2. Laos It is not within the scope

2. Laos
It is not within the scope of this paper to trace the tortuous course of events preceding and encompassing the Laotian civil war in the winter of 1960-1961. Rather,bloc policy in Laos throughout this period will be discussed with- in the larger context of the Sino-Soviet dispute on international Communist strategy. Although solid evidence is hard to come by, the record does suggest a close relationship be- tween the development of these two crises in intrabloc and East-West relations in the final months of 1960.
Following the sending of a United Nations fact-finding mission in the fall of 1959, Laos entered a period of relative quiescence in which the Pathet Lao prepared for future large- scale guerrilla activities. This period was punctuated by occasional appeals by Peiping and Hanoi urging the Laotian people to "persist in their revolutionary struggle" and by increasingly frequent reminders from Peiping that no settlement of the Laotian problem was possible without its participation.
The Kong Le coup in August 1960 set the stage for the resumption of civil war in Laos. Moscow's reaction in the initial stages of this crisis was cautious in comparison with that of Peiping, merely expressing for the Laotian people as opposed to China's declaration of "resolute support.” By late October, however, the Soviet Union had shifted t o a position of "full support'' for the Souvanna regime, com- mitting its prestige and revealing a belated determination to lead the bloc offensive in Laos.
A factor of undoubted importance in this Soviet decision was the opportunity afforded by Souvanna Phouma's diplomatic recognition of Moscow in early October 1960. This opportunity, then denied Peiping (which was not recognized until April 1961), was quickly exploited by the arrival of a Soviet emissary with offers of economic aid. Another consideration, probably, was the conviction that Laos constituted a soft spot in the US-pro- tected perimeter in Southeast Asia, which promised substantial gains in return for a limited investment. The timing of the Soviet decision, however, suggests still another factor of
equal or greater importance--the need to take vigorous action
in Laos t o counter Peiping's polemical accusations throughout the preceding months that the Soviet Union had failed to sup- port adequately any war or national liberation struggle after the Moscow Conference of November 1957. This charge had been aired publicly, in oblique if unmistakable terms, just weeks before the Soviet decision to intervene in the Laotian civil war--on the occasion of the publication of the fourth volume of Mao Tse-tung's collected works, timed to coincide with the celebration of the 11th anniversary of the Chinese People's Republic on 1 October 1960.
This event, greeted with much fanfare in Chinese propa- ganda, provided a convenient medium for reiterating Peiping's militant line on the desirability and inevitability of armed struggle and violent revolution in promoting international Communism. Surrounding commentary stressed that Mao had al- ways insisted on taking a "revolutionary" line as opposed to an “opportunist” line (i.e. Khrushchev's). Furthermore, it characterized this volume as a "great Marxist-Leninist work" and asserted its "great significance for the broad people's revolutionary movements in those parts of the world. still under oppression and exploitation." It was clear that the Chinese Communists were once again advancing Mao's revolutionary theories as general guide for revolutionary movements. In the underdeveloped countries of Asia, Africa and Latin America.
The immediate and forceful bloc response to General Phoumi's recapture of the Laotian capital in mid-December is a matter
of record. Initiated by a large-scale Soviet airlift 'delivering arms and ammunition, the Communist powers made quite clear their determination to take all measures necessary to support the gong Le-Pathet Lao forces. Although the concerted program of diplomatic, propaganda, and military action suggested clos coordination and consultation between Moscow and Peiping at the outset, there were several indications in 1961 that the Soviet Union and Communist China continued to hold divergent views on questions of timing and tactics in seeking a negotiated settlement of the Laotian crisis.

Beginning in January, Peiping and Hanoi appeared on a number of occasions to favor the continuation of armed struggle rather than to accept MOSCOW'S proposal to negotiate an international political settlement. This was evident first of all in Communist China's obvious reluctance to permit re- activation of the International Control Commission in Laos, stipulating as a prior condition that a new Geneva Conference be reconvened. Reports of North Vietnamese resistance to a ceasefire" appeared confirmed by a 4 April Soviet broadcast to Vietnam urging in defensive tones the desirability of a truce. Peiping's insistence in late April that all American military personnel and equipment be withdrawn before a "real cease-fire" could be achieved in Laos indicated a desire for continued military operations in preference to a political settlement. Finally, there was evidence of divergent approaches to negotiations, either as to tactics or to sub- stance, between the Chinese Communists and the Soviets after tile Geneva Conference on Laos convened in May.
Page 30
Animated by the desire to achieve quick gains in both South Vietnam and Laos; North Vietnam displayed a marked preference for Peiping's more militant position on world Communist strategy throughout 1960 and 1961. It remains now to examine North Vietnam's role in the overall Sino-Soviet conflict throughout this period, a role which Ho Chi Minh per- formed with notable effect at the Moscow Conference of November 1960.and which Hanoi has continued t o play up the present.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.
ลาวมันไม่ได้อยู่ในขอบเขตของการวิจัยนี้ในการติดตามหลักสูตรคดเคี้ยวของเหตุการณ์ก่อนหน้านี้และครอบคลุมสงครามกลางเมืองลาวในช่วงฤดูหนาว1960-1961 แต่นโยบายพรรคในประเทศลาวตลอดระยะเวลานี้จะมีการหารือโดยไม่มีในบริบทขนาดใหญ่ของข้อพิพาทจีนโซเวียตกลยุทธ์คอมมิวนิสต์ระหว่างประเทศ แม้ว่าหลักฐานที่มั่นคงเป็นเรื่องยากที่จะมาด้วยการบันทึกที่ไม่แนะนำให้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดโดยสลับทวีการพัฒนาของทั้งสองวิกฤตการณ์ใน intrabloc และความสัมพันธ์ East-West ในเดือนสุดท้ายของปี 1960
หลังจากที่ส่งของสหประชาชาติภารกิจค้นหาความจริง ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1959 ประเทศลาวเข้ามาในช่วงเวลาของความสงบญาติซึ่งอยู่ในประเทศลาวเตรียมไว้สำหรับกิจกรรมการรบแบบกองโจรขนาดใหญ่ในอนาคต ช่วงเวลานี้ถูกคั่นด้วยการอุทธรณ์เป็นครั้งคราวโดยปักกิ่งและกรุงฮานอยกระตุ้นให้ผู้คนลาวที่จะ "ยังคงมีอยู่ในการต่อสู้ของพวกเขาปฏิวัติ" และการแจ้งเตือนที่พบบ่อยมากขึ้นจากปักกิ่งว่าไม่มีการตั้งถิ่นฐานของปัญหาที่ลาวเป็นไปได้โดยไม่ต้องมีส่วนร่วม.
ฮ่องกงรัฐประหารเลอสิงหาคม 1960 ตั้งเวทีสำหรับการเริ่มต้นใหม่ของสงครามกลางเมืองในประเทศลาว ปฏิกิริยาของมอสโกในขั้นเริ่มต้นของวิกฤตครั้งนี้มีความระมัดระวังในการเปรียบเทียบกับที่ของปักกิ่งเพียงแสดงสำหรับคนลาวเมื่อเทียบกับการประกาศของจีน "การสนับสนุนเด็ดเดี่ยว." โดยช่วงปลายเดือนตุลาคม แต่สหภาพโซเวียตได้เลื่อนตำแหน่งทีโอเอของ " การสนับสนุนอย่างเต็มที่ '' สำหรับระบอบการปกครองของโซววานน่า, สั่ง mitting ศักดิ์ศรีและเผยให้เห็นความมุ่งมั่นที่ล่าช้าจะนำไปสู่ความไม่พอใจพรรคในประเทศลาว.
ปัจจัยที่มีความสำคัญที่ไม่อาจปฏิเสธในการตัดสินใจของสหภาพโซเวียตนี้เป็นโอกาส afforded โดยได้รับการยอมรับทางการทูตเจ้าสุวรรณภูมาของมอสโกในช่วงต้นเดือนตุลาคม โอกาสที่ปี 1960 นี้แล้วปฏิเสธปักกิ่ง (ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักจนถึงเดือนเมษายน 1961) ได้รับการใช้ประโยชน์ได้อย่างรวดเร็วโดยการมาถึงของนักการทูตของสหภาพโซเวียตกับข้อเสนอของความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ การพิจารณาก็อาจจะเป็นความเชื่อมั่นที่ประเทศลาวประกอบด้วยจุดอ่อนในปริมณฑล tected US-โปรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งสัญญาว่าผลกำไรเป็นกอบเป็นกำในการตอบแทนสำหรับการลงทุนที่ จำกัด ระยะเวลาของการตัดสินใจของสหภาพโซเวียต แต่ยังแสดงให้เห็นอีกปัจจัยหนึ่งที่มีความสำคัญเท่ากันหรือมากกว่า - ไม่จำเป็นต้องดำเนินการมีพลังในประเทศลาวที่จะตอบโต้ข้อกล่าวหาทะเลาะปักกิ่งตลอดเดือนก่อนหน้านี้ว่าสหภาพโซเวียตล้มเหลวที่จะสนับสนุนการใช้งานอย่างเพียงพอสงครามใด ๆ หรือการต่อสู้ปลดปล่อยแห่งชาติหลังจากที่ประชุมมอสโกของเดือนพฤศจิกายนปี 1957 ค่าใช้จ่ายนี้ได้รับการออกอากาศต่อสาธารณชนในแง่เฉียงถ้าแน่แท้เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่จะมีการตัดสินใจของสหภาพโซเวียตที่จะเข้าไปแทรกแซงในสงครามกลางเมืองลาว - ในโอกาสของสิ่งพิมพ์ของปริมาณที่สี่ที่ ของเมาเซตุงของรวบรวมผลงานที่กำหนดเวลาให้ตรงกับการเฉลิมฉลองครบรอบปีที่ 11 ของสาธารณรัฐประชาชนจีนวันที่ 1 ตุลาคม 1960
เหตุการณ์นี้ได้รับการต้อนรับด้วยการประโคมมากในภาษาจีน Ganda propa- ให้เป็นสื่อที่สะดวกสำหรับการคงคำแนะนำสายสงครามปักกิ่งของ เกี่ยวกับความปรารถนาและความจำเป็นของการต่อสู้และการปฏิวัติที่มีความรุนแรงในการส่งเสริมลัทธิคอมมิวนิสต์ระหว่างประเทศ ความเห็นรอบเน้นว่าเหมาได้วิธีอัลยืนยันในการ "ปฏิวัติ" สายเมื่อเทียบกับ "ฉวยโอกาส" สาย (เช่นครุชชอร์) นอกจากนี้ยังโดดเด่นในหนังสือเล่มนี้ว่าเป็น "การทำงานของมาร์กซ์-นิสต์ที่ดี" และถูกกล่าวหาว่า "สำคัญอย่างยิ่งสำหรับการเคลื่อนไหวปฏิวัติคนในวงกว้างในส่วนของโลก. ยังอยู่ภายใต้การกดขี่และการใช้ประโยชน์." มันเป็นที่ชัดเจนว่าพรรคคอมมิวนิสต์จีนได้รับอีกครั้งก้าวหน้าทฤษฎีการปฏิวัติของเหมาเป็นคำแนะนำทั่วไปสำหรับการเคลื่อนไหวของการปฏิวัติ ในประเทศด้อยพัฒนาของเอเชียแอฟริกาและละตินอเมริกา.
การตอบสนองกลุ่มทันทีและมีพลังที่จะรำลึกทั่วไป Phoumi ของเมืองหลวงของลาวในช่วงกลางเดือนธันวาคมเป็นเรื่องของการบันทึก ริเริ่มโดยขนาดใหญ่การขนส่งทางอากาศโซเวียตส่งมอบอาวุธและกระสุนที่อำนาจของพรรคคอมมิวนิสต์ที่ทำค่อนข้างชัดเจนมุ่งมั่นของพวกเขาที่จะใช้มาตรการที่จำเป็นทั้งหมดเพื่อสนับสนุนกองกำลังฆ้อง Le-ลาว แม้ว่าโปรแกรมร่วมกันของทูตการโฆษณาชวนเชื่อและการกระทำของทหารแนะนำประสานงาน Clos และให้คำปรึกษาระหว่างมอสโกและปักกิ่งในตอนแรกมีหลายข้อบ่งชี้ในปี 1961 ที่สหภาพโซเวียตและจีนคอมมิวนิสต์ยังคงยึดมุมมองที่แตกต่างกันตามคำถามของจังหวะเวลาและกลยุทธ์ใน ที่กำลังมองหาการตั้งถิ่นฐานการเจรจาต่อรองของวิกฤตลาว. เริ่มต้นในเดือนมกราคมปักกิ่งและกรุงฮานอยปรากฏอยู่ในหลายครั้งที่จะสนับสนุนความต่อเนื่องของการต่อสู้มากกว่าที่จะยอมรับข้อเสนอของมอสโกที่จะเจรจาตกลงทางการเมืองระหว่างประเทศ นี้เห็นได้ชัดแรกของทั้งหมดที่เห็นได้ชัดในความไม่เต็มใจของพรรคคอมมิวนิสต์จีนจะอนุญาตให้มีการเปิดใช้งานอีกครั้งของคณะกรรมการควบคุมระหว่างประเทศในประเทศลาวกำหนดเป็นเงื่อนไขก่อนที่การประชุมเจนีวาใหม่จะ reconvened รายงานของความต้านทานเวียดนามเหนือที่จะหยุดยิง "ปรากฏการยืนยันจาก 4 เมษายนออกอากาศโซเวียตไปยังประเทศเวียดนามเรียกร้องในโทนป้องกันความปรารถนาของการสู้รบที่. เรียกร้องปักกิ่งในช่วงปลายเดือนเมษายนที่ทุกคนทหารอเมริกันและอุปกรณ์จะถอนตัวออกก่อนที่จะ" หยุดยิงจริง "จะประสบความสำเร็จในประเทศลาวชี้ให้เห็นความปรารถนาที่จะปฏิบัติการทางทหารอย่างต่อเนื่องในการตั้งค่าการตั้งถิ่นฐานทางการเมือง. ในที่สุดก็มีหลักฐานของวิธีการที่แตกต่างกันในการเจรจาต่อรองไม่ว่าจะเป็นกลยุทธ์หรือย่อยท่าทางระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์จีนและโซเวียตหลังจากกระเบื้อง เจนีวาการประชุมเกี่ยวกับลาวประชุมพฤษภาคม. หน้า 30 เคลื่อนไหวโดยความปรารถนาที่จะบรรลุผลกำไรอย่างรวดเร็วทั้งในภาคใต้เวียดนามและลาวเวียดนามเหนือแสดงการตั้งค่าการทำเครื่องหมายสำหรับปักกิ่งของตำแหน่งที่เข้มแข็งมากขึ้นเกี่ยวกับกลยุทธ์คอมมิวนิสต์โลกตลอดทั้ง 1960 และ 1961 มันยังคงอยู่ในขณะนี้ในการตรวจสอบ บทบาทของภาคเหนือเวียดนามในความขัดแย้งชิโนโซเวียตโดยรวมตลอดระยะเวลานี้มีบทบาทที่โฮจิมินละที่เกิดขึ้นมีผลกระทบที่น่าทึ่งที่มอสโกประชุมพฤศจิกายน 1960.and ฮานอยที่ยังคงเล่นได้ถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ลาว
มันไม่ได้อยู่ในขอบเขตของบทความนี้เพื่อติดตามเส้นทางคดเคี้ยวของเหตุการณ์ และครอบคลุมถึงสงครามกลางเมืองในลาว ในฤดูหนาว 1960-1961 . แต่กลุ่มนโยบายในประเทศลาวตลอดระยะเวลานี้ จะหารือกับ - ในบริบทใหญ่ของสหภาพโซเวียต ชิโน ข้อพิพาทด้านยุทธศาสตร์คอมมิวนิสต์สากล แม้ว่าหลักฐานที่เป็นเรื่องยากที่จะมาด้วยบันทึกไม่แนะนำให้สนิท - ทวีการพัฒนาเหล่านี้และวิกฤตการณ์ใน intrabloc ตะวันออกตะวันตกความสัมพันธ์ในเดือนสุดท้ายของปี .
ตามส่งของสหประชาชาติในการค้นหาความจริง ภารกิจในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1959 , ลาว เข้าช่วงของญาติข่ายงานซึ่งในลั่วหยางที่เตรียมไว้สำหรับอนาคตกองโจรขนาดใหญ่ที่มีกิจกรรมช่วงเวลานี้เป็น punctuated โดยศาลอุทธรณ์เป็นครั้งคราว โดยปักกิ่งฮานอยให้คนลาว " ยังคงอยู่ในการต่อสู้ " ของพวกเขาปฏิวัติและบ่อยมากขึ้นการแจ้งเตือนจากปักกิ่งที่ไม่มีการแก้ปัญหาที่ลาวได้โดยไม่ต้องมีส่วนร่วมของ
ฮ่องกงเลอรัฐประหารในเดือนสิงหาคม 1960 ตั้งเวทีสำหรับการเริ่มต้นใหม่ของสงครามกลางเมืองในลาวมอสโก ปฏิกิริยาในขั้นเริ่มต้นของวิกฤตนี้ก็ระมัดระวังในการเปรียบเทียบกับที่ของปักกิ่ง แค่แสดงให้คนลาวเป็นนอกคอกการประกาศของจีน " สนับสนุนเด็ดเดี่ยว โดยช่วงปลายเดือนตุลาคม อย่างไรก็ตาม สหภาพโซเวียต ได้เปลี่ยนมาเป็นตำแหน่ง " เต็มสนับสนุน ' ' สำหรับ souvanna ระบอบการปกครองคอม - mitting ศักดิ์ศรีของตนและเปิดเผยการตัดสินใจล่าช้านำหมู่รุกในประเทศลาว
เป็นปัจจัยของความไม่เป็นที่สงสัยในการตัดสินใจของโซเวียตนี้เป็นโอกาส afforded โดย souvanna phouma ทางการทูตการรับรู้ของมอสโกในต้นเดือนตุลาคม 1960 . โอกาสนี้ แล้วปฏิเสธปักกิ่ง ( ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักจนกระทั่งเมษายน 1961 )ได้อย่างรวดเร็วใช้ประโยชน์จากการมาถึงของท่านทูตโซเวียตกับข้อเสนอของความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ พิจารณาอีก อาจถูกลงโทษที่ลาวยังจุดอ่อนในสหรัฐอเมริกา Pro - tected ปริมณฑลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งสัญญามากผลประโยชน์ตอบแทนการลงทุนจำกัด ระยะเวลาของการตัดสินใจของโซเวียต , อย่างไรก็ตามแสดงว่ายังปัจจัยอื่นของ
เท่ากับ หรือมากกว่าที่สำคัญ -- ต้องใช้เวลา
กระทำเข้มแข็งในลาว o T เคาน์เตอร์ของปักกิ่ง polemical ข้อกล่าวหาตลอดช่วงเดือนที่สหภาพโซเวียตได้ล้มเหลวที่จะซัพพอร์ตเพียงพอใด ๆหรือการต่อสู้ - สงครามปลดปล่อยแห่งชาติหลังจากมอสโกการประชุมพฤศจิกายน 1957 . ค่าใช้จ่ายนี้ได้ออกอากาศอย่างเป็นทางการ ในแนวเฉียง ถ้าแง่แน่แท้ ,เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่โซเวียตตัดสินใจที่จะแทรกแซงในสงครามกลางเมืองลาว -- วันที่ของสิ่งพิมพ์ของปริมาณที่สี่ของ Mao Tse ตุงรวบรวมผลงาน , ตั้งเวลาให้ตรงกับการฉลองครบรอบปีที่ 11 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เมื่อ 1 ตุลาคม 2503 .
งานนี้มาก . . . ทักทายด้วยภาษาจีน propa - กานดา ,ให้สื่อธรรมสะดวกแถวปักกิ่งสงครามในที่พึงประสงค์และความรุนแรงในการต่อสู้ด้วยอาวุธและการปฏิวัติคอมมิวนิสต์สากล ความเห็นโดยเน้นว่าเหมา อัล - วิธียืนยันในการ " ปฏิวัติ " บรรทัดเป็นนอกคอก " นักฉวยโอกาส " บรรทัด ( เช่น Khrushchev ) นอกจากนี้มันลักษณะ เล่มนี้เป็น " ดี leninist มาร์กซ์ทำงาน " และยืนยันความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ของ " กว้างประชาชนปฏิวัติการเคลื่อนไหวในส่วนนั้นของโลก อยู่ภายใต้การกดขี่เอารัดเอาเปรียบ มันชัดเจนว่า คอมมิวนิสต์จีนอีกครั้งเมื่อเหมาปฏิวัติทฤษฎีเป็นแนวทางทั่วไปสำหรับการเคลื่อนไหวปฏิวัติในการพัฒนาประเทศ ในเอเชีย แอฟริกา และละตินอเมริกา
ทันทีและรุนแรง บล็อคการตอบสนองทั่วไป phoumi ยึดเมืองหลวงของลาว ในช่วงกลางเดือนธันวาคม เป็นเรื่อง
ของบันทึก ริเริ่มโดยขนาดใหญ่โซเวียตขนส่ง ' ส่งแขนและกระสุนคอมมิวนิสต์ได้ค่อนข้างชัดเจน พลังความมุ่งมั่นของพวกเขาที่จะใช้ทุกมาตรการที่จำเป็นเพื่อสนับสนุนกองเลอปะเทดลาวกําลัง ถึงแม้ว่าโปรแกรมร่วมกันทางการทูต การโฆษณาชวนเชื่อ และการกระทำของทหารแนะนำประสานงานโกลและให้คำปรึกษาระหว่างมอสโกและปักกิ่งเริ่มแรก ,มีข้อบ่งชี้หลายในปี 1961 ที่สหภาพโซเวียตและคอมมิวนิสต์จีนยังคงถือมุมมองที่แตกต่างกันในคำถามของเวลาและกลยุทธ์ในการเจรจายุติวิกฤติชาวลาว

เริ่มต้นในเดือนมกราคมปักกิ่งฮานอยปรากฏตัวบนหมายเลขของโอกาสที่จะชอบการต่อสู้ด้วยอาวุธมากกว่าที่จะยอมรับข้อเสนอที่จะเจรจาข้อตกลงรัสเซียการเมืองนานาชาติ นี้เห็นได้ชัดครั้งแรกของทั้งหมดในพรรคคอมมิวนิสต์จีนชัดเจนไม่เต็มใจที่จะอนุญาตให้ re - เปิดใช้งานของคณะกรรมาธิการควบคุมระหว่างประเทศในลาวได้กำหนดเป็นเงื่อนไขว่า การประชุมที่เจนีวาก่อนใหม่จะเปิดประชุมใหม่ . รายงานของเวียตนามเหนือต้านทานที่จะหยุดยิง " ปรากฏว่าได้รับการยืนยันโดยออกอากาศ 4 เมษายน โซเวียต เวียดนามเรียกร้องในโทนรับความปรารถนาของสงบศึกการเรียกร้องของปักกิ่งในช่วงปลายเดือนเมษายน ที่ทหารอเมริกันทั้งหมดและอุปกรณ์ที่สามารถถอนก่อนจริง " หยุดยิง " ได้ในลาวแสดงความปรารถนาต่อปฏิบัติการทางทหารในการตั้งค่าชุมชนทางการเมือง ในที่สุดก็มีหลักฐานของอเนกแนวทางการเจรจา ทั้งยุทธวิธีหรือ sub - ระวังระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์จีนและโซเวียตหลังกระเบื้องการประชุมเจนีวาในลาวจัดขึ้นในเดือนพฤษภาคม

หน้า 30 เคลื่อนไหวโดยความปรารถนาที่จะบรรลุได้อย่างรวดเร็วกำไรทั้งในเวียดนามใต้และลาว เหนือ เวียดนามแสดงเครื่องหมายการปักกิ่งคือ militant ตำแหน่งยุทธศาสตร์คอมมิวนิสต์โลกตลอด 1960 และ 1961 .มันยังคงอยู่ในขณะนี้เพื่อตรวจสอบบทบาทของภาคเหนือเวียดนามในการรวม sino สหภาพโซเวียตความขัดแย้งตลอดระยะเวลานี้ บทบาทที่โฮจิมินห์ต่อ - เกิดขึ้นกับเด่นผลที่ประชุมมอสโกพฤศจิกายน 1960.and ที่ฮานอยมีต่อ T o เล่นปัจจุบัน