Snow – Part 1I―― Snow, am an abando

Snow – Part 1I―― Snow, am an abandoned child of the rare White Wolf Race who live in the North Continent.

Around the time I was 1 year old, I was left before the orphanage that Elle-sensei manages.

The name “Snow” was sewn into the clothes I was wearing.
Probably the parents who threw me away sewed it.

And a child of the human race of the same age was thrown away too.

His name is Lute.

 

At First, in regards to Lute-kun, I didn’t like him much.

 

Lute was a strange child, around the time we were 3 years old, while we played with the onee-sans in the childs room, he took Elle-sensei’s classes at his own convenience.

He sat in the back of the classroom and received the lessons more quietly than any of the other students.

Furthermore he had an interest in magic and also came to participate in the basic magic classes.
However Lute-kun does not have talent as a magician.

Elle-sensei already told that to Lute-kun.
At the time, he was supposed to have said “I will look for a way other than magic”, but he still took part in magic lessons.

According to Elle-sensei, there seems to be kids who still spend great effort even though they understand that they had no talent as magicians.
Such obstinacy was especially common for boys.
Among them there are kids that couldn’t accept reality, got their hands on dangerous magic tools and lost their lives, said Elle-sensei.

I understand Lute-kun’s feelings, but it’s dangerous to use magic as a human with a low amount of magic.

Magic power is the spirit that’s left over after being used to maintain one’s body and mind.

In the worst case scenario you would die if you use up more magic power than that surplus.

But the other party is still 3 years old.
An age where he won’t understand even when persuaded.
Therefore Elle-sensei did not drive him out and consented to his participation in the class.

However a problem occurred immediately.
Lute-kun learned how to use magic by watching the others do it and imitating them.

Lute-kun who had no talent in magic immediately ran out of magic and fainted.
Elle-sensei, whose face changed to panic, rushed over.
Once Lute-kun, who was put to sleep in the child’s room, woke up, I told him the situation and to be careful.

“That is a no-no! Lute-kun is making trouble for Sensei!”
“Sorry, sorry. I’ll be careful next time.”

Lute-kun was not sorry at all and took part in the lesson again.

And at the next lesson.

Lute-kun faints again after using magic.
This time he was bleeding from the head, choked on vomit and fainted.
He would have died if sensei didn’t notice and ran over.

The gentle Elle-sensei flew into a rage because of this accident.
She forbade Lute-kun from participating in basic magic classes.

After forbidding participation in the lessons, Elle-sensei came with hanging rabbit ears to me and asked how Lute-kun’s doing.

Did Lute-kun do anything strange because he was forbidden from taking part in classes? She asked.

It seems that every once in a while there are kids that, when pressed down by their elders, become gloomy, lose their ambition, and became apathetic.

Sensei is worried that he would become like that because of this incident.

When I answered “he’s not different from usual”, she breathed a sigh of relief.

At this time, even as a child I immediately understood that Elle-sensei was troubled because of Lute-kun.
It looks like until now Sensei had been looking after many troublesome children.

Every once in a while, there would be some kids that don’t have any common sense, but Lute-kun stood out even among them.
At that time, Sensei grumbled to me, “If I were to speak badly of him I’d call him ‘abnormal'”, she said as if letting the words slip from her mouth.

So at that time I disliked Lute-kun.

Lute-kun who troubled Elle-sensei, who gathered and raised us without asking anything in return, like a mother.
Lute-kun who caused trouble for everyone, but pushes forward like a child.

The baby that was left behind on the same day as him—and just because of that became the one in charge of looking after Lute-kun, the one at Lute-kun’s side, was me.

Although I go and complain occasionally.
But I thought this everyday life would continue forever.

 

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

 

Lute-kun and I, age 4.

In the orphanage, once you turn 4 your job is look after the 2-3 year olds in the children’s room.

And yet Lute-kun did nothing at all, and only slept in a corner of the room.

I was incited to pay attention to Lute-kun by the two 4-year olds who were looking after the kids with me.
I had to pay attention because I was the closest childhood friend to Lute-kun, they said.

I resented that, even though I was still the one in charge of looking after Lute-kun.

On top of that, I unconsciously wished that something bad would happen to Lute-kun, who was always causing trouble for Elle-sensei and everyone at the orphanage.

“Lute-kun, you’ll get scolded if you don’t properly take care of the little kids with us!”
“I want to help you all very much but the way you did it is so good that I didn’t get a turn. That’s why I was sitting in a corner so that I won’t get in the way.”
“If that’s the case, then you can help playing house. We have roles enough for the four of us.”
“Playing house?”
“If Lute-kun does not play, I will tell sensei that you skipped work.”
“I didn’t really mean to skip work but…. all right! Let’s play together.”

He obediently did as ordered once I said sensei’s name.
I softly murmured, “so you’ll listen if I mention Elle-sensei, hmph”.

“So which role should I take? The father, or maybe the husband?”
“Lute-kun will be the pet pink slime!”
“Is that really necessary…?”

With a surprised face Lute-kun asked back.
I insisted that a pet was necessary and that day I had him play the role as pet until we were finished playing house.

If with this he would reflect a little and start looking after the younger ones…….

“If any of you manage to defeat me in a game, I will keep the role of pet.”

Once again, Lute-kun behaves as if he doesn’t intend to help, he pressed his demand to play a self-made game he called “reversi”.

I thought he had been sneakily doing something these few days, to turn out to be making a game….
But the rules of this toy, the so called reversi, were very simple and it seemed very interesting.
Therefore we got on board with Lute-kun’s proposal.

Even if the toy was his own making, there were 3 of us.
I simply expected that at least one of us can win.

I was the first to challenge him.

In the opening Lute-kun’s black piece were changed to white in a good mood successfully.
He deliberately put his black pieces so I can easily turn them all over.

I didn’t notice that this was a trap, I felt overjoyed and joked around.

“Lute-kun is we~ak! Even though it’s a game you made yourself.”
“Hahaha. Snow, make it funnier if you are going to tell a joke. Snow still can’t do addition and subtraction, how can I lose in this game of intellect?”

Looking down on me with sarcastic remarks.

But the surface of the board is almost white and there is no more than a few black pieces left.
I judged that he was a sore loser.

“Muuu… I have a feeling I’m being made fun of… Fine! If Lute-kun loses, he has to listen to another order besides being a golden marumaru!”
“As you wish… But if I win, I’ll touch your fluffy dog ears and tail to my hearts content!”
“It’s not dog ears! …It’s wolf ears! Because Snow is from White Wolf tribe!”
“I know… and don’t forget the promise.”

Lute-kun answers lightly while placing a black piece at the edge.

huh?

The white carpet was cut diagonally by toppling the pieces over and the black ones formed a line.

I looked for a way to deal with the rapidly changing situation, but there was no way to change the color of the edge pieces!

This was Lute-kun’s aim from the start!

As I belatedly realized his aim, he put on a smile like a hunter whose prey was caught in a trap.

I hate him, I hate him, I hate him!

Mortified, I looked for a trick to reverse the situation, but he had gained control of the edges, I was at my wits’ end and lost.

“Uuuu… I lost…”
“Yeah, I won! Don’t forget the promise, okay?”
“I know… I’ll let you touch it when we’re about to sleep at night…”
“O-ok.”

Lute-kun’s triumphant face is suddenly turned red and he turned away.

Since his face got red I got worried about his condition.

“What’s the matter, Lute-kun? Your face is red. Did you catch a cold?”
“N-no it’s nothing. So… who’s the next opponent?”

He turned towards the other two, as if to say “I’m not interested in an opponent I already beat.”

Muu… and I was worried about you.

He happily plays Reversi with the other girls without noticing me sulking.

(I know that it’s more fun to play with the other girls rather than playing with me who was always unkind. But you’re being too obvious!)

Without noticing me getting angry, Lute-kun continued playing reversi with the other two while talking excitedly.

(As I thought, I hate Lute-kun. I HATE him!

In the end not even one of us was able to beat Lute-kun.
We borrowed reversi to practice, determined to “defeat Lute-kun!”

That evening, right before bed, Lute-kun came to rub my tail and ears.

 

Several days later, the “defeat Lute-kun!” plan was easily abandoned.

Because no matter how much we practice, none of us could even corner him.

We can hope for a close game, but there is just no way to get a solid hit, so it can’t be helped.
For that reason, we settled with the conclusion that it would be more fun to play among ourselves, whose skills are more balanced.

It seems Lute-kun was fine with it.
When we finished taking care of the children we played reversi and Lute-kun continued to sit in a corner of the room with closed eyes.

Because Lute-kun took care of heavy labor such as clearing up the futons the other 2 stopped

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หิมะ – ส่วน 1I―― หิมะ ฉันเป็นเด็กละทิ้งการแข่งขันหมาป่าสีขาวหายากที่อาศัยอยู่ในทวีปเหนือรอบเวลาผมอายุ 1 ปี ฉันถูกทิ้งก่อนพินที่แอลอาจารย์จัดการชื่อ "หิมะ" ถูกเย็บเป็นเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมคงผู้ปกครองที่โยนฉันเก็บ sewed มันและเป็นลูกของมนุษย์อายุเดียวกันเกิดขึ้นไปมากเกินไปชื่อของเขาคือ ลูท ตอนแรก ในการลูท-kun ไม่ชอบเขามากขึ้น ลูทเป็นเด็กแปลก สถานเวลา เราได้ 3 ปี ในขณะที่เราเล่น ด้วย onee-นอยซานส์ในห้องเด็ก เขาได้แอลอาจารย์เรียนที่มาใช้บริการของเขาเองเขานั่งด้านหลังของห้องเรียน และได้รับบทเรียนค่อยกว่าใด ๆ ของนักเรียนคนอื่น ๆนอกจากนี้เขามีความสนใจในมายากล และยัง มามีส่วนร่วมในชั้นเรียนมายากลพื้นฐานอย่างไรก็ตาม ลูท-kun ได้พรสวรรค์เป็นนักมายากลที่แอลอาจารย์แล้วบอกที่การลูท-kunเวลา เขาควรจะได้กล่าวว่า "ผมจะหาวิธีไม่ใช่มายากล" แต่เขายังเอาส่วนหนึ่งในบทเรียนมายากลตามแอลอาจารย์ มีน่าจะ เป็นเด็กที่ยังคง ใช้ความพยายามมากถึงแม้ว่าพวกเขาเข้าใจว่า พวกเขามีความสามารถไม่เป็นมายากลObstinacy ดังกล่าวได้ทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กผู้ชายในหมู่พวกเขา มีเด็กที่ไม่สามารถยอมรับความเป็นจริง มีมือบนเครื่องมือวิเศษที่อันตราย และเสียชีวิต ว่า แอลอาจารย์ผมเข้าใจความรู้สึกของลูท kun แต่ก็อันตรายจะใช้เวทมนตร์เป็นมนุษย์มียอดเงินต่ำสุดของอำนาจวิเศษคือ จิตวิญญาณที่เหลือไว้หลังจากการใช้เพื่อรักษาร่างกายและจิตใจของในสถานการณ์กรณีเลวร้ายที่สุด คุณก็จะต้องตายถ้าคุณใช้อำนาจวิเศษยิ่งกว่าส่วนเกินนั้นแต่อีกฝ่ายยังคงเป็น 3 ปีอายุที่เขาจะไม่เข้าใจแม้ว่าจะเกลี้ยกล่อมดังนั้นแอลอาจารย์ไม่ได้ขับเขาออก และยินยอมให้เขามีส่วนร่วมในชั้นเรียนอย่างไรก็ตาม ปัญหาเกิดทันทีลูท-kun เรียนรู้วิธีการใช้เวทมนตร์ โดยดูผู้อื่นทำเลียนแบบพวกเขาลูท kun ที่มีพรสวรรค์ไม่วิเศษทันทีวิเศษไม่เพียงพอ และเป็นแอลอาจารย์ ใบหน้ามีการเปลี่ยนแปลงต้องตกใจ วิ่งผ่านเมื่อลูท-kun ที่ย้ายไปนอนในห้องของเด็ก ตื่น ผมบอกสถานการณ์และ ต้องระมัดระวังการ"นั่นคือความไม่มีไม่มี ลูท-kun คือการทำให้ปัญหาสำหรับอาจารย์""ขออภัย ขออภัย จะระวังครั้งต่อไป"Kun ลูทไม่ขอเลย และใช้เวลาส่วนหนึ่งในบทเรียนอีกครั้งและ ในบทเรียนถัดไปลูท-kun faints อีกครั้งหลังจากใช้มายากลเวลานี้เขามีเลือดออกจากหัว choked บนอาเจียน และ faintedเขาจะต้องตายถ้าอาจารย์ไม่ได้สังเกตเห็น และวิ่งผ่านใจแอลอาจารย์บินเข้าไปในความโกรธเนื่องจากอุบัติเหตุนี้เธอข้อลูท-kun จากการมีส่วนร่วมในชั้นเรียนมายากลพื้นฐานหลังจากห้ามปรามทำมีส่วนร่วมในการเรียน แอลอาจารย์มาพร้อมกับแขวนหูกระต่ายกับฉัน และถามว่า ของทำลูท-kunไม่ลูท-kun อะไรแปลกเนื่องจากเขาถูกห้ามจากการมีส่วนร่วมในชั้นเรียนหรือไม่ เธอถามดูเหมือนว่า ทุกครั้งในขณะมีเด็กที่ เมื่อกดลงตามอาวุโสของพวกเขา กลายเป็นมืดมน สูญเสียความตั้งใจจริงของพวกเขา และเกิดเป็นอาจารย์เป็นห่วงว่าเขาจะเป็นเช่นนั้นเนื่องจากเหตุการณ์นี้เมื่อฉันตอบ "เขาไม่แตกต่างจากปกติ" เธอหายใจแยกกันของบรรเทาทุกข์ตอนนี้ เป็นเด็ก ฉันทันทีเข้าใจว่า แอลอาจารย์มีปัญหาเนื่องจาก kun ลูทดูเหมือนว่าจนถึงขณะนี้ อาจารย์มีการดูแลเด็กจำนวนมากซึงครั้งในขณะที่ จะมีเด็กบางส่วนที่ไม่มีสามัญสำนึกใด ๆ แต่ยืนลูท-kun แม้ในหมู่พวกเขาในขณะนั้น อาจารย์ grumbled ฉัน "ถ้าพูดไม่ดีของเขา ชอบเรียกเขา 'ผิดปกติ' " เธอบอกว่า ให้จัดส่งคำจากปากของเธอเพื่อที่ ฉัน disliked ลูท-kunลูท kun ที่ปัญหาแอลอาจารย์ ผู้รวบรวม และยกเราไม่ถามอะไรกลับ เช่นแม่ลูท kun ที่เกิดปัญหาสำหรับทุกคน แต่ผลักดันไปข้างหน้าเช่นเด็กเด็กที่ถูกทิ้งในวันเดียวเป็นเขา — และ เพราะที่เป็นคนชอบมองหลังลูท-kun ด้าน ลูท kun หนึ่งคือฉันแม้ไป และบ่นบางครั้งแต่ฉันคิดว่า ชีวิตนี้จะดำเนินต่อไปตลอดไป ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ Kun ลูทและ อายุ 4ในมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก เปลี่ยน 4 งานของคุณคือดูหลังอายุ 2-3 ปีห้องเด็กและยัง ไม่ลูท-kun อะไรเลย และเฉพาะนอนในมุมของห้องผมมี incited การลูท-kun โดยสอง 4 - ปีอายุผู้ดูแลเด็กด้วยผมใส่ เพราะผมเด็กเพื่อนใกล้เคียงการลูท-kun พวกเขากล่าวว่าฉัน resented ที่ แม้ว่าผมยังได้รับผิดชอบดูแลลูท-kunด้านบนของที่ ฉันรับปรารถนาที่สิ่งไม่ดีจะเกิดขึ้นกับลูท-kun ที่มักจะเกิดปัญหาแอลอาจารย์และทุกคนที่มูลนิธิสงเคราะห์เด็ก"ลูท-kun คุณจะได้รับการ scolded ถ้าคุณไม่ถูกต้องดูแลเด็กเล็ก ๆ กับเรา! ""อยากจะช่วยให้คุณทั้งหมดมาก แต่วิธีคุณทำได้จะดีที่ฉันไม่ได้กลับมา ที่ว่าทำไมผมนั่งในมุมที่ไม่ได้รับแบบนั้น ""ถ้าอย่างนั้น แล้วคุณสามารถได้เล่นบ้าน เราสามารถมีบทบาทพอสำหรับสี่ของเรา""เล่นบ้าน""ถ้าไม่เล่นลูท-kun ผมจะบอกอาจารย์ว่า คุณข้ามไปทำงาน""จริง ๆ ผมไม่ได้หมายถึง การข้ามการทำงาน แต่...หมดสิทธิ์ ลองเล่นด้วยกัน"พระองค์ทรงไม่ได้คำสั่งเมื่อผมพูดชื่อของอาจารย์ฉันเบา ๆ murmured "เพื่อคุณจะฟังหากฉันพูดถึงแอลอาจารย์ hmph""ดังนั้นบทบาทที่ฉันควรจะ บิดา หรือบางทีสามี""Kun ลูทจะมีน้ำเมือกสีชมพูสัตว์เลี้ยง""คือที่จำเป็นจริง ๆ...หน้าแปลกใจลูท-kun ถามกลับผมยืนยันว่า จำเป็นสัตว์เลี้ยง และวันที่มีเขาเล่นบทบาทเป็นสัตว์เลี้ยงจนกว่าเราได้เล่นบ้านสำเร็จรูปในกรณีนี้เขาจะสะท้อนเล็กน้อย และเริ่มต้นค้นหาหลังจากอายุ..."ถ้าใด ๆ ของคุณจัดการเพื่อความพ่ายแพ้ของฉันในเกม ฉันจะทำให้บทบาทของสัตว์"อีกครั้ง ลูท-kun ปฏิบัติประหนึ่งว่าเขาไม่ตั้งใจจะช่วย เขากดความต้องการของเขาเล่นเองทำเกมเขาเรียก "reversi"ฉันคิดว่า เขามีการลับ ๆ ล่อ ๆ ทำสิ่งเหล่านี้ไม่กี่วัน การเปิดออกจะทำให้เกม...แต่กฎของนี้ของเล่น reversi สิ่งที่เรียกว่า ได้ง่ายมาก และดูเหมือนน่าสนใจมากดังนั้น เราได้บนเรือกับข้อเสนอของลูท kunแสดงว่าไม่มีครับแม้ว่าของเล่นถูกทำของเขาเองผมเพียงคาดว่า น้อยหนึ่งของเราสามารถชนะผมท้าทายเขาก่อนในเปิดลูท kun ดำชิ้นได้แล้วขาวอารมณ์ดีเรียบร้อยเขาจงใจใส่ชิ้นสีดำของเขาเพื่อให้สามารถได้เปิดไว้ทั้งหมดกว่าไม่ได้สังเกตว่า นี่เป็นกับดัก รู้สึกปลื้ม และพูดติดตลกรอบ" Kun ลูทเป็นเรา ~ ak แม้ว่าจะเป็นเกม ที่คุณทำเอง""Hahaha หิมะ ทำให้สนุกถ้าคุณกำลังล้อเล่น หิมะยังไม่สามารถดำเนินการบวกและการลบ วิธีสามารถฉันสูญเสียในเกมนี้ของสติปัญญาหรือไม่"มองลงกับฉัน ด้วยคำพูดแดกดันแต่พื้นผิวของกระดานเป็นสีเกือบขาว และมีไม่เกินกี่ชิ้นสีดำด้านซ้ายตัดสินว่า เป็นใครเจ็บ"Muuu... มีความรู้สึกที่กำลังจะทำของ... ปรับ ถ้าลูท-kun สูญเสีย เขาได้ฟังใบสั่งอื่นนอกจากจะ marumaru ทอง""ตามที่คุณต้องการ... แต่ถ้าฉันชนะ ฉันจะสัมผัสของสุนัขนุ่มหู และหางกับเนื้อหาหัวใจของฉัน""มันไม่ใช่สุนัขหู … เรื่องหมาป่าหู เนื่องจากหิมะจากเผ่าหมาป่าขาว""ฉันรู้... และอย่าลืมคำมั่นสัญญา"ลูท-kun ตอบเบาในขณะวางชิ้นส่วนสีดำที่ขอบอะไรนะพรมสีขาวถูกตัดตามแนวทแยงมุมจาก toppling ชิ้นกว่า และคนดำเกิดขึ้นบรรทัดผมมองหาวิธีที่จะจัดการกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แต่มีวิธีการเปลี่ยนสีของขอบชิ้นนี่คือเป้าหมายลูท kun ตั้งแต่เริ่มต้นเป็นฉัน belatedly รู้จุดมุ่งหมายของเขา เขาสวมรอยยิ้มเช่นฮันเตอร์ที่มีเหยื่อติดกับดักฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขาMortified ผมดูไพ่กลับสถานการณ์ แต่เขาได้รับการควบคุมของขอบ ฉันถูกที่สุดของปัญญาของฉัน และหายไป"Uuuu... หายไป...""ใช่ ฉันชนะแล้ว อย่าลืมสัญญา ล่ะ""ฉันรู้ว่า... ฉันจะให้คุณสัมผัสได้เมื่อเรากำลังจะนอนหลับในเวลากลางคืน...""O-ตกลงกัน"หน้าวารสารลูท kun ก็เปิดแดง และเขาหันเนื่องจากใบหน้าของเขามีสีแดง ผมกังวลเกี่ยวกับสภาพของเขา"เป็นอะไร ลูท-kun ใบหน้าของคุณเป็นสีแดง ไม่ได้คุณเป็นหวัดหรือไม่""N ไม่ได้อะไร ดังนั้น... ที่เป็นฝ่ายตรงข้ามต่อไป"เขาก็หันไปทางอื่นทั้งสอง เป็นการบอกว่า "ฉันไม่สนใจแล้วเอาชนะคู่ต่อสู้"Muu...และเป็นกังวลเกี่ยวกับคุณเขาอย่างมีความสุขเล่น Reversi กับหญิงอื่น โดยไม่มีซักถามผม sulking(ฉันรู้ว่า มันสนุกมากเล่นกับหญิงอื่นแทนที่เล่นกับเจ้าเสมอ unkind แต่คุณกำลังจะชัดเจนเกินไป)โดยสังเกตเห็นฉันรับโกรธ kun ลูทต่อเล่น reversi กับสองขณะพูดขึ้ง(ตามที่ฉันคิดว่า ฉันเกลียดลูท-kun ฉันเกลียดเขาในสุดไม่ว่า หนึ่งเราก็สามารถที่จะชนะลูท-kunเรายืม reversi การฝึก กำหนด "ความพ่ายแพ้ของลูท-kun"ที่ตอนเย็น ก่อนนอน ขวาลูท-kun มาเฉี่ยวหางและหูของฉัน หลายวันต่อมา แผน "กำจัดลูท-kun " ง่าย ๆ ถูกละทิ้งเนื่องจากว่าจำนวนเราฝึก ไม่มีเราสามารถแม้กระทั่งมุมเขาเราสามารถหวังปิดเกม แต่เพียงไม่มีทางได้ไปตีทึบ จึงไม่สามารถช่วยเหตุผล เราตัดสิน ด้วยข้อสรุปที่ว่า มันจะสนุกมากกว่าเล่นระหว่างตนเอง ทักษะมีความสมดุลมากขึ้นดูเหมือนลูท-kun ถูกดีด้วยเมื่อเราเสร็จสิ้นการดูแล เด็กเราเล่น reversi และ kun ลูทยังคงนั่งอยู่มุมห้องกับปิดตาเนื่องจาก kun ลูทเอาดูแลแรงงานหนักเช่นการล้างค่า futons 2 หยุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หิมะ -. ภาค 1I-- หิมะกำลังเด็กที่ถูกทอดทิ้งของการแข่งขันที่หายากหมาป่าสีขาวที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือทวีปรอบเวลาผมเป็น 1 ปีที่ฉันถูกทิ้งไว้ก่อนที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เอลลี่อาจารย์จัดการ. ชื่อ "หิมะ "ได้รับการเย็บเป็นเสื้อผ้าที่ผมใส่. น่าจะเป็นพ่อแม่ที่โยนฉันออกไปเย็บมัน. และลูกของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในวัยเดียวกันที่ถูกโยนออกไปด้วย. ชื่อของเขาคือเกรียง. ในครั้งแรกในเรื่องที่เกี่ยวกับกีตาร์คุง ผมไม่ได้ชอบเขามาก. พิณเป็นเด็กแปลกรอบเวลาที่เราอายุ 3 ขวบในขณะที่เราเล่นกับ onee-ซองในห้องของเด็กเขาเรียน Elle อาจารย์ที่สะดวกสบายของตัวเอง. เขานั่ง ในด้านหลังของชั้นเรียนและได้รับบทเรียนที่มากขึ้นอย่างเงียบ ๆ กว่าใด ๆ ของนักเรียนคนอื่น ๆ . นอกจากนี้เขามีความสนใจในเวทมนตร์และยังมาเข้าร่วมในชั้นเรียนมายากลขั้นพื้นฐาน. อย่างไรก็ตามเกรียงคุงไม่ได้มีความสามารถเป็นนักมายากล. แอลลี่ -sensei แล้วบอกว่าพิณคุง. ในเวลานั้นเขาก็ควรที่จะมีการกล่าวว่า "ผมจะมองหาวิธีอื่นที่ไม่ใช่เวทมนตร์" แต่เขาก็ยังมามีส่วนร่วมในการเรียนมายากล. ตามที่เอลลี่อาจารย์ดูเหมือนว่า เป็นเด็กที่ยังคงใช้ความพยายามที่ดีถึงแม้ว่าพวกเขาเข้าใจว่าพวกเขามีความสามารถเป็นนักมายากลไม่มี. ดื้อรั้นดังกล่าวเป็นเรื่องธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็ก. หมู่พวกเขามีเด็กที่ไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงที่มีมือของพวกเขาในเครื่องมือวิเศษที่เป็นอันตรายและการสูญเสียชีวิตของพวกเขา กล่าวว่าเอลลี่อาจารย์. ผมเข้าใจความรู้สึกของเกรียงคุง แต่มันอันตรายที่จะใช้เวทมนตร์เป็นมนุษย์ที่มีปริมาณต่ำของเวทมนตร์. พลังงาน Magic เป็นจิตวิญญาณที่เหลือหลังจากที่ถูกใช้ในการรักษาหนึ่งของร่างกายและจิตใจ. ในที่เลวร้ายที่สุด สถานการณ์กรณีที่คุณจะตายถ้าคุณใช้อำนาจวิเศษกว่าการเกินดุลที่. แต่อีกฝ่ายยังคงเป็น 3 ปี. ยุคที่เขาจะไม่เข้าใจแม้ในขณะที่ชักชวน. ดังนั้น Elle อาจารย์ไม่ได้ขับเขาออกมาและยินยอมให้ การมีส่วนร่วมในชั้นเรียน. อย่างไรก็ตามปัญหาที่เกิดขึ้นทันที. เกรียงคุงเรียนรู้วิธีการใช้เวทมนตร์โดยการเฝ้าดูคนอื่นทำมันและพวกเขาเลียนแบบ. เกรียงคุงที่มีความสามารถในเวทมนตร์ไม่มีทันทีวิ่งออกมาจากเวทมนตร์และเป็นลม. Elle อาจารย์ ซึ่งมีใบหน้าที่เปลี่ยนไปตกใจรีบวิ่งไปทั่ว. เมื่อพิณคุงที่ถูกนำไปนอนในห้องของเด็กที่ตื่นขึ้นมาผมบอกเขาว่าสถานการณ์และจะต้องระมัดระวัง. "นั่นคือไม่มีไม่มี! เกรียงคุงจะทำให้ปัญหาสำหรับอาจารย์! " "ขอโทษขอโทษ ฉันจะต้องระมัดระวังในครั้งต่อไป. " พิณคุงก็ไม่เสียใจที่ทุกคนและเข้ามามีส่วนในบทเรียนอีกครั้ง. และในบทเรียนต่อไป. เกรียงคุงเป็นลมอีกครั้งหลังจากที่ใช้เวทมนตร์. เวลานี้เขามีเลือดไหลออกมาจากหัวสำลัก ในอาเจียนและเป็นลม. เขาจะต้องตายถ้าอาจารย์ไม่ได้สังเกตเห็นและวิ่งไป. อ่อนโยน Elle อาจารย์ล่องลอยไปในความโกรธเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้. ห้ามไม่ให้เธอเกรียงคุงจากการเข้าร่วมในชั้นเรียนมายากลขั้นพื้นฐาน. หลังจากที่ห้ามการมีส่วนร่วมใน บทเรียน Elle อาจารย์มาพร้อมกับแขวนหูกระต่ายกับผมและถามว่าทำพิณคุง. ไม่เกรียงคุงทำอะไรแปลก ๆ เพราะเขาเป็นสิ่งต้องห้ามจากการมีส่วนร่วมในชั้นเรียน? เธอถาม. ดูเหมือนว่าทุกครั้งในขณะที่มีเด็กที่เมื่อกดลงมาจากผู้เฒ่าผู้แก่ของพวกเขากลายเป็นเศร้าสูญเสียความทะเยอทะยานของพวกเขาและกลายเป็นไม่แยแส. อาจารย์เป็นห่วงว่าเขาจะกลายเป็นเช่นนั้นเพราะจากเหตุการณ์นี้. เมื่อฉัน ตอบว่า "เขาไม่ได้แตกต่างจากปกติ" เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก. ในเวลานี้แม้จะเป็นเด็กผมเข้าใจทันทีว่าเอลลี่อาจารย์เป็นทุกข์เพราะเกรียงคุง. ดูเหมือนว่าจนถึงขณะนี้อาจารย์ได้รับการมองหลังจากที่หลาย ๆ เด็กลำบาก. ทุกครั้งในขณะที่จะมีเด็กบางคนที่ไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ทั่วไป แต่เกรียงคุงยืนออกแม้กระทั่งในหมู่พวกเขา. ในขณะที่อาจารย์บ่นกับผมว่า "ถ้าฉันจะพูดไม่ดีของ เขาว่าผมจะเรียกเขาว่า 'ผิดปกติ' "เธอกล่าวว่าถ้าปล่อยให้คำพูดลื่นจากปากของเธอ. ดังนั้นในเวลาที่ฉันไม่ชอบพิณคุง. เกรียงคุงที่ทุกข์ Elle อาจารย์ที่รวบรวมและยกให้เราโดยไม่ต้องถามอะไร ในทางกลับกันเหมือนแม่. เกรียงคุงที่ก่อให้เกิดปัญหาสำหรับทุกคน แต่ดันไปข้างหน้าเหมือนเด็ก. เด็กที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังในวันเดียวกับที่เขาและเพียงเพราะการที่กลายเป็นหนึ่งในค่าใช้จ่ายในการมองหลังจากเกรียง คุงหนึ่งที่ด้านข้างเกรียงคุงเป็นฉัน. ถึงแม้ว่าผมจะไปและบ่นเป็นครั้งคราว. แต่ผมคิดว่าในชีวิตประจำวันนี้จะดำเนินต่อไปตลอดกาล. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ เกรียงคุงและฉันอายุ 4. ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อคุณเปิด 4 งานของคุณคือมองตามหลัง 2-3 ปีในห้องพักของเด็ก. และยังเกรียงคุงไม่ได้ทำอะไรเลยและเพียงนอนอยู่ในมุมห้อง. ผมก็ไปเข้าฝัน ให้ความสนใจกับเกรียงคุงโดยทั้งสองเด็กอายุ 4 ปีที่ได้รับการดูแลเด็กกับฉัน. ฉันจะต้องให้ความสนใจเพราะผมเป็นเพื่อนในวัยเด็กที่ใกล้เคียงกับกีตาร์คุงพวกเขากล่าวว่า. ฉันไม่พอใจที่แม้ว่าฉันเป็น ยังคงเป็นหนึ่งในค่าใช้จ่ายในการมองหลังจากเกรียงคุง. ด้านบนของที่ผมไม่รู้ตัวหวังว่าบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ดีจะเกิดขึ้นกับเกรียงคุงที่มักจะก่อให้เกิดปัญหาสำหรับเอลลี่อาจารย์และทุกคนที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. "พิณคุง คุณจะได้รับดุถ้าคุณไม่ต้องดูแลเด็กเล็ก ๆ กับเรา! " "ผมต้องการที่จะช่วยให้คุณเป็นอย่างมาก แต่วิธีการที่คุณทำมันจึงเป็นเรื่องที่ดีที่ผมไม่ได้รับการเปิด นั่นเป็นเหตุผลที่ผมนั่งอยู่ในมุมเพื่อที่ฉันจะได้รับในทาง. " "หากเป็นกรณีนี้แล้วคุณสามารถช่วยเล่นบ้าน เรามีบทบาทพอสำหรับสี่ของเรา. " "เล่นบ้าน?" "ถ้าเกรียงคุงไม่เล่นผมจะบอกอาจารย์ว่าคุณข้ามการทำงาน." "ผมไม่ได้จริงๆหมายถึงที่จะข้ามไปทำงาน แต่ ... สิ่งที่ถูกต้อง! ลองมาเล่นด้วยกัน. " เขาไม่เชื่อฟังตามคำสั่งเมื่อฉันกล่าวว่าชื่อของอาจารย์. ฉันบ่นเบา ๆ "ดังนั้นคุณจะฟังถ้าผมพูดถึงเอลลี่อาจารย์, hmph". "ดังนั้นบทบาทที่ฉันควรใช้? พ่อหรือบางทีสามี? " "พิณคุงจะเป็นสัตว์เลี้ยงเมือกสีชมพู!" "นั่นคือสิ่งที่จำเป็นจริงๆ ... ?" ด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจเกรียงคุงถามกลับ. ผมยืนยันว่าสัตว์เลี้ยงเป็นสิ่งจำเป็นและผมในวันนั้น เขาได้มีบทบาทเป็นสัตว์เลี้ยงจนกว่าเราจะเสร็จเล่นบ้าน. หากมีนี้เขาจะสะท้อนให้เห็นถึงเล็ก ๆ น้อย ๆ และเริ่มมองตามหลังคนที่อายุน้อย ...... . "ถ้าใด ๆ ของคุณในการจัดการที่จะเอาชนะในเกมผมผมจะให้บทบาท ของสัตว์เลี้ยง. " อีกครั้งเกรียงคุงทำงานเป็นถ้าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะช่วยให้เขากดความต้องการของเขาที่จะเล่นเกมที่ตัวเองทำเขาเรียกว่า "โล่". ผมคิดว่าเขาได้รับการลอบทำสิ่งที่ไม่กี่วันนี้ ที่จะเปิดออกเพื่อจะทำให้เกม ... . แต่กฎของของเล่นนี้ที่เรียกว่าโล่ได้ง่ายมากและดูเหมือนว่ามันจะน่าสนใจมาก. ดังนั้นเราจึงได้ในคณะกรรมการที่มีข้อเสนอเกรียงคุง. แม้ว่าของเล่นก็ทำของเขาเอง มี 3 ของเรา. ผมก็คาดว่าอย่างน้อยหนึ่งของเราสามารถชนะ. ผมเป็นคนแรกที่ท้าทายเขา. ในการเปิดชิ้นส่วนสีดำเกรียงคุงถูกเปลี่ยนไปเป็นสีขาวในอารมณ์ที่ดีประสบความสำเร็จ. เขาจงใจใส่สีดำของเขา ชิ้นดังนั้นฉันสามารถเปิดให้ทั่ว. ฉันไม่ได้สังเกตว่านี่เป็นกับดักผมรู้สึกปลื้มและพูดติดตลกรอบ. "พิณคุงคือเราอาก้า ~! แม้ว่ามันจะเป็นเกมที่คุณทำเอง. " "ฮ่า ๆ ๆ ๆ หิมะ, ทำให้มันตลกถ้าคุณกำลังจะบอกเป็นเรื่องตลก หิมะยังคงไม่สามารถทำเพิ่มและการลบฉันจะสูญเสียในเกมของสติปัญญานี้ " มองลงไปกับฉันด้วยคำพูดเหน็บแนม. แต่พื้นผิวของคณะกรรมการที่เกือบจะเป็นสีขาวและมีไม่มากไปกว่าชิ้นสีดำไม่กี่ซ้ายผมตัดสินว่าเขาเป็นคนแพ้. "Muuu ... ฉันมีความรู้สึกที่ฉันถูกทำสนุกของ ... ดี! หากสูญเสียเกรียงคุงเขามีที่จะฟังคำสั่งซื้ออื่นนอกเหนือจากการเป็น marumaru ทอง! " "ในฐานะที่คุณต้องการ ... แต่ถ้าผมชนะผมจะได้สัมผัสนุ่มหูสุนัขของคุณและหางไปที่เนื้อหาหัวใจของฉัน!" "มันไม่ใช่สุนัข หู! ... มันเป็นหูหมาป่า! เพราะหิมะมาจากชนเผ่าหมาป่าสีขาว! " "ฉันรู้ ... และอย่าลืมสัญญา." พิณคุงตอบเบา ๆ ในขณะที่วางชิ้นส่วนสีดำที่ขอบ. ฮะ? พรมสีขาวถูกตัดโค่นล้มโดยแนวทแยงมุมชิ้นมากกว่าและ คนดำที่เกิดขึ้นบรรทัด. ผมมองหาวิธีที่จะจัดการกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แต่มีวิธีที่จะเปลี่ยนสีของชิ้นขอบไม่มี! นี่คือจุดมุ่งหมายเกรียงคุงตั้งแต่เริ่มต้น! ขณะที่ผมถึงจะตระหนักถึงจุดมุ่งหมายของเขา เขาวางบนรอยยิ้มเหมือนนักล่าเหยื่อที่มีติดอยู่ในกับดัก. ฉันเกลียดเขาฉันเกลียดเขาฉันเกลียดเขา! ตกใจผมมองสำหรับเคล็ดลับที่จะย้อนกลับสถานการณ์ แต่เขาได้รับการควบคุมของขอบ ผมก็สุดปัญญาของฉันและการสูญเสีย. "uuuu ... ฉันหายไป ... " "ใช่ฉันได้รับรางวัล! อย่าลืมสัญญาที่โอเค? " "ฉันรู้ว่า ... ฉันจะให้คุณสัมผัสมันเมื่อเรากำลังจะนอนในเวลากลางคืน ... " "โอเค." ใบหน้าชัยชนะเกรียงคุงเปิดก็สีแดงและเขาหัน ออกไป. ตั้งแต่ใบหน้าของเขามีสีแดงผมกังวลเกี่ยวกับสภาพของเขา. "มีอะไรเรื่องพิณคุง? ใบหน้าของคุณจะเป็นสีแดง คุณเป็นหวัดหรือไม่ " "N ไม่มีก็ไม่มีอะไร ดังนั้น ... คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามต่อไปหรือไม่ " เขาหันไปอีกสองเช่นถ้าจะบอกว่า "ผมไม่ได้สนใจในฝ่ายตรงข้ามชนะฉันแล้ว." Muu ... และฉันเป็นห่วงเกี่ยวกับคุณ. เขามีความสุขกับการเล่น Reversi ผู้หญิงคนอื่น ๆ โดยไม่สังเกตเห็นฉันบูดบึ้ง. (ฉันรู้ว่ามันเป็นความสนุกสนานมากขึ้นที่จะเล่นกับผู้หญิงคนอื่น ๆ มากกว่าที่จะเล่นกับผมที่มักจะไร้ความปรานี. แต่คุณกำลังเป็นที่เห็นได้ชัดเกินไป!) โดยไม่สังเกตเห็นฉันได้รับโกรธเกรียงคุงยังคงเล่นกับโล่ อีกสองคนในขณะที่พูดพล่าน. (ณ วันที่ฉันคิดว่าฉันเกลียดเกรียงคุง. ฉันเกลียดเขาในท้ายที่สุดไม่ได้หนึ่งของเราก็สามารถที่จะเอาชนะเกรียงคุง. เรายืมโล่ในการฝึกมุ่งมั่นที่จะ "พ่ายแพ้ Lute- คุง! " เย็นวันนั้นขวาก่อนนอนเกรียงคุงมาถูหางและหูของฉัน. หลายวันต่อมา "ความพ่ายแพ้เกรียงคุง!" แผนถูกทอดทิ้งได้อย่างง่ายดาย. เพราะไม่ว่าเราปฏิบัติไม่ไม่มีเราจะทำได้ แม้มุมเขา. เราสามารถหวังปิดเกม แต่มีเพียงไม่มีทางที่จะได้รับการตีของแข็งจึงช่วยไม่ได้. สำหรับเหตุผลที่เราตกลงกับข้อสรุปที่ว่ามันจะสนุกมากขึ้นที่จะเล่นในหมู่ ตัวเราเองที่มีทักษะมีความสมดุลมากขึ้น. ดูเหมือนเกรียงคุงได้ดีกับมัน. เมื่อเราเสร็จสิ้นการดูแลเด็กที่เราเล่นกีตาร์และโล่คุงยังคงนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้องที่มีดวงตาที่ปิด. เพราะเกรียงคุง ดูแลแรงงานหนักเช่นการล้างขึ้น futons อีก 2 หยุด










 



 








































































 



 













































































































 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หิมะ–ส่วนหนึ่ง 1i หิมะ―― ผมเป็นเด็กที่ถูกทิ้งของหมาป่าสีขาวหายาก การแข่งขันที่อาศัยอยู่ในทวีปทางเหนือ

รอบเวลาผมก็ 1 ขวบ ก็ถูกทิ้งก่อนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่แอลอาจารย์จัดการ

ชื่อ " หิมะ " ถูกเย็บเป็นเสื้อผ้าที่ผมสวมใส่ .
คง ครอบครัวที่ทิ้งผมเย็บให้แล้ว

และ เด็กมนุษย์ที่อายุเท่ากันก็โยนทิ้งไปเหมือนกัน

ชื่อ พิณ