But sometimes the subject is acted

But sometimes the subject is acted upon, or receives the action of the verb. This is called the passive voice.Imagine that someone stole your wallet, but you do not know who did it. You could say, "My wallet was stolen." In this passive sentence, "my wallet" is the subject, "was stolen" is the verb.There is no direct object -- the wallet did not steal itself. The speaker does not know who stole the wallet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่บางครั้งเรื่องที่ดำเนินการ หรือได้รับการกระทำของกริยา นี้เรียกว่าวาจก สมมติว่า มีคนขโมยกระเป๋าสตางค์ของคุณ แต่คุณไม่ทราบที่ไม่ได้ คุณสามารถพูด "กระเป๋าถูกขโมย" ในประโยคนี้แฝง "กระเป๋า" เป็นหัวเรื่อง "ถูกขโมย" เป็นกริยา มีวัตถุไม่ตรง - กระเป๋าไม่ได้ขโมยเอง ผู้ไม่รู้ที่ขโมยกระเป๋าสตางค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่บางครั้งเรื่องที่มีการดำเนินการใด ๆ หรือได้รับการกระทำของคำกริยา นี้เรียกว่า voice.Imagine เรื่อย ๆ ว่ามีคนขโมยกระเป๋าสตางค์ของคุณ แต่คุณไม่ทราบว่าใครเป็นคนทำ คุณอาจจะพูดว่า "กระเป๋าสตางค์ของฉันถูกขโมย." ในประโยคเรื่อย ๆ นี้ "กระเป๋าสตางค์ของฉัน" เป็นเรื่อง "ถูกขโมย" คือ verb.There ไม่มีวัตถุ - กระเป๋าสตางค์ไม่ได้ขโมยตัวเอง ลำโพงไม่ทราบว่าใครขโมยกระเป๋าสตางค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่บางครั้งอาจจะทำตัวแก่ หรือได้รับการกระทำของกริยา นี้เรียกว่าเสียงเรื่อยๆ สมมติว่ามีคนขโมยกระเป๋าสตางค์ของคุณ แต่คุณไม่รู้ว่าใครทำ คุณจะพูดว่า " กระเป๋าสตางค์ของฉันถูกขโมย " ในประโยค passive นี้ " กระเป๋าสตางค์ " คือเรื่องที่ " ถูก " เป็นคำกริยา มีไม่ตรงวัตถุ -- กระเป๋าสตางค์ไม่ได้ขโมยเองลำโพงไม่รู้ว่าใครขโมยกระเป๋าตังค์