To assess the effect of chronic deb

To assess the effect of chronic debilitation on respiratory muscle function, we studied 16 poorly nourished (PN) patients without pulmonary disease, and 16 well-nourished (WN) subjects matched for age and sex. Body weight, vital capacity (VC), maximal voluntary ventilation (MVV), and maximal static inspiratory and expiratory pressures (Pimax and Pemax) were measured and expressed as percent predicted. Respiratory muscle strength (RMS) was calculated as (%Pimax + %Pemax)/2. Body weight was 71% predicted in the PN group and 104% in the WN group. The RMS, MVV, and VC were 37%, 41%, and 63%, respectively, of the values in the WN group (p < 0.001). The 60% reduction in RMS was shared almost equally among inspiratory and expiratory muscles, and Pemax was linearly related to body weight. Because malnutrition reduces both respiratory muscle strength and MW, it may well impair respiratory muscle capacity to handle increased ventilatory loads in thoracopulmonary disease.


Read More: http://www.atsjournals.org/doi/abs/10.1164/arrd.1982.126.1.5?journalCode=arrd#.Vr2tbrSLTIU

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินผลของการเป็นเรื้อรังในการทำงานของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจ เราศึกษา 16 ผู้ป่วย (PN) หล่อเลี้ยงไม่ดีไม่ มีโรคปอด และ 16 (ดับเบิ้ลยูเอ็น) วิชาดีหล่อเลี้ยงจับคู่อายุและเพศ น้ำหนัก ความสำคัญ (VC), ระบายความสมัครใจสูงสุด (MVV), และสูงสุดคง inspiratory และอากาศดัน (Pimax และ Pemax) ถูกวัด และแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์คาดการณ์ คำนวณความแข็งแรงของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจ (RMS) เป็น (% Pimax + % Pemax) / 2 น้ำหนักได้ 71% คาดการณ์ในกลุ่ม PN และ 104% ในกลุ่มดับเบิ้ลยูเอ็น RMS, MVV และ VC ขึ้น 37%, 41%, 63% ตามลำดับ ค่าในกลุ่มดับเบิ้ลยูเอ็น (p < 0.001) ลด 60% ใน RMS ถูกใช้ร่วมกันเกือบเท่า ๆ กันระหว่างกล้ามเนื้อ inspiratory และอากาศ และ Pemax เป็นเชิงเส้นที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักตัว เนื่องจากขาดสารอาหารลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจและ MW มันอาจทำให้เสียกำลังกล้ามเนื้อหายใจจัดการโหลดเครื่องช่วยหายใจเพิ่มขึ้นในโรค thoracopulmonary ดีอ่านเพิ่มเติม: http://www.atsjournals.org/doi/abs/10.1164/arrd.1982.126.1.5?journalCode=arrd#.Vr2tbrSLTIU

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อประเมินผลกระทบของการทรุดโทรมเรื้อรังต่อการทำงานของกล้ามเนื้อหายใจที่เราศึกษา 16 หล่อเลี้ยงไม่ดี (PN) ผู้ป่วยที่ไม่มีโรคปอดและ 16 ดีหล่อเลี้ยง (WN) วิชาที่ตรงกับอายุและเพศ น้ำหนักตัวความจุปอด (VC) สูงสุดระบายอากาศโดยสมัครใจ (MVV) และหายใจแบบคงที่สูงสุดและความกดดันหายใจ (Pimax และ Pemax) ถูกวัดและแสดงเป็นร้อยละที่คาดการณ์ไว้ ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจ (RMS) ที่คำนวณได้เป็น (% Pimax% + Pemax) / 2 น้ำหนักตัวที่ได้รับการคาดการณ์ไว้ 71% ในกลุ่ม PN และ 104% ในกลุ่ม WN อาร์, MVV และ VC เป็น 37%, 41% และ 63% ตามลำดับของค่าในกลุ่ม WN ที่ (p <0.001) การลดลง 60% ใน RMS ถูกใช้ร่วมกันอย่างเท่าเทียมกันระหว่างเกือบกล้ามเนื้อหายใจเข้าและหายใจออกและ Pemax ที่เกี่ยวข้องเป็นเส้นตรงในการรับน้ำหนักของร่างกาย เพราะการขาดสารอาหารจะช่วยลดทั้งแข็งแรงของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจและ MW มันอาจทำให้เสียความจุของกล้ามเนื้อหายใจที่จะจัดการกับโหลดช่วยหายใจเพิ่มขึ้นในการเกิดโรค thoracopulmonary. อ่านเพิ่มเติม: http://www.atsjournals.org/doi/abs/10.1164/arrd.1982.126.1.5 ? journalCode = arrd # .Vr2tbrSLTIU

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อศึกษาผลของการอ่อนเพลียเรื้อรัง การทำงานของกล้ามเนื้อหายใจ เราศึกษา 16 หล่อเลี้ยงไม่ดี ( PN ) ผู้ป่วยไม่มีโรคปอด และ 16 ก็หล่อเลี้ยง ( WN ) วิชาที่ตรงกับอายุ และเพศ น้ำหนัก ความจุปอด ( VC ) สูงสุดโดยการระบายอากาศ ( MVV ) และสูงสุดคงที่และความดัน ( และกลุ่มการ pimax pemax ) จะถูกวัดและแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ที่คาดการณ์ไว้ ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจ ( RMS ) คือคำนวณเป็น % pimax + % pemax ) / 2 น้ำหนักตัวเป็น 71% คาดการณ์ในกลุ่มอาหารและ 104 % ในกลุ่มบอก . RMS MVV , และ VC อายุ 37 % 41 % และ 63 ตามลำดับ ค่าในรูปแบบกลุ่ม ( p < 0.001 ) ลด 60% ใน RMS ใช้ร่วมกันพอๆ กัน ระหว่างกล้ามเนื้อและการกลุ่ม และ pemax เป็นเส้นตรงที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักตัว เพราะขาดสารอาหารลดทั้งความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจและมันอาจส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ ลดกล้ามเนื้อสามารถจัดการเพิ่มการระบายอากาศใน thoracopulmonary ภาระโรคอ่านเพิ่มเติม : http : / / www.atsjournals . org / ดอย / ABS / 10.1164 / arrd . 1982.126.1.5 ? journalcode = arrd vr2tbrsltiu # .