I am Rosie. I am 43 years old, I ha

I am Rosie. I am 43 years old, I have two children, I am addicted to reality television… and I am living with breast cancer. Hearing my diagnosis was terrifying. My husband and I had separated a few weeks before, so I felt really alone. I told my children what was happening, but I couldn’t tell them quite how scared and sad I was. They are 8 and 10, and I want them concentrating on homework and playing, not worrying about me and whether I’ll be around when they start senior school.

What struck me was that I really didn’t know how to go about getting better. It all seemed impossible. One of the first things that had to go was my job, with my new treatment schedule and the exhaustion it caused I simply didn’t have a choice.

My doctor soon realised this was causing me even more worry- I was falling behind on my energy bills and was in danger of my phone being cut off. She recommended the Breast Cancer Partnership.

I wrote to them, and within a week I had a reply. It is a moment I often think back on- without it, I don’t know what I would have done or if I would have coped.

Not only did they pay my energy and telephone bill, they sent me a Survivor Pack. I sat down with it as soon as the kids had gone to bed, and it really turned things around for me. I hadn’t been sick with cancer, until this point I had been sick with fear.

With the worry about bills gone and the belief I could beat this, I started to think about me and my recovery. I realised that I had choices. This sounds strange, but until it was pointed out to me I had just let things happen to me. Thanks to the Breast Cancer Partnership this changed, and I started to think about and take responsibility for my health every single day.

I am now following a Recovery Plan which I wrote following the advice Breast Cancer Partnership gave me and with input from my doctor, a nutritionist and friends. So far, this is working and my doctor has been impressed with my progress. I believe that very soon I will be completely well again. And I can’t wait.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน Rosie ผมอายุ 43 ปี มีเด็ก 2 คน ฉันติดโทรทัศน์ความเป็นจริง... และฉันอาศัยอยู่กับมะเร็งเต้านม วินิจฉัยของฉันได้ยินน่ากลัว ฉันมีแยกสองสามสัปดาห์ก่อน ดังนั้นฉันรู้สึกคนเดียวจริง ๆ ผมบอกลูก ๆ เกิดอะไรขึ้น แต่ฉันไม่สามารถบอกพวกเขาว่าค่อนข้างกลัว และเศร้าได้ 8 และ 10 และฉันต้องการ concentrating บนบ้านและเล่น ไม่กังวลเกี่ยวกับผมและว่าจะรอบเมื่อเริ่มอาวุโสโรงเรียนอะไรหลงฉันได้ว่า ฉันไม่ทราบจริง ๆ เรื่องการ มันดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ สิ่งแรกที่ต้องหาคนงาน กำหนดการรักษาใหม่ของฉันและเกษียณที่จะเกิด ก็ไม่มีทางเลือกแพทย์ของฉันเองก็ยังคิดเร็ว ๆ นี้ได้ทำให้ฉันกังวลมาก-ผมตกอยู่ข้างหลังบนสูตรพลังงานของฉัน และเป็นอันตรายในการโทรศัพท์ของฉันถูกตัด เธอแนะนำหุ้นส่วนมะเร็งเต้านมผมเขียนไป และภายในหนึ่งสัปดาห์ ผมตอบกลับ มันเป็นช่วงเวลาที่มักจะคิดไปในโดยไม่ได้ ฉันไม่รู้สิ่งที่ผมจะทำ หรือถ้า ฉันจะมี copedไม่ได้จะจ่ายพลังงานของฉัน และโทรศัพท์เรียกเก็บเงิน ส่งฉันชุดผู้รอดชีวิต ฉันนั่งลงด้วยทันทีแล้วให้เด็กนอน และก็จริง ๆ เปิดสิ่งรอบ ๆ สำหรับฉัน ฉันไม่ได้รับการป่วย ด้วยโรคมะเร็ง จนถึงจุดนี้ ผมได้ป่วยกลัวมีความกังวลเกี่ยวกับตั๋วไปและเชื่อว่า จะสามารถชนะนี้ ฉันเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับฉันและของฉันกู้คืน ผมเองก็ยังคิดว่า ผมเลือก นี้เสียงแปลก แต่จนกระทั่งมันถูกชี้ให้เห็น ฉัน ฉันมีเพียงให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน ขอบคุณหุ้นส่วนมะเร็งเต้านม นี้เปลี่ยนแปลงได้ และฉันเริ่มที่จะคิด และรับผิดชอบสุขภาพของฉันทุก ๆ วันผมต่อการกู้คืนข้อมูลวางแผนซึ่งผมเขียนต่อไปนี้คำแนะนำหุ้นส่วนมะเร็งเต้านมให้ผม และ มีการป้อนข้อมูลจากแพทย์ของฉัน เป็นนักโภชนาการ และเพื่อน เพื่อห่างไกล นี้คือการทำงาน และแพทย์ของฉันได้ประทับใจกับความคืบหน้าของฉัน เชื่อว่า เร็ว ๆ นี้ผมจะสมบูรณ์ดีอีก และฉันไม่สามารถรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมโรซี่ ผม 43 ปีผมมีลูกสองคนฉันกำลังติดทีวีเรียลลิตี้ ... และฉันกำลังมีชีวิตอยู่กับโรคมะเร็งเต้านม การได้ยินการวินิจฉัยของฉันเป็นที่น่ากลัว สามีของฉันและฉันได้แยกออกจากกันไม่กี่สัปดาห์ก่อนดังนั้นผมรู้สึกว่าอยู่คนเดียวจริงๆ ผมบอกลูก ๆ ของฉันสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ฉันไม่สามารถบอกพวกเขาว่าค่อนข้างกลัวและน่าเศร้าที่ฉันเป็น พวกเขาเป็น 8 และ 10 และผมต้องการให้พวกเขามุ่งเน้นที่การบ้านและเล่นไม่ได้กังวลเกี่ยวกับผมและไม่ว่าฉันจะเป็นรอบเมื่อพวกเขาเริ่มต้นโรงเรียนอาวุโส. อะไรหลงฉันคือการที่ผมไม่ทราบว่าจะไปเกี่ยวกับการที่ดีขึ้น . ทุกอย่างดูเหมือนเป็นไปไม่ หนึ่งในสิ่งแรกที่ต้องไปเป็นงานของฉันกับตารางเวลาการรักษาใหม่และความอ่อนล้าของฉันมันจะทำให้เกิดผมก็ไม่ได้มีทางเลือก. แพทย์ของฉันเร็ว ๆ นี้ได้รับการตระหนักในเรื่องนี้ทำให้ฉันต้องกังวลมากยิ่งขึ้นผมก็ล้มหลังของฉัน ค่าพลังงานและอยู่ในอันตรายจากโทรศัพท์ของฉันถูกตัดออกไป เธอแนะนำหุ้นส่วนมะเร็งเต้านม. ผมเขียนถึงพวกเขาและภายในสัปดาห์ผมมีการตอบกลับ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมักจะคิดว่ากลับจอโดยไม่ได้ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันจะได้ทำหรือถ้าผมจะได้รับมือ. ไม่เพียง แต่พวกเขาจ่ายค่าพลังงานและโทรศัพท์ของพวกเขาส่งฉันแพ็คเดนตาย ฉันนั่งลงกับมันเร็วที่สุดเท่าที่เด็ก ๆ ได้ไปที่เตียงและมันจริงๆหันไปรอบ ๆ สำหรับฉัน ผมไม่ได้ป่วยด้วยโรคมะเร็งจนถึงจุดนี้ผมได้รับการป่วยด้วยความกลัว. ด้วยความกังวลเกี่ยวกับค่าหายไปและความเชื่อที่ฉันสามารถเอาชนะนี้ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับฉันและกู้คืนของฉัน ฉันรู้ว่าฉันมีทางเลือก นี้เสียงแปลก แต่จนกว่ามันจะถูกชี้ออกมาให้ฉันฉันได้เพียงแค่ให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ขอบคุณที่มะเร็งเต้านมเป็นหุ้นส่วนนี้การเปลี่ยนแปลงและผมเริ่มที่จะคิดและมีความรับผิดชอบต่อสุขภาพของฉันทุกวันเดียว. ฉันกำลังติดตามแผนกู้คืนที่ผมเขียนตามคำแนะนำเต้านมมะเร็งความร่วมมือให้ฉันและมีการป้อนข้อมูลจากแพทย์ของฉัน โภชนาการและเพื่อน ๆ เพื่อให้ห่างไกลนี้เป็นการทำงานและการแพทย์ของฉันได้รับความประทับใจกับความคืบหน้าของฉัน ผมเชื่อว่าในเร็ว ๆ นี้ผมจะสมบูรณ์ดีอีกครั้ง และฉันไม่สามารถรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนูชื่อโรซี่ ผมอายุ 43 ปี มีเด็กสองคน ผมติดโทรทัศน์ความจริง . . . และฉันมีชีวิตอยู่กับมะเร็งเต้านม hearing ฉัน my was terrifying . สามีของฉันและฉันได้แยกจากกันไม่กี่สัปดาห์ก่อน ผมรู้สึกว่าอยู่คนเดียว ฉันบอกลูกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่สามารถบอกพวกเขาค่อนข้างเศร้าและตกใจแค่ไหนที่ฉันเป็น พวกเขาเป็น 8 และ 10และฉันต้องการให้พวกเขามุ่งเน้นการบ้านและเล่นไม่ห่วงฉัน และไม่ว่าฉันจะเป็นรอบ ๆเมื่อพวกเขาเริ่มเรียนรุ่นพี่

สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ว่าผมไม่ได้รู้วิธีที่จะไปเกี่ยวกับการรับที่ดีกว่า it all seemed impossible . หนึ่งในสิ่งแรกที่ต้องไปคืองานของฉัน กับตารางการรักษาของฉันใหม่และความอ่อนเพลียทำให้ฉันก็ไม่มีทางเลือก .

แพทย์ของฉันในไม่ช้าตระหนักนี้ทำให้ฉันยิ่งกังวลผมตกไปบนตั๋วพลังงานของฉันและอยู่ในอันตรายจากโทรศัพท์ของฉันถูกตัด . เธอแนะนำ มะเร็งเต้านม หุ้นส่วน

ผมเขียนถึงพวกเขา และภายในสัปดาห์นี้ ผมมีคำตอบ มันเป็นช่วงที่ผมมักจะนึกถึง - ไม่มี ผมไม่รู้ว่าผมจะทำอะไร หรือถ้าผมจะรับมือ

not เลยเกิด pay bill energy ( telephone ฉันทำ sent me a survivor ตะปู . ฉันนั่งกับมัน ทันทีที่เด็ก ๆเข้านอน และก็จริง ๆเปลี่ยนไปสำหรับฉัน ผมไม่ได้ป่วยเป็นมะเร็ง จนถึงจุดนี้ผมเคยป่วยด้วยความกลัว

กับกังวลเกี่ยวกับตั๋วหาย และความเชื่อที่ผมชนะ ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับฉันและการกู้คืนของฉันi realised that i had ส่งมอบ . มันฟังดูแปลก แต่ จนกระทั่งมันชี้ให้ผม ผมปล่อยให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน ขอบคุณกับโรคมะเร็งเต้านม ซึ่งเปลี่ยนไป และผมก็เริ่มที่จะคิดถึง และดูแลสุขภาพทุกวัน

ตอนนี้ฉันตามแผนการกู้คืนข้อมูลที่ผมเขียนตามคําแนะนําของมะเร็งเต้านมและหุ้นส่วนให้กับข้อมูลจากแพทย์ของฉันนักโภชนาการและเพื่อน ดังนั้นไกล นี่คือการทำงานและแพทย์ของฉันได้ประทับใจกับความคืบหน้าของฉัน ผมเชื่อว่าอีกไม่นานผมจะสมบูรณ์ดีอีกครั้ง และฉันไม่สามารถรอ