Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 123 – Infuriated to the point of discarding all rational thoughts (9)

The large pool of blood on his chest was like an extremely beautiful decoration, gaudy and unpleasant to her eyes. It painfully stung her vision and left traces of moisture upon the rims of her eyes.

He tightly gripped Su Luo’s right hand. His joints used all its strength to press down. Just a little more and the strength of the grip could almost cut off her wrist.

Painful; it really was painful.

Su Luo pursed her lips. It was so agonizing that Su Luo felt as if his grip would tighten until all her veins burst. She lowered her head and looked down. She saw the color of her veins rapidly retreat leaving the skin blanched white. Nangong Liuyun’s grip was so tight that his fingers seem to have entered her flesh.

To use such strength.

Su Luo was in so much pain that she was completely numb.

However, her mouth was tightly closed, and she dared not speak a word, let alone to risk reminding him to release her hand.

Su Luo understood that right now he was in a lot of pain.

He was in so much pain that he had fainted, but he continued to suffer in agony.

The amount of pain he was currently enduring was greater than hers by thousands- no ten thousand times. And she knew she was the cause this evil that plagued him. How could she cry out and complain about pain in front of him?

If it could ease some of her guilt then she wished the pain would be even more fierce and severe.

Therefore her pure white wrist was almost squeezed until the bones shattered, and her entire body trembled from the agony, however she remained motionless. Her other hand steadily moved slowly, and little by little it wiped clean the jade-like skin on his face. She wiped away the large amount of cold sweat that were pouring out.

Whenever she finished cleaning off the current layer of sweat another layer would swiftly cover his face.

His jaw was tightly clenched, and his lower lip was being bitten until the blood slowly flowed down.

A trace of pain crossed Su Luo’s heart. Such thin, good-looking lips shaped to perfection. It’s such a pity to damage it…..without thinking Su Luo extended her finger to prop open his jaw.

Pain….in a split second Su Luo’s long, shapely eyebrows tensed, her body however was still fixed in place, motionless.

Only until this moment was she able to deeply feel how deep was his pain.

When Ling Feng entered, this was the exquisite scene that stood frozen in time for him to see.

He saw Su Luo’s hand that was blanched white from being squeezed, with wrist bones close to shattering, as well as her other hand that was bitten until it was dripping blood. A thread of astonishment flashed through the depths of his eyes, and it was followed by a clear understanding of what had really transpired.

Since the first time they met he had always been harsh, unreasonable, and critical of Su Luo. Her very appearance would cause his eyebrows to stand and furrow at her. However he no longer had the malice and the provocation as before. This was something that was spread afterwards.

When Ling Feng quietly retreated outside, he saw Xu San hastened over. Behind him followed an elderly man with white hair. Following closely at the heels of the elderly man was a small child with a medicine box.

A chill flashed through Ling Feng’s eyes, he grabbed Xu San the third’s shirt collar. “Where is the one with surname of Leng?”

Didn’t they go to invite the Advanced Apothecary Leng Yan? How come the person that came was not him?

Xu San’s entire face was pale, he felt sad and helpless. “Steward Xu stayed behind at Master Leng’s manor, but nobody even saw a trace of Master Leng! Steward Xu was helpless and had no other choice but to send us to invite Apothecary Zuo here first.”

Apothecary Zuo was an intermediate Apothecary, which was one level lower than Leng Yan. However now they could only invite him first to have a look, Steward Xu was still trying to think of ideas over at Leng manor.

After Apothecary Zuo entered, he checked his pulse, then meticulously and carefully examined him. He frowned, then said to Ling Feng and Su Luo. “This is too serious, this old man has not the slightest confidence of a cure. It’s better to invite Apothecary Leng over to take a look.”

“If we were able to invite him over, why would we invite you!?” Ling Feng did not give him any face and immediately became angry.

His Highness Prince Jin’s injury almost drove him insane, like the roars of a trapped beast. At any time, he was prepared to pounce toward an enemy.

Apothecary Zuo was also a little helpless. Who told him that he would be so lacking in ability before the current situation?

Su Luo watched Nangong Liuyun continuously shivering on the bed, frowned and asked. “What would we need to invite that Apothecary Leng over here?”

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไปบทที่ 123 – ทำให้จุดที่ทิ้งความคิดที่มีเหตุผลทั้งหมด (9)สระเลือดอกเป็นเหมือนการตกแต่งสวยงามมาก gaudy และไม่ให้ดวงตาของเธอ มันเจ็บปวดต่อยซ้ายร่องรอยของความชื้นตามขอบของดวงตาของเธอและวิสัยทัศน์ของเธอเขาแน่นพิพากษา Su ลูขวามือ ข้อต่อของเขาใช้ความแข็งแรงในการกดลง เพียงเล็กน้อย และความแรงของการจับอาจเกือบตัดข้อมือของเธอเจ็บปวด มันจริง ๆ ก็เจ็บปวดSu ลู pursed ริมฝีปากของเธอ ก็เพื่อที่ลู Su agonizing รู้สึกว่าจับเขาจะขันจนระเบิดเส้นเลือดของเธอ เธอลดหัวของเธอ และมองลงไป เห็นสีของเส้นเลือดของเธออย่างรวดเร็วผ่อนคลายผิวที่ลวกขาว Nangong Liuyun จับได้ค่ะว่า นิ้วมือของเขาที่ดูเหมือน ใส่เนื้อของเธอการใช้แรงดังกล่าวSu ลูมากในชาเจ็บปวดมากที่เธออย่างสมบูรณ์ขึ้นอย่างไรก็ตาม แน่นปิดปากของเธอ และเธอไม่กล้าพูด เป็นคำ คน เดียว เพื่อเสี่ยงเตือนให้เขาปล่อยมือของเธอSu ลูเข้าใจขวาที่ตอนนี้ในจำนวนมากของความเจ็บปวดเขาก็เจ็บปวดที่เขาได้เป็น แต่เขายังคงประสบปัญหาในยอดของความเจ็บปวดอยู่ได้ยืนยงได้มากกว่าเธอโดยไม่พันสิบพันครั้ง และเธอรู้ว่า เธอเป็นสาเหตุร้ายนี้ที่เขาประสบ วิธีที่เธอได้ร้องไห้ออกมา และบ่นเกี่ยวกับอาการปวดด้านหน้าของเขาถ้ามันสามารถช่วยในบางความผิดของเธอ แล้วเธอปรารถนาความเจ็บปวดจะรุนแรง และรุนแรงมากขึ้นดังนั้น มือสีขาวบริสุทธิ์ของเธอเกือบคั้นจนกระดูกมลาย และ trembled ของเธอทั้งร่างกายทรมาน แต่เธอยังคงไม่เคลื่อน เธออีกเรื่อย ๆ ย้ายช้า และค่อย ๆ มันเช็ดสะอาดเหมือนหยกผิวหน้า เธอเช็ดออกไปจำนวนมากกาฬที่ถูกเทออกเมื่อเธอเสร็จสิ้นการทำความสะอาดปิดชั้นปัจจุบันเหงื่อ อีกชั้นจะครอบคลุมใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็วขากรรไกรของเขาถูกกัดแน่น และริมฝีปากล่างของเขาก็จะถูกกัดจนเลือดไหลช้าลงการสืบค้นกลับปวดข้ามหัวใจ Su ลู เช่นปากบาง รูปลักษณ์รูปทรงที่สมบูรณ์แบบ ก็เสียดายความเสียหายนั้น... โดยไม่คิด ลู Su ขยายนิ้วของเธอหนุนเปิดขากรรไกรของเขาความเจ็บปวด...ในการแยกที่สอง Su ลูยาว หุ่นดีคิ้ว tensed ร่างกายของเธออย่างไรก็ตามยังคงแก้ไขในสถานที่ ไม่เคลื่อนจนถึงขณะนี้เท่านั้นก็เธอสามารถลึกรู้สึกลึกความเจ็บปวดของเขาเมื่อป้อน Ling Feng นี้เป็นฉากงดงามที่ยืนแช่เวลาเขาดูเขาเห็นมือ Su ลูที่ขาว blanched จากการคั้น กับกระดูกข้อมือใกล้ซึ่งทำให้ป่นปี้ เช่นเดียวกับเธออีกที่ถูกกัดจนเลือดเสร็จ เธรดที่เมือประกายผ่านความลึกของดวงตาของเขา และจะตามมา ด้วยของอะไรมีจริง ๆ transpiredตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาพบ เขาได้เสมอที่รุนแรง สร้าง และที่สำคัญของลู Su ลักษณะของเธอมากจะทำให้คิ้วของเขายืน และ furrow ที่เธอ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เจ็บแค้นและการยั่วยุเป็นก่อน นี้เป็นสิ่งที่แพร่กระจายไปหลังจากนั้นเมื่อ Ling Feng เงียบ ๆ สภาพระส่ำนอก เขาเห็นซาน Xu พริบเหนือ หลังเขาตามเป็นคนแก่ผมขาว ติดตามอย่างใกล้ชิดที่ส้นเท้าของผู้สูงอายุคนเป็นเด็กเล็ก มีกล่องยาชิลล์ที่ประกายผ่านดวงตา Ling Feng เขาคว้าซาน Xu ที่สามเสื้อใส่ปลอกคอ ความที่คือหนึ่งที่ มีนามสกุลของเล้งพวกเขาไม่ได้ไปเชิญ Yan เล้ง Apothecary ที่ขั้นสูง ทำไมคนที่มาไม่เขาXu ซานทั่วใบหน้าซีด เขารู้สึกเศร้า และกำพร้า "สจ๊วต Xu พักหลังเมเนอร์หลักเล้ง แต่ไม่มีใครได้เห็นร่องรอยของหลักเล็ง Steward Xu เป็นกำพร้า และตัวเลือกอื่น ๆ แต่การส่งการเชิญซูยู Apothecary นี่ก่อน"ซูยู apothecary ถูกการ Apothecary กลาง ซึ่งเป็นหนึ่งระดับที่ต่ำกว่า Yan เล้ง อย่างไรก็ตามขณะนี้ พวกเขาสามารถเพียงชวนเขาก่อนเพื่อดู Xu สจ๊วตยังคงพยายามคิดว่า ความคิดผ่านเมเนอร์เล้งหลังจากซูยู Apothecary ที่ป้อน เขาตรวจสอบชีพจรของเขา แล้วอย่างพิถีพิถัน และระมัดระวังตรวจสอบเขา Frowned แล้วเขาว่า Ling Feng และลู Su "ได้รุนแรงเกินไป มีชายนี้ไม่มั่นใจนานในการรักษา มีเชิญ Apothecary เล้งมากกว่าที่จะหา""ถ้าเราสามารถที่จะเชิญเขาไป ทำไมต้องเชิญคุณ?" Ling Feng ไม่ได้ไม่ให้เขาหน้าใด ๆ และทันทีกลายเป็นโกรธจินส์เจ้าชายของเขาบาดเจ็บเกือบขับรถเขาบ้า เช่น roars ของสัตว์ติดอยู่ ตลอดเวลา เขาก็พร้อมที่จะโฉบเข้าหาข้าศึกซูยู apothecary ก็น้อยกำพร้า ผู้บอกเขาว่า เขาจะให้ขาดในความสามารถก่อนสถานการณ์ปัจจุบันSu ลูดู Nangong Liuyun สั่นอย่างต่อเนื่องบนเตียง frowned และถาม "อะไรจะต้องเชิญที่เล้ง Apothecary มากกว่าที่นี่ไหม"บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 123 - โกรธแค้นไปยังจุดทิ้งความคิดที่มีเหตุผลทั้งหมด (9) สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของเลือดบนหน้าอกของเขาเป็นเหมือนการตกแต่งที่สวยงามมากฉูดฉาดและไม่พอใจให้กับดวงตาของเธอ มันเจ็บปวดต่อยวิสัยทัศน์และซ้ายของเธอร่องรอยของความชื้นบนขอบของดวงตาของเธอ. เขาแน่นจับมือข้างขวาของซู Luo ข้อต่อของเขาใช้ความแข็งแรงของทั้งหมดเพื่อกดลง เพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ และความแข็งแรงของด้ามจับเกือบจะตัดข้อมือของเธอ. เจ็บปวด; จริงๆมันก็เป็นความเจ็บปวด. ซู Luo เม้มริมฝีปากของเธอ มันจึงทนทุกข์ทรมานที่ซู Luo รู้สึกราวกับว่าเขาจะจับกระชับจนเส้นเลือดของเธอออกมา เธอก้มหน้าลงและมองลงไป เธอเห็นสีของหลอดเลือดดำของเธออย่างรวดเร็วล่าถอยออกจากผิวขาวลวก จับ Nangong Liuyun ก็แน่นจนนิ้วมือของเขาดูเหมือนจะได้เข้าเนื้อของเธอ. ต้องการใช้ความแข็งแรงเช่น. ซู Luo อยู่ในความเจ็บปวดมากว่าเธอเป็นชาสมบูรณ์. แต่ปากของเธอถูกปิดแน่นและเธอก็ไม่กล้าที่จะพูดคำ ให้อยู่คนเดียวจะมีความเสี่ยงเตือนให้เขาปล่อยมือของเธอ. ซู Luo เข้าใจว่าตอนนี้เขาอยู่ในอาการปวดมาก. เขาอยู่ในความเจ็บปวดมากที่เขาได้เป็นลม แต่เขายังคงต้องทนทุกข์ทรมานในความทุกข์ทรมาน. จำนวนของความเจ็บปวดที่เขาเป็น ขณะที่ยั่งยืนมากกว่าเธอโดยไม่มี thousands- หมื่นครั้ง และเธอรู้ว่าเธอเป็นสาเหตุความชั่วร้ายนี้ที่ plagued เขา วิธีที่เธอจะร้องไห้ออกมาและบ่นเกี่ยวกับอาการปวดในด้านหน้าของเขา? ถ้ามันอาจบรรเทาบางส่วนของความผิดของเธอแล้วเธออยากเจ็บปวดจะยิ่งรุนแรงและรุนแรง. ดังนั้นข้อมือสีขาวของเธอบริสุทธิ์ถูกบีบจนเกือบกระดูกแตกและเธอ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านจากความทุกข์ทรมาน แต่เธอยังคงนิ่ง มืออื่น ๆ ของเธออย่างต่อเนื่องเดินช้า ๆ และเล็กทีละน้อยก็เช็ดทำความสะอาดผิวหยกเหมือนบนใบหน้าของเขา เธอเช็ดจำนวนมากของเหงื่อเย็นที่ถูกเทออก. เมื่อใดก็ตามที่เธอพูดจบการทำความสะอาดปิดเลเยอร์ปัจจุบันของเหงื่ออีกชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็วจะครอบคลุมใบหน้าของเขา. ขากรรไกรของเขาถูกกำแน่นและริมฝีปากล่างของเขาถูกกัดจนเลือดช้าไหล ลง. ร่องรอยของความเจ็บปวดข้ามหัวใจของซู Luo บางริมฝีปากที่ดูดีเช่นรูปเพื่อความสมบูรณ์แบบ มันเป็นเช่นสงสารให้เกิดความเสียหายมัน ... ..without คิดซู Luo ขยายนิ้วของเธอจะประคับประคองเปิดขากรรไกรของเขา. ปวด ... .in แยกที่สองซู Luo ยาวคิ้วหุ่นดีเครียดร่างกายของเธอ แต่ก็ยังคงอยู่ในสถานที่นิ่ง. เท่านั้น จนถึงขณะนี้เธอสามารถที่จะรู้สึกอย่างลึกซึ้งว่าลึกเป็นความเจ็บปวดของเขา. เมื่อหลิงฮป้อนนี้เป็นฉากที่สวยงามที่ยืนแช่แข็งในเวลาสำหรับเขาที่จะเห็น. เขาเห็นมือซู Luo ที่ถูกลวกสีขาวจากการถูกบีบด้วยข้อมือ กระดูกใกล้กับป่นปี้เช่นเดียวกับมืออื่น ๆ ของเธอที่ถูกกัดจนกระทั่งมันหยดเลือด ด้ายของความประหลาดใจประกายผ่านระดับความลึกของดวงตาของเขาและจะตามมาด้วยความเข้าใจที่ชัดเจนของสิ่งที่ได้ transpired จริงๆ. ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาได้พบว่าเขาได้รับเสมอรุนแรงไม่มีเหตุผลและที่สำคัญของซู Luo การปรากฏตัวของเธอจะทำให้คิ้วของเขาที่จะยืนและร่องเธอ แต่เขาไม่ได้มีความอาฆาตพยาบาทและความเร้าใจเหมือน แต่ก่อน นี่คือสิ่งที่ถูกแพร่กระจายหลังจากนั้น. เมื่อหลิงฮเงียบ ๆ ถอยออกไปข้างนอกเขาเห็นเสี่ยวซานรีบมากกว่า หลังเขาตามชายสูงอายุคนหนึ่งที่มีผมสีขาว ต่อไปนี้อย่างใกล้ชิดที่ส้นเท้าของชายสูงอายุคนหนึ่งเป็นเด็กเล็กพร้อมกล่องยา. ชิลประกายผ่านสายตาหลิงฮเขาคว้าซูซานปกเสื้อที่สามของ "ที่เป็นหนึ่งที่มีนามสกุลของเล้งหรือไม่" พวกเขาไม่ได้ไปเชิญขั้นสูง Apothecary เล้งยัน? มาได้อย่างไรคนที่มาไม่ได้เขา? ใบหน้าซูซานเป็นซีดเขารู้สึกเศร้าและทำอะไรไม่ถูก "สจ๊วตเสี่ยวอยู่ข้างหลังที่คฤหาสน์โทเล้ง แต่ไม่มีใครเห็นร่องรอยของนายเล้งเป็นคนแรก! สจ๊วตเสี่ยวเป็นกำพร้าและไม่มีทางเลือกอื่น ๆ แต่จะส่งเราจะเชิญ Apothecary Zuo ที่นี่เป็นครั้งแรก. " Apothecary Zuo เป็นสื่อกลาง Apothecary ซึ่งเป็นหนึ่งในระดับต่ำกว่าเล้งยัน แต่ตอนนี้พวกเขาเท่านั้นที่จะเชิญชวนให้เขาเป็นครั้งแรกที่จะได้ดูสจ๊วตเสี่ยวก็ยังคงพยายามที่จะคิดของความคิดมากกว่าที่เล้งคฤหาสน์. หลังจาก Apothecary Zuo ป้อนเขาตรวจสอบชีพจรของเขาแล้วอย่างพิถีพิถันและระมัดระวังการตรวจสอบเขา เขาขมวดคิ้วแล้วพูดกับหลิงและซูฮ Luo "นี่เป็นเรื่องรุนแรงเกินไปชายชราคนนี้ยังไม่ได้ความเชื่อมั่นน้อยที่สุดของการรักษา มันจะดีกว่าที่จะเชิญ Apothecary เล้งมากกว่าที่จะดู. " " ถ้าเราสามารถที่จะเชิญเขาไปทำไมเราจะขอเชิญคุณ !? "หลิงฮไม่ได้ให้เขาใบหน้าใด ๆ และทันทีกลายเป็นโกรธ. ได้รับบาดเจ็บเสด็จเจ้าชายจินเกือบ เขาขับรถบ้าเหมือนเสียงคำรามของสัตว์ที่ติดอยู่ เมื่อใดก็ตามที่เขาได้รับการเตรียมที่จะฉกไปยังศัตรู. Apothecary Zuo ยังเป็นกำพร้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาบอกว่าเขาจะให้ขาดความสามารถก่อนที่สถานการณ์ปัจจุบัน? ซู Luo ดู Nangong Liuyun อย่างต่อเนื่องสั่นบนเตียงขมวดคิ้วและถาม "สิ่งที่เราจะต้องเชิญที่ Apothecary เล้งมากกว่าที่นี่?" บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | บทถัดไป