The snare drum seems to have descen

The snare drum seems to have descended from a medieval drum called the tabor, which was a drum with a single-gut snare strung across the bottom. It is a little bigger than a medium tom and was first used in war, often played with a fife (pipe); the player would play both the fife and drum (see also Pipe and tabor).[3][4] Tabors were not always double-headed[5] and not all may have had snares. By the 15th century, the size of the snare drum had increased and had a cylindrical shape. This simple drum with a simple snare became popular with the Swiss mercenary troops who used the fife and drum from the 15th to 16th centuries. The drum was made deeper and carried along the side of the body. Further developments appeared in the 17th century, with the use of screws to hold down the snares, giving a brighter sound than the rattle of a loose snare. During the 18th century, the snare drum underwent changes which improved its characteristic sound. Metal snares appeared in the 20th century. Today the snare drum is used in jazz, pop music and modern orchestral music.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลองเล็กน่าจะ มีการสืบเชื้อสายจากกลองยุคกลางเรียกว่าตรง ซึ่งเป็นกลองที่ มีบ่วงเดียวไส้ที่ strung ด้านล่าง น้อยใหญ่กว่าทอมกลาง และถูกใช้ครั้งแรกในสงคราม มักจะเล่นกับลอนดอน (ท่อ); โปรแกรมเล่นจะเล่นทั้งลอนดอน และกลอง (ดูท่อและตรง) [3] [4] tabors ไม่เสมอสองหัว [5] และไม่อาจมี snares โดยศตวรรษ 15 ขนาดของกลองเล็กมีเพิ่มขึ้น และมีรูปทรงกระบอก กลองนี้ง่าย ด้วยบ่วงง่ายเป็นที่นิยมกับทหารรับจ้างสวิสที่ใช้ลอนดอนและกลองจากศตวรรษ 15-16 ทำกลองลึก และมีที่ด้านข้างของร่างกาย พัฒนาปรากฏในศตวรรษที่ 17 ด้วยการใช้สกรูค้าง snares ให้เสียงที่สว่างกว่าสั่นบ่วงหลวม ในช่วงศตวรรษ 18 กลองเล็กเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นของเสียงลักษณะ โลหะ snares ปรากฏในศตวรรษ 20 วันนี้มีใช้กลองเล็กในแจ๊ส ดนตรีป๊อป และเพลงสมัย orchestral [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดักตีกลองดูเหมือนจะสืบเชื้อสายมาจากยุคกลางที่เรียกว่ากลองตะโพนซึ่งเป็นกลองที่มีบ่วงเดียวลำไส้หงุดหงิดด้านล่าง มันเป็นเพียงเล็กน้อยที่มีขนาดใหญ่กว่าทอมกลางและถูกนำมาใช้ครั้งแรกในสงครามมักจะเล่นกับขลุ่ย (ท่อ); ผู้เล่นที่จะเล่นทั้งขลุ่ยและกลอง (เห็นท่อและตะโพน). [3] [4] Tabors ไม่ได้เสมอสองหัว [5] และไม่ทั้งหมดอาจจะมีบ่วง โดยศตวรรษที่ 15 ขนาดของดักตีกลองได้เพิ่มขึ้นและมีรูปทรงกระบอก นี้กลองที่เรียบง่ายด้วยกับดักที่เรียบง่ายกลายเป็นที่นิยมกับกองกำลังทหารรับจ้างชาวสวิสที่ใช้ขลุ่ยและกลองตั้งแต่วันที่ 15 ถึงศตวรรษที่ 16 กลองถูกสร้างลึกและดำเนินการตามแนวด้านข้างของร่างกาย การพัฒนาต่อไปปรากฏตัวขึ้นในศตวรรษที่ 17 ที่มีการใช้สกรูค้างบ่วงให้เสียงที่สว่างกว่าสั่นของบ่วงหลวม ในช่วงศตวรรษที่ 18, ดักตีกลองการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ที่ปรับตัวดีขึ้นเสียงลักษณะของ บ่วงโลหะปรากฏตัวขึ้นในศตวรรษที่ 20 วันนี้ดักตีกลองที่ใช้ในดนตรีแจ๊ส, เพลงป๊อปและเพลงวงดนตรีที่ทันสมัย​​. [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ่วงกลองดูเหมือนจะสืบเชื้อสายมาจากกลองในยุคกลางเรียกว่าตะโพนซึ่งเป็นกลองที่มีที่เดียวในบ่วงแขวนคอในด้านล่าง มันมีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย ปานกลาง ทอมและถูกใช้ครั้งแรกในสงคราม มักจะเล่นด้วยขลุ่ย ( ท่อ ) ; ผู้เล่นจะเล่นทั้งขลุ่ยและกลอง ( เห็นท่อและตะโพน ) . [ 3 ] [ 4 ] ตะโพนมีไม่ได้เสมอ 2 หัว [ 5 ] และไม่ทั้งหมดอาจจะมีกับดัก .โดยศตวรรษที่ 15 , ขนาดของกลองเล็กมีเพิ่มขึ้น และมีรูปร่างเป็นทรงกระบอก นี้ง่ายกับบ่วงกลองง่ายกลายเป็นที่นิยมกับทหารรับจ้างสวิสกองทัพที่ใช้ขลุ่ยและกลองจาก 15 ถึง 16 ศตวรรษ กลองได้ลึกและพัดพาไปข้างตัว การพัฒนาเพิ่มเติมปรากฏในศตวรรษที่ 17 ด้วยการใช้สกรูที่จะถือลงสแนร์ให้ความสว่างกว่าเสียงสั่นของบ่วงหลวม ในช่วงศตวรรษที่ 18 , บ่วงกลองได้รับการเปลี่ยนแปลงซึ่งเสียงที่ดีขึ้น ลักษณะของ สแนร์โลหะที่ปรากฏในศตวรรษที่ 20 วันนี้บ่วงกลองที่ใช้ในเพลงแจ๊สป๊อปและเพลงดนตรีสมัยใหม่ [ 6 ]