Inadequate governance and lack of a

Inadequate governance and lack of awareness regarding the problems coral reefs are faced with can be observed in many developing countries (Burke et al., 2011).
Thus, mechanisms for implementing governance and increasing public awareness including environmental policies and regulations for effective marine conservation are required.
One of the best ways of protecting coral reefs is by establishing marine protected areas (MPAs).
At present, approximately 27% of all reefs around the world are located inside marine protected areas; however, only 6% are inside effectively managed MPAs (Côté and Reynolds, 2006; Burke et al.,2011).
Unsuccessful MPAs may be attributed to a lack of staff and resources, poor enforcement, absence of community involvement,and missing political commitment from governments.
If these issues are addressed, MPAs can become effective tools for coral conservation and management.
The effectiveness of MPAs can also be enhanced by asking local stakeholders to become more involved in the planning processes, including participating in resource monitoring and ownership.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำกับดูแลไม่เพียงพอและขาดความตระหนักเกี่ยวกับปัญหาที่แนวปะการังกำลังเผชิญกับความสามารถสังเกตได้ในหลายประเทศกำลังพัฒนา (เบิร์ et al. 2011).
ดังนั้นกลไกสำหรับการดำเนินการกำกับดูแลและการเพิ่มความตระหนักของประชาชนรวมถึงนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมและระเบียบเกี่ยวกับการอนุรักษ์ท้องทะเลที่มีประสิทธิภาพ . จำเป็นต้องใช้
หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดในการปกป้องแนวปะการังคือโดยการสร้างพื้นที่คุ้มครองทางทะเล (MPAs).
ในปัจจุบันประมาณ 27% ของแนวปะการังทั่วโลกที่ตั้งอยู่ภายในพื้นที่คุ้มครองทางทะเล; แต่เพียง 6% อยู่ภายในได้อย่างมีประสิทธิภาพการจัดการ MPAs (Cote D'และ Reynolds, 2006. เบิร์ค et al, 2011).
MPAs ไม่สำเร็จอาจนำมาประกอบกับการขาดบุคลากรและทรัพยากร, การบังคับใช้ยากจนขาดการมีส่วนร่วมของชุมชนและหายไปความมุ่งมั่นทางการเมือง จากรัฐบาล.
หากปัญหาเหล่านี้ได้รับการแก้ไข, MPAs จะกลายเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการอนุรักษ์ปะการังและการจัดการ.
ประสิทธิผลของ MPAs ยังสามารถเพิ่มโดยขอให้ผู้มีส่วนได้เสียในท้องถิ่นที่จะกลายเป็นส่วนร่วมมากขึ้นในกระบวนการวางแผนรวมทั้งมีส่วนร่วมในการตรวจสอบทรัพยากรและความเป็นเจ้าของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านการปกครอง และการขาดความรู้เกี่ยวกับปัญหาปะการัง จะต้องเจอกับ สามารถสังเกตได้ในหลายประเทศ ( เบิร์ก et al . , 2011 )ดังนั้นกลไกการดูแล และการเพิ่มความตระหนักของประชาชน รวมถึงนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมและกฎระเบียบเพื่ออนุรักษ์ทะเลที่มีประสิทธิภาพ จะต้องหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดของการปกป้องแนวปะการัง โดยการจัดตั้งพื้นที่คุ้มครองทางทะเล ( Mpas )ปัจจุบัน ประมาณ 25 % ของทั้งหมด ตามแนวปะการังทั่วโลก ตั้งอยู่ภายในพื้นที่คุ้มครองทางทะเล อย่างไรก็ตาม เพียง 6 % จะเข้าไปจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ Mpas ( C é t และเป็นการเรย์โนลด์ , 2006 ; เบิร์ก et al . , 2011 )ไม่สำเร็จ Mpas อาจเกิดจากการขาดบุคลากร และทรัพยากร ยากจน ขาดการมีส่วนร่วมของชุมชน , การบังคับใช้กฎหมายและการเมืองต่อที่ขาดหายไปจากรัฐบาลถ้าปัญหาเหล่านี้จะแก้ไข , Mpas สามารถกลายเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อการอนุรักษ์ปะการัง และการจัดการประสิทธิผลของ Mpas ยังสามารถปรับปรุงได้ โดยขอให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในท้องถิ่นที่จะกลายเป็นส่วนร่วมในการวางแผนกระบวนการ รวมถึงการมีส่วนร่วมในการตรวจสอบทรัพยากรและความเป็นเจ้าของ