Cheese is a food derived from milk

Cheese is a food derived from milk that is produced in a wide range of flavors, textures, and forms by coagulation of the milk protein casein. It comprises proteins and fat from milk, usually the milk of cows, buffalo, goats, or sheep. During production, the milk is usually acidified, and adding the enzyme rennet causes coagulation. The solids are separated and pressed into final form.[1] Some cheeses have molds on the rind or throughout. Most cheeses melt at cooking temperature.

Hundreds of types of cheese from various countries are produced. Their styles, textures and flavors depend on the origin of the milk (including the animal's diet), whether they have been pasteurized, the butterfat content, the bacteria and mold, the processing, and aging. Herbs, spices, or wood smoke may be used as flavoring agents. The yellow to red color of many cheeses, such as Red Leicester, is produced by adding annatto. Other ingredients may be added to some cheeses, such as black pepper, garlic, chives or cranberries.

For a few cheeses, the milk is curdled by adding acids such as vinegar or lemon juice. Most cheeses are acidified to a lesser degree by bacteria, which turn milk sugars into lactic acid, then the addition of rennet completes the curdling. Vegetarian alternatives to rennet are available; most are produced by fermentation of the fungus Mucor miehei, but others have been extracted from various species of the Cynara thistle family. Cheesemakers near a dairy region may benefit from fresher, lower-priced milk, and lower shipping costs.

Cheese is valued for its portability, long life, and high content of fat, protein, calcium, and phosphorus. Cheese is more compact and has a longer shelf life than milk, although how long a cheese will keep depends on the type of cheese; labels on packets of cheese often claim that a cheese should be consumed within three to five days of opening. Generally speaking, hard cheeses, such as parmesan last longer than soft cheeses, such as Brie or goat's milk cheese. The long storage life of some cheeses, especially when encased in a protective rind, allows selling when markets are favorable.

There is some debate as to the best way to store cheese, but some experts[who?] say that wrapping it in cheese paper provides optimal results. Cheese paper is coated in a porous plastic on the inside, and the outside has a layer of wax. This specific combination of plastic on the inside and wax on the outside protects the cheese by allowing condensation on the cheese to be wicked away while preventing moisture from within the cheese escaping.[2]

A specialist seller of cheese is sometimes known as a cheesemonger. Becoming an expert in this field requires some formal education and years of tasting and hands-on experience, much like becoming an expert in wine or cuisine. The cheesemonger is responsible for all aspects of the cheese inventory: selecting the cheese menu, purchasing, receiving, storage, and ripening.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีสเป็นอาหารที่มาจากนมที่ผลิตในหลากหลายรสชาติ พื้นผิว และรูปแบบการแข็งตัวของเคซีนโปรตีนของนม มันประกอบด้วยโปรตีนและไขมันจากนม ปกตินม ของวัว ควาย แพะ แกะ ในระหว่างการผลิต นมเป็นปกติกรด และเพิ่ม rennet เอนไซม์ทำให้แข็งตัว ของของแข็งจะแยกออก และกดลงไปในรูปแบบสุดท้าย [1] สบางมีแม่พิมพ์ บนเปลือก หรือตลอด ชีสส่วนใหญ่ละลายอาหารอุณหภูมิมีผลิตหลายร้อยชนิดของชีสจากประเทศต่าง ๆ รูปแบบของพวกเขา พื้นผิว และรสชาติขึ้นกับของนม (รวมทั้งอาหารของสัตว์), ว่าพวกเขาได้รับสดพาสเจอร์ไรส์ เนื้อหาของ แบคทีเรีย และแม่พิมพ์ ประมวลผล และริ้วรอย สมุนไพร เครื่องเทศ หรือควันไม้สามารถใช้เป็นเครื่องปรุงตัวแทนการ สีเหลืองเป็นสีแดงชีสหลากหลาย เช่นแดงเลสเตอร์ ผลิต โดยเพิ่ม annatto ส่วนผสมอื่น ๆ อาจเพิ่มสบาง เช่นพริกไทยดำ กระเทียม กระเทียม หรือแครนเบอร์รี่สำหรับชีกี่ นมเป็น curdled โดยการเพิ่มกรดเช่นน้ำผลไม้น้ำส้มสายชูหรือมะนาว ชีสส่วนใหญ่เป็นกรดในระดับน้อยโดยแบคทีเรีย ซึ่งเปลี่ยนน้ำตาลนมเป็นกรดแลคติก แล้วเพิ่ม rennet เสร็จสิ้นการฮัลโล มีทางเลือกสำหรับเจ rennet ส่วนใหญ่ผลิต โดยการหมักกับเชื้อรา Mucor miehei แต่คนอื่น ๆ ที่ถูกแยกจากครอบครัวธิส Cynara หลากหลายชนิด Cheesemakers ใกล้บริเวณนมอาจได้ประโยชน์จากนมสด ราคาต่ำกว่า และลดค่าใช้จ่ายในการจัดส่งชีมีมูลค่าสำหรับพกพา ยาวนาน และเนื้อหาที่สูงของไขมัน โปรตีน แคลเซียม และฟอสฟอรัส มีขนาดกะทัดรัด และมีอายุนานมากกว่านม ถึงแม้ว่าชีจะให้นานขึ้นกับชนิดของชีส ป้ายชื่อบนแพคเก็ตของชีมักจะอ้างว่า ชีควรจะบริโภคภายใน 3-5 วันของการเปิด โดยทั่วไป เนยแข็ง เช่นเรีนานกว่านุ่มชี เช่นเบอบรีหรือชีสนมแพะของ อายุการเก็บยาวของสบาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมาพร้อมโดดเด่นเปลือกป้องกัน ให้ขายเมื่อตลาดดีมีแย้งการเก็บชี แต่ผู้เชี่ยวชาญบาง [ใคร] บอกว่า ตัดกระดาษชีให้ผลลัพธ์ที่ดี ชีสกระดาษเคลือบพลาสติกมีรูพรุนอยู่ภายใน ภายนอก และมีชั้นของขี้ผึ้ง ชุดนี้เฉพาะพลาสติกด้านในและขี้ผึ้งอยู่ที่ด้านนอกช่วยปกป้องชี โดยทำให้หยดน้ำเกาะบนการเป็นเสนียดจัญไรออกไปในขณะที่ป้องกันความชื้นจากภายในชีหนี [2]บางครั้งเรียกว่า cheesemonger เป็นผู้เชี่ยวชาญขายชีส กลายเป็น ผู้เชี่ยวชาญในฟิลด์นี้ต้องมีการศึกษาบางอย่างเป็นทางการ และ ของการชิม และเสริม ประสบการณ์ มากเช่นกลายเป็น ผู้เชี่ยวชาญด้านไวน์หรืออาหาร Cheesemonger รับผิดชอบของคลังชี: เลือกเมนูชีส ซื้อ การรับ จัดเก็บ และสุก [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีสเป็นอาหารที่ได้จากนมที่ผลิตในหลากหลายของรสชาติพื้นผิวและรูปแบบโดยการแข็งตัวของเคซีนโปรตีนนม โดยประกอบไปด้วยโปรตีนและไขมันจากนมมักนมของวัวควายแพะหรือแกะ ในระหว่างการผลิตนมมักจะเป็นกรดและการเพิ่มวัวเอนไซม์ที่ทำให้เกิดการแข็งตัว ปริมาณของแข็งที่จะถูกแยกออกและกดลงไปในรูปแบบสุดท้าย. [1] ชีสบางคนมีแม่พิมพ์บนเปลือกหรือตลอด ส่วนใหญ่ชีสละลายที่อุณหภูมิการทำอาหาร. หลายร้อยชนิดของชีสจากประเทศต่างๆที่มีการผลิต รูปแบบของพวกเขาพื้นผิวและรสชาติขึ้นอยู่กับแหล่งที่มาของนม (รวมอาหารสัตว์) ไม่ว่าพวกเขาได้รับการพาสเจอร์ไรซ์เนื้อหาเนย, แบคทีเรียและเชื้อราในการประมวลผลและริ้วรอย สมุนไพรเครื่องเทศหรือควันไม้อาจจะใช้เป็นตัวแทนเครื่องปรุง สีเหลืองกับสีแดงของชีสเป็นจำนวนมากเช่นสีแดงเลสเตอร์ที่ผลิตโดยการเพิ่มชาด ส่วนผสมอื่น ๆ ที่อาจจะเพิ่มชีสบางอย่างเช่นพริกไทยดำ, กระเทียม, กระเทียมหรือแครนเบอร์รี่. ไม่กี่ชีส, นม curdled โดยการเพิ่มกรดเช่นน้ำส้มสายชูหรือน้ำมะนาว ชีสส่วนใหญ่เป็นกรดในระดับน้อยจากเชื้อแบคทีเรียซึ่งเปิดน้ำตาลนมลงไปในกรดแลคติกแล้วนอกเหนือจากวัวเสร็จสมบูรณ์ทำให้ตกใจ ทางเลือกมังสวิรัติวัวที่มีอยู่; ส่วนใหญ่มีการผลิตโดยการหมักเชื้อรา Mucor miehei แต่คนอื่น ๆ ได้รับการสกัดจากสายพันธุ์ต่างๆของครอบครัว Thistle Cynara เนยแข็งที่อยู่ใกล้เขตนมอาจได้รับประโยชน์จากความสดนมราคาต่ำกว่าและลดค่าใช้จ่ายการจัดส่งสินค้า. ชีสมีมูลค่าสำหรับการพกพาของชีวิตที่ยาวนานและเนื้อหาสูงของไขมันโปรตีนแคลเซียมและฟอสฟอรัส ชีสมีขนาดเล็กมากขึ้นและมีชีวิตชั้นนานกว่านมแม้จะนานแค่ไหนชีสจะให้ขึ้นอยู่กับชนิดของชีส; ป้ายชื่อบนแพ็คเก็ตของชีสมักจะอ้างว่าชีสควรบริโภคภายใน 3-5 วันนับจากวันเปิดตัว โดยทั่วไปชีสแข็งเช่น Parmesan นานกว่าชีสนุ่มเช่น Brie หรือแพะชีสนม ชีวิตการเก็บรักษานานชีสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อห่อหุ้มด้วยเปลือกป้องกันอนุญาตให้ขายเมื่อตลาดเป็นอย่างดี. มีการอภิปรายบางอย่างเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดเก็บชีส แต่ผู้เชี่ยวชาญบางคน [ใคร?] บอกว่าห่อไว้ในกระดาษชีส ให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด กระดาษชีสเคลือบพลาสติกมีรูพรุนในภายในและภายนอกมีชั้นของขี้ผึ้ง นี้รวมกันเป็นที่เฉพาะเจาะจงของพลาสติกภายในและขี้ผึ้งที่ด้านนอกปกป้องชีสโดยให้ไอน้ำบนชีสที่จะชั่วร้ายออกไปขณะที่การป้องกันความชื้นจากภายในชีสหลบหนี. [2] ผู้ขายผู้เชี่ยวชาญของชีสบางครั้งเป็นที่รู้จักกัน cheesemonger กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ต้องมีการศึกษาอย่างเป็นทางการและปีของชิมและประสบการณ์เหมือนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในไวน์หรืออาหาร cheesemonger เป็นผู้รับผิดชอบในทุกแง่มุมของสินค้าคงคลังชีส:. เลือกเมนูชีสซื้อที่ได้รับการจัดเก็บและการทำให้สุก [3]