“I wanted to ask yesterday but coul

“I wanted to ask yesterday but couldn’t. How was my song?”
“Song? Oh, you mean when you played the guitar?”
“…….”

She seemed to be embarrassed and couldn’t speak anymore. To request another person for evaluation was something difficult. Was it easy to be devastated by another person?

“Hmm… You were good.”
“I want you to be honest. I’m also an aspirant of this path.”
“……”

KangYoon thought for a moment. Should he evaluate or not? Should he bury it under some praises or not – various thoughts flashed by in his mind.

‘She’s HeeYoon’s friend.’

And resolved.

“You were a composer aspirant, right?”
“Yes.”
“Your original composition needs some polishing. I feel that the intro had a weak impact. It feels like just running water.”

KangYoon thought back to the musical notes he saw that day. The brightness of the notes was neither strong or weak. If it was strong, then it would have been bright; and should have given a positive effect on the light.

“Also, the guitar and the voice, it felt like these two didn’t mix well. A bit like the melody and the chord don’t match, I think? It felt a bit off. If you match those, then I think a good song may be created.”
“Ahh…”
“Although I might not be a big help since I’m not that related to composing, I wish it could help you.”

Park SoYoung opened a memo on her phone and recorded KangYoon’s words. She didn’t want to miss out a single word and asked again and again to repeat. Even KangYoon was surprised.
After writing all of KangYoon’s words down, Park SoYoung started walking again.

“Thank you. If I become well, Team Leader… Oh, can I call you that?”
“You’re HeeYoon’s friend so just call me oppa.”
“Yes, oppa.”

Although there was a little desire behind that, Park SoYoung complied. (T/N: All most Korean men want to be called oppa (by girls, ofc)… Don’t call me Chamber-oppa tho… I know most of the readers are male)(E/N: you are gonna get called oppa now chamber)

“If I do well, then I will repay you all back.”
“This isn’t much though.”
“I can go to MG Entertainment, right?”
“Ok, come. I will treat you.”
“No, I will become big and treat you.”

The two exchanged phone numbers. KangYoon liked the fact that Park SoYoung was HeeYoon’s friend, and to Park SoYoung, KangYoon was her savior. The two did have something in common.
Soon, they went to the beach and came back to the lodging. Now they needed to head home. They had to stop by the hospital for dialysis so KangYoon hurried up.

“Thank you!! Please come back again!!”
“See you later.”

KangYoon and HeeYoon left the lodging while receiving the farewells from Park SoYoung’s family.
They were heading towards a hospital in Tongyeong KangYoon looked up beforehand for the dialysis when HeeYoon checked her phone and spoke.

“Oppa, SoYoung says ‘let’s meet in Seoul next year’.”
“Good.”

This meant that she would go to a university in Seoul. KangYoon smiled, thinking that Park SoYoung’s resolve was very good.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมอยากจะถามเมื่อวานนี้ แต่ไม่สามารถ วิธีการคือเพลงของฉัน "
" เพลง? โอ้คุณหมายความว่าเมื่อคุณเล่นกีต้าร์? "
" ...... . "

เธอดูเหมือนจะอายและไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป หากต้องการขออีกคนหนึ่งสำหรับการประเมินผลเป็นสิ่งที่ยาก มันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำลายโดยคนอื่นได้หรือไม่

"อืม ... คุณอยู่ที่ดี."
"ฉันต้องการให้คุณมีความซื่อสัตย์ ฉันยังมีความปรารถนาของเส้นทางนี้.
" " ...... "

KangYoon คิดสักครู่ เขาควรจะประเมินหรือไม่? เขาควรจะฝังไว้ใต้สรรเสริญบางส่วนหรือไม่ได้ - ความคิดที่แตกต่างกันโดยประกายในใจของเขา

'เธอเป็นเพื่อนของ HeeYoon.

และมีมติ

"คุณเป็นนักแต่งเพลงแสวงหาใช่มั้ย?"
"ใช่."
"องค์ประกอบเดิมของคุณต้องขัดบาง ผมรู้สึกว่า Intro มีผลกระทบที่อ่อนแอ มันให้ความรู้สึกเช่นเดียวกับการใช้น้ำ. "

KangYoon คิดว่ากลับไปที่โน้ตดนตรีที่เขาเห็นในวันนั้น ความสว่างของบันทึกเป็นค่าแข็งแรงหรืออ่อนแอ ถ้ามันเป็นที่แข็งแกร่งแล้วก็จะได้รับสดใส; และควรจะได้รับผลบวกต่อแสง

"นอกจากกีตาร์และเสียงมันรู้สึกเหมือนสองคนนี้ไม่ได้ผสมให้เข้ากัน บิตเช่นทำนองและคอร์ดไม่ตรงกับที่ผมคิดว่า? มันให้ความรู้สึกบิตปิด หากคุณตรงนั้นแล้วฉันคิดว่าเป็นเพลงที่ดีอาจถูกสร้างขึ้น. "
" อ่า ... "
" ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่ได้ช่วยใหญ่ตั้งแต่ฉันไม่ได้ว่าเกี่ยวข้องกับการเขียน, ฉันหวังว่ามันจะช่วยให้คุณ. "

สวน Soyoung เปิด บันทึกบนโทรศัพท์มือถือของเธอและบันทึกคำพูดของ KangYoon เธอไม่ต้องการที่จะพลาดออกคำเดียวและถามอีกครั้งและอีกครั้งที่จะทำซ้ำ แม้ KangYoon รู้สึกประหลาดใจ
หลังจากเขียนคำทั้งหมด KangYoon ลงสวน Soyoung เริ่มเดินอีกครั้ง

"ขอขอบคุณ. ถ้าฉันกลายเป็นหัวหน้าทีม ... โอ้สามารถที่ผมเรียกคุณว่า? "
" คุณเป็นเพื่อนของ HeeYoon ดังนั้นเพียงแค่โทรหาฉันพี่. "
" ใช่พี่. "

แม้จะมีความปรารถนาที่อยู่เบื้องหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สวน Soyoung ปฏิบัติ (T / N: ทุกคนเกาหลีส่วนใหญ่ต้องการที่จะเรียกว่าโอปป้า (โดยสาว Ofc) ... อย่าเรียกฉันสรรพสินค้าใหญ่หอการค้าพี่ ... ฉันรู้ว่าส่วนใหญ่ของผู้อ่านเป็นเพศชาย) (E / N: คุณ gonna ได้รับการเรียก ตอนนี้พี่หอการค้า)

"ถ้าฉันทำดีแล้วผมจะตอบแทนคุณกลับ all."
"นี่คือไม่มากแม้ว่า."
"ฉันจะไปกับ MG บันเทิงใช่มั้ย?"
"ตกลงมา ฉันจะปฏิบัติต่อคุณ. "
" ไม่ฉันจะกลายเป็นใหญ่และรักษาคุณ. "

ทั้งสองแลกเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์ KangYoon ชอบความจริงที่สวน Soyoung เป็นเพื่อน HeeYoon และกับสวน Soyoung, KangYoon เป็นผู้ช่วยให้รอดของเธอ ทั้งสองไม่ได้มีสิ่งที่เหมือนกัน
ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินไปยังชายหาดและกลับมาที่พัก ตอนนี้พวกเขาจำเป็นที่จะมุ่งหน้ากลับบ้าน พวกเขาจะต้องหยุดโดยโรงพยาบาลเพื่อฟอกไตเพื่อ KangYoon รีบขึ้น

"ขอขอบคุณ!! โปรดกลับมาอีกครั้ง !! "
" เห็นคุณในภายหลัง. "

KangYoon และ HeeYoon ซ้ายที่พักขณะที่ได้รับจากการร่ำลา Family Park Soyoung ของ
พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปทางโรงพยาบาลใน Tongyeong KangYoon มองขึ้นก่อนสำหรับการฟอกไตเมื่อ HeeYoon การตรวจสอบโทรศัพท์ของเธอและพูด

"พี่คะ Soyoung ว่า 'มาเจอกันในกรุงโซลในปีถัดไป'."
"ดี."

นี้หมายความว่าเธอจะไปที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงโซล KangYoon ยิ้มคิดว่าการแก้ปัญหาสวน Soyoung เป็นสิ่งที่ดีมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมต้องการถามเมื่อวานนี้ แต่ไม่สามารถ ว่าเป็นเพลงของผม "" เพลง โอ้ คุณหมายถึงตอนที่คุณเล่นกีตาร์ "" . . . . . . . "ดูเหมือนเธอจะเขินอาย พูดไม่ได้อีกแล้ว ขออีกคน การประเมินผลเป็นสิ่งที่ยาก มันง่ายที่จะถูกทำลายโดยบุคคลอื่น" อืม . . . . . . . . . . . . คุณดี " ." ฉันอยากให้คุณซื่อสัตย์ ฉันก็เป็นผู้ปรารถนาของเส้นทางนี้" . . . . . . . "kangyoon คิดสักครู่ เขาควรจะประเมินหรือไม่ เขาควรจะถูกฝังภายใต้บางสรรเสริญหรือความคิดต่างๆไม่–แวบในความคิดของเขา' เธอ ' heeyoon ของเพื่อนและมีมติ" คุณเป็นนักแต่งเพลงผู้ปรารถนาใช่ไหม "" ใช่ " ." องค์ประกอบเดิมของคุณ ต้องการ ขัดผิวบ้าง ผมรู้สึกว่า intro ที่มีผลกระทบ อ่อนแอ รู้สึกเหมือนเพิ่งหนีน้ำ " .kangyoon คิดว่ากลับไปบันทึกดนตรีที่เขาเห็นในวันนั้น ความสว่างของบันทึกก็ไม่แข็งแรง หรืออ่อนแอ ถ้ามันแรง แล้วมันคงจะสดใส และควรให้มีผลต่อแสง" นอกจากนี้ กีตาร์และเสียง มันรู้สึกเหมือนสองคนนี้ไม่ผสมกัน บิตชอบทำนองและคอร์ดที่ไม่ตรงกับที่ผมคิด มันรู้สึกบิตออก ถ้าราคานั้น ผมก็คิดว่าเป็นเพลงที่ดีนั้น อาจจะสร้าง " ." อ่า . . . . . . . "" แม้ว่าผมอาจจะช่วยได้เยอะ เพราะผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแต่งเพลง ฉันหวังว่ามันอาจช่วยคุณได้ .ปาร์ค โซยองเปิดบันทึกในโทรศัพท์ของเธอและบันทึกคำ kangyoon . เธอไม่อยากพลาดแม้แต่คำเดียว และถามอีกครั้งเพื่อย้ำ แม้ kangyoon ประหลาดใจหลังจากเขียนทั้งหมด kangyoon พูดลง ปาร์ค โซยองเริ่มเดินอีกครั้ง" ขอบคุณ ถ้าผมได้เป็นอย่างดี หัวหน้าทีม . . . . . . . อ้อ ผมเรียกคุณว่า ? "" คุณเป็นเพื่อน heeyoon ก็เรียกผมว่าพี่ ." ครับ พี่ "ถึงแม้ว่ามีความปรารถนาน้อยหลัง ปาร์ค โซยังปฏิบัติตาม ( T / N : ผู้ชายเกาหลีที่สุดอยากให้เรียกว่าพี่ ( สาวแจก ) . . . . . . . อย่าเรียกฉันว่าห้องพี่โท . . . . . . . ผมรู้ว่าส่วนใหญ่ของผู้อ่านเป็นผู้ชาย ) ( e / N : คุณกำลังจะถูกเรียกว่าพี่ ตอนนี้ห้อง )" ถ้าผมทำได้ ผมจะตอบแทนพวกคุณทุกคนกลับไป" ไม่มากหรอก" ผมสามารถไปต่อความบันเทิง , ใช่มั้ย ? "" โอเค มา ผมจะดูแลคุณ "" ไม่ ผมจะกลายเป็นใหญ่และปฏิบัติต่อคุณ "ทั้งสองคนแลกเบอร์โทรศัพท์ kangyoon ชอบความจริงที่ว่า ปาร์ค โซยอง เป็นเพื่อน heeyoon และ ปาร์ค โซยอง kangyoon , เป็นผู้ช่วยของเธอ ทั้งสองมีบางอย่างเหมือนกันในไม่ช้า พวกเขาไปที่ชายหาดและเดินกลับไปที่พัก ตอนนี้พวกเขาต้องการที่จะกลับบ้าน พวกเขาต้องแวะไปโรงพยาบาลก่อน เพื่อล้างไต ดังนั้น kangyoon รีบขึ้น" ขอบคุณ ! ! ได้โปรดกลับมาอีกนะ ! "แล้วเจอกันkangyoon heeyoon ออกจากที่พักและขณะรับอำลาจาก ปาร์ค โซยอง เป็นคนในครอบครัวพวกเขามุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลในทงยอง kangyoon เงยหน้าขึ้นก่อน เพื่อล้างไต เมื่อ heeyoon ตรวจสอบโทรศัพท์ของเธอและพูดขึ้นว่า" พี่โซยองบอกว่า " เจอกันในโซลปีถัดไป ." ดี "มันหมายความว่าเธอจะไปมหาลัยในโซล kangyoon ยิ้ม คิดว่า ปาร์ค โซยองก็แก้ปัญหาได้ดีมาก