Besides the natural rivalry with Ca

Besides the natural rivalry with Cambridge, as a competing academic centre with an
outstanding record of excellence in many fields, LSE economics was also opposed to the
heritage of Marshall, Pigou and partial equilibrium, endorsing the Austrian and the general
equilibrium approach in the tradition of continental authors such as Walras and Pareto. The
controversy between Hayek and Keynes 1931-33 seemed to have stretched these differences
to the extreme notwithstanding the efforts of the younger and less “embattled” (J. Robinson
1951: viii) members of the two groups to find a common ground (Marcuzzo-Sanfilippo,
2005). The situation came to a climax with the publication of the General Theory. A line was
drawn between those who felt themselves in total agreement with Keynes and those who felt
either misrepresented or alienated by it. In Cambridge Kahn, Joan and Austin Robinson
belonged to the former category, Pigou and Robertson to the latter. Sraffa was secretly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากการแข่งขันกับเคมบริดจ์ เป็นศูนย์กลางทางวิชาการแข่งขันกับธรรมชาติการคอร์ดดีเด่นยอดเยี่ยมในหลายสาขา เศรษฐศาสตร์ LSE ก็ยังตรงข้ามกับการมรดกของมาร์แชลล์ Pigou และ สมดุลบางส่วน สลักที่ออสเตรียและทั่วไปวิธีการสมดุลในประเพณีของผู้เขียนที่ยุโรปเช่น Walras และ Pareto การความขัดแย้งระหว่าง Hayek และ Keynes 1931-33 ดูเหมือนจะ เหยียดความแตกต่างเหล่านี้ไปมากแม้จะมีความพยายาม ของน้อง และ น้อย "ศาสตร์" (J. โรบินสัน1951: viii) สมาชิกของกลุ่มสองเป็นจุดร่วม (Marcuzzo-Sanfilippo2005) . สถานการณ์มาถึงจุดสุดยอดด้วยการเผยแพร่ทฤษฎีทั่วไป แก้ไขบรรทัดระหว่างผู้ที่รู้สึกตัวเองในข้อตกลงรวมกับ Keynes และผู้ที่รู้สึกmisrepresented หรือหมางเมินจากมัน ในเคมบริดจ์คาห์น โจน และออสตินโรบินสันเคยเป็นอดีตประเภท Pigou และโรเบิร์ตไปหลัง Sraffa ถูกแอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้การแข่งขันธรรมชาติกับเคมบริดจ์ เป็นแข่งขันวิชาการ ศูนย์บริการด้วยบันทึกที่โดดเด่นของความเป็นเลิศในด้านต่างๆและลอนดอนเศรษฐศาสตร์เป็นนอกคอกมรดกของมาร์แชล ปีโกและดุลยภาพบางส่วนสนับสนุนออสเตรียและทั่วไปวิธีการสมดุลในประเพณีของผู้เขียน เช่น walras และแบบพาเรโต ที่การโต้เถียงระหว่างเยกคีน 1931-33 และดูเหมือนจะเหยียดความแตกต่างเหล่านี้ให้มากแม้จะมีความพยายามของน้องน้อย " รบ " ( J . โรบินสัน2494 : VIII ) สมาชิกของกลุ่มที่จะหาพื้นดินทั่วไป ( sanfilippo marcuzzo ,2005 ) สถานการณ์มาถึงจุดไคลแม็กซ์ ด้วยการประกาศของทฤษฎีทั่วไป เส้น คือวาดระหว่างผู้ที่รู้สึกว่าตัวเองในข้อตกลงทั้งหมดกับคีนและผู้ที่รู้สึกให้ทุนหรือบาดหมางกันโดย ในคาห์นเคมบริดจ์ โจน และ ออสติน โรบินสันเป็นของประเภทและอดีตปีโกโรเบิร์ตสันที่หลัง sraffa แอบ