพียง แต่กับรัฐบาล,
องค์กรพัฒนาเอกชน (เอ็นจีโอ) และภาคประชาสังคม ปัญหาที่เหมือนกับการตัดไม้ทำลายป่าและ
การสูญพันธุ์สายพันธุ์ที่ไม่สามารถจัดการได้โดยเพียงแค่หนึ่งใน บริษัท ที่ทำหน้าที่เพียงอย่างเดียวที่พวกเขาจะต้อง
ทำงานร่วมกันภายในและข้ามภาคอุตสาหกรรม ไปสู่การจับกุมในอัตราที่น่ากลัวของ
การทำลายป่าในประเทศบราซิลและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นไม่เพียง แต่สินค้าอุปโภคบริโภค
อุตสาหกรรม แต่ยังอุตสาหกรรมน้ำมัน (สนใจในน้ำมันพืชเป็นวัตถุดิบสำหรับเชื้อเพลิงชีวภาพ)
และอุตสาหกรรมการเกษตรขนาดใหญ่ (เช่น Cargill, Bunge และ ADM) ต้อง ร่วมงาน พันธมิตรของ
แบบนี้ต้องมีส่วนร่วมขององค์กรพัฒนาเอกชนเพื่อเป็นสื่อกลางในการอภิปรายและให้แน่ใจว่า
ผลประโยชน์ของภาคประชาสังคมจะเป็นปัจจัยอย่างเต็มที่ในการแก้ปัญหา.
เพียงที่สำคัญเป็นกลยุทธ์การเติบโตที่ธุรกิจดำเนินการจะต้องมีมากขึ้น
รวม ไมเคิลพอร์เตอร์จับบางส่วนของความคิดนี้ในแนวคิดของเขา "sharedvalue"
การสร้าง ในโลกของการขาดแคลนจะมีแรงกดดันมากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าความมั่งคั่งที่
สร้างขึ้นไม่ได้เป็นเพียงไม่กี่คน แต่ว่าผลประโยชน์ที่มีการแพร่กระจายอย่างกว้างขวางมากขึ้นต่อเกษตรกรรายย่อย,
ผู้ประกอบการขนาดเล็กและขนาดกลางที่ผู้หญิงคนหนุ่มสาว ถ้าคุณสงสัยความจริงของเรื่องนี้เพียงแค่
มองไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นบนท้องถนนของกรุงไคโรและตริโปลีที่ศึกษาในระบบดิจิตอล
ที่เชื่อมต่อคนหนุ่มสาวที่ได้รับการล็อคออกของเศรษฐกิจอย่างเป็นทางการมีความท้าทาย
ทางการเมืองและเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลง orthodoxy.The แลกเปลี่ยนโดมินิก กำลังให้การสนับสนุนได้รับความสนใจระมัดระวังเป็นอย่างมาก แต่ถ้าโลก
เศรษฐกิจจะยังคงเติบโตและงอกงามก็จะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ภายในเหตุผล
ข้อ จำกัด ทางการเงินและระบบนิเวศ ในฐานะที่เป็น Jonathon Porritt เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นที่ถกเถียงกัน "ภาวะเศรษฐกิจถดถอยที่
เราอยู่ในตอนนี้คือน่ากลัว แต่ไม่มีอะไรเช่นภาวะเศรษฐกิจถดถอยที่รอเราถ้าเราไม่ได้เริ่มต้น
ที่อาศัยอยู่ในวิธีการของเรา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นสัญลักษณ์ของโลกที่เราอาศัยอยู่นั้น คำว่า " วิกฤติ "
ควรจะปรากฏบ่อยๆ ในเบื้องต้น wellargued

โดมินิค บาร์ตัน ได้วิพากษ์ทุนนิยม แต่สิ่งที่เราได้มีประสบการณ์
กว่าปีที่ผ่านมาไม่ได้อยู่ในมุมมองของฉัน
มากวิกฤตของระบบทุนนิยม เช่น วิกฤติจริยธรรม
เป็นผู้เขียนรับทราบ ทุนนิยมตัวเองยังคงเครื่องยนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
" ของความเจริญรุ่งเรืองเคยวางแผน" ปัญหา

ติดตามเปรียบเทียบ คือ ดูแลการเงิน
เครื่องยนต์มีบ่อยครั้งที่ถูกทิ้งให้อยู่ในมือของหนุ่ม

มือใหม่ฝึกหัด . เซ็นทรัลวิทยานิพนธ์ของบทความคือ " shorttermism "
ของนักธุรกิจที่ทันสมัย
- " ทุนนิยม " ไตรมาส - อยู่ที่หัวใจวันนี้มากของปัญหา ผมเห็นด้วยและมี
พูดหลายครั้งมาก บางครั้งค่าใช้จ่ายของฉัน ที่ยูนิลีเวอร์ ,คำได้รับการสนับสนุนด้วย
การกระทํา เราได้ชิดสิ่งจูงใจการจัดการในระยะยาว และการลงทุนอย่างมากในการสร้าง&
R D ท่อของเราของนวัตกรรม นอกจากนี้เราได้ย้ายออกไปจาก
ไตรมาสกำไรรายงาน;เนื่องจากเราไม่ได้ทำงานบน 90day

รอบสำหรับการโฆษณา , การตลาด หรือการลงทุน ทำไมจึงรายงาน และโดมินิคบาร์ตัน
รับทราบการเริ่มต้น ,เราได้รับใน บริษัท ที่ " เพื่อต่อต้านการเล่นเกม "
เมื่อมาออกแนะแนว ราคาหุ้นอาจจะลดลงในวันที่เรา
ประกาศจบคำแนะนำแต่ตอนนี้ 35 เปอร์เซ็นต์ สูงกว่า ไม่มีอะไรในการแทรกแซง
2 ปีได้ชักชวนผม มันเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย เราจึงต่อต้านไป
.
เหตุผลทั้งหมดเหล่านี้มันเป็นเรื่องยากที่จะเถียงกับโดมินิค บาร์ตัน เกี่ยวกับการจัดการสิ่งจูงใจที่กระตุ้น
เปลี่ยนมุ่งเน้นในระยะยาว เช่น แบบฟอร์ม
ของทุนนิยม ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และ ปลอดภัย betterinformed

ของคณะกรรมการ เหล่านี้จะหมดไปทางยาวเพื่อการแก้ไขปัญหาของระบบทุนนิยมุ

พวกเขา
ที่จําเป็น แต่พวกเขาจะไม่เพียงพอการเปลี่ยนแปลงในนโยบายจะหมายถึงน้อยถ้าไม่
มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม . นั่นคือเหตุผลที่เราต้องมีวิธีการที่แตกต่างกันใน
business-a รูปแบบใหม่ที่นำโดยรุ่นของผู้นำที่มีความคิดและความกล้า

เพื่อรับมือกับความท้าทายในอนาคต .
ความท้าทายดังกล่าวไปเกินเหล่านั้นที่เกิดขึ้นจากวิกฤตการเงิน ตอนนี้เราทราบแล้วว่าใน
เค้าว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรมันจะเป็นโลกที่อากาศจะเปลี่ยนน้ำ
จะขาดแคลน และเสบียงอาหารจะไม่ปลอดภัย
ธุรกิจมีโอกาสที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ไขปัญหาเหล่านั้น เช่นเดียวกับที่เราต้องการ
เพื่อให้มั่นใจว่าเราไม่ทำซ้ำความผิดพลาดที่นำไปสู่วิกฤตล่าสุดธนาคาร ดังนั้น
มีเท่าเทียมขวางเพื่อเผชิญหน้ากับ realties ของโลกที่ 9.5 พันล้านคน
จะวางความเครียดอย่างมากต่อทรัพยากรทางชีวกายภาพ . การเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรของ
อินเดีย จีน และอินโดนีเซียจะยอมรับความเป็นมาตรฐานความเป็นอยู่ชอบ
โดยชาวเยอรมันและแคลิฟอร์เนีย . ไม่มีอะไรที่เราสามารถหรือควรจะทำเพื่อหยุด
.
ท้าทายสำหรับธุรกิจเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในแฟชั่นที่ยั่งยืน ความสำเร็จจะ
ต้องการธุรกิจใหม่อย่างสมบูรณ์แบบ มันต้องการนวัตกรรมการเปลี่ยนแปลงด้าน
ผลิตภัณฑ์และกระบวนการเทคโนโลยีเพื่อลดการใช้ทรัพยากร รวมทั้งการพัฒนา

" closedloop " ระบบเพื่อให้ชายหนึ่งของเสียกลายเป็นอื่นของวัตถุดิบ
น่าสนใจเกินไป ความท้าทายที่น่าจะส่งเสริมให้รูปแบบร่วมกันมากขึ้น
ทุนนิยมบริษัทจะต้องทำงานกับแต่ละอื่น ๆที่ไม่เพียง แต่กับรัฐบาลองค์กร ( เอ็นจีโอ )
, เอกชน และประชาสังคม ประเด็น เช่น การตัดไม้ทำลายป่า และ
การสูญพันธุ์ไม่สามารถแก้ได้โดยใช้เพียงหนึ่งใน บริษัท พวกเขาจะต้องทำคนเดียว;
ความร่วมมือภายใน และข้ามอุตสาหกรรม จับอัตราที่น่ากลัวของ
การตัดไม้ทำลายป่าในบราซิลและเอเชีย ตัวอย่างเช่นไม่ใช่แค่อุตสาหกรรมสินค้า
ผู้บริโภค แต่ยังอุตสาหกรรมน้ำมัน ( สนใจในน้ำมันพืช เช่น น้ำมันและวัตถุดิบสำหรับ )
agribusinesses ใหญ่ ( เหมือนคาร์กิลล์ สมัชชา และ ADM ) ต้องทำงานร่วมกัน หมวดหมู่ :
ชนิดนี้ ต้องการการมีส่วนร่วมที่ใช้งานขององค์กรพัฒนาเอกชนในการไกล่เกลี่ยการอภิปรายและให้แน่ใจว่าผลประโยชน์ของประชาชนอย่างเต็มที่

ประกอบเป็นโซลูชั่นที่สำคัญการติดตามกลยุทธ์ที่ธุรกิจจะต้องเป็นมากกว่า
รวม ไมเคิล พอร์เตอร์ จับบางส่วนของความคิดนี้ในแนวคิดของ " การสร้าง sharedvalue "
. ในโลกของความขาดแคลน จะมีแรงกดดันมากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่ารวย
ถูกสร้างขึ้นไม่เพียง แต่สำหรับไม่กี่ประโยชน์จะกระจายให้กับเกษตรกรขนาดเล็ก และขนาดกลางวิสาหกิจ
เล็ก เด็กผู้หญิง .ถ้าคุณสงสัยในความจริงเรื่องนี้ แค่
ดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนถนนของกรุงไคโรและตริโปลีที่การศึกษา , เชื่อมต่อแบบดิจิทัล
หนุ่มสาวที่ถูกล็อคออกของเศรษฐกิจที่เป็นทางการกำลังท้าทาย
แลกเปลี่ยนทางการเมืองและเศรษฐกิจดั้งเดิม การเปลี่ยนแปลงโดมินิคจะสนับสนุนสมควรระมัดระวังเอาใจใส่ แต่ถ้าโลก
เศรษฐกิจจะยังคงเติบโตและงอกงามจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ภายในเหตุผล
ทางการเงินและระบบนิเวศ ข้อจำกัด โดยโจนาธานพอร์ริทเพิ่งถกเถียงกันอยู่ " ภาวะถดถอย
เราในตอนนี้คือน่ากลัว แต่ไม่มีอะไรเหมือนยุโรปที่รอเราอยู่ ถ้าเราไม่เริ่ม
ใช้ชีวิตพอเพียง "