ABSTRACT: The objectives of this st

ABSTRACT: The objectives of this study are to investigate the levels of noise pollution in some hospitals in
Taiwan and to study the effects of noise pollution on the physiological and psychological reactions and annoyance
response of medical care staff, patients and visitors in these hospitals. An instrument for the measurement of sound
level was used and a self-answered survey questionnaire on noise pollution was administered. Results showed that the
daily average sound levels measured inside these hospitals during daytime were between 52.6 and 64.6 decibels. These
are higher than the current daytime environmental noise limit of 50 decibels in Taiwan. Most nursing staff members
expressed that “talking of visitors or patient’s family members” is the major source of noise inside the wards, whereas
“talking of visitors or patient’s family members” and “children playing” are the two major noise sources outside the
wards. However, most patients or visitors claimed that “doors opening or closing” and “patients moaning or crying”
are the two major sources of noise inside the wards. “Footsteps,” “renovation of hospitals,” “talking of visitors or
patient’s family members,” “shouting of nursing staff” and “doors opening or closing” are the five major noise sources
outside the wards. To conclude, noise pollution inside and outside the wards either directly or indirectly affects, in a
simultaneous manner, the subjective perception of noise, emotions, physiology and experience of noise inside and
outside the wards of both the medical care staff and the patients and visitors.
K

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ: วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้จะต้อง ตรวจสอบระดับของมลพิษทางเสียงในโรงพยาบาลบางแห่งในไต้หวันและศึกษาผลกระทบของมลพิษทางเสียงในปฏิกิริยาทางสรีรวิทยา และจิตใจและความรำคาญการตอบสนองของพนักงานแพทย์ ผู้ป่วย และผู้เข้าชมในโรงพยาบาลเหล่านี้ เครื่องวัดเสียงใช้ระดับ และแบบสอบถามแบบสำรวจตนเองตอบเกี่ยวกับมลพิษทางเสียงคผ่าน ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าการระดับเสียงรายวันเฉลี่ยที่วัดได้ภายในโรงพยาบาลเหล่านี้ในตอนกลางวันระหว่าง 52.6 และ 64.6 เบลได้ เหล่านี้มีสูงกว่าขีดจำกัดรบกวนในเวลากลางวันปัจจุบันของเบล 50 ในไต้หวัน ส่วนใหญ่พยาบาลพนักงานสมาชิกแสดงที่ "พูดชมหรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย" เป็นแหล่งเสียงรบกวนภายในหอผู้ป่วย ในขณะที่"พูดชมหรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย" และ "เด็กเล่น" สองเสียงรบกวนที่สำคัญแหล่งภายนอกเขต อ้างอย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ผู้ป่วยหรือผู้ที่ "ประตูเปิด หรือปิด" และ "ผู้ป่วยสวด หรือร้องไห้"มีสองแหล่งใหญ่ของเสียงภายในเขต "รอยเท้า "ปรับปรุงโรงพยาบาล "พูดคุยของผู้เข้าชม หรือผู้ป่วยครอบครัว "ตะโกนการพยาบาลพนักงาน" และ "ประตูเปิด หรือปิด" เป็นแหล่งเสียงรบกวนที่สำคัญ 5นอกเขต เพื่อสรุป มลภาวะทางเสียงทั้งภายใน และภาย นอกเขตตรง หรือทางอ้อมมีผล ในการsimultaneous manner, the subjective perception of noise, emotions, physiology and experience of noise inside andoutside the wards of both the medical care staff and the patients and visitors.K

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ: วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อตรวจสอบระดับของมลพิษทางเสียงในบางโรงพยาบาลใน
ไต้หวันและเพื่อศึกษาผลกระทบของมลพิษทางเสียงในการเกิดปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาและจิตวิทยาและแกล้ง
ตอบสนองของพนักงานการดูแลทางการแพทย์ผู้ป่วยและผู้เข้าชมในโรงพยาบาลเหล่านี้ เป็นเครื่องมือสำหรับการวัดเสียง
ระดับและใช้ตัวเองตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับมลพิษทางเสียงเป็นยา ผลการศึกษาพบว่า
ระดับเสียงเฉลี่ยต่อวันภายในวัดโรงพยาบาลเหล่านี้ในช่วงเวลากลางวันอยู่ระหว่าง 52.6 และ 64.6 เป็นเดซิเบล เหล่านี้
จะสูงกว่าขีด จำกัด สัญญาณรบกวนในปัจจุบันในเวลากลางวัน 50 เดซิเบลในไต้หวัน สมาชิกส่วนใหญ่บุคลากรทางการพยาบาล
กล่าวว่า "การพูดคุยของผู้เข้าชมหรือผู้ป่วยสมาชิกในครอบครัว" เป็นแหล่งที่มาของเสียงรบกวนภายในหอผู้ป่วยในขณะที่
"การพูดคุยของผู้เข้าชมหรือผู้ป่วยสมาชิกในครอบครัว" และ "เด็กเล่น" เป็นสองแหล่งกำเนิดเสียงที่สำคัญนอก
หอผู้ป่วย อย่างไรก็ตามผู้ป่วยส่วนใหญ่หรือผู้เข้าชมอ้างว่า "ประตูเปิดหรือปิด" และ "ผู้ป่วยที่เสียงสวดหรือร้องไห้"
เป็นสองแหล่งที่มาสำคัญของเสียงภายในหอผู้ป่วย "รอยเท้า", "การปรับปรุงใหม่ของโรงพยาบาล" "การพูดคุยของผู้เข้าชมหรือ
ผู้ป่วยสมาชิกในครอบครัว", "ตะโกนของบุคลากรทางการพยาบาล" และ "ประตูเปิดหรือปิด" เป็นห้าแหล่งกำเนิดเสียงที่สำคัญ
นอกหอผู้ป่วย เพื่อสรุปมลพิษทางเสียงภายในและภายนอกหอผู้ป่วยโดยตรงหรือโดยอ้อมส่งผลกระทบใน
ลักษณะพร้อมกันรับรู้อัตนัยของเสียงอารมณ์สรีรวิทยาและประสบการณ์ของเสียงภายในและ
ภายนอกในความคุ้มครองของทั้งพนักงานดูแลทางการแพทย์และผู้ป่วยและผู้เข้าชม .
K

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับของมลพิษเสียง ในบางโรงพยาบาลในไต้หวัน และเพื่อศึกษาผลกระทบมลพิษทางเสียงในปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาและจิตวิทยาและความรำคาญการตอบสนองของบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาล ผู้ป่วยและผู้เข้าชมเหล่านี้ เครื่องมือวัดเสียงระดับการใช้และตนเองตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับมลพิษทางเสียง บริหาร . ผลการทดลองพบว่าเสียงรายวันเฉลี่ยระดับวัดภายในโรงพยาบาลเหล่านี้ในเวลากลางวันและอยู่ระหว่าง 52.6 64.6 เดซิเบล เหล่านี้สูงกว่าปัจจุบันกลางวันเสียงสิ่งแวดล้อมจำกัด 50 เดซิเบลในไต้หวัน เจ้าหน้าที่พยาบาลมากที่สุดกล่าวว่า " พูดถึงผู้เยี่ยมชมหรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย คือ แหล่งที่มาของเสียงภายในห้อง ในขณะที่" การพูดคุยของผู้เยี่ยมชมหรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยและ " เด็กเล่น " เป็นเสียงหลักสองแหล่งภายนอกหอผู้ป่วย อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยหรือผู้เข้าชมส่วนใหญ่อ้างว่า " ประตูเปิดหรือปิด " และ " ผู้ป่วยที่บ่นหรือร้องไห้เป็นสองแหล่งที่มาของเสียงภายในหอผู้ป่วย " รอยเท้า " , " ปรับปรุงโรงพยาบาล " , " พูดของผู้เข้าชม หรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย " " เสียงตะโกนของเจ้าหน้าที่ " พยาบาล " ประตูเปิดหรือปิด " เป็นแหล่งสำคัญห้าเสียงนอกหอผู้ป่วย สรุปก็คือ เสียงรบกวนภายในและภายนอกหอผู้ป่วยทั้งโดยตรงหรือโดยอ้อมต่อในลักษณะการรับรู้ส่วนตัวของ เสียง อารมณ์ จิตใจ ประสบการณ์และเสียงภายในนอกเขตการปกครองของทั้งแพทย์และผู้ป่วย เจ้าหน้าที่ และผู้เข้าชมเค