Jo Minjoon smiled bitterly. Chloe h

Jo Minjoon smiled bitterly. Chloe hesitated for a moment. Perhaps, this one sentence could ruin it all. But she couldn’t step back. Anderson had even lied and gave them space. Perhaps, her self right now would be too shabby……. But if she couldn’t even bring this words, she wouldn’t become shabby but miserable. She wanted to at least avoid that.

Chloe opened her mouth. Through her lips, her tongue that was more watery and red than it showed itself through that space and hid again shyly. When he thought that a ‘whew’ sigh was going to get out of her mouth, Chloe’s eyes opened up clearly.

“……..I would like it if it was you.”

At that moment, Jo Minjoon’s eyes shook. He slowly looked at Chloe’s eyes. He looked at that fierce waterfall of emotions, that whirlpool. He opened his mouth, but that wasn’t to say some words. It was to let out a noiseless expression of his perplexion. Chloe still looked at Jo Minjoon.

Worry and expectation, shyness and boldness, and love was contained in her eyes. No, it wasn’t only her eyes. Those things were contained in her flushed face, trembling mouth, and on her tears. On top of that, it was also contained in her clenched fists. So clearly he didn’t understand how he couldn’t feel it until now.

And those things flowed through words.

“I would like it……..If you were in my restaurant.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jo Minjoon ยิ้มดี ๆ Chloe ลังเลครู่หนึ่ง บางที ประโยคหนึ่งนี้อาจทำลายมันทั้งหมด แต่เธอไม่สามารถย้อนกลับ แอนเดอร์สันได้แม้กระทั่งโกหก และให้พื้นที่ บางที เธอเองจะโทรมเกินไป... แต่ถ้าเธอไม่สามารถนำคำนี้ แม้เธอจะไม่กลายเป็นโทรม แต่เศร้าหมอง เธอต้องการหลีกเลี่ยงน้อย ที่Chloe เปิดปากของเธอ ผ่านริมฝีปากของเธอ ลิ้นของเธอที่แฉะ และแดงมากกว่าก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าตัวเองผ่านพื้นที่ และ hid อีก shyly เมื่อเขาคิดว่า ที่เป็น 'whew' ถอนหายใจจะได้รับจากปากของเธอ ดวงตาของโคลอี้ที่เปิดขึ้นอย่างชัดเจน“…….. ต้องการหากเป็นคุณ"ขณะที่การ Jo Minjoon ตาส่าย เขาค่อย ๆ มองที่ตาของ Chloe เขามองไปที่น้ำตกที่รุนแรงของอารมณ์ อ่างน้ำวนนั้น เขาเปิดปากของเขา แต่ที่ไม่ได้พูดคำบางคำ มันเป็นการให้ออกเป็นนิพจน์ที่ไม่มีเสียงของ perplexion ของเขา Chloe ยังคงมองที่ Jo Minjoonกังวล และความคาดหวัง ความอาย และความกล้าหาญ และความรักถูกบรรจุอยู่ในดวงตาของเธอ ไม่ มันไม่ได้เพียงดวงตาของเธอ สิ่งเหล่านั้นมีอยู่ ในใบ หน้าของเธอแดง ปาก สั่น และน้ำตาของเธอ ด้านบนของที่ มันก็ยังอยู่ในหมัดของเธอ clenched ให้ชัดเจนเขาไม่เข้าใจว่าเขาไม่รู้สึกว่ามันจนถึงขณะนี้และสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นผ่านคำ"ต้องการ... ถ้าคุณอยู่ในร้านของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจ Minjoon ยิ้มอย่างขมขื่น Chloe ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง บางทีนี้ประโยคเดียวสามารถทำลายมันทั้งหมด แต่เธอก็ไม่สามารถย้อนกลับไป เดอร์สันเคยโกหกแม้กระทั่งและให้พวกเขามีพื้นที่ บางทีเธอเองในขณะนี้จะโทรมเกินไป ...... แต่ถ้าเธอไม่สามารถที่จะนำคำนี้เธอจะไม่กลายเป็นโทรม แต่อนาถ เธออยากจะอย่างน้อยหลีกเลี่ยง.

Chloe เปิดปากของเธอ ผ่านริมฝีปากของเธอลิ้นของเธอที่ได้รับน้ำมากขึ้นและมีสีแดงกว่ามันแสดงให้เห็นว่าตัวเองผ่านพื้นที่นั้นและซ่อนตัวอีกครั้งอย่างอาย ๆ เมื่อเขาคิดว่า 'โอ๊ย' ถอนหายใจกำลังจะไปรับออกมาจากปากของเธอดวงตาของโคลอี้เปิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด.

" ...... ..I ต้องการมันถ้ามันเป็นคุณ."

ในขณะที่สายตาของโจ Minjoon ส่าย เขาค่อย ๆ มองไปที่ดวงตาของโคลอี้ เขามองไปที่น้ำตกที่รุนแรงของอารมณ์ที่อ่างน้ำวน เขาเปิดปากของเขา แต่นั่นก็ไม่ได้พูดอะไร มันก็จะให้ออกจากการแสดงออกของหงิมๆ perplexion ของเขา Chloe ยังคงมองไปที่โจ Minjoon.

กังวลและความคาดหวัง, ความประหม่าและความกล้าหาญและความรักได้รับการบรรจุอยู่ในดวงตาของเธอ ไม่มีก็ไม่ได้เป็นเพียงดวงตาของเธอ สิ่งเหล่านั้นถูกบรรจุอยู่ในหน้าแดงของเธอตัวสั่นปากและน้ำตาของเธอ ด้านบนของที่มันก็ยังมีอยู่ในหมัด clenched เธอ เพื่อให้ชัดเจนเขาไม่เข้าใจวิธีการที่เขาไม่สามารถรู้สึกว่ามันจนถึงขณะนี้.

และสิ่งเหล่านั้นไหลผ่านคำพูด.

"ผมจะชอบมัน ...... ถ้าหากว่าคุณอยู่ในร้านอาหารของฉัน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจ มินวูยิ้มอย่างขมขื่น โคลอี้ลังเลสักครู่ บางที ประโยคหนึ่ง จะทำลายมันทั้งหมด แต่เธอยังก้าวไม่กลับ แอนเดอร์สันก็โกหก ให้พื้นที่ บางที ตัวเธอตอนนี้จะโทรมเกินไป . . . . . . . แต่ถ้าเธอไม่ได้นำคำพูดนี้ เธอคงไม่กลายเป็นโทรม แต่เป็นทุกข์ เธอต้องการอย่างน้อยก็หลีกเลี่ยงที่โคลอี้ เปิดปาก ผ่านริมฝีปากเธอ ลิ้นที่ชุ่มมากขึ้นและสีแดงกว่าพบตัวเองผ่านช่องว่างและซ่อนอีกอย่างเคอะเขิน เมื่อเขาคิดว่า ' เฮ้อ ' ถอนหายใจ กำลังจะออกจากปากเธอ โคลอี้ ดวงตาเปิดขึ้นอย่างชัดเจน" . . . . . ผมชอบมันถ้าเป็นคุณ "ในขณะนั้น คือ โจ มินวู ดวงตาสั่นไหว เขาช้า ๆมองโคลอี้ . . เขามองดูน้ำตกที่รุนแรงของอารมณ์ที่น้ำวน เขาเปิดปากของเขา แต่ที่ไม่ได้พูดบ้าง มันถูกปล่อยออกมาอย่างไม่มีเสียงของ perplexion ของเขา โคลอี้ยังมองโจ มินจุนความกังวลและความคาดหวัง ความเขินอายและความกล้าหาญ และความรักที่มีอยู่ในสายตาของเธอ ไม่ใช่แค่ที่ตาของเธอ สิ่งเหล่านั้นมีอยู่ในเธอหน้าแดงกล่ำ ปากสั่น และน้ำตาของเธอ ด้านบนของที่ , มันก็ยังอยู่ในเธอกำไว้ . มันเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เข้าใจเลยว่า เขาไม่ได้รู้สึกว่ามันจนถึงตอนนี้และสิ่งเหล่านั้นไหลผ่านคำ" ฉันต้องการมัน . . . . . ถ้าคุณอยู่ในร้านอาหารของฉัน " .