Surface variation maps The morpholo

Surface variation maps

The morphological evolution of the slope has been monitored through the comparison of multi-temporal DEMs and orthophoto datasets. Differences in the vertical component (DEM differences) were firstly used to qualitatively represent the accumulation and erosion areas and, secondly, to quantify the volume of the mass displaced by the landslides and accumulated by the lava flows on the flank.

Fig. 6 illustratesa selection of the most representative difference maps clearly showing the morphological changes that occurred on the slope. As a consequence of the residual analysis performed in the stable areas, height differences lower that 2.5 m were not considered significant and are therefore not presented in the figure.

Areas showing patterns not compatible with the scar and lava flow geometries are caused by unrecoverable matching blunders corresponding to thick layers of vapour and suspended ashes covering the ground. The latter phenomena were caused by the crater emissive activity, hot magmatic material falling into the sea water, and continuous minor instability phenomena from the steepest scarps of the landslides.

Fig. 6ashows the changes of the slope as observedon January 5, 2003, taking the data of May 2001 as reference. The limits of the landslide area are clearly visible, showing negative differences (up to 70 m). Positive differences close to the NE flank of the Sciara correspond to an accumulation area (up to 10–15 m) of a lava flow outpouring from a vent located at about 500 m a.s.l. Other small areas showing large differences (both negative and positive) can be attributed to the poor quality of the images acquired on January 5, which greatly affected the performance of the automatic matching procedure and limited the capability of the manual editing. Fig. 6b (January 27, 2003 versus May 2001) shows the partial filling of the scar due the still large lava effusion rate. Fig. 6c–h show the gradual erosion, after January 27, of the lateral flanks of the slide towards SW, which removed a layer of deposits about 15–20 m of thickness. The upper part of the scar almost reached the crater rim area, where the slope was eroded up to 30 m of depth. The scar was progressively filled by lava flowing from different vents and, secondarily, by sliding debris. The effusive activity gradually decreased from February until July, while the erosion of the flanks persisted, particularly towards the crater area (Fig. 6f–h). From the middle of February, the increased activity of vents at 600 m a.s.l. caused large volumes of lava (a few tenths of a metre thick) to accumulate, mostly on the top of the slope, creating a potentially unstable area. The evolution of this accumulation area is clearly visible from Fig. 6e–h.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนแปลงพื้นผิวแผนที่ วิวัฒนาการทางสัณฐานวิทยาของทางลาดชันได้รับการตรวจสอบ โดยการเปรียบเทียบหลายขมับ DEMs และ orthophoto datasets ความแตกต่างในคอมโพเนนต์แนวตั้ง (แตกต่าง DEM) ประการแรกใช้สะสมและกัดเซาะพื้นที่ที่เข้าถึงคุณภาพ และ ประการที่สอง การกำหนดปริมาณของมวลพลัดถิ่นจากแผ่นดินถล่ม และสะสม โดยลาวาบนปีก เลือก illustratesa 6 รูปต่างตัวแทนสุดแผนที่ชัดเจนแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาที่เกิดขึ้นบนทางลาดชัน ผลการวิเคราะห์ตกค้างดำเนินการในพื้นที่มีเสถียรภาพ ความแตกต่างของความสูงต่ำที่ 2.5 m ไม่พิจารณาว่าสำคัญ และดังนั้นจึงไม่แสดงในรูป พื้นที่ที่แสดงรูปแบบที่ไม่เข้ากันได้กับรูปทรงเรขาคณิตไหลแผลและหินลาวาที่เกิดจากผิดพลาดตรงที่ไม่สามารถกู้คืนที่สอดคล้องกับชั้นหนาของไอและเถ้าถ่านลอยครอบคลุมพื้นดิน หลังปรากฏการณ์ที่เกิดจากปล่อง emissive กิจกรรม วัสดุ magmatic ร้อนที่ตกไปอยู่ในน้ำทะเล และปรากฏการณ์ความไม่เสถียรรองต่อเนื่องจาก scarps ความชันของแผ่นดินถล่ม Fig. 6ashows the changes of the slope as observedon January 5, 2003, taking the data of May 2001 as reference. The limits of the landslide area are clearly visible, showing negative differences (up to 70 m). Positive differences close to the NE flank of the Sciara correspond to an accumulation area (up to 10–15 m) of a lava flow outpouring from a vent located at about 500 m a.s.l. Other small areas showing large differences (both negative and positive) can be attributed to the poor quality of the images acquired on January 5, which greatly affected the performance of the automatic matching procedure and limited the capability of the manual editing. Fig. 6b (January 27, 2003 versus May 2001) shows the partial filling of the scar due the still large lava effusion rate. Fig. 6c–h show the gradual erosion, after January 27, of the lateral flanks of the slide towards SW, which removed a layer of deposits about 15–20 m of thickness. The upper part of the scar almost reached the crater rim area, where the slope was eroded up to 30 m of depth. The scar was progressively filled by lava flowing from different vents and, secondarily, by sliding debris. The effusive activity gradually decreased from February until July, while the erosion of the flanks persisted, particularly towards the crater area (Fig. 6f–h). From the middle of February, the increased activity of vents at 600 m a.s.l. caused large volumes of lava (a few tenths of a metre thick) to accumulate, mostly on the top of the slope, creating a potentially unstable area. The evolution of this accumulation area is clearly visible from Fig. 6e–h.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบพื้นผิวแผนที่วิวัฒนาการทางสัณฐานวิทยาของความลาดชันได้รับการตรวจสอบผ่านการเปรียบเทียบ DEMs หลายชั่วและชุดข้อมูล orthophoto ความแตกต่างในองค์ประกอบในแนวตั้ง (ความแตกต่าง DEM) ถูกนำมาใช้ในตอนแรกที่จะมีคุณภาพแทนการสะสมและการพังทลายของพื้นที่และประการที่สองที่จะหาจำนวนปริมาณของมวลแทนที่ด้วยดินถล่มและสะสมโดยลาวาไหลบนปีกได้. รูป เลือก 6 illustratesa ความแตกต่างตัวแทนมากที่สุดแผนที่อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาที่เกิดขึ้นในความลาดชัน เป็นผลมาจากการวิเคราะห์ที่เหลือดำเนินการในพื้นที่ที่มีเสถียรภาพ, ความแตกต่างของความสูงที่ต่ำกว่าที่ 2.5 เมตรไม่ได้พิจารณาอย่างมีนัยสำคัญและดังนั้นจึงไม่ได้นำเสนอในรูป. พื้นที่แสดงรูปแบบเข้ากันไม่ได้กับรอยแผลเป็นและการไหลของลาวารูปทรงเรขาคณิตที่เกิดจากความผิดพลาดการจับคู่ที่ไม่สามารถกู้ สอดคล้องกับชั้นหนาของไอและขี้เถ้าระงับครอบคลุมพื้นดิน ปรากฏการณ์หลังที่เกิดจากกิจกรรม emissive ปล่องวัสดุ magmatic ร้อนล้มลงในน้ำทะเลและต่อเนื่องปรากฏการณ์ความไม่แน่นอนของเล็ก ๆ น้อย ๆ จาก scarps ลาดชันของแผ่นดินถล่ม. รูป 6ashows การเปลี่ยนแปลงของความลาดชันเป็น observedon 5 มกราคม 2003, การข้อมูลของเดือนพฤษภาคม 2001 เป็นข้อมูลอ้างอิง ข้อ จำกัด ของพื้นที่ดินถล่มสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนที่แสดงให้เห็นความแตกต่างในเชิงลบ (ไม่เกิน 70 เมตร) ความแตกต่างในเชิงบวกใกล้กับด้านตะวันออกเฉียงเหนือของ Sciara สอดคล้องกับพื้นที่การสะสม (ถึง 10-15 เมตร) ของการส่องลาวาไหลออกมาจากช่องอยู่ที่ประมาณ 500 เมตร ASL พื้นที่ขนาดเล็กอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นความแตกต่างที่มีขนาดใหญ่ (ทั้งบวกและลบ) สามารถ นำมาประกอบกับคุณภาพของภาพที่ได้มาเมื่อวันที่ 5 มกราคมที่ได้รับผลกระทบประสิทธิภาพการทำงานของขั้นตอนการจับคู่อัตโนมัติอย่างมากและมีข้อ จำกัด ความสามารถในการแก้ไขด้วยตนเอง มะเดื่อ. 6B (27 มกราคม 2003 เมื่อเทียบกับพฤษภาคม 2001) แสดงให้เห็นไส้บางส่วนของแผลเป็นเนื่องจากอัตราการไหลของลาวายังคงมีขนาดใหญ่ มะเดื่อ. แสดงการกัดเซาะอย่างค่อยเป็นค่อยไปหลังจากวันที่ 27 มกราคมของปีกด้านข้างของสไลด์ไปทางตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งลบออกชั้นของเงินฝากประมาณ 15-20 เมตรความหนา 6C-H ส่วนบนของแผลเป็นเกือบจะถึงบริเวณขอบปล่องที่ลาดชันที่ถูกกัดเซาะถึง 30 เมตรความลึก แผลเป็นก็เต็มไปมีความก้าวหน้าโดยลาวาไหลออกมาจากช่องระบายอากาศที่แตกต่างกันและครั้งที่สองโดยการเลื่อนเศษ กิจกรรมที่พรั่งพรูออกมาค่อยๆลดลงตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์จนถึงเดือนกรกฎาคมในขณะที่การพังทลายของไหล่ทางยืนกรานโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีต่อพื้นที่ปล่องภูเขาไฟ (รูปที่. 6-H) จากตรงกลางของเดือนกุมภาพันธ์กิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของช่องระบายอากาศที่ 600 ม. ​​ASL ก่อให้เกิดปริมาณมากลาวา (ไม่กี่สิบเมตรหนา) ที่จะสะสมส่วนใหญ่อยู่ด้านบนของความลาดชัน, การสร้างพื้นที่ที่ไม่แน่นอนที่อาจเกิดขึ้น วิวัฒนาการของพื้นที่การสะสมนี้เป็นที่ชัดเจนมองเห็นได้จากรูป 6E-H