「Odamori-kun, here is the informati

「Odamori-kun, here is the information booklets for the school excursion」

「Ah…..o, ok」

「Alright, Please hand out half of these」

「Ahh, Fine」

That was it.

The guy above is me, Odamori Tooru, and that was the extent of the conversation between me and the class president Himeno Kirika.

I was seated in the front row in the left corner of the room, as a result it became natural that when it was time to distribute booklets that duty was passed on to me, that was the type of conversations we exchanged.

A plain high school boy with no redeeming features whatsoever and the most beautiful girl in school whom has excellent grades and one of the highest popularity in school.

With this kind of scenario, that was the utmost interaction I could have with her.

However, something unexpected was about to occur……. 「Provided, this was the former world」with that remark, everything that I knew was about to change.

From my perspective, I dreaded going on the school excursions and school events.

Anyhow, the reason I hated going on trips is because, I naturally did not have a lover and there was not a single person I could call a friend.

It wasn’t like I got bullied or anything, But nobody gave a damn about me and my existence was like air (basically he had no presence)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「Odamori-kun นี่คือหนังสือข้อมูลสำหรับ excursion」 โรงเรียน「Ah... o, ok」「Alright กรุณามือครึ่งหนึ่งของ these」「Ahh, Fine」ที่มาคนข้างบนคือฉัน Odamori Tooru และนั่นก็คือขอบเขตของการสนทนาระหว่างผมและประธานชั้นต้น Kirikaผมก็นั่งอยู่ในแถวหน้าในมุมซ้ายของห้อง เป็นผล กลายเป็นว่า เมื่อมันเป็นเวลาที่การกระจายหนังสือ หน้าที่ที่ถูกส่งให้ฉัน ที่ชนิดของการสนทนาที่เราแลกเปลี่ยนธรรมชาติเด็กมัธยมธรรมดา ด้วยคุณสมบัติไม่แลกก็ตามและหญิงสาวสวยที่สุดในโรงเรียนที่มีเกรดดีและหนึ่งในความนิยมสูงสุดในโรงเรียนกับชนิดของสถานการณ์ ที่มีการโต้ตอบอย่างไม่มีเธอสิ่งที่ไม่คาดคิดก็จะเกิดขึ้น... 「Provided นี้เป็น world」with อดีตที่หมายเหตุ ทุกอย่างที่ผมรู้คือจะเปลี่ยนแปลงจากมุมมองของฉัน ฉันอนาคตไปทัศนศึกษาโรงเรียนและกิจกรรมของโรงเรียนอย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ฉันเกลียดไปในการเดินทางเป็น เพราะ ธรรมชาติและมีคนรัก และก็ไม่ได้เป็นคนเดียวที่ฉันสามารถโทรหาเพื่อนมันไม่ได้ เหมือนผมได้รังแก หรืออะไร แต่ไม่มีใครให้ไอ้เกี่ยวกับฉัน และดำรงอยู่ของฉันเป็นเหมือนอากาศ (โดยทั่วไปเขาไม่แสดงตน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「 Odamori คุงนี่เป็นหนังสือเล่มเล็กข้อมูลเที่ยวโรงเรียน」

「อ่า ... ..o, OK 」

「 Alright กรุณามือออกครึ่งหนึ่งของเหล่านี้」

「อ่าวิจิตร」

ที่มัน.

ผู้ชายข้างต้นเป็นฉัน Odamori Tooru และนั่นก็คือขอบเขตของการสนทนาระหว่างผมและประธานชั้น Himeno Kirika ได้.

ผมกำลังนั่งอยู่ในแถวหน้าในมุมซ้ายของห้องพักเป็นผลให้มันกลายเป็นธรรมชาติที่เมื่อมันเป็นเวลาที่จะแจกจ่ายหนังสือเล่มเล็กที่ปฏิบัติหน้าที่ ได้รับการส่งต่อไปผมว่าเป็นประเภทของการสนทนาที่เราแลกเปลี่ยน.

เด็กโรงเรียนมัธยมธรรมดาที่มีไม่มีคุณสมบัติไถ่ใด ๆ และผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียนของผู้ที่มีคะแนนยอดเยี่ยมและเป็นหนึ่งในความนิยมสูงที่สุดในโรงเรียน.

กับชนิดของสถานการณ์นี้ นั่นคือการปฏิสัมพันธ์สูงสุดฉันจะได้อยู่กับเธอ.

แต่บางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดจะเกิดขึ้น ...... 「ให้นี้เป็นอดีตโลก」กับคำพูดว่าทุกอย่างที่ผมรู้ว่าเป็นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง.

จากมุมมองของฉันฉันหวั่นเกิดขึ้นทัศนศึกษาและกิจกรรมของโรงเรียน.

ทั้งนี้เหตุผลที่ฉันเกลียดไปในการเดินทางเป็นเพราะฉัน ธรรมชาติไม่ได้มีคนรักและมีไม่ได้เป็นคนเดียวที่ฉันจะโทรหาเพื่อน.

มันไม่ได้เหมือนผมได้รังแกหรืออะไร แต่ไม่มีใครให้ด่าเกี่ยวกับฉันและการดำรงอยู่ของผมก็เหมือนอากาศ (พื้นเขาไม่มีการแสดงตน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「 odamori คุง ที่นี่เป็นข้อมูลหนังสือสำหรับโรงเรียน」ท่องเที่ยว「อ่า . . . . . โอ โอเค」「ก็ได้ กรุณามอบครึ่งหนึ่งของเหล่านี้」「อ่า ดี」นั่นมันผู้ชายข้างบนคือผม odamori โทรุ และนั่นคือขอบเขตของการสนทนาระหว่างฉันกับประธานนักเรียนมุระ เมโนะคิริกะ .ฉันกำลังนั่งอยู่ในแถวหน้าในมุมซ้ายของห้อง เป็นผลให้มันกลายเป็นธรรมชาติที่เมื่อมันเป็นเวลาที่จะแจกจ่ายหนังสือที่หน้าที่ผ่านมา นั่นคือประเภทของบทสนทนาที่เราแลกเปลี่ยนกันเด็กมัธยมธรรมดาที่ไม่มี redeeming คุณสมบัติใด ๆ และผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน ซึ่งมีคะแนนและเป็นหนึ่งในความนิยมสูงสุดในโรงเรียนที่ดีเยี่ยมกับชนิดนี้ของ สถานการณ์ , มันสูงสุดปฏิสัมพันธ์ได้กับเธออย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น . . . . . . . 「ให้นี้เป็นโลก」อดีตมีข้อสังเกตว่า ทุกอย่างที่ผมรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงจากมุมมองของฉัน ฉันหวั่นขึ้นโรงเรียนทัศนศึกษาและกิจกรรมของโรงเรียนยังไงก็ตาม เหตุผลที่ผมเกลียดไปเที่ยว เพราะ ฉันจึงไม่ได้มีคนรักและมีคนเดียวที่ฉันสามารถโทรหาเพื่อนมันไม่ได้เหมือนฉันโดนแกล้งหรืออะไร แต่ไม่มีใครให้แช่งเกี่ยวกับฉันและชีวิตของฉันก็เหมือนกับอากาศ ( โดยทั่วไปเขาไม่แสดงตน )