MALAYSIAThe crisis of 1997-98 had a

MALAYSIA
The crisis of 1997-98 had a profound effect on macroeconomic conditions in Malaysia. Having grown by an annual average of 9.6% in the five years preceding the crisis, the economy contracted by 7.4% in 1998. The shrinkage reflected a sharp retraction in investment spending, weak external demand and a huge drop in household spending. The government reacted with an unorthodox policy mix of pegging the currency against the US dollar, implementing exchange controls and adopting deficit financing to reflate domestic demand.

Since the crisis, Malaysia has made good progress in reforming its banking and financial system. Local banks have been consolidated, while gradual liberalisation has led to increased competition, especially from foreign banks. In recent years, the government has also progressively dismantled the exchange and other controls imposed during the crisis--including abandoning the ringgit peg to the US dollar in July 2005 in favour of a managed float, although offshore ringgit trading is still prohibited.

Today, Malaysia is in rude economic health, benefiting from relatively firm external demand for electronics and electrical products and strong domestic consumption. In 2006 the economy grew by 5.9%, slightly faster than the Association of South-East Asian Nations average of 5.8%. Major restructuring in the financial sector and the build-up of foreign-exchange reserves—to levels sufficient to finance more than eight months of retained imports—have left Malaysia better equipped to deal with financial emergencies.

However, other economic challenges remain. Malaysia needs to achieve further progress in corporate governance and transparency. It also needs to make concerted efforts to move up the value chain to compete successfully against China and other low-cost manufacturing economies. Moreover, diversification away from export-oriented industries to the services sector is essential if Malaysia is to achieve developed-nation status by 2020.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาเลเซียวิกฤตของ 1997-1998 มีผลอย่างยิ่งในสภาพเศรษฐกิจมหภาคในประเทศมาเลเซีย
มีการเติบโตโดยเฉลี่ยปีละ 9.6% ในช่วงห้าปีก่อนวิกฤตเศรษฐกิจหดตัว 7.4% ในปี 1998 หดตัวสะท้อนให้เห็นการหดตัวที่คมชัดในการใช้จ่ายการลงทุนอุปสงค์จากต่างประเทศที่อ่อนแอและลดลงอย่างมากในการใช้จ่ายในครัวเรือน รัฐบาลตอบสนองด้วยการผสมผสานนโยบายนอกรีตของ pegging สกุลเงินเทียบกับดอลลาร์สหรัฐที่ดำเนินการควบคุมการแลกเปลี่ยนและการใช้เงินทุนขาดดุลจะเพิ่มเงินหมุนเวียนอุปสงค์ในประเทศ. ตั้งแต่วิกฤตมาเลเซียมีความก้าวหน้าที่ดีในการปฏิรูประบบการธนาคารและการเงิน ธนาคารในประเทศมีการควบรวมในขณะที่การเปิดเสรีอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้นำไปแข่งขันที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะจากธนาคารต่างประเทศ ในปีที่ผ่านมารัฐบาลได้มีการรื้อถอนยังมีความก้าวหน้าการแลกเปลี่ยนและการควบคุมอื่น ๆ ที่กำหนดในช่วงวิกฤต -. รวมทั้งทิ้งตรึงริงกิตเพื่อเงินดอลลาร์สหรัฐในเดือนกรกฎาคมปี 2005 ในความโปรดปรานของการจัดการลอยแม้ว่าซื้อขายริงกิตในต่างประเทศยังคงไม่ได้รับอนุญาตวันนี้มาเลเซียอยู่ในสุขภาพทางเศรษฐกิจหยาบคายได้รับประโยชน์จากความต้องการภายนอก บริษัท ค่อนข้างสำหรับผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์และผลิตภัณฑ์ไฟฟ้าและการบริโภคภายในประเทศที่แข็งแกร่ง ในปี 2006 เศรษฐกิจขยายตัว 5.9% เล็กน้อยเร็วกว่าใต้สมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงเฉลี่ย 5.8% การปรับโครงสร้างที่สำคัญในภาคการเงินและการสร้างขึ้นของการแลกเปลี่ยนต่างประเทศสำรอง-ให้อยู่ในระดับเพียงพอที่จะเป็นเงินทุนกว่าแปดเดือนของสะสมนำเข้า-มาเลเซียได้ทิ้งอุปกรณ์ที่ดีกว่าที่จะจัดการกับเหตุฉุกเฉินทางการเงิน. อย่างไรก็ตามความท้าทายทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ยังคง มาเลเซียต้องการที่จะบรรลุความคืบหน้าต่อไปในการกำกับดูแลกิจการและความโปร่งใส นอกจากนี้ยังต้องการที่จะทำให้ความพยายามร่วมกันที่จะย้ายขึ้นห่วงโซ่คุณค่าที่จะประสบความสำเร็จในการแข่งขันกับจีนและประเทศอื่น ๆ การผลิตที่มีต้นทุนต่ำ นอกจากนี้ยังมีการกระจายความเสี่ยงออกไปจากอุตสาหกรรมที่เน้นการส่งออกไปยังภาคการบริการเป็นสิ่งสำคัญหากมาเลเซียคือการบรรลุถึงสถานะการพัฒนาประเทศในปี 2020

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเลเซีย
1997-98 วิกฤติของเศรษฐกิจมหภาคมีผลกระทบลึกซึ้งในเงื่อนไขในมาเลเซีย มีการเติบโตโดยเฉลี่ยปีละ 9.6 % ใน 5 ปี ก่อนวิกฤติเศรษฐกิจหดตัว 7.4% ในปี 1998 การหดตัวสะท้อนให้ถอนคำพูดที่คมชัดในการใช้จ่ายเงินลงทุนที่อ่อนแอ , อุปสงค์ภายนอกและการลดลงอย่างมากในการใช้จ่ายในครัวเรือนรัฐบาลตอบโต้ ด้วยการผสมผสานนโยบายแหกคอกของอัตราสกุลเงินเทียบกับดอลลาร์สหรัฐ การแลกเปลี่ยนและการควบคุมเงินทุนขาดดุลจะทำให้เงินเพิ่มอุปสงค์ในประเทศ

เนื่องจากวิกฤตการณ์มาเลเซียมีความก้าวหน้าที่ดีในการปฏิรูปของธนาคารและระบบการเงิน ธนาคารในประเทศเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่การเปิดเสรีอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้ก่อให้เกิดการเพิ่มการแข่งขันโดยเฉพาะจากธนาคารต่างประเทศ ใน ปี ล่าสุด รัฐบาลได้มีผู้รื้อตราและการควบคุมอื่น ๆที่กำหนดในช่วงวิกฤต -- รวมทั้งทิ้งริงกิตตรึงดอลลาร์สหรัฐในเดือนกรกฎาคม 2005 ในความโปรดปรานของลอยตัว แม้ว่าการซื้อขายริงกิตในต่างประเทศยังคงเป็นสิ่งต้องห้าม

วันนี้ มาเลเซียเป็นเศรษฐกิจสุขภาพ หยาบคายได้รับประโยชน์จากอุปสงค์ภายนอกที่ค่อนข้าง บริษัท อิเล็กทรอนิกส์และเครื่องใช้ไฟฟ้า และการบริโภคภายในประเทศที่แข็งแกร่ง ในปี 2549 เศรษฐกิจขยายตัว 5.9% , เล็กน้อยเร็วกว่าสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เฉลี่ย 5.8%สาขาการปรับโครงสร้างในภาคการเงิน และการสะสมของทุนสำรองเงินตราระหว่างประเทศในระดับที่เพียงพอที่จะการเงินมากกว่าแปดเดือนของการเข้าออกจากมาเลเซียการติดตั้งดีกว่าที่จะจัดการกับเหตุฉุกเฉินทางการเงิน .

อย่างไรก็ตาม ความท้าทายทางเศรษฐกิจอื่น ๆยังคงอยู่ มาเลเซียต้องการที่จะบรรลุความคืบหน้าเพิ่มเติมในธรรมาภิบาลและความโปร่งใสมันยังต้องใช้ความพยายามร่วมกันเพื่อย้ายขึ้นห่วงโซ่คุณค่าเพื่อแข่งขันกับจีนและประเทศอื่น ๆเรียบร้อยแล้ว - การผลิต นอกจากนี้ การกระจายห่างจากอุตสาหกรรมส่งออกที่มุ่งเน้นให้ภาคบริการเป็นสิ่งจำเป็นหากมาเลเซียเป็นเพื่อให้บรรลุสถานะของประเทศที่พัฒนาแล้วโดย 2020 .