ทLightfoot, 2004). “Narrative” migh

ทLightfoot, 2004). “Narrative” might be the term assigned to any text or
discourse, or, it might be text used within the context of a mode of inquiry
in qualitative research (Chase, 2005), with a specific focus on the stories told
by individuals (Polkinghorne, 1995). As Pinnegar and Daynes (2006) suggest,
narrative can be both a method and the phenomenon of study. As a
method, it begins with the experiences as expressed in lived and told stories
of individuals. Writers have provided ways for analyzing and understanding
the stories lived and told. I will define it here as a specific type of qualitative
design in which “narrative is understood as a spoken or written text giving
an account of an event/action or series of events/actions, chronologically
connected” (Czarniawska, 2004, p. 17). The procedures for implementing
this research consist of focusing on studying one or two individuals, gathering
data through the collection of their stories, reporting individual experiences,
and chronologically ordering (or using life course stages) the meaning
of those experiences.
Although narrative research originated from literature, history, anthropology,
sociology, sociolinguistics, and education, different fields of study
have adopted their own approaches (Chase, 2005). I find a postmodern,
organizational orientation in Czarniawska (2004); a human developmental
perspective in Daiute and Lightfoot (2004); a psychological approach in
Lieblich, Tuval-Mashiach, and Zilber (1998); sociological approaches in
Cortazzi (1993) and Riessman (1993); and quantitative (e.g., statistical stories
in event history modeling) and qualitative approaches in Elliott (2005).
Interdisciplinary efforts at narrative research have also been encouraged
by the Narrative Study of Lives annual series that began in 1993 (see,
e.g., Josselson & Lieblich, 1993), and the journal Narrative Inquiry. With
many recent books on narrative research, it is indeed a “field in the making”
(Chase, 2005, p. 651). In the discussion of narrative procedures, I rely on
an accessible book written for social scientists called Narrative Inquiry
(Clandinin & Connelly, 2000) that addresses “what narrative researchers
do” (p. 48).
Types of Narrative Studies
One approach to narrative research is to differentiate types of narrative
research by the analytic strategies used by authors. Polkinghorne (1995)
takes this approach and distinguishes between “analysis of narratives”
(p. 12), using paradigm thinking to create descriptions of themes that hold
across stories or taxonomies of types of stories, and “narrative analysis,” in
which researchers collect descriptions of events or happenings and then configure
them into a story using a plot line. Polkinghorne (1995) goes on to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทLightfoot, 2004) "เล่าเรื่อง" อาจเป็นคำที่กำหนดให้กับข้อความ หรือวาทกรรม หรือ อาจเป็นข้อความที่ใช้ในบริบทของวิธีการสอบถามในการวิจัยเชิงคุณภาพ (เชส 2005), โดยมุ่งเน้นเรื่องราวที่บอกเฉพาะโดยบุคคล (Polkinghorne, 1995) เป็น Pinnegar และ Daynes (2006) แนะนำได้เล่าเรื่องวิธีการและปรากฏการณ์การศึกษา เป็นการวิธี เริ่ม มีประสบการณ์การแสดงในเรื่องอาศัยอยู่ และบอกของบุคคลนั้น ผู้เขียนได้ให้วิธีการวิเคราะห์ และทำความเข้าใจเรื่องที่อยู่ และบอก ฉันจะกำหนดว่านี่เป็นชนิดของคุณภาพการออกแบบที่ "เล่าเรื่องอยู่เข้าใจว่าเป็นการพูด หรือเขียนข้อความให้ที่บัญชีเหตุการณ์/การกระทำหรือชุดของกิจกรรม/การดำเนินการ ลำดับเชื่อมต่อ" (Czarniawska, 2004, p. 17) ขั้นตอนการดำเนินการงานวิจัยนี้เน้นศึกษาบุคคลหนึ่ง หรือสอง รวบรวมประกอบด้วยข้อมูลการรวบรวมเรื่องราวของพวกเขา การรายงานแต่ละประสบการณ์และลำดับการสั่งซื้อ (หรือใช้ชีวิตหลักสูตรขั้น) ความหมายประสบการณ์เหล่านั้นแม้ว่าการวิจัยบรรยายมาจากวรรณคดี ประวัติศาสตร์ มานุษย วิทยาฟิลด์ต่าง ๆ สังคมวิทยา ภาษาศาสตร์เชิงสังคม และการ ศึกษา การศึกษาได้นำแนวทางของตนเอง (เชส 2005) พบแบบหลังสมัยใหม่แนวองค์กรใน Czarniawska (2004); มนุษย์พัฒนามุมมองใน Daiute และ Lightfoot (2004); วิธีการทางจิตวิทยาในLieblich, Tuval Mashiach และ Zilber (1998); แนวทางสังคมวิทยาในCortazzi (1993) และ Riessman (1993); และเชิงปริมาณ (เช่น สถิติเรื่องราวในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์จำลอง) และแนวทางเชิงคุณภาพในต (2005)แรงกระตุ้นความพยายามอาศัยที่วิจัยบรรยายยังโดยเล่าเรื่องการศึกษาของชีวิตปีชุดที่พ.ศ. 2536 (ดูเช่น Josselson & Lieblich, 1993), และรายสอบถามเล่าเรื่อง ด้วยเล่าเรื่องในหนังสือล่าสุดวิจัย เป็นจริง "ฟิลด์ในการทำ"(เชส 2005, p. 651) ในการอภิปรายบรรยายกระบวน ฉันพึ่งจองการเข้าเขียนในสังคมนักวิทยาศาสตร์เรียกว่าสอบถามเล่าเรื่อง(Clandinin & คอนเนลลี 2000) ที่อยู่ "อะไรบรรยายนักวิจัยทำ" (p. 48)ชนิดของการศึกษาบรรยายวิจัยบรรยายวิธีหนึ่งคือการ แบ่งแยกชนิดของการเล่าเรื่องวิจัย โดยกลยุทธ์ที่สำคัญคือผู้เขียนใช้ Polkinghorne (1995)ใช้วิธีการนี้ และแยกแยะ "วิเคราะห์ narratives"(p. 12), ใช้กระบวนทัศน์ความคิดเพื่อสร้างคำอธิบายของชุดรูปแบบที่ในเรื่องราวหรือการจำแนกประเภทชนิดของเรื่องราว และ "บรรยายวิเคราะห์ ในนักวิจัยที่คำอธิบายของเหตุการณ์หรือสถานที่เก็บรวบรวม และกำหนดค่าหรือไม่พวกเขาเป็นเรื่องราวโดยใช้สายแปลง Polkinghorne (1995) ไปในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท ไลต์ฟุต , 2004 ) " เล่าเรื่อง " อาจเป็นคำที่ได้รับข้อความหรือ
วาทกรรม หรือ มันอาจเป็นข้อความที่ใช้ในบริบทของโหมดของการสอบถาม
ในงานวิจัยเชิงคุณภาพ ( เชส , 2005 ) โดยเน้นเฉพาะในเรื่องที่บอก
โดยบุคคล ( polkinghorne , 1995 ) และเป็น pinnegar daynes ( 2006 ) แนะนำให้
บรรยายสามารถทั้งวิธีการ และปรากฏการณ์ของการศึกษา โดย
วิธีมันเริ่มต้นด้วยประสบการณ์ที่แสดงอยู่และบอกเรื่องราว
ของบุคคล ผู้เขียนได้ให้แนวทางในการวิเคราะห์และความเข้าใจ
เรื่องราวเคยบอก ผมจะนิยามมันเป็นประเภทเฉพาะของการออกแบบเชิงคุณภาพ
ที่ " เรื่องเล่าก็เข้าใจเป็นภาษาพูดหรือภาษาเขียนให้
บัญชีของเหตุการณ์ / การกระทำหรือชุดของการกระทำ / เหตุการณ์ตามลำดับเวลา
,เชื่อมต่อ " ( czarniawska , 2547 , หน้า 17 ) ขั้นตอนสำหรับการใช้
การวิจัยประกอบด้วย เน้นเรียนหนึ่งหรือสองบุคคล รวบรวม
ข้อมูลผ่านคอลเลกชันของเรื่องราวของพวกเขา รายงานประสบการณ์ที่แต่ละและสั่งซื้อ
ตามลำดับ ( หรือใช้ขั้นตอนที่แน่นอนในชีวิต ) ความหมาย

แม้ว่าการเล่าเรื่อง ประสบการณ์เหล่านั้น มีที่มาจากวรรณคดี ประวัติศาสตร์มานุษยวิทยา
สังคมวิทยา ภาษาศาสตร์สังคม และการศึกษา เขตข้อมูลที่แตกต่างกันของการศึกษา
ได้ประกาศใช้แนวทางของตัวเอง ( เชส , 2005 ) ฉันพบโพสต์โมเดิร์น
องค์การ , การปฐมนิเทศใน czarniawska ( 2004 ) ; มุมมองพัฒนาการ
มนุษย์และ daiute ไลต์ฟุต ( 2004 ) ; วิธีการทางจิตวิทยา
ลีบลิช tuval mashiach , และ zilber ( 1998 ) ; วิธีทางสังคมวิทยาใน
cortazzi ( 1993 ) และ riessman ( 1993 ) และเชิงปริมาณ ( เช่นสถิติเรื่องราว
ในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์แบบ ) และแนวทางเชิงคุณภาพใน Elliott ( 2548 ) .
ความพยายามสหวิทยาการที่เล่าเรื่องการวิจัยยังได้รับการสนับสนุนโดยการเล่าเรื่องของชีวิต
ศึกษาประจำปีชุดนั้นเริ่มในปี 1993 ( ดู
josselson &ลีบลิชเช่น , 1993 ) และบันทึกการสอบสวน กับ
หนังสือใหม่มากในการวิจัยการเล่าเรื่อง มันย่อมเป็น " เขตข้อมูลในการทำ "
( Chase , 2548 , หน้า 1 ) ในการอภิปรายของวิธีการเล่าเรื่อง ผมพึ่งได้หนังสือที่เขียนขึ้นสำหรับสังคม
ที่นักวิทยาศาสตร์เรียกว่าเรื่องเล่าสอบถาม
( clandinin & Connelly , 2000 ) ที่เน้น " อะไรเล่านักวิจัย
" ( หน้า 48 )

ศึกษาชนิดของการเล่าเรื่องวิธีการหนึ่งที่จะเล่าเรื่องการวิจัยคือการแยกแยะประเภทของการวิจัยการเล่าเรื่อง
โดยวิเคราะห์กลยุทธ์การใช้โดยผู้เขียน polkinghorne ( 1995 )
ใช้วิธีการนี้และแตกต่างระหว่าง " การวิเคราะห์เรื่องเล่า "
( หน้า 12 ) , การใช้กระบวนทัศน์ความคิดเพื่อสร้างคำอธิบายรูปแบบถือ
ข้ามเรื่องราวหรือส่วนประกอบของชนิดของเรื่องราว และ " การเล่าเรื่อง การวิเคราะห์ใน
"ซึ่งนักวิจัยได้เก็บรายละเอียดของเหตุการณ์หรือข่าวคราวและจากนั้นปรับแต่ง
ให้เป็นเรื่องราวที่ใช้พล็อตแนว polkinghorne ( 1995 ) ไปบน