Although average differences are no

Although average differences are not huge (Furstenberg and Kiernan, 2001; Le Blanc et al., 1995; Sun
and Li, 2002), children whose parents are divorced (and even after they are remarried or re-partnered)
are more likely than children whose parents remain together to:
• suffer from depression, anxiety, and other emotional disorders;
• exhibit behavioral problems including hyperactivity, aggressiveness, fighting, and hostility;
• become young offenders;
• do less well in school and remain in school for a shorter period of time;
• experience more relationship problems, in part due to their behavioral problems.
Finally, adults whose parents divorced during their childhood and teen years, compared to adults from
intact two-parent families (Martin et al., 2005), tend to:
• have a child out of wedlock more often, particularly during adolescence;
• achieve lower educational levels;
• be more often unemployed and do less well economically;
• have more marital problems and divorce more;
• are more likely to have lost contact with their father and to report a less happy childhood (Williams, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าความแตกต่างของค่าเฉลี่ยไม่ใหญ่ (Furstenberg และแนนส์, 2001; เลอบลอง, et al, 1995;.
อาทิตย์และหลี่, 2002), เด็กที่พ่อแม่หย่า (และแม้หลังจากที่พวกเขาจะแต่งงานใหม่หรือพันธมิตร)
จะมีแนวโน้มมากกว่าเด็ก พ่อแม่อยู่ด้วยกันไป:
•ต้องทนทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลและความผิดปกติทางอารมณ์อื่น ๆ
•มีปัญหาพฤติกรรมรวมทั้งสมาธิสั้นแข็งขันต่อสู้และความเกลียดชัง; •กลายเป็นผู้กระทำผิดหนุ่ม•ทำไม่ดีในโรงเรียนและยังคงอยู่ในโรงเรียนสั้นระยะเวลา;. •มีประสบการณ์มากขึ้นปัญหาความสัมพันธ์ในส่วนหนึ่งเนื่องจากปัญหาพฤติกรรมของพวกเขาในที่สุดผู้ใหญ่พ่อแม่หย่าร้างกันในช่วงปีวัยเด็กและวัยรุ่นของพวกเขาเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่(. มาร์ติน, et al, 2005) เหมือนเดิมครอบครัวสองแม่มีแนวโน้มที่ ไปที่: •มีลูกนอกสมรสบ่อยขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงวัยรุ่น; •บรรลุระดับการศึกษาต่ำกว่า•เป็นบ่อยขึ้นตกงานและทำไม่ดีเศรษฐกิจ; •มีปัญหาการสมรสมากขึ้นและการหย่าร้างมากขึ้น•มีแนวโน้มที่จะมีการติดต่อหายไปกับพ่อของพวกเขาและจะรายงานสุขในวัยเด็กน้อย (วิลเลียมส์, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าความแตกต่างโดยเฉลี่ยมีขนาดไม่ใหญ่ ( Furstenberg และ เคียร์แนน , 2001 ; Le Blanc et al . , 1995 ; Sun
และ Li , 2002 ) , เด็กที่มีพ่อแม่หย่าร้าง ( และแม้หลังจากที่พวกเขาจะแต่งงานใหม่ หรือเป็นคู่ )
มากกว่าเด็กที่พ่อแม่ยังอยู่ด้วยกัน :
- ประสบภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวล , และอื่น ๆความผิดปกติของอารมณ์ ;
- มีปัญหาพฤติกรรม รวมถึง hyperactivity ,แข็งขัน , ต่อสู้ , และความเป็นปรปักษ์ ;
- กลายเป็นเด็กผู้กระทำผิด ;
- ทำน้อยลงทั้งในโรงเรียน และอยู่ในโรงเรียนในช่วงเวลาสั้นของเวลา ;
- ประสบการณ์มากกว่าความสัมพันธ์ปัญหาในส่วนหนึ่งเนื่องจากปัญหาพฤติกรรมของพวกเขา .
ในที่สุด ผู้ใหญ่ที่พ่อแม่หย่าร้างในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่นปี เทียบกับผู้ใหญ่จาก
เหมือนเดิมสองหลักครอบครัว ( มาร์ติน et al . , 2005 ) :
, แนวโน้ม- มีลูกก่อนแต่งงานบ่อย โดยเฉพาะในช่วงวัยรุ่น ;
- บรรลุการศึกษาระดับ ;
- เป็นบ่อยตกงานและทำน้อยลงก็ประหยัด ;
- มีปัญหาการสมรสและการหย่าร้างมากขึ้น ;
- มีแนวโน้มที่จะสูญเสียการติดต่อกับพ่อของพวกเขาและรายงานมีความสุขในวัยเด็กน้อย ( วิลเลี่ยม , 2001 )