The Bretton Woods Conference(สัมมนา

The Bretton Woods Conference(สัมมนา), 1944 19Century..
The Bretton Woods Conference, officially known as the United Nations Monetary(เงินตรา) and Financial Conference, was a gathering of delegates(ตัวแทน) from 44 nations that met (21days) from July 1 to 22, 1944 in Bretton Woods, New Hampshire, to agree upon a series of new rules for the post(แจ้ง)-WWII international monetary system(ระบบ). The two major accomplishments(การบรรลุเป้าหมาย) of the conference were the creation of the International Monetary Fund(ทุน) (IMF) and the International Bank for Reconstruction(การสร้างใหม่) and Development (IBRD).

The lessons taken by U.S. policymakers from the interwar(ในสงคราม) period informed the institutions(สถาบัน) created at the conference. Officials such as President Franklin D. Roosevelt and Secretary of State Cordell Hull were adherents(พลพรรค) of the Wilsonian belief that free trade(การแลกเปลี่ยน) not only promoted international prosperity(ความสำเร็จ), but also international peace(ความสงบ). The experience of the 1930s certainly(อย่างแน่นอน) suggested as much. The policies adopted by governments to combat(สู้รบ/ต่อต้าน) the Great Depression(ความตกต่ำทางเศรษฐกิจ) - high tariff(ค่าธรรมเนียม) barriers(อุปสรรค), competitive(ที่เกี่ยวกับการแข่งขัน) currency devaluations(การลดค่าเงิน), discriminatory trading blocs - had contributed to creating an unstable international environment without improving the economic situation. This experience led(lead) international leaders to conclude that economic cooperation(การทำงานร่วมกัน) was the only way to achieve both peace and prosperity, at home and abroad.

The first articulation(การออกเสียง) of this vision was included in the Atlantic Charter(ใบอนุญาต) issued by Roosevelt and British Prime Minister Winston Churchill at the Atlantic Conference of August 1941. The Charter's fourth point committed(มอบหมายให้) the United States and Great Britain "to further the enjoyment(ความเพลิดเพลิน) by all Statesof access, on equal terms, to the trade and to the raw materials of the world which are needed for their economic prosperity(ความสำเร็จ)." The fifth point expressed(อย่างเร่งด่วน) a commitment(ความรับผิดชอบ) to "the fullest collaboration between all nations in the economic field with the object of securing(ความปลอดภัย), for all, improved labor standards, economic advancement(การพัฒนา) and social security." Great Britain and the United States elaborated(อธิบายเพิ่มเติม) on these principles(กฎ) the following year during the negotiations(การต่อรอง) concerning(กังวล) the terms under which the United Kingdom would receive lend-lease（สัญญาเช่า) assistance(ความช่วยเหลือ) from the United States. Britain agreed to join in promoting(การช่วยให้ดีขึ้น) international cooperation that would expand(แผ่ขยาย) "production(ผลผลิต), employment(ลูกจ้าง), and the exchange and consumption(การบริโภค) of goods" and would reduce tariff(ค่าภาษี) and other trade barriers(ขอบเขต). Washington and London also agreed to begin talks aimed at achieving these international economic goals.

By February 1942, officials in both countries had already begun laying(ก่อตั้ง) more concrete(ที่เป็นรูปธรรม) plans(แผน) for international economic stability(เสถียรภาพ) in the postwar(หลังสงคราม) world. Harry Dexter White, Special Assistant(ผู้ช่วย/เรขา) to the U.S. Secretary of the Treasury(กรมการคลัง), and John Maynard Keynes, an advisor(ที่ปรึกษา) to the British Treasury, independently drafted(เอกสารฉบับร่าง) plans for organizations that would provide financial assistance(ให้ความช่วยเหลือ) to countries experiencing short-term deficit(ปัญหาหนี้สิน) in their balance of payments(ค่าใช้จ่าย). This assistance would help ensure(ให้แน่ใจ) that such(เช่นนี้) countries would not adopt(ลงมัตติยอมรับ) protectionist(ผู้ดูแล) or predatory(ผู้ล่า) trade(การค้าขาย/แลกเปลี่ยน) and monetary(เกี่ยวกับเงินตรา) policies to improve their balance of payments position(ตำแหน่ง). Both plans envisioned(ในทัศนวิสัย) a world of fixed exchange rates, believed to be more conducive(ที่สามารถเป็นสื่อนำพลังงานได้) to the expansion(ขยาย) of world trade than floating(ที่ไม่คงที) exchange rates.

Although similar in purpose(จุดประสงค์), the organizations proposed(เสนอ) by Keynes and White differed(แตกต่าง) in size, philosophy(หลักปัญญา), and function(การทำงาน). From 1942 until the spring of 1944, numerous bilateral (เกี่ยวกับกลุ่มทางการเมืองสองกลุ่ม)and multilateral(ซึ่งมีหลายฝ่าย) meetings of allied(ซึ่งมีลักษณะคล้ายกัน) financial experts were held in an effort to agree upon a common approach(ความคล้ายกัน). Finally, on April 21, 1944, allied leaders released(ปลดปล่อย) a "Joint(รอยต่อ) Statement by Experts on the Establishment of an International Monetary(เกี่ยวกับเงินตรา) Fund." This statement provided the basis for the negotiations(การต่อรอง) at Bretton Woods. After a preliminary(ขั้นต้น) conference in Atlantic City in mid-June 1944, the Bretton Woods Conference convened(การชุมนุม) on July 1. Three weeks of discussion(การสนทนา) later, the delegated(ตัวแทน) signed the Final Act(กฎหมาย) of the United Nations Monetary and Financial Conference, which included charters(ใบอนุญาต) outlining(ร่าง) the aims and mechanisms(ชิ้นส่วนของเครื่องจักร) of both the IMF(international monetary funds) and IBRD.

The IMF was charged with the maintenance(การรักษา) of a system of fixed exchange rates centered(ต้นเหตุ) on the U.S. dollar and gold. A forum for consultation(การปรึกษาหารือ) and cooperation(การทำงานร่วมกัน), the organization(การจัดระเบียบ) would contribute(ทำให้) to orderly international monetary relations and the expansion(การขยายออก) of world trade by providing short-term financial assistance(ช่วย) to countries experiencing temporary deficits(หนี้) in their balance of payments; balance of payments deficits attributable(ซึ่งเป็นของ) to more long-term structural factors could be addressed through modification(การเปลี่ยนแปลง) of a country's exchange rate. The IBRD, meanwhile, was responsible for providing financial assistance for the reconstruction of war-ravaged(ทำลายล้าง) nations and the economic development of less developed countries.

In July 1945, Congress(การพบปะกัน) passed the Bretton Woods Agreements Act, authorizing U.S. entry into the IMF and IBRD. The two organizations officially came into existence(การดำรงอยู่) on December 27, 1945. The fixed exchange rate regime(ระบบการปกครอง) established(เป็นที่ยอมรับว่าเป็นจิง) at Bretton Woods endured(คงอยู่) for the better part of three decades(ทตวรรษระยะเวลา10ปี); only after the dollar exchange crises(ช่วงที่มีปัญหาร้ายแรง) of August 1971 (when President Richard Nixon suspended(ระงับอยู่ชั่วคราว) the dollar's convertibility(ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้) into gold) and February/March 1973 did floating exchange rates become the norm(มาตรฐาน) for the currencies of the major industrialized nations.


Bretton Woods Conference, formally United Nations Monetary and Financial Conference, meeting at Bretton Woods, N.H. (July 1–22, 1944), during World War II to make financial arrangements for the postwar world after the expected defeat of Germany and Japan.

The conference was attended by experts noncommittally representing 44 states or governments, including the Soviet Union. It drew up a project for the International Bank for Reconstruction and Development (IBRD) to make long-term capital available to states urgently needing such foreign aid, and a project for the International Monetary Fund (IMF) to finance short-term imbalances in international payments in order to stabilize exchange rates. Although the conference recognized that exchange control and discriminatory tariffs would probably be necessary for some time after the war, it prescribed that such measures should be ended as soon as possible. After governmental ratifications the IBRD was constituted late in 1945 and the IMF in 1946, to become operative, respectively, in the two following years.


Ing Puncharat Lamul

Puncharat Lamul

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่า Bretton Conference(สัมมนา), 1944 ศตวรรษที่ 19 ...ประชุมของป่า Bretton รู้จักกันเป็น Monetary(เงินตรา) สหประชาชาติและการประชุมทางการเงิน ถูกรวบรวม delegates(ตัวแทน) จาก 44 ประเทศที่พบ (21days) จาก 1 กรกฎาคม-22, 1944 ใน Bretton ป่า นิวแฮมป์เชียร์ ต้องตามชุดของกฎใหม่สำหรับการลงรายการบัญชี (แจ้ง) -WWII system(ระบบ) เงินต่างประเทศ Accomplishments(การบรรลุเป้าหมาย) หลักสองการประชุมถูกสร้างนานาชาติเงิน Fund(ทุน) (IMF) และ ธนาคารระหว่างประเทศ Reconstruction(การสร้างใหม่) และพัฒนา (IBRD) บทเรียนที่นำ โดยสหรัฐฯ ผู้กำหนดนโยบายจากระยะ interwar(ในสงคราม) ทราบ institutions(สถาบัน) ที่สร้างในการประชุม เจ้าหน้าที่ของประธานาธิบดีแฟรงคลินดีรูสเวลท์และเสนาบดีคอร์เดลล์ adherents(พลพรรค) Wilsonian เชื่อที่ trade(การแลกเปลี่ยน) ฟรีไม่เพียงส่งเสริมระหว่างประเทศ prosperity(ความสำเร็จ) แต่ยัง peace(ความสงบ) นานาชาติได้ ประสบการณ์ certainly(อย่างแน่นอน) 1930s ที่แนะนำมาก นโยบายที่รับรอง โดยรัฐบาลจะ combat(สู้รบ/ต่อต้าน) ดี Depression(ความตกต่ำทางเศรษฐกิจ) - tariff(ค่าธรรมเนียม) สูง barriers(อุปสรรค), competitive(ที่เกี่ยวกับการแข่งขัน) สกุล devaluations(การลดค่าเงิน) โจ่งแจ้ง blocs ค้า - มีส่วนการสร้างสภาพแวดล้อมระหว่างประเทศที่เสถียรโดยไม่มีการปรับปรุงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ นี้นำประเทศ led(lead) ประสบการณ์เพื่อสรุป cooperation(การทำงานร่วมกัน) เศรษฐกิจที่ถูกวิธีเดียวที่จะบรรลุสันติภาพและความมั่งคั่ง ที่บ้าน และต่างประเทศ Articulation(การออกเสียง) แรกของวิสัยทัศน์นี้รวมอยู่ใน Charter(ใบอนุญาต) แอตแลนติกที่ออก โดยรูสเวลท์และนายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเคิร์ดโซว์ที่ประชุมแอตแลนติกของ 1941 สิงหาคม ของกฎบัตรสี่จุด committed(มอบหมายให้) สหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร "การดำเนิน enjoyment(ความเพลิดเพลิน) โดยเข้าถึง Statesof ทั้งหมด ในเงื่อนไขเท่า เพื่อการค้า และดิบของโลกที่จำเป็นสำหรับการ prosperity(ความสำเร็จ) ทางเศรษฐกิจของพวกเขา" ห้าจุด expressed(อย่างเร่งด่วน) commitment(ความรับผิดชอบ) การ "เต็มความร่วมมือระหว่างประเทศทั้งหมดในฟิลด์เศรษฐกิจ with the object of securing(ความปลอดภัย) ทั้งหมด ปรับปรุงมาตรฐานแรงงาน advancement(การพัฒนา) ทางเศรษฐกิจ และสังคม" สหราชอาณาจักรและ elaborated(อธิบายเพิ่มเติม) ประเทศสหรัฐอเมริกาในปีต่อไปนี้ในระหว่าง concerning(กังวล) negotiations(การต่อรอง) เงื่อนไขภายใต้สหราชอาณาจักรจะได้รับ lend-lease(สัญญาเช่า) assistance(ความช่วยเหลือ) จากสหรัฐอเมริกา principles(กฎ) เหล่านี้ สหราชอาณาจักรตกลงเข้าร่วมนานาชาติ promoting(การช่วยให้ดีขึ้น) ที่จะ expand(แผ่ขยาย) "production(ผลผลิต), employment(ลูกจ้าง) และการแลกเปลี่ยน และ consumption(การบริโภค) สินค้า" และจะช่วยลด tariff(ค่าภาษี) และ barriers(ขอบเขต) ทางการค้าอื่น ๆ ลอนดอนและวอชิงตันยังตกลงเพื่อเริ่มการเจรจาเพื่อบรรลุเป้าหมายทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเหล่านี้ By February 1942, officials in both countries had already begun laying(ก่อตั้ง) more concrete(ที่เป็นรูปธรรม) plans(แผน) for international economic stability(เสถียรภาพ) in the postwar(หลังสงคราม) world. Harry Dexter White, Special Assistant(ผู้ช่วย/เรขา) to the U.S. Secretary of the Treasury(กรมการคลัง), and John Maynard Keynes, an advisor(ที่ปรึกษา) to the British Treasury, independently drafted(เอกสารฉบับร่าง) plans for organizations that would provide financial assistance(ให้ความช่วยเหลือ) to countries experiencing short-term deficit(ปัญหาหนี้สิน) in their balance of payments(ค่าใช้จ่าย). This assistance would help ensure(ให้แน่ใจ) that such(เช่นนี้) countries would not adopt(ลงมัตติยอมรับ) protectionist(ผู้ดูแล) or predatory(ผู้ล่า) trade(การค้าขาย/แลกเปลี่ยน) and monetary(เกี่ยวกับเงินตรา) policies to improve their balance of payments position(ตำแหน่ง). Both plans envisioned(ในทัศนวิสัย) a world of fixed exchange rates, believed to be more conducive(ที่สามารถเป็นสื่อนำพลังงานได้) to the expansion(ขยาย) of world trade than floating(ที่ไม่คงที) exchange rates. แม้ว่าคล้าย proposed(เสนอ) องค์กรลดันเคย์เนสและ differed(แตกต่าง) สีขาว ในขนาด philosophy(หลักปัญญา), function(การทำงาน), purpose(จุดประสงค์) จากปี 1942 จนถึงฤดูใบไม้ผลิ 1944 ทวิภาคี (เกี่ยวกับกลุ่มทางการเมืองสองกลุ่ม) และการประชุม multilateral(ซึ่งมีหลายฝ่าย) allied(ซึ่งมีลักษณะคล้ายกัน) ผู้เชี่ยวชาญทางการเงินจำนวนมากถูกจับในความพยายามที่จะตกลงกัน approach(ความคล้ายกัน) ทั่วไป สุดท้าย บน 21 เมษายน 1944 พันธมิตรผู้นำ released(ปลดปล่อย) "Joint(รอยต่อ) คำ โดยผู้เชี่ยวชาญในการจัดตั้งกองทุน Monetary(เกี่ยวกับเงินตรา) การต่างประเทศ" คำสั่งนี้ให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับ negotiations(การต่อรอง) ที่ Bretton ป่า หลังจากการประชุม preliminary(ขั้นต้น) ในเมืองแอตแลนติกในกลางเดือน 1944 มิถุนายน convened(การชุมนุม) Bretton ป่าประชุมในวันที่ 1 กรกฎาคม สามสัปดาห์ของ discussion(การสนทนา), delegated(ตัวแทน) ที่เซ็น Act(กฎหมาย) สุดท้ายของสหประชาชาติเงินและสัมมนาการเงิน ซึ่งรวม charters(ใบอนุญาต) outlining(ร่าง) mechanisms(ชิ้นส่วนของเครื่องจักร) ของ IMF (กองทุนเงินระหว่างประเทศ) และ IBRD และจุดมุ่งหมาย IMF ได้โดน maintenance(การรักษา) ของระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ centered(ต้นเหตุ) ดอลลาร์สหรัฐและทองคำ เวทีสำหรับ consultation(การปรึกษาหารือ) และ cooperation(การทำงานร่วมกัน), organization(การจัดระเบียบ) จะ contribute(ทำให้) ความสัมพันธ์การเงินระหว่างประเทศที่เป็นระเบียบและ expansion(การขยายออก) ของการค้าโลก โดยให้ assistance(ช่วย) การเงินระยะสั้นเพื่อประเทศประสบ deficits(หนี้) ชั่วคราวในการชำระเงินของยอดดุลของ attributable(ซึ่งเป็นของ) ขาดดุลชำระเงินของยอดดุลกับปัจจัยระยะยาวมากขึ้นโครงสร้างสามารถจัดการผ่าน modification(การเปลี่ยนแปลง) ของอัตราแลกเปลี่ยนของประเทศ IBRD ในขณะเดียวกัน ได้รับผิดชอบในการให้ความช่วยเหลือทางการเงินเพื่อการบูรณะประเทศ war-ravaged(ทำลายล้าง) และการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศที่พัฒนาน้อย ในเดือน 1945 กรกฎาคม Congress(การพบปะกัน) ผ่าน Bretton ป่าตกลงบัญญัติ ร่วมสหรัฐฯ เข้า IMF และ IBRD องค์กรทั้งสองอย่างมาเป็น existence(การดำรงอยู่) ในวันที่ 27 ธันวาคม 1945 Established(เป็นที่ยอมรับว่าเป็นจิง) regime(ระบบการปกครอง) อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ป่า Bretton endured(คงอยู่) สำหรับส่วนดีของ decades(ทตวรรษระยะเวลา10ปี) 3 หลังจาก crises(ช่วงที่มีปัญหาร้ายแรง) แลกเงินดอลลาร์ของ 1971 สิงหาคม (เมื่อประธานาธิบดี Nixon ริชาร์ด suspended(ระงับอยู่ชั่วคราว) convertibility(ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้) ของเงินดอลลาร์เป็นทองคำ) และเดือน กุมภาพันธ์/1973 มีนาคมได้ลอยตัวอัตราแลกเปลี่ยนเป็น norm(มาตรฐาน) สำหรับสกุลเงินของประเทศอุตสาหกรรมหลักประชุม Bretton ป่า อย่างเป็นกิจจะลักษณะสหประชาชาติเงิน และเงิน ประชุม ที่ Bretton ป่า N.H. (1 กรกฎาคม-22, 1944), ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อให้บริการทางการเงินโลกพ้นหลังจากความพ่ายแพ้ที่คาดไว้ของเยอรมนีและญี่ปุ่นการประชุมถูกเข้าร่วม โดยผู้เชี่ยวชาญ noncommittally แสดง 44 รัฐหรือรัฐบาล รวมถึงสหภาพโซเวียต มันดึงโครงการสำหรับ ธนาคารระหว่างประเทศเพื่อการบูรณะและพัฒนา (IBRD) ต้องการเงินทุนระยะยาวพร้อมเร่งด่วนต้องการความช่วยเหลือต่างประเทศเช่นอเมริกา และโครงการสำหรับนานาชาติเงินกองทุน (IMF) การเงินระยะสั้นไม่สมดุลในการชำระเงินระหว่างประเทศเพื่อรักษาเสถียรภาพอัตราแลกเปลี่ยน แม้ว่าการประชุมรู้ว่า ควบคุมการแลกเปลี่ยนและภาษีศุลกากรโจ่งแจ้งอาจจะจำเป็นสำหรับเวลาหลังจากสงคราม กำหนดว่า ควรจะสิ้นสุดมาตรการดังกล่าวโดยเร็วที่สุด หลังจากรัฐบาล ratifications IBRD จะถูกทะลักใน 1945 และ IMF ในปี 1946 เป็นวิธีปฏิบัติตนภาย ตามลำดับ ในปีสองIng Puncharat LamulPuncharat Lamul

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบรตตันวูดส์ประชุม (สัมมนา) 1944 19Century ..
การประชุมเบรตตันวูดส์เป็นที่รู้จักกันอย่างเป็นทางการของสหประชาชาติการเงินระหว่างประเทศ (เงินตรา) และการประชุมทางการเงินคือการชุมนุมของผู้ได้รับมอบหมาย (ตัวแทน) จาก 44 ประเทศพบว่า (21days) ตั้งแต่ 1 กรกฎาคม 22 1944 เบรตตันวูดส์ในมลรัฐนิวแฮมป์เชียร์ตกลงชุดของกฎระเบียบใหม่สำหรับการโพสต์ (แจ้ง) -WWII ระบบการเงินระหว่างประเทศ (ระบบ) สองความสำเร็จที่สำคัญ (การบรรลุเป้าหมาย) ของการประชุมมีการสร้างของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (ทุน) (IMF) และธนาคารระหว่างประเทศเพื่อการบูรณะ (การสร้างใหม่) และการพัฒนา (IBRD). บทเรียนที่ถ่ายโดยผู้กำหนดนโยบายสหรัฐจาก interwar (ในสงคราม) ระยะเวลาแจ้งสถาบัน (สถาบัน) สร้างขึ้นในที่ประชุม เจ้าหน้าที่เช่นโรสเวลต์และรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของคอร์เดลล์ฮัลล์เป็นสมัครพรรคพวก (พลพรรค) ของความเชื่อที่ Wilsonian การค้าเสรี (การแลกเปลี่ยน) ไม่เพียง แต่การส่งเสริมความเจริญรุ่งเรืองระหว่างประเทศ (ความสำเร็จ) แต่ยังความสงบสุขระหว่างประเทศ (ความสงบ) ประสบการณ์ในช่วงทศวรรษที่ 1930 อย่างแน่นอน (อย่างแน่นอน) แนะนำให้มาก นโยบายรัฐบาลเพื่อต่อสู้ (สู้รบ / ต่อต้าน) เศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ (ความตกต่ำทางเศรษฐกิจ) - ภาษีสูง (ค่าธรรมเนียม) อุปสรรค (อุปสรรค) การแข่งขัน (ที่เกี่ยวกับการแข่งขัน) devaluations สกุลเงิน (การลดค่าเงิน) กีดกันการค้าการเลือกปฏิบัติ - มีส่วนร่วมในการสร้างสภาพแวดล้อมระหว่างประเทศที่ไม่แน่นอนโดยไม่ต้องปรับปรุงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ ประสบการณ์นี้จะนำ (ตะกั่ว) ผู้นำระหว่างประเทศที่จะสรุปว่าความร่วมมือทางเศรษฐกิจ (การทำงานร่วมกัน) เป็นวิธีเดียวที่จะประสบความสำเร็จทั้งความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองในและต่างประเทศ. ประกบแรก (การออกเสียง) ของวิสัยทัศน์นี้ถูกรวมอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติก กฎบัตร (ใบอนุญาต) ที่ออกโดยรูสเวลและนายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเชอร์ชิลในการประชุมแอตแลนติกของเดือนสิงหาคม 1941 จุดสี่ของกฎบัตรมุ่งมั่น (มอบหมายให้) ประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร "ที่จะส่งเสริมความเพลิดเพลิน (ความเพลิดเพลิน) โดยทั้งหมดเข้าถึง Statesof , ที่เท่าเทียมกันเพื่อการค้าและวัตถุดิบของโลกที่มีความจำเป็นเพื่อความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจของประเทศ (ความสำเร็จ). " จุดที่ห้าแสดง (อย่างเร่งด่วน) ความมุ่งมั่น (ความรับผิดชอบ) เพื่อ "การทำงานร่วมกันอย่างเต็มที่ระหว่างทุกประเทศในเขตเศรษฐกิจที่มีการรักษาความปลอดภัยของวัตถุ (ความปลอดภัย) สำหรับทุกการปรับปรุงมาตรฐานแรงงานความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ (การพัฒนา) และการรักษาความปลอดภัยทางสังคม. " สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกาเนื้อหา (อธิบายเพิ่มเติม) บนหลักการเหล่านี้ (กฎ) ในปีต่อไปในระหว่างการเจรจา (การต่อรอง) เกี่ยวกับ (กังวล) เงื่อนไขตามที่สหราชอาณาจักรจะได้รับการให้ยืมเช่า (สัญญาเช่า) ความช่วยเหลือ ( ความช่วยเหลือ) จากประเทศสหรัฐอเมริกา อังกฤษตกลงที่จะเข้าร่วมในการส่งเสริมการ (การช่วยให้ดีขึ้น) ความร่วมมือระหว่างประเทศที่จะขยาย (แผ่ขยาย) "การผลิต (ผลผลิต) การจ้างงาน (ลูกจ้าง) และบริการแลกเปลี่ยนและการบริโภค (การบริโภค) ของสินค้า" และจะลดภาษี ( ค่าภาษี) และอุปสรรคทางการค้าอื่น ๆ (ขอบเขต) วอชิงตันและลอนดอนยังตกลงที่จะเริ่มต้นการเจรจามุ่งเป้าไปที่การบรรลุเป้าหมายทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเหล่านี้. โดยกุมภาพันธ์ 1942 เจ้าหน้าที่ในทั้งสองประเทศได้เริ่มแล้ววาง (ก่อตั้ง) รูปธรรมมากขึ้น (ที่เป็นรูปธรรม) แผน (แผน) เพื่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ (เสถียรภาพ) ใน สงคราม (หลังสงคราม) โลก แฮร์รี่มือสีขาว, ผู้ช่วยพิเศษ (ผู้ช่วย / เรขา) ที่สหรัฐอเมริกากระทรวงการคลัง (กรมการคลัง) และจอห์นเมย์นาร์ดเคนส์ที่ปรึกษา (ที่ปรึกษา) อังกฤษธนารักษ์ร่างอิสระ (เอกสารฉบับร่าง) แผนสำหรับองค์กร ที่จะให้ความช่วยเหลือทางการเงิน (ให้ความช่วยเหลือ) ไปยังประเทศที่ประสบปัญหาการขาดดุลระยะสั้น (ปัญหาหนี้สิน) ของพวกเขาในการปรับสมดุลของการชำระเงิน (ค่าใช้จ่าย) ความช่วยเหลือนี้จะช่วยให้ (ให้แน่ใจ) ที่ดังกล่าว (เช่นนี้) ประเทศจะไม่นำมาใช้ (ลงมัตติยอมรับ) กีดกัน (ผู้ดูแล) หรือล่า (ผู้ล่า) การค้า (การค้าขาย / แลกเปลี่ยน) และการเงิน (เกี่ยวกับเงินตรา ) นโยบายในการปรับปรุงสมดุลของการชำระเงินตำแหน่ง (ตำแหน่ง) แผนการทั้งจินตนาการ (ในทัศนวิสัย) โลกของอัตราแลกเปลี่ยนคงที่เชื่อว่าจะเอื้อมากขึ้น (ที่สามารถเป็นสื่อนำพลังงานได้) การขยายตัว (ขยาย) ของการค้าโลกกว่าลอย (ที่ไม่คงที) อัตราแลกเปลี่ยน. แม้ว่าที่คล้ายกัน ในวัตถุประสงค์ (จุดประสงค์) องค์กรที่เสนอ (เสนอ) โดยเคนส์ขาวและแตกต่าง (แตกต่าง) ขนาดปรัชญา (หลักปัญญา) และฟังก์ชั่น (การทำงาน) จาก 1942 จนถึงฤดูใบไม้ผลิปี 1944 ในระดับทวิภาคีต่าง ๆ นานา พหุภาคี (ซึ่งมีหลายฝ่าย) การประชุมของพันธมิตร (ซึ่งมีลักษณะคล้ายกัน) ผู้เชี่ยวชาญด้านการเงินถูกจัดขึ้นในความพยายามที่จะตกลงวิธีการทั่วไป (ความคล้ายกัน) ในที่สุดเมื่อวันที่ 21 เมษายน 1944 ผู้นำพันธมิตรปล่อยออกมา (ปลดปล่อย) "ร่วม (รอยต่อ) งบโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดตั้งการเงินระหว่างประเทศ (เกี่ยวกับเงินตรา) กองทุน." คำสั่งนี้ให้พื้นฐานสำหรับการเจรจาต่อรอง (การต่อรอง) เบรตตันวูดส์ที่ หลังจากเบื้องต้น (ขั้นต้น) การประชุมในแอตแลนติกซิตีในช่วงกลางเดือนมิถุนายน 1944 การประชุมเบรตตันวูดส์ประชุม (การชุมนุม) ในวันที่ 1 กรกฎาคมสามสัปดาห์ของการสนทนา (การสนทนา) ต่อมาได้รับการแต่งตั้ง (ตัวแทน) ได้ลงนามในพระราชบัญญัติรอบชิงชนะเลิศ ( กฎหมาย) ของสหประชาชาติการเงินระหว่างประเทศและการประชุมทางการเงินซึ่งรวมถึงการเช่าเหมาลำ (ใบอนุญาต) สรุป (ร่าง) จุดมุ่งหมายและกลไก (ชิ้นส่วนของเครื่องจักร) ของทั้งสองกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (กองทุนการเงินระหว่างประเทศ) และ IBRD. กองทุนการเงินระหว่างประเทศถูกตั้งข้อหา การบำรุงรักษา (การรักษา) ของระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่เป็นศูนย์กลาง (ต้นเหตุ) ในสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐและทองคำ ฟอรั่มการให้คำปรึกษา (การปรึกษาหารือ) และความร่วมมือ (การทำงานร่วมกัน) องค์กร (การจัดระเบียบ) จะมีส่วนร่วม (ทำให้) ความสัมพันธ์ทางการเงินที่เป็นระเบียบระหว่างประเทศและการขยายตัว (การขยายออก) ของการค้าโลกโดยการให้ในระยะสั้น ความช่วยเหลือทางการเงินระยะ (ช่วย) ไปยังประเทศที่ประสบปัญหาการขาดดุลชั่วคราว (หนี้) ในความสมดุลของการชำระเงินของพวกเขา; ความสมดุลของการขาดดุลชำระเงินส่วนที่ (ซึ่งเป็นของ) ให้มากขึ้นปัจจัยโครงสร้างในระยะยาวอาจได้รับการแก้ไขผ่านการปรับเปลี่ยน (การเปลี่ยนแปลง) ของอัตราแลกเปลี่ยนของประเทศ IBRD ขณะที่เป็นผู้รับผิดชอบในการให้ความช่วยเหลือทางการเงินสำหรับการฟื้นฟูบูรณะสงครามทำลาย (ทำลายล้าง) ประเทศและการพัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศที่พัฒนาน้อย. ในเดือนกรกฎาคมปี 1945 รัฐสภา (การพบปะกัน) ผ่านข้อตกลงเบรตตันวูดส์พระราชบัญญัติให้อำนาจ เข้าสู่สหรัฐกองทุนการเงินระหว่างประเทศและ IBRD ทั้งสององค์กรอย่างเป็นทางการเข้ามาในชีวิต (การดำรงอยู่) ในวันที่ 27 ธันวาคม 1945 ระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ (ระบบการปกครอง) จัดตั้งขึ้น (เป็นที่ยอมรับว่าเป็นจิง) เบรตตันวูดส์ที่ทน (คงอยู่) สำหรับส่วนที่ดี สามทศวรรษที่ผ่านมา (ทตวรรษระยะเวลา 10 ปี); แต่หลังจากที่วิกฤตแลกเปลี่ยนเงินดอลลาร์ (ช่วงที่มีปัญหาร้ายแรง) ของสิงหาคม 1971 (เมื่อประธานาธิบดีริชาร์ดนิกสันระงับ (ระงับอยู่ชั่วคราว) เปลี่ยนแปลงเงินดอลลาร์ (ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้) เป็นทอง) และกุมภาพันธ์ / มีนาคม 1973 ไม่อัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวกลายเป็น บรรทัดฐาน (มาตรฐาน) สำหรับสกุลเงินของประเทศอุตสาหกรรมที่สำคัญ. เบรตตันวูดส์การประชุมอย่างเป็นทางการแห่งสหประชาชาติการเงินระหว่างประเทศและการประชุมทางการเงิน, การประชุมที่เบรตตันวูดส์, นิวแฮมป์เชียร์ (01-22 กรกฎาคม 1944) ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อให้การเตรียมการทางการเงินสำหรับ โลกหลังความพ่ายแพ้หลังจากที่คาดหวังของเยอรมนีและญี่ปุ่น. ได้เข้าร่วมประชุมโดยผู้เชี่ยวชาญ noncommittally เป็นตัวแทนของ 44 รัฐหรือรัฐบาลรวมทั้งสหภาพโซเวียต มันดึงขึ้นโครงการสำหรับธนาคารระหว่างประเทศเพื่อการบูรณะและพัฒนา (IBRD) เพื่อให้ทุนระยะยาวที่มีให้กับรัฐอย่างเร่งด่วนที่ต้องช่วยเหลือจากต่างประเทศดังกล่าวและโครงการสำหรับกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) เพื่อเป็นเงินทุนไม่สมดุลในระยะสั้นในต่างประเทศ การชำระเงินในการสั่งซื้อเพื่อรักษาเสถียรภาพของอัตราแลกเปลี่ยน แม้ว่าการประชุมได้รับการยอมรับว่าควบคุมการแลกเปลี่ยนและภาษีการเลือกปฏิบัติอาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับเวลาหลังสงครามบางส่วนก็กำหนดว่ามาตรการดังกล่าวควรจะจบลงโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หลังจากที่รัฐบาลให้สัตยาบัน IBRD เป็นองค์ประชุมในช่วงปลายปี 1945 และกองทุนการเงินระหว่างประเทศในปี 1946 จะกลายเป็นทำงานตามลำดับในช่วงสองปีที่ผ่านมา. ไอเอ็นจี Puncharat ครูลมุลPuncharat ครูลมุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประชุม Bretton Woods ( สัมมนา ) , 2487 . . . . . . .
19century Bretton Woods Conference ที่รู้จักกันอย่างเป็นทางการเป็นมติการเงิน ( เงินตรา ) และการประชุมทางการเงิน คือ การรวมตัวกันของตัวแทน ( ตัวแทน ) จาก 44 ประเทศที่เจอ ( 21days ) จาก 1 กรกฎาคม 22 , 1944 ในเบรตตันวูดส์ , New Hampshire ,เห็นด้วยกับชุดของกฎใหม่สำหรับการโพสต์ ( แจ้ง ) - สงครามโลกครั้งที่สองระบบการเงินระหว่างประเทศ ( ระบบ ) สองหลักความสำเร็จ ( การบรรลุเป้าหมาย ) ของการประชุมคือการสร้างของ กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( ทุน ) ( IMF ) และธนาคารระหว่างประเทศเพื่อการบูรณะและพัฒนา ( การสร้างใหม่ ) ( IBRD )

บทเรียนที่นำโดยสหรัฐนอกจากนี้ จาก interwar ( ในสงคราม ) ระยะเวลาแจ้งสถาบัน ( สถาบัน ) สร้างขึ้นในที่ประชุม เจ้าหน้าที่ เช่น ประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์และเลขานุการของรัฐคอร์เดล ฮัลล์ มีสมัครพรรคพวก ( พลพรรค ) ของ wilsonian เชื่อว่าการค้าเสรี ( การแลกเปลี่ยน ) ไม่เพียง แต่ส่งเสริมการเจริญอินเตอร์เนชั่นแนล ( ความสำเร็จ )แต่ยังเพื่อสันติภาพ ( ความสงบ ) ประสบการณ์ของปี 1930 แน่นอน ( อย่างแน่นอน ) แนะนำมาก นโยบายประกาศใช้โดยรัฐบาลในการต่อสู้ ( สู้รบ / ต่อต้าน ) Great อาการซึมเศร้า ( ความตกต่ำทางเศรษฐกิจ ) - ภาษีสูง ( ค่าธรรมเนียม ) อุปสรรค ( อุปสรรค )แข่งขัน ( ที่เกี่ยวกับการแข่งขัน ) ลดค่าเงินสกุลเงิน ( การลดค่าเงิน ) กีดกัน - การซื้อขายการมีส่วนในการสร้างสภาพแวดล้อมระหว่างประเทศ มั่นคง โดยไม่ต้องปรับปรุงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจประสบการณ์นี้นำ ( lead ) ผู้นําประเทศลงความเห็นว่า ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ( การทำงานร่วมกัน ) เป็นวิธีเดียวที่จะบรรลุสันติภาพและความเจริญรุ่งเรือง ทั้งในประเทศและต่างประเทศ