Discovered in 1966, the site attrac

Discovered in 1966, the site attracted enormous publicity due to its attractive red painted pottery. Villagers had uncovered some of the pottery in prior years without insight into its age or historical importance. In August 1966 Steve Young, an anthropology and government student at Harvard College, was living in the village conducting interviews for his senior honors thesis. Young, a speaker of Thai, was familiar with the work of William Solheim and his theory of possible ancient origins of civilization in Southeast Asia. One day while walking down a path in Ban Chiang with his assistant, an art teacher in the village school, Young tripped over a root of a Kapok tree and fell on his face in the dirt path. Under him were the exposed tops of pottery jars of small and medium sizes. Young recognized that the firing techniques used to make the pots were very rudimentary but that the designs applied to the surface of the vessels were unique and wonderful. He took samples of pots to Princess Phanthip Chumbote who had the private museum of Suan Pakkad in Bangkok and to Chin Yu Di of the Thai Government's Fine Arts Department[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นพบใน 1966 เว็บไซต์ดึงดูดประชาสัมพันธ์ขนาดใหญ่เนื่องจากดินเผาทาสีแดงที่น่าสนใจ ชาวบ้านได้เปิดของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อนหน้านี้โดยไม่มีความเข้าใจถึงความสำคัญทางประวัติศาสตร์หรือยุคของ ในเดือน 1966 สิงหาคม นักศึกษาหนุ่ม สาวสตีฟ มานุษยวิทยา และรัฐบาลที่วิทยาลัยฮาร์วาร์ด อยู่ในหมู่บ้านดำเนินการสัมภาษณ์สำหรับวิทยานิพนธ์เกียรตินิยมอาวุโสของเขา หนุ่ม ลำโพงของไทย การทำงานของ William Solheim และทฤษฎีของเขาได้กำเนิดของอารยธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ วันหนึ่งขณะเดินไปตามเส้นทางในเชียงใหม่บ้านกับผู้ช่วยของเขา ครูสอนศิลปะในโรงเรียนหมู่บ้าน หนุ่ม tripped เหนือรากของต้นไม้คาป๊อก แล้วคว่ำหน้าในเส้นทางวิบาก ภายใต้เขามีท็อปส์สัมผัสขวดเครื่องปั้นดินเผาขนาดเล็ก และขนาดกลาง หนุ่มรู้ว่า เทคนิคการยิงใช้หม้อได้ rudimentary มาก แต่ว่า การออกแบบที่ใช้กับพื้นผิวของเรือได้ยอดเยี่ยม และมีเอกลักษณ์ เขาเอาตัวอย่างของหม้อหญิงธีรวรรณ Chumbote ที่มีในส่วนพิพิธภัณฑ์ของสวนผักกาดกรุงเทพมหานคร และชินยูดีของรัฐบาลไทยกรมศิลปากร [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค้นพบในปี 1966 เว็บไซต์ที่ดึงดูดการประชาสัมพันธ์อย่างมากเนื่องจากเครื่องปั้นดินเผาสีแดงสีของที่น่าสนใจ ชาวบ้านได้ค้นพบบางส่วนของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อนโดยไม่ต้องมองลึกลงไปอายุหรือความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ในสิงหาคม 1966 สตีฟหนุ่มมานุษยวิทยาและรัฐบาลนักเรียนที่ฮาร์วาร์วิทยาลัยยังมีชีวิตอยู่ในหมู่บ้านการสัมภาษณ์สำหรับวิทยานิพนธ์เกียรตินิยมอาวุโสของเขา หนุ่มลำโพงของไทยเป็นที่คุ้นเคยกับการทำงานของวิลเลียมเฮล์มและทฤษฎีของเขาต้นกำเนิดโบราณที่เป็นไปได้ของอารยธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วันหนึ่งขณะที่เดินไปตามเส้นทางที่อยู่ในบ้านเชียงกับผู้ช่วยครูศิลปะในโรงเรียนหมู่บ้านของเขาหนุ่มสะดุดรากของต้นไม้นุ่นและล้มลงบนใบหน้าของเขาอยู่ในเส้นทางสิ่งสกปรก ภายใต้เขาเป็นท็อปส์ซูสัมผัสของขวดเครื่องปั้นดินเผาที่มีขนาดเล็กและขนาดกลาง หนุ่มสาวได้รับการยอมรับว่าเทคนิคการยิงที่ใช้ทำกระถางที่เป็นพื้นฐานมาก แต่การออกแบบที่นำไปใช้กับพื้นผิวของเรือได้ไม่ซ้ำกันและที่ยอดเยี่ยม เขาเอาตัวอย่างของหม้อกับเจ้าหญิงทิพย์ Chumbote ที่มีพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของสวนผักกาดในเขตกรุงเทพมหานครและคาง Yu Di ของรัฐบาลไทยกรมศิลปากร [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค้นพบในปี 1966 เว็บไซต์ดึงดูดชื่อเสียงอย่างมาก เนื่องจากความมีเสน่ห์แดงทาสีเครื่องปั้นดินเผา ชาวบ้านได้ค้นพบบางส่วนของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อน โดยลึกลงไปของอายุหรือความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ในเดือนสิงหาคม 1966 สตีฟหนุ่มสาว , มานุษยวิทยาและผู้ปกครองนักเรียนที่ฮาร์วาร์ดวิทยาลัย อยู่ในหมู่บ้านสัมภาษณ์วิทยานิพนธ์เกียรติยศอาวุโสของเขา หนุ่มลำโพงไทย คุ้นเคยกับงานของวิลเลียม เฮล์มและทฤษฎีของเขาได้รับการกำเนิดของอารยธรรมโบราณในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วันหนึ่งขณะที่เดินลงทางเดินในบ้าน เชียง กับผู้ช่วยของเขา เป็นครูศิลปะในโรงเรียนของหมู่บ้าน ยังสะดุดรากของต้นไม้นุ่น และซบหน้าลงในดิน เส้นทางใต้เขาเป็นสัมผัสตัวของเครื่องปั้นดินเผา โอ่งขนาดขนาดเล็ก และขนาดกลาง ยังได้รับการยอมรับว่ายิงเทคนิคที่ใช้เพื่อให้หม้อมากเป็นพื้นฐานแต่ที่ออกแบบใช้กับพื้นผิวของภาชนะมีเอกลักษณ์และสวยงามเขาเอาตัวอย่างของหม้อเพื่อเจ้าหญิงพันธ์ทิพย์ chumbote ที่พิพิธภัณฑ์ ส่วนตัว ของ สวนผักกาดในเขตกรุงเทพมหานคร และ ชิน ยูตี้ของรัฐบาลไทย กรมศิลปากร [ 1 ]