- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
molten matrix with a low melting po
molten matrix with a low melting point (32–42 °C) containing the
bioactive compound is sprayed through a nozzle into a vessel. Cold
air is injected into the vessel to enable solidification of the gel particle.
If the core material is in solid form, an additional coating may be applied,
in particular if increased stability is required and/or a peculiar released
pattern.With the spray-coating technique, the particles are kept
in motion by the injection of air and a liquid coating material is sprayed
over them and solidifies to form a layer on the surface. Cyclodextrins
are another type of dry particle. Cyclodextrins are rings of α-1,4 bonded
glucose molecules with a slightly hydrophobic interior that can entrap
molecules which are less polar than water. Cyclodextrins can be
modified to increase the water solubility (Lin et al., 2000; Lin et al.,
2007). Cyclodextrins and their nutritional applications have been
reviewed recently (Astray, Gonzalez-Barreiro, Mejuto, Rial-Otero, &
Simal-Gandara, 2009). Retinoid–cyclodextrin complexes are usually
prepared by mixing the retinoids with cyclodextrin in an aqueous solution
(Lin et al., 2000; Lin et al., 2007; Munoz-Botella et al., 2002). The
main limitation of using cyclodextrins is related to their moderate
and limited loading capacity since there is always an equilibrium between
the amount of molecule solubilized in the cyclodextrin cavity
and outside. Other molecular associations of vitamin A with biopolymers
have been reported, e.g., with proteins (Puyol, Perez, Sanchez,
Ena, & Calvo, 1995), gliadin (a vegetal protein fraction from wheat gluten)
(Ezpeleta et al., 1996), ethylcellulose (Markus & Pelah, 1989), gelatin
associated with various fatty acids (Markus & Pelah, 1989) or
chitosan (Kim et al., 2006). In the use of more and more complex
form of capsule, the allergenicity risk should be considered. The review
of Torp Madsen shows that the use of encapsulation for topical use in
cosmetic and dermatology show an increase of absorption and consequently
an increase of efficicacy and pointed out the potential risk of allergenicity
for such preparations (Torp Madsen & Ejner Andersen,
2010). Except for chitosan which, because of its pharmacological
uses, has been tested for its biocompatibility, biodegradability and
lack of toxicity in humans, protein structures used for encapsulation
have often been tested in in vitro systems, and little attention has
been paid to their potential allergenicity in humans. Some formulations
with synthetic polymers have also been approved by the Food and
Drug Administration such as microspheres of Poly-Lactic-co-Glycolic
Acid (PLGA) containing ATRA (Cirpanli, Unlu, Calis, & Hincal, 2005). Finally,
some studies have reported the possibility of obtaining dry particles
through the granulation of a premix containing fillers and active
ingredients (Rutkowski & Diosady, 2007). These particles can be coated
either with hydrophobic or hydrophilic coating agents to improve the
stability of vitamin A (Rutkowski & Diosady, 2007).
Vitamin A can also be encapsulated in oil in water emulsions. In
this case, vitamin A is simply solubilized in the lipophilic phase.
Depending on the type of homogenizer used, the dispersion of two
immiscible phases can lead to nano or microdroplets. The size parameters
of the emulsion depend to a great extent on the formulation. For
example, it has been shown that the mean particle diameter and
polydispersity of a microemulsion tends to increase with the increase
in the chain length of fatty acid in phosphatidylcholines (Hwang et al.,
2004). For self-nanoemulsified systems based on soybean oil, droplets
ranging from 35 nm to 9 μm can be obtained by varying the ratio of
the surfactants used (Taha et al., 2004). In order to improve vitamin
A retention and handle its sustained release, hard fat can be used instead
of fluid oil (Jee et al., 2006) and/or nanoglobules can be coated
(Eskandar et al., 2009). As regards retinol incorporation into solid
lipid nanoparticles, several parameters have to be taken into account:
the manufacturing method, the surfactant system used to stabilize
the emulsion, and the lipid type (Loveday & Singh, 2008). These parameters
affect the internal and membrane structures of solid lipid
nanoparticles; their size and morphology. This results in various possible
vitamin localizations in the solid lipid nanoparticles, i.e. in the
lipid matrix, in the outer shell or the inner core. If the dispersion of vitamin
A in a hydrophobic medium is required then it is necessary to
formulate oil-in-water-in-oil emulsions (O/W/O). These comprise
oil droplets inside water droplets suspended in an oil-based continuous
phase. Vitamin A is located in the internal oil droplets (Yoshida et
al., 1999). The main drawback of this system concerns the stabilization
of the various interfaces which require different surfactants and
thus the physical stability of the system. Numerous studies have
reported the incorporation of vitamin A in liposomes (Arsic & Vuleta,
1999; Singh & Das, 1998; Tesoriere, D'Arpa, Re, & Livrea, 1997). These
structures are defined as spherical particles made of several or multiple
concentric membranes that encapsulate a fraction of the solvent,
in which they are prepared. They are usually based on polar lipids
that possess self-assembly properties. Retinol shows greater affinity
than retinyl-palmitate for entrapment into liposomes (Singh & Das,
1998). A commercial form of liposomes loaded with vitamin A is currently
available on the market (Keller, 2001). Besides these “classic”
systems, other structures have been reported for vitamin A encapsulation.
For example, multiple oil/water/oil emulsions and silica particles
have been mixed together (Lee, Oh, Moon, & Bae, 2001). The
preparation of distearoyl phosphatidycholine liposomes containing
entrapped complexes of hydroxypropyl-β-cyclodextrin with retinol
has been reported (McCormack & Gregoriadis, 1998). Other self assembly
structures can be used as delivery systems for food applications
(Sagalowicz & Leser, 2010). For example, noncovalent
assemblies organized as a disk-shaped phospholipid bilayer that is
circumscribed by two or more amphipathic apolipoprotein molecules
(8–20 nm diameter) encapsulating vitamin A have been reported
(Redmond, Nguyen, & Ryan, 2007). The bilayer portion of nano
disks provides an environment capable of solubilizing and sequestering
hydrophobic molecules. Although these peculiar systems are interesting
from a physicochemical point of view, they are hardly
conceivable in food applications due to the limitation of the scaleup
of the preparation process
bioactive compound is sprayed through a nozzle into a vessel. Cold
air is injected into the vessel to enable solidification of the gel particle.
If the core material is in solid form, an additional coating may be applied,
in particular if increased stability is required and/or a peculiar released
pattern.With the spray-coating technique, the particles are kept
in motion by the injection of air and a liquid coating material is sprayed
over them and solidifies to form a layer on the surface. Cyclodextrins
are another type of dry particle. Cyclodextrins are rings of α-1,4 bonded
glucose molecules with a slightly hydrophobic interior that can entrap
molecules which are less polar than water. Cyclodextrins can be
modified to increase the water solubility (Lin et al., 2000; Lin et al.,
2007). Cyclodextrins and their nutritional applications have been
reviewed recently (Astray, Gonzalez-Barreiro, Mejuto, Rial-Otero, &
Simal-Gandara, 2009). Retinoid–cyclodextrin complexes are usually
prepared by mixing the retinoids with cyclodextrin in an aqueous solution
(Lin et al., 2000; Lin et al., 2007; Munoz-Botella et al., 2002). The
main limitation of using cyclodextrins is related to their moderate
and limited loading capacity since there is always an equilibrium between
the amount of molecule solubilized in the cyclodextrin cavity
and outside. Other molecular associations of vitamin A with biopolymers
have been reported, e.g., with proteins (Puyol, Perez, Sanchez,
Ena, & Calvo, 1995), gliadin (a vegetal protein fraction from wheat gluten)
(Ezpeleta et al., 1996), ethylcellulose (Markus & Pelah, 1989), gelatin
associated with various fatty acids (Markus & Pelah, 1989) or
chitosan (Kim et al., 2006). In the use of more and more complex
form of capsule, the allergenicity risk should be considered. The review
of Torp Madsen shows that the use of encapsulation for topical use in
cosmetic and dermatology show an increase of absorption and consequently
an increase of efficicacy and pointed out the potential risk of allergenicity
for such preparations (Torp Madsen & Ejner Andersen,
2010). Except for chitosan which, because of its pharmacological
uses, has been tested for its biocompatibility, biodegradability and
lack of toxicity in humans, protein structures used for encapsulation
have often been tested in in vitro systems, and little attention has
been paid to their potential allergenicity in humans. Some formulations
with synthetic polymers have also been approved by the Food and
Drug Administration such as microspheres of Poly-Lactic-co-Glycolic
Acid (PLGA) containing ATRA (Cirpanli, Unlu, Calis, & Hincal, 2005). Finally,
some studies have reported the possibility of obtaining dry particles
through the granulation of a premix containing fillers and active
ingredients (Rutkowski & Diosady, 2007). These particles can be coated
either with hydrophobic or hydrophilic coating agents to improve the
stability of vitamin A (Rutkowski & Diosady, 2007).
Vitamin A can also be encapsulated in oil in water emulsions. In
this case, vitamin A is simply solubilized in the lipophilic phase.
Depending on the type of homogenizer used, the dispersion of two
immiscible phases can lead to nano or microdroplets. The size parameters
of the emulsion depend to a great extent on the formulation. For
example, it has been shown that the mean particle diameter and
polydispersity of a microemulsion tends to increase with the increase
in the chain length of fatty acid in phosphatidylcholines (Hwang et al.,
2004). For self-nanoemulsified systems based on soybean oil, droplets
ranging from 35 nm to 9 μm can be obtained by varying the ratio of
the surfactants used (Taha et al., 2004). In order to improve vitamin
A retention and handle its sustained release, hard fat can be used instead
of fluid oil (Jee et al., 2006) and/or nanoglobules can be coated
(Eskandar et al., 2009). As regards retinol incorporation into solid
lipid nanoparticles, several parameters have to be taken into account:
the manufacturing method, the surfactant system used to stabilize
the emulsion, and the lipid type (Loveday & Singh, 2008). These parameters
affect the internal and membrane structures of solid lipid
nanoparticles; their size and morphology. This results in various possible
vitamin localizations in the solid lipid nanoparticles, i.e. in the
lipid matrix, in the outer shell or the inner core. If the dispersion of vitamin
A in a hydrophobic medium is required then it is necessary to
formulate oil-in-water-in-oil emulsions (O/W/O). These comprise
oil droplets inside water droplets suspended in an oil-based continuous
phase. Vitamin A is located in the internal oil droplets (Yoshida et
al., 1999). The main drawback of this system concerns the stabilization
of the various interfaces which require different surfactants and
thus the physical stability of the system. Numerous studies have
reported the incorporation of vitamin A in liposomes (Arsic & Vuleta,
1999; Singh & Das, 1998; Tesoriere, D'Arpa, Re, & Livrea, 1997). These
structures are defined as spherical particles made of several or multiple
concentric membranes that encapsulate a fraction of the solvent,
in which they are prepared. They are usually based on polar lipids
that possess self-assembly properties. Retinol shows greater affinity
than retinyl-palmitate for entrapment into liposomes (Singh & Das,
1998). A commercial form of liposomes loaded with vitamin A is currently
available on the market (Keller, 2001). Besides these “classic”
systems, other structures have been reported for vitamin A encapsulation.
For example, multiple oil/water/oil emulsions and silica particles
have been mixed together (Lee, Oh, Moon, & Bae, 2001). The
preparation of distearoyl phosphatidycholine liposomes containing
entrapped complexes of hydroxypropyl-β-cyclodextrin with retinol
has been reported (McCormack & Gregoriadis, 1998). Other self assembly
structures can be used as delivery systems for food applications
(Sagalowicz & Leser, 2010). For example, noncovalent
assemblies organized as a disk-shaped phospholipid bilayer that is
circumscribed by two or more amphipathic apolipoprotein molecules
(8–20 nm diameter) encapsulating vitamin A have been reported
(Redmond, Nguyen, & Ryan, 2007). The bilayer portion of nano
disks provides an environment capable of solubilizing and sequestering
hydrophobic molecules. Although these peculiar systems are interesting
from a physicochemical point of view, they are hardly
conceivable in food applications due to the limitation of the scaleup
of the preparation process
0/5000
เมตริกซ์หลอมละลายกับจุดหลอมเหลวต่ำ (32-42 ° C) ประกอบด้วยการสารประกอบกรรมการกคือพ่นผ่านหัวฉีดที่เป็นเรือ เย็นอากาศถูกฉีดเข้าไปในเรือให้ solidification ของอนุภาคเจถ้าวัสดุหลักอยู่ในรูปแบบของแข็ง การเคลือบเพิ่มเติมอาจจะใช้ในกรณีเฉพาะ ความมั่นคงเพิ่มขึ้นเป็นสิ่งจำเป็น และ/หรือแปลกที่ออกรูปแบบการกับเทคนิคการสเปรย์เคลือบ อนุภาคถูกเก็บไว้ในการเคลื่อนไหวโดยการฉีดอากาศและเคลือบของเหลว พ่นวัสดุเหล่านั้น และ solidifies ไปชั้นบนพื้นผิว Cyclodextrinsมีอนุภาคแห้งชนิดอื่น Cyclodextrins จะแหวนของα-1,4 ถูกผูกมัดกลูโคสโมเลกุลกับการตกแต่งภายในเล็กน้อย hydrophobic ที่สามารถ entrapโมเลกุลที่มีขั้วน้อยกว่าน้ำ Cyclodextrins สามารถปรับเปลี่ยนเพื่อเพิ่มการละลายน้ำ (Lin et al., 2000 Lin et al.,2007) . Cyclodextrins และโปรแกรมประยุกต์ทางโภชนาการของตนได้รับตรวจทานล่าสุด (Astray, Gonzalez Barreiro, Mejuto ยลบิดโอเต โร และSimal Gandara, 2009) คอมเพล็กซ์ Retinoid – cyclodextrin มักโดยการผสมดีต่อ retinoids ด้วย cyclodextrin ในการละลาย(Lin et al., 2000 Lin et al., 2007 Munoz-Botella และ al., 2002) ที่ข้อจำกัดหลักของการใช้ cyclodextrins จะเกี่ยวข้องกับการปานกลางและจำกัดกำลังการผลิตเนื่องจากจะมีความสมดุลระหว่างจำนวนโมเลกุล solubilized ในโพรง cyclodextrinและภายนอก อื่น ๆ เชื่อมโยงโมเลกุลของวิตามินเอกับ biopolymersรายงาน เช่น มีโปรตีน (Puyol เปเรซ ซานอีนะ & Calvo, 1995), gliadin (เศษโปรตีนเกิดจากตังข้าวสาลี)(Ezpeleta et al., 1996), ethylcellulose (Markus & Pelah, 1989), ตุ๋นเกี่ยวข้องกับกรดไขมันต่าง ๆ (Markus & Pelah, 1989) หรือไคโตซาน (Kim และ al., 2006) ในการใช้มากขึ้นและซับซ้อนควรพิจารณารูปแบบของแคปซูล ความเสี่ยง allergenicity ตรวจทานของแมดเซน Torp แสดงให้เห็นว่าการใช้ของ encapsulation สำหรับใช้เฉพาะในเครื่องสำอางและผิวหนังแสดงการเพิ่มขึ้นของการดูดซึม และจากนั้นการเพิ่มขึ้นของ efficicacy และชี้ให้เห็นความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของ allergenicityสำหรับการเตรียมดังกล่าว (แมดเซน Torp & แอนเดอร์ Ejner2010) ยกเว้นไคโตซานที่ เนื่องจากมัน pharmacologicalใช้ ได้รับการทดสอบสำหรับความ biocompatibility, biodegradability และขาดความเป็นพิษในมนุษย์ โครงสร้างโปรตีนที่ใช้สำหรับ encapsulationมักจะได้รับการทดสอบในระบบการเพาะเลี้ยง และมีความสนใจน้อยการชำระเงินการ allergenicity ของพวกเขาเกิดในมนุษย์ บางสูตรด้วยโพลิเมอร์สังเคราะห์ได้ยังรับอนุมัติอาหาร และยาเช่น microspheres โพลีแล็กติก-co-Glycolicกรด (PLGA) ประกอบด้วย ATRA (Cirpanli, Unlu, Calis, & Hincal, 2005) สุดท้ายบางการศึกษาได้รายงานความเป็นไปได้ของการได้รับอนุภาคแห้งโดยแกรนูลของ premix ประกอบด้วย fillers และใช้งานอยู่ส่วนผสม (Rutkowski & Diosady, 2007) สามารถเคลือบอนุภาคเหล่านี้ทั้งที่ มีตัวแทนเคลือบ hydrophobic หรือ hydrophilic เพื่อปรับปรุงการความเสถียรของวิตามินเอ (Rutkowski & Diosady, 2007)วิตามินเอยังมีนึ้ในน้ำมันในน้ำ emulsions ในกรณีนี้ วิตามินเอเป็นเพียง solubilized ในระยะ lipophilicของใช้ homogenizer กระจายตัวสองระยะ immiscible สามารถนำไปสู่นาโนหรือ microdroplets พารามิเตอร์ขนาดของอิมัลชันจะขึ้นอยู่ในระดับดีกับแบ่ง สำหรับตัวอย่าง การแสดงที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยของอนุภาค และpolydispersity microemulsion มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มขึ้นความยาวโซ่ของกรดไขมันใน phosphatidylcholines (Hwang et al.,2004) . ระบบ nanoemulsified ด้วยตนเองโดยใช้น้ำมันถั่วเหลือง หยดตั้งแต่ 35 nm เพื่อ 9 μm ได้ โดยอัตราส่วนแตกต่างกันsurfactants ที่ใช้ (Taha et al., 2004) การเพิ่มวิตามินการเก็บข้อมูล และจัดการปล่อย sustained ไขมันแข็งสามารถใช้แทนของเหลวน้ำมัน (Jee et al., 2006) และ/หรือสามารถเคลือบ nanoglobules(Eskandar et al., 2009) เรื่องจดทะเบียน retinol เป็นของแข็งเก็บกักไขมัน พารามิเตอร์หลายอย่างจะต้องนำมาพิจารณา:วิธีการผลิต ระบบ surfactant ที่ใช้อยู่ดีอิมัลชัน และชนิดของไขมัน (Loveday & สิงห์ 2008) พารามิเตอร์เหล่านี้ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างภายในและเมมเบรนของแข็งไขมันเก็บกัก ขนาดของพวกเขาและสัณฐานวิทยา ซึ่งผลเป็นไปได้ต่าง ๆวิตามิน localizations ในการเก็บกักไขมันแข็ง เช่นในการเมตริกซ์ไขมัน เปลือกนอกหรือหลักภายใน ถ้ากระจายตัวของวิตามินในกลาง hydrophobic คือต้อง แล้วจำเป็นต้องตั้งน้ำมันในน้ำในน้ำมัน emulsions (O/W/O) เหล่านี้ประกอบด้วยน้ำมันหยดภายในหยดน้ำชั่วคราวในการใช้น้ำมันอย่างต่อเนื่องขั้นตอนการ วิตามินเอจะอยู่ในหยดน้ำมันภายใน (Yoshida etal., 1999) ข้อเสียเปรียบหลักของระบบนี้เกี่ยวข้องกับเสถียรของอินเตอร์เฟสต่าง ๆ ที่จำเป็นต้อง surfactants ที่แตกต่างกัน และดังนั้นทางกายภาพเสถียรภาพของระบบ มีการศึกษามากมายรายงานจดทะเบียนของวิตามินเอใน liposomes (Arsic & Vuletaปี 1999 สิงห์และ Das, 1998 Tesoriere, D'Arpa, Re, & Livrea, 1997) เหล่านี้มีกำหนดโครงสร้างเป็นอนุภาคทรงกลมที่ทำจากหลาย หรือหลายเยื่อหุ้ม concentric ที่ซ่อนส่วนของตัวทำละลายซึ่งพวกเขาจะเตรียมไว้ พวกเขามักจะขึ้นอยู่กับโครงการที่ขั้วโลกตนเอง assembly ที่มีคุณสมบัติ Retinol แสดงความเกี่ยวข้องมากขึ้นกว่า retinyl palmitate สำหรับ entrapment เป็น liposomes (สิงห์และ Das1998) . รูปแบบเชิงพาณิชย์ของ liposomes โหลด ด้วยวิตามินอยู่มีในตลาด (เคลเลอร์ 2001) นอกจากนี้ "คลาสสิก"ระบบ รายงานโครงสร้างอื่น ๆ สำหรับ encapsulation วิตามินเอตัวอย่าง หลาย emulsions น้ำมัน/น้ำ/น้ำมันและอนุภาคซิลิกามีการผสมกัน (ลี Oh ดวงจันทร์ และ แบ้ 2001) ที่เตรียม liposomes phosphatidycholine distearoyl ประกอบด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกเก็บกักของ hydroxypropyl-β-cyclodextrin กับ retinolได้รับรายงาน (รีแมคคอร์แมค & Gregoriadis, 1998) แอสเซมบลีอื่น ๆ ด้วยตนเองสามารถใช้โครงสร้างเป็นระบบขนส่งสำหรับอาหาร(Sagalowicz & Leser, 2010) ตัวอย่าง noncovalentจัดเป็น bilayer รูปดิสก์ฟอสโฟลิพิดที่ประกอบcircumscribed โดย น้อยสองโมเลกุล apolipoprotein amphipathicมีการรายงาน (8-20 nm เส้นผ่าศูนย์กลาง) encapsulating วิตามิน A(Redmond เหงียน และ Ryan, 2007) ส่วน bilayer ของนาโนดิสก์ช่วยให้สภาพแวดล้อมสามารถ solubilizing และแนวโมเลกุล hydrophobic แม้ว่าระบบเหล่านี้แปลกประหลาดน่าสนใจจาก physicochemical จุดของมุมมอง พวกเขาจะไม่หลากหลายในโปรแกรมประยุกต์อาหารเนื่องจากข้อจำกัด scaleupการเตรียมการ
การแปล กรุณารอสักครู่..
molten matrix with a low melting point (32–42 °C) containing the
bioactive compound is sprayed through a nozzle into a vessel. Cold
air is injected into the vessel to enable solidification of the gel particle.
If the core material is in solid form, an additional coating may be applied,
in particular if increased stability is required and/or a peculiar released
pattern.With the spray-coating technique, the particles are kept
in motion by the injection of air and a liquid coating material is sprayed
over them and solidifies to form a layer on the surface. Cyclodextrins
are another type of dry particle. Cyclodextrins are rings of α-1,4 bonded
glucose molecules with a slightly hydrophobic interior that can entrap
molecules which are less polar than water. Cyclodextrins can be
modified to increase the water solubility (Lin et al., 2000; Lin et al.,
2007). Cyclodextrins and their nutritional applications have been
reviewed recently (Astray, Gonzalez-Barreiro, Mejuto, Rial-Otero, &
Simal-Gandara, 2009). Retinoid–cyclodextrin complexes are usually
prepared by mixing the retinoids with cyclodextrin in an aqueous solution
(Lin et al., 2000; Lin et al., 2007; Munoz-Botella et al., 2002). The
main limitation of using cyclodextrins is related to their moderate
and limited loading capacity since there is always an equilibrium between
the amount of molecule solubilized in the cyclodextrin cavity
and outside. Other molecular associations of vitamin A with biopolymers
have been reported, e.g., with proteins (Puyol, Perez, Sanchez,
Ena, & Calvo, 1995), gliadin (a vegetal protein fraction from wheat gluten)
(Ezpeleta et al., 1996), ethylcellulose (Markus & Pelah, 1989), gelatin
associated with various fatty acids (Markus & Pelah, 1989) or
chitosan (Kim et al., 2006). In the use of more and more complex
form of capsule, the allergenicity risk should be considered. The review
of Torp Madsen shows that the use of encapsulation for topical use in
cosmetic and dermatology show an increase of absorption and consequently
an increase of efficicacy and pointed out the potential risk of allergenicity
for such preparations (Torp Madsen & Ejner Andersen,
2010). Except for chitosan which, because of its pharmacological
uses, has been tested for its biocompatibility, biodegradability and
lack of toxicity in humans, protein structures used for encapsulation
have often been tested in in vitro systems, and little attention has
been paid to their potential allergenicity in humans. Some formulations
with synthetic polymers have also been approved by the Food and
Drug Administration such as microspheres of Poly-Lactic-co-Glycolic
Acid (PLGA) containing ATRA (Cirpanli, Unlu, Calis, & Hincal, 2005). Finally,
some studies have reported the possibility of obtaining dry particles
through the granulation of a premix containing fillers and active
ingredients (Rutkowski & Diosady, 2007). These particles can be coated
either with hydrophobic or hydrophilic coating agents to improve the
stability of vitamin A (Rutkowski & Diosady, 2007).
Vitamin A can also be encapsulated in oil in water emulsions. In
this case, vitamin A is simply solubilized in the lipophilic phase.
Depending on the type of homogenizer used, the dispersion of two
immiscible phases can lead to nano or microdroplets. The size parameters
of the emulsion depend to a great extent on the formulation. For
example, it has been shown that the mean particle diameter and
polydispersity of a microemulsion tends to increase with the increase
in the chain length of fatty acid in phosphatidylcholines (Hwang et al.,
2004). For self-nanoemulsified systems based on soybean oil, droplets
ranging from 35 nm to 9 μm can be obtained by varying the ratio of
the surfactants used (Taha et al., 2004). In order to improve vitamin
A retention and handle its sustained release, hard fat can be used instead
of fluid oil (Jee et al., 2006) and/or nanoglobules can be coated
(Eskandar et al., 2009). As regards retinol incorporation into solid
lipid nanoparticles, several parameters have to be taken into account:
the manufacturing method, the surfactant system used to stabilize
the emulsion, and the lipid type (Loveday & Singh, 2008). These parameters
affect the internal and membrane structures of solid lipid
nanoparticles; their size and morphology. This results in various possible
vitamin localizations in the solid lipid nanoparticles, i.e. in the
lipid matrix, in the outer shell or the inner core. If the dispersion of vitamin
A in a hydrophobic medium is required then it is necessary to
formulate oil-in-water-in-oil emulsions (O/W/O). These comprise
oil droplets inside water droplets suspended in an oil-based continuous
phase. Vitamin A is located in the internal oil droplets (Yoshida et
al., 1999). The main drawback of this system concerns the stabilization
of the various interfaces which require different surfactants and
thus the physical stability of the system. Numerous studies have
reported the incorporation of vitamin A in liposomes (Arsic & Vuleta,
1999; Singh & Das, 1998; Tesoriere, D'Arpa, Re, & Livrea, 1997). These
structures are defined as spherical particles made of several or multiple
concentric membranes that encapsulate a fraction of the solvent,
in which they are prepared. They are usually based on polar lipids
that possess self-assembly properties. Retinol shows greater affinity
than retinyl-palmitate for entrapment into liposomes (Singh & Das,
1998). A commercial form of liposomes loaded with vitamin A is currently
available on the market (Keller, 2001). Besides these “classic”
systems, other structures have been reported for vitamin A encapsulation.
For example, multiple oil/water/oil emulsions and silica particles
have been mixed together (Lee, Oh, Moon, & Bae, 2001). The
preparation of distearoyl phosphatidycholine liposomes containing
entrapped complexes of hydroxypropyl-β-cyclodextrin with retinol
has been reported (McCormack & Gregoriadis, 1998). Other self assembly
structures can be used as delivery systems for food applications
(Sagalowicz & Leser, 2010). For example, noncovalent
assemblies organized as a disk-shaped phospholipid bilayer that is
circumscribed by two or more amphipathic apolipoprotein molecules
(8–20 nm diameter) encapsulating vitamin A have been reported
(Redmond, Nguyen, & Ryan, 2007). The bilayer portion of nano
disks provides an environment capable of solubilizing and sequestering
hydrophobic molecules. Although these peculiar systems are interesting
from a physicochemical point of view, they are hardly
conceivable in food applications due to the limitation of the scaleup
of the preparation process
bioactive compound is sprayed through a nozzle into a vessel. Cold
air is injected into the vessel to enable solidification of the gel particle.
If the core material is in solid form, an additional coating may be applied,
in particular if increased stability is required and/or a peculiar released
pattern.With the spray-coating technique, the particles are kept
in motion by the injection of air and a liquid coating material is sprayed
over them and solidifies to form a layer on the surface. Cyclodextrins
are another type of dry particle. Cyclodextrins are rings of α-1,4 bonded
glucose molecules with a slightly hydrophobic interior that can entrap
molecules which are less polar than water. Cyclodextrins can be
modified to increase the water solubility (Lin et al., 2000; Lin et al.,
2007). Cyclodextrins and their nutritional applications have been
reviewed recently (Astray, Gonzalez-Barreiro, Mejuto, Rial-Otero, &
Simal-Gandara, 2009). Retinoid–cyclodextrin complexes are usually
prepared by mixing the retinoids with cyclodextrin in an aqueous solution
(Lin et al., 2000; Lin et al., 2007; Munoz-Botella et al., 2002). The
main limitation of using cyclodextrins is related to their moderate
and limited loading capacity since there is always an equilibrium between
the amount of molecule solubilized in the cyclodextrin cavity
and outside. Other molecular associations of vitamin A with biopolymers
have been reported, e.g., with proteins (Puyol, Perez, Sanchez,
Ena, & Calvo, 1995), gliadin (a vegetal protein fraction from wheat gluten)
(Ezpeleta et al., 1996), ethylcellulose (Markus & Pelah, 1989), gelatin
associated with various fatty acids (Markus & Pelah, 1989) or
chitosan (Kim et al., 2006). In the use of more and more complex
form of capsule, the allergenicity risk should be considered. The review
of Torp Madsen shows that the use of encapsulation for topical use in
cosmetic and dermatology show an increase of absorption and consequently
an increase of efficicacy and pointed out the potential risk of allergenicity
for such preparations (Torp Madsen & Ejner Andersen,
2010). Except for chitosan which, because of its pharmacological
uses, has been tested for its biocompatibility, biodegradability and
lack of toxicity in humans, protein structures used for encapsulation
have often been tested in in vitro systems, and little attention has
been paid to their potential allergenicity in humans. Some formulations
with synthetic polymers have also been approved by the Food and
Drug Administration such as microspheres of Poly-Lactic-co-Glycolic
Acid (PLGA) containing ATRA (Cirpanli, Unlu, Calis, & Hincal, 2005). Finally,
some studies have reported the possibility of obtaining dry particles
through the granulation of a premix containing fillers and active
ingredients (Rutkowski & Diosady, 2007). These particles can be coated
either with hydrophobic or hydrophilic coating agents to improve the
stability of vitamin A (Rutkowski & Diosady, 2007).
Vitamin A can also be encapsulated in oil in water emulsions. In
this case, vitamin A is simply solubilized in the lipophilic phase.
Depending on the type of homogenizer used, the dispersion of two
immiscible phases can lead to nano or microdroplets. The size parameters
of the emulsion depend to a great extent on the formulation. For
example, it has been shown that the mean particle diameter and
polydispersity of a microemulsion tends to increase with the increase
in the chain length of fatty acid in phosphatidylcholines (Hwang et al.,
2004). For self-nanoemulsified systems based on soybean oil, droplets
ranging from 35 nm to 9 μm can be obtained by varying the ratio of
the surfactants used (Taha et al., 2004). In order to improve vitamin
A retention and handle its sustained release, hard fat can be used instead
of fluid oil (Jee et al., 2006) and/or nanoglobules can be coated
(Eskandar et al., 2009). As regards retinol incorporation into solid
lipid nanoparticles, several parameters have to be taken into account:
the manufacturing method, the surfactant system used to stabilize
the emulsion, and the lipid type (Loveday & Singh, 2008). These parameters
affect the internal and membrane structures of solid lipid
nanoparticles; their size and morphology. This results in various possible
vitamin localizations in the solid lipid nanoparticles, i.e. in the
lipid matrix, in the outer shell or the inner core. If the dispersion of vitamin
A in a hydrophobic medium is required then it is necessary to
formulate oil-in-water-in-oil emulsions (O/W/O). These comprise
oil droplets inside water droplets suspended in an oil-based continuous
phase. Vitamin A is located in the internal oil droplets (Yoshida et
al., 1999). The main drawback of this system concerns the stabilization
of the various interfaces which require different surfactants and
thus the physical stability of the system. Numerous studies have
reported the incorporation of vitamin A in liposomes (Arsic & Vuleta,
1999; Singh & Das, 1998; Tesoriere, D'Arpa, Re, & Livrea, 1997). These
structures are defined as spherical particles made of several or multiple
concentric membranes that encapsulate a fraction of the solvent,
in which they are prepared. They are usually based on polar lipids
that possess self-assembly properties. Retinol shows greater affinity
than retinyl-palmitate for entrapment into liposomes (Singh & Das,
1998). A commercial form of liposomes loaded with vitamin A is currently
available on the market (Keller, 2001). Besides these “classic”
systems, other structures have been reported for vitamin A encapsulation.
For example, multiple oil/water/oil emulsions and silica particles
have been mixed together (Lee, Oh, Moon, & Bae, 2001). The
preparation of distearoyl phosphatidycholine liposomes containing
entrapped complexes of hydroxypropyl-β-cyclodextrin with retinol
has been reported (McCormack & Gregoriadis, 1998). Other self assembly
structures can be used as delivery systems for food applications
(Sagalowicz & Leser, 2010). For example, noncovalent
assemblies organized as a disk-shaped phospholipid bilayer that is
circumscribed by two or more amphipathic apolipoprotein molecules
(8–20 nm diameter) encapsulating vitamin A have been reported
(Redmond, Nguyen, & Ryan, 2007). The bilayer portion of nano
disks provides an environment capable of solubilizing and sequestering
hydrophobic molecules. Although these peculiar systems are interesting
from a physicochemical point of view, they are hardly
conceivable in food applications due to the limitation of the scaleup
of the preparation process
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมทริกซ์ที่มีจุดหลอมเหลวต่ำหลอมละลาย ( 32 - 42 ° C ) ที่มีสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ
ถูกพ่นผ่านหัวฉีดลงในเรือ อากาศหนาว
ถูกฉีดเข้าไปในเส้นเลือด เพื่อให้บทบาทของเจลอนุภาค .
ถ้าวัสดุหลักอยู่ในรูปของแข็งเคลือบเพิ่มเติมอาจถูกใช้ โดยเฉพาะถ้าเพิ่มเสถียรภาพ
ถูก ต้อง และ / หรือแปลกออก
รูปแบบด้วยสเปรย์เคลือบเทคนิค อนุภาคจะถูกเก็บไว้
ในการเคลื่อนไหวโดยการฉีดอากาศและเคลือบของเหลววัสดุพ่น
เหนือพวกเขา และรวมตัวกันเพื่อสร้างเลเยอร์บนพื้นผิว ไซโคลเดกซ์ทริน
ชนิดแห้งอนุภาคอื่น ไซโคลเดกซ์ทรินเป็นแหวนของแอลฟา 1 , 4 ผูกพัน
โมเลกุลกลูโคสด้วยการตกแต่งภายในเล็กน้อย ) ที่สามารถดักจับโมเลกุลที่มีขั้ว
น้อยกว่าน้ำไซโคลเดกซ์ทรินสามารถ
ปรับเปลี่ยนเพื่อเพิ่มน้ำในการละลาย ( หลิน et al . , 2000 ; หลิน et al . ,
2007 ) ไซโคลเดกซ์ทรินและโปรแกรมโภชนาการของพวกเขาได้รับการตรวจสอบเมื่อเร็ว ๆนี้ (
หลงผิด กอนซาเลซ Barreiro , mejuto เรียล โอเทโร& , ,
simal gandara , 2009 ) ประกัน–ไซโคลเชิงซ้อนมัก
เตรียมโดยการผสม retinoids กับไซโคลเดกซ์ทรินใน
สารละลาย ( หลิน et al . , 2000 ;หลิน et al . , 2007 ; มูนอซ botella et al . , 2002 )
ข้อจำกัดหลักของการใช้ไซโคลเดกซ์ทรินที่เกี่ยวข้องกับ
ปานกลางและบรรทุกจำกัดเนื่องจากมีเสมอสมดุลระหว่าง
จำนวนโมเลกุลสารละลายในไซโคลเดกซ์ทรินโพรง
และภายนอก สมาคมอื่น ๆ โมเลกุลของโปรตีน วิตามิน กับ
ได้รับรายงาน เช่น โปรตีน ปูโยล เปเรซ ซานเชส ( ENA
, ,& calvo , 1995 ) , ไกลอะดิน ( เศษส่วนจากโปรตีนจากพืช โปรตีนจากข้าวสาลี )
( ezpeleta et al . , 1996 ) , เอธิลเซลลูโลส ( มาร์คุส & pelah , 1989 ) , เจลาติน
เกี่ยวข้องกับกรดไขมันต่างๆ ( มาร์คุส & pelah , 1989 ) หรือ
ไคโตซาน ( Kim et al . , 2006 ) ในการใช้รูปแบบที่ซับซ้อน
มากขึ้นของแคปซูล , allergenicity ความเสี่ยงที่ควรพิจารณา รีวิว
ถูกพ่นผ่านหัวฉีดลงในเรือ อากาศหนาว
ถูกฉีดเข้าไปในเส้นเลือด เพื่อให้บทบาทของเจลอนุภาค .
ถ้าวัสดุหลักอยู่ในรูปของแข็งเคลือบเพิ่มเติมอาจถูกใช้ โดยเฉพาะถ้าเพิ่มเสถียรภาพ
ถูก ต้อง และ / หรือแปลกออก
รูปแบบด้วยสเปรย์เคลือบเทคนิค อนุภาคจะถูกเก็บไว้
ในการเคลื่อนไหวโดยการฉีดอากาศและเคลือบของเหลววัสดุพ่น
เหนือพวกเขา และรวมตัวกันเพื่อสร้างเลเยอร์บนพื้นผิว ไซโคลเดกซ์ทริน
ชนิดแห้งอนุภาคอื่น ไซโคลเดกซ์ทรินเป็นแหวนของแอลฟา 1 , 4 ผูกพัน
โมเลกุลกลูโคสด้วยการตกแต่งภายในเล็กน้อย ) ที่สามารถดักจับโมเลกุลที่มีขั้ว
น้อยกว่าน้ำไซโคลเดกซ์ทรินสามารถ
ปรับเปลี่ยนเพื่อเพิ่มน้ำในการละลาย ( หลิน et al . , 2000 ; หลิน et al . ,
2007 ) ไซโคลเดกซ์ทรินและโปรแกรมโภชนาการของพวกเขาได้รับการตรวจสอบเมื่อเร็ว ๆนี้ (
หลงผิด กอนซาเลซ Barreiro , mejuto เรียล โอเทโร& , ,
simal gandara , 2009 ) ประกัน–ไซโคลเชิงซ้อนมัก
เตรียมโดยการผสม retinoids กับไซโคลเดกซ์ทรินใน
สารละลาย ( หลิน et al . , 2000 ;หลิน et al . , 2007 ; มูนอซ botella et al . , 2002 )
ข้อจำกัดหลักของการใช้ไซโคลเดกซ์ทรินที่เกี่ยวข้องกับ
ปานกลางและบรรทุกจำกัดเนื่องจากมีเสมอสมดุลระหว่าง
จำนวนโมเลกุลสารละลายในไซโคลเดกซ์ทรินโพรง
และภายนอก สมาคมอื่น ๆ โมเลกุลของโปรตีน วิตามิน กับ
ได้รับรายงาน เช่น โปรตีน ปูโยล เปเรซ ซานเชส ( ENA
, ,& calvo , 1995 ) , ไกลอะดิน ( เศษส่วนจากโปรตีนจากพืช โปรตีนจากข้าวสาลี )
( ezpeleta et al . , 1996 ) , เอธิลเซลลูโลส ( มาร์คุส & pelah , 1989 ) , เจลาติน
เกี่ยวข้องกับกรดไขมันต่างๆ ( มาร์คุส & pelah , 1989 ) หรือ
ไคโตซาน ( Kim et al . , 2006 ) ในการใช้รูปแบบที่ซับซ้อน
มากขึ้นของแคปซูล , allergenicity ความเสี่ยงที่ควรพิจารณา รีวิว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Find
- หมายราคาต่ำหมายราคากลาง (ตำลึง)หมายราคาส
- wie ist dein wochenende
- GIVE.
- Yet the people we now see most often in
- Changes in the earth's climate have been
- a case register approach
- If you already have an individual subscr
- we should proud of ourselves no matter w
- บีบ
- Does it hurt you
- - 2010-2012 Bachelor of Industrial techn
- You can use the translatation you not sl
- stayed sukhumvit
- ถ้าคิดว่าน่าเบื่อแล้วจะทำให้โกรธทำไม
- What good day to marry?
- regarding
- This opinion t
- แปลผลออกมาเป็นสิว
- คนงานจำนวนมากในจังหวัดภาคเหนือตอนบนต้องถ
- รถผ่านไม่ได้
- มันมีหลากหลายมาก
- How much money do you have?Darling Why d
- For example
