We jointly agreed that the whole cl

We jointly agreed that the whole classroom environment was not conducive to both of us
teaching separate lessons at the same time. Some of our students were highly distractible
due to various health conditions or behavior issues, and we felt that a separate learning
environment might prove to be more productive. We decided to teach and present the
same content, using the same materials; however we would each use our own
instructional styles in two separate classrooms. By reducing the student-teacher ratio, I
was also able to target the skills and strategies that the small group of students needed
and Elisa was able to allow for more student participation and monitoring in her
classroom by having a reduced teacher-student ratio. The overall goal was to provide
small group instruction only when it was deemed necessary and to maximize our use of
time and resources in the large group setting.

At this point we had unwittingly moved to the next level of co-teaching, parallel teaching.
Student choice was added when some students expressed concern about the group they
were assigned to. Many students preferred the small group because they could “talk
more” or “get more help.” Other students felt that we were doing something more
exciting than what was being taught in the regular classroom or were simply curious
about the alternate classroom setting. We allowed students the option of leaving a group
mid-lesson if they felt the group assignment was not appropriate for them, but this was
only exercised a total of five times across three quarters. In four of the instances,
students concluded that the pacing of the lesson was too slow for them; in the other
instance, a student chose to leave due to a potential social conflict. By including student
choice in our instructional model, students became partners in the educational process by
self-assessing and communicating their skill needs on a daily basis.

Midway through the second quarter, we noticed that some students were excelling at
solving algebraic equations while others needed more practice. We created a “3 groups”
strategy; one group received enrichment problems, the second worked on basic to
medium-level problems, and the third on basic problems. Group assignments were
flexible, and Elisa and I took turns working with each group. Having three groups and
two teachers required one of us to work with two groups.

As we neared the third quarter of the school year, Elisa and I had become very
comfortable working with each other. Dialoguing daily about content and how the
students were progressing became routine. Even though we shared a common lunch and
planning period, we weren’t always available to meet. We had to make time to discuss
issues such as discipline, pacing, and grading, even if it was in the few minutes before
school started. We both felt confident in our abilities to team-teach daily, but we felt that
the needs of our students this year were best met alternating between small and large
group strategies. Small group instruction a few days a week allowed us more
opportunities to work with students on an individual level and it also led to a decrease in
behavior problems. Whole group instruction on the remaining days was used for
introduction of new material, to demonstrate instructional techniques while the other
instructor observed, or for hands-on math labs or projects that required a large number of
students.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราตกลงร่วมกันทั้งห้องเรียนสิ่งแวดล้อมไม่เอื้อต่อการที่เราทั้งสองการสอนบทเรียนแยกกันในเวลาเดียวกัน นักเรียนบางสูง distractibleเนื่องจากสุขภาพต่างๆ เงื่อนไข หรือปัญหาพฤติกรรม และเรารู้สึกว่าที่เรียนที่แยกต่างหากสภาพแวดล้อมที่อาจพิสูจน์ให้มีประสิทธิผลมากขึ้น เราตัดสินใจที่จะสอน และนำเสนอการเนื้อหาเดียวกัน ใช้วัสดุเดียวกัน อย่างไรก็ตาม เราจะละใช้ของเราเองลักษณะการสอนในห้องเรียนที่แยกต่างหากสอง โดยการลดอัตราส่วนนักเรียนต่อครู ผมก็ยังสามารถที่จะกำหนดเป้าหมายทักษะและกลยุทธ์ที่จำเป็นในกลุ่มขนาดเล็กของนักเรียนและ Elisa ช่วยให้การมีส่วนร่วมของนักเรียนเพิ่มเติม และตรวจสอบในห้องเรียน โดยมีอัตราส่วนครูนักเรียนลดลง เป้าหมายโดยรวมคือการ ให้กลุ่มเล็กสอนเฉพาะเมื่อมันถือว่าจำเป็นและ เพื่อเพิ่มการใช้งานเวลาและทรัพยากรในการตั้งค่ากลุ่มใหญ่จุดนี้ เราไม่ย้ายระดับการร่วมสอน สอนแบบขนานเพิ่มทางเลือกของนักเรียนเมื่อนักเรียนบางคนแสดงความกังวลเกี่ยวกับกลุ่มพวกเขาถูกกำหนดให้ นักเรียนหลายคนที่ต้องการในกลุ่มขนาดเล็กเนื่องจากพวกเขาสามารถ "พูดคุยเพิ่มเติม"หรือ"ได้มากขึ้นช่วย " นักเรียนคนอื่น ๆ รู้สึกว่า เรากำลังทำบางสิ่งบางอย่างมากขึ้นน่าตื่นเต้นกว่าสิ่งที่เขาสอนในห้องเรียนปกติ หรือมีเพียงแค่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับการตั้งค่าชั้นเรียนอื่น เราอนุญาตให้นักเรียนเลือกที่จะออกจากกลุ่มบทกลางถ้าพวกเขารู้สึกว่าการกำหนดกลุ่มไม่เหมาะสมสำหรับพวกเขา แต่นี้เฉพาะ สิทธิรวมห้าครั้งในไตรมาสที่สาม ในสี่กรณีนักเรียนได้ข้อสรุปว่า pacing ของบทเรียนเป็นช้าเกินไปสำหรับพวกเขา ในอื่น ๆอินสแตนซ์ นักเรียนเลือกที่จะทิ้งเนื่องจากความขัดแย้งทางสังคมที่อาจเกิดขึ้น โดยรวมนักเรียนทางเลือกในรูปแบบการสอนของเรา นักเรียนกลายเป็น หุ้นส่วนในกระบวนการการศึกษาโดยประเมินตนเอง และทักษะการสื่อสารความต้องการในแต่ละวันมิดเวย์ผ่านไตรมาสสอง เราสังเกตเห็นว่า นักเรียนบางคนได้ยอดเยี่ยมที่แก้สมการทางพีชคณิตในขณะที่คนอื่น ๆ ต้องปฏิบัติเพิ่มเติม เราสร้าง "กลุ่ม 3"กลยุทธ์ ปัญหากลุ่มหนึ่งรับตกแต่ง ที่สองที่ทำงานบนพื้นฐานการปัญหาระดับปานกลาง และที่สามในปัญหาพื้นฐาน กำหนดกลุ่มมีความยืดหยุ่น และ Elisa และการทำงานกับแต่ละกลุ่มผลัดกัน มีสามกลุ่ม และครูสองต้องหนึ่งเราทำงานกับกลุ่มที่สองเป็นเรา neared ไตรมาสสามของปีโรงเรียน Elisa และได้กลายเป็นมากสะดวกสบายทำงานกับแต่ละอื่น ๆ Dialoguing ทุกวันเกี่ยวกับเนื้อหา และวิธีการนักเรียนมีความก้าวหน้ากลายเป็นกิจวัตรประจำวัน แม้ว่าเราร่วมกันเป็นมื้อกลางวันทั่วไป และการวางแผนระยะเวลา เราไม่เสมออยู่เพื่อตอบสนอง เราได้ทำให้เวลาในการหารือปัญหาเช่นวินัย pacing และการ แม้ว่าในไม่กี่นาทีก่อนโรงเรียนเริ่ม เราทั้งสองรู้สึกมั่นใจในความสามารถของเราที่ team-teach ทุกวัน แต่เรารู้สึกว่าที่ความต้องการของนักเรียนของเราปีนี้ดีที่สุดตรงตามสลับกันระหว่างขนาดเล็ก และใหญ่กลุ่มกลยุทธ์ สอนกลุ่มเล็กกี่วันต่อสัปดาห์ทำให้เราเพิ่มเติมโอกาสในการทำงานกับนักเรียนในระดับแต่ละและมันนำไปสู่การลดลงปัญหาลักษณะการทำงาน ใช้สำหรับการเรียนการสอนทั้งกลุ่มในวันเหลือแนะนำวัสดุใหม่ การสาธิตเทคนิคการสอนขณะคนอื่น ๆสังเกตผู้สอน หรือสำหรับห้องปฏิบัติการคณิตศาสตร์เสริมหรือโครงการ ที่ต้องใช้จำนวนมากนักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราตกลงร่วมกันว่าสภาพแวดล้อมในชั้นเรียนทั้งไม่เอื้อต่อทั้งสองของเรา
สอนบทเรียนที่แยกจากกันในเวลาเดียวกัน บางส่วนของนักเรียนของเราได้ distractible สูง
เนื่องจากสภาพสุขภาพต่างๆหรือปัญหาพฤติกรรมและเรารู้สึกว่าการเรียนรู้ที่แยกจาก
สภาพแวดล้อมที่อาจพิสูจน์จะมีประสิทธิผลมากขึ้น เราตัดสินใจที่จะสอนและนำเสนอ
เนื้อหาเดียวกันโดยใช้วัสดุเดียวกัน; แต่เราแต่ละคนจะใช้ของเราเอง
รูปแบบการเรียนการสอนในห้องเรียนทั้งสองแยกจากกัน โดยการลดอัตราส่วนนักเรียนต่อครูผม
ก็สามารถที่จะกำหนดเป้าหมายทักษะและกลยุทธ์ที่กลุ่มเล็ก ๆ ของนักเรียนที่จำเป็น
และเอลิซาก็สามารถที่จะอนุญาตให้มีส่วนร่วมของนักเรียนมากขึ้นและมีการตรวจสอบในตัวเธอ
ในชั้นเรียนโดยมีอัตราส่วนครูนักเรียนลดลง เป้าหมายโดยรวมคือการให้
การเรียนการสอนกลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้นเมื่อมันถูกตามความจำเป็นและเพื่อเพิ่มการใช้งานของเรา
เวลาและทรัพยากรในการตั้งค่ากลุ่มใหญ่.

ณ จุดนี้เราได้ย้ายโดยไม่เจตนาในระดับต่อไปของเพื่อนร่วมการเรียนการสอนการเรียนการสอนแบบขนาน.
นักศึกษา ทางเลือกที่ถูกเพิ่มเข้ามาเมื่อนักเรียนบางคนแสดงความกังวลเกี่ยวกับกลุ่มที่พวกเขา
ได้รับมอบหมายให้ นักเรียนหลายคนที่ต้องการกลุ่มเล็ก ๆ เพราะพวกเขาสามารถ "พูดคุย
มากขึ้น" หรือ "ได้รับความช่วยเหลือมากขึ้น." นักเรียนคนอื่น ๆ รู้สึกว่าเรากำลังทำอะไรบางอย่างที่
น่าตื่นเต้นกว่าสิ่งที่ได้รับการสอนในห้องเรียนปกติหรือเป็นเพียงแค่อยากรู้อยากเห็น
เกี่ยวกับการตั้งค่าในชั้นเรียนอื่น เราได้รับอนุญาตให้นักเรียนเลือกในการออกจากกลุ่ม
กลางบทเรียนถ้าพวกเขารู้สึกว่าได้รับมอบหมายเป็นกลุ่มที่ไม่เหมาะสมสำหรับพวกเขา แต่นี่คือการ
ใช้สิทธิทั้งหมดเพียงห้าครั้งทั่วสามในสี่ ในสี่ของกรณีที่
นักเรียนได้ข้อสรุปว่าอัตราการเต้นของบทเรียนได้ช้าเกินไปสำหรับพวกเขา; ในอื่น ๆ
เช่นนักเรียนเลือกที่จะออกเนื่องจากมีความขัดแย้งทางสังคมที่อาจเกิดขึ้น โดยรวมถึงนักศึกษา
ทางเลือกในรูปแบบการเรียนการสอนของเรานักเรียนกลายเป็นหุ้นส่วนในขั้นตอนการศึกษาโดยการ
ประเมินตนเองและการสื่อสารทักษะของพวกเขาต้องการในชีวิตประจำวัน.

ตรงกลางผ่านไตรมาสที่สองเราพบว่านักเรียนบางคนได้อย่างยอดเยี่ยมใน
การแก้สมการพีชคณิตในขณะที่คนอื่น ๆ ที่จำเป็น การปฏิบัติมากขึ้น เราได้สร้าง "3 กลุ่ม"
กลยุทธ์; กลุ่มหนึ่งที่ได้รับปัญหาการเพิ่มปริมาณการทำงานที่สองเกี่ยวกับพื้นฐานในการ
แก้ปัญหาระดับกลางและคนที่สามเกี่ยวกับปัญหาพื้นฐาน ที่ได้รับมอบหมายเป็นกลุ่ม
ที่มีความยืดหยุ่นและเอลิซาและผมผลัดกันทำงานกับแต่ละกลุ่ม มีสามกลุ่มและ
ครูผู้สอนจำเป็นต้องใช้สองคนของเราจะทำงานร่วมกับทั้งสองกลุ่ม.

ในฐานะที่เราเข้าใกล้ไตรมาสที่สามของปีที่โรงเรียนเอลิซาและผมได้กลายเป็นมาก
สะดวกสบายกับการทำงานกับแต่ละอื่น ๆ Dialoguing ประจำวันเกี่ยวกับเนื้อหาและวิธีการที่
นักเรียนได้รับความคืบหน้ากลายเป็นกิจวัตรประจำวัน แม้ว่าเราจะใช้ร่วมกันทั่วไปกลางวันและ
วางแผนระยะเวลาที่เราไม่สามารถตอบสนองความเสมอ เราต้องให้เวลาเพื่อหารือเกี่ยวกับ
ประเด็นดังกล่าวเป็นวินัยเดินไปเดินมาและการจัดลำดับแม้ว่ามันจะเป็นในไม่กี่นาทีก่อนที่
โรงเรียนเริ่มต้น เราทั้งสองรู้สึกมั่นใจในความสามารถของเราที่จะร่วมทีมสอนทุกวัน แต่เรารู้สึกว่า
ความต้องการของนักเรียนของเราในปีนี้ได้พบที่ดีที่สุดสลับกันระหว่างขนาดเล็กและขนาดใหญ่
กลยุทธ์กลุ่ม การเรียนการสอนกลุ่มเล็ก ๆ ไม่กี่วันต่อสัปดาห์ให้เรามากขึ้น
โอกาสที่จะทำงานร่วมกับนักเรียนในระดับบุคคลและยังนำไปสู่การลดลงใน
ปัญหาพฤติกรรม การเรียนการสอนทั้งกลุ่มในวันที่เหลือที่ใช้สำหรับ
การเปิดตัวของวัสดุใหม่เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงเทคนิคการสอนขณะที่อื่น ๆ
สอนสังเกตหรือสำหรับมือในห้องปฏิบัติการคณิตศาสตร์หรือโครงการที่จำเป็นต้องใช้จำนวนมากของ
นักเรียน