Breetvelt and Van Dam (1991) attrib

Breetvelt and Van Dam (1991) attributed estimates of current SWB (placed at similar levels
to non-patients) to a subjective rescaling of what constitutes happiness, ie. a criterion shift
in terms of the quantitative level that constitutes normal well being. It was suggested there
may additionally be a change in the relative weighting of psychological components versus
physical components, ie. the dimensions patients use to assess well being.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

breetvelt และรถตู้เขื่อน (1991) ประกอบกับประมาณการของ SWB ปัจจุบัน (อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน
ให้แก่ผู้ป่วยที่ไม่ได้) เพื่อ rescaling ทัศนะของสิ่งที่ถือว่าเป็นความสุขคือ เปลี่ยนเกณฑ์
ในแง่ของระดับปริมาณที่ถือว่าเป็นปกติ มันก็บอกมี
นอกจากนี้อาจมีการเปลี่ยนแปลงในสัดส่วนที่สัมพันธ์กันขององค์ประกอบทางจิตวิทยากับ
องค์ประกอบทางกายภาพเช่นผู้ป่วยที่ใช้มิติการประเมินความเป็นอยู่ที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Breetvelt และ Van เขื่อน (1991) เกิดจากการประเมินของ SWB ปัจจุบัน (อยู่ในระดับที่คล้าย
จะไม่ใช่ผู้ป่วย) จะเป็นตามอัตวิสัย rescaling ของสิ่งที่ก่อความสุข ie กะเกณฑ์
ในระดับปริมาณที่ถือเป็นปกติดี เขาแนะนำมี
นอกจากนี้อาจมีการเปลี่ยนแปลงในน้ำหนักสัมพัทธ์ของส่วนประกอบทางจิตวิทยากับ
ส่วนประกอบทางกายภาพ ie ผู้ป่วยมิติการประเมินเป็นดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

breetvelt และรถตู้เขื่อน( 1991 )เนื่องจากมีการประเมินโดยในปัจจุบัน swb (วางไว้ที่ระดับความเหมือน
ซึ่งจะช่วยในการไม่ใช่ผู้ป่วย)เพื่อ rescaling อัตวิสัยของสิ่งที่ถือเป็นความสุข Simple Network Management Protocol )สำหรับเกณฑ์การย้าย
ซึ่งจะช่วยในด้านของระดับเชิงปริมาณที่ถือเป็นเรื่องปกติความเป็นอยู่ที่ดี. เป็นที่แนะนำมี
อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่จัดเก็บในมีความสัมพันธ์กันของส่วนประกอบทางจิตวิทยาเมื่อเทียบกับคอมโพเนนต์
ทาง กายภาพ Simple Network Management Protocol )สำหรับนอกจากนี้ผู้ป่วยขนาดที่ใช้ในการประเมินความเป็นอยู่ที่ดี