“Seunghyun-ah” the older said softl

“Seunghyun-ah” the older said softly, jiggling his shoulder slightly to try and rouse the younger. But he was in too deep a sleep for that to work. He must be really tired then, the older thought to himself. He shifted slightly, making sure not to let the younger’s head drop off him, and grasped his thigh tightly. “Seunghyun-ah, wake up” he said more loudly and the younger made an almost-inaudible noise of disapproval. He was too comfortable to get up and too tired to be awake. The older simply chuckled and squeezed his dongsaeng’s thigh again, “Okay, we can just stay in and rest then.” The younger shook his head still resting on his hyung’s shoulder with eyes shut and murmured, “No let’s go out. But later.” Dongwook laughed and gave in, knowing rest would be good for the younger and it was still early enough that it wouldn’t hurt to wait a while longer before leaving.

Right as the younger was slipping off into dreamland once again, he felt his hyung shift and say, “At least let me move a bit, I’m tired of sitting like this.” The younger nodded and moved off slightly as his hyung shifted and dropped his head back down as soon as the older was settled comfortably, only to find it had now landed on his chest. The older instinctively took his hand off from the back of the couch and brushed off the younger’s hair from his forehead to let him know it was okay to rest on him, to which he responded with a gentle snore. The older smiled as he looked down and observed the profile of the head resting on his chest, admiring the strong jaw line and brows of the sleeping man. He didn’t even realize his slender fingers ever so lightly tracing along the jaw line of the younger, skin like satin underneath his own smooth fingertips, until the face shifted slightly on his chest and a small sigh escaped the younger’s lips. He quickly pulled his hand away, not wanting to wake him, smile still in place. He had so much affection for his dongsaeng.

Finally, after about another hour-and-a-half, he decided it was time to wake him. Placing his hand under that wonderfully defined jaw of his, he slightly lifted up the younger’s head and said, “Seunghyun-ah, time to get up now.” Seunghyun groggily opened his eyes and found himself looking up into his hyung’s face whose hand was still cradling his jaw. They simply looked into each other’s eyes for a few, quiet seconds until the older swiftly brushed the younger’s jaw as he made to remove his hand. Seunghyun reveled in the feeling of his hyung’s smooth fingers on his skin for a second before finally moving off him and sitting up straight. “Aish, I need to fix my hair now.” He pushed himself off the couch and walked to his bedroom as his hyung turned off the television and followed him in. The older stood next to him and checked his own appearance in the mirror, straightening out his clothes and fixing a few stray hairs. When he was done, he beamed over at the younger and said, “I’m ready when you are. Don’t fuss so much, you’ll look handsome regardless.”

“Aigoo you always say things like that,” responded the younger who tried to will the heat away from his face. “Well it’s because it’s true,” he cooed and he playfully pinched his cheek.

“Yah!”

Dongwook burst into laughter at the younger’s reaction, who could no longer fight off the flush of his face, something that happened every time he pinched his cheeks. The younger smiled too and Dongwook beamed once again, always loving seeing those beautiful cheekbones jutting out especially when they were tinted pink. Finally, Seunghyun was ready to go and he turned to face his hyung. “Should I wear a necklace?” Dongwook turned to face the younger, who was closer to him than he expected, and took in his appearance. He carefully ran the collar of the younger’s blazer between his fingers and shook his head. “I don’t think you need it.” He placed both hands on his shoulders and looked him square in the eyes. “You do look very handsome, you know.” Seunghyun rolled his eyes but still smiled.

“You always say that.”

“Well, I mean it.” His tone was serious. It was a bit unnerving to Seunghyun, honestly.

“Well….thank you. It means a lot coming from a hyung who is very handsome himself.”

“Aigoo, you’re just saying that.”

“I’m not. You know you’re handsome.”

Dongwook smiled playfully and said, “You’re right. I am.” The two laughed and the older’s head dipped to rest on his hand, which was still atop the younger’s shoulder, as he laughed. After the laughter subsided, the older slowly brought up his head and the two felt another small jolt run through them as their cheeks came so close they almost brushed. This caused Dongwook to stop moving, leaving their cheeks side-to-side and creating a feel of intimacy in the atmosphere.

Seunghyun gulped and the older noticed which caused him to finally pull his head back slightly, only to find himself face-to-face with the younger in very close proximity. Seunghyun’s breath caught in his throat, as did Dongwook’s, and they both looked at each other. There were a few seconds of charged silence before Seunghyun cleared his throat, “Shall we call the company car then?” The older nodded slowly, still not breaking eye contact or moving away. Neither did Seunghyun.



A/N: Hello! My first author's note. (^-^) I just wanted to thank everyone who has read this and subscribed/commented. I'm still new to fanfiction so it's nice to get feedback! I'll try to update more regulary than I have been. Thanks and I hope you enjoy reading this!

ผลลัพธ์ (เอสเปอแรนโต) 1:

"Seunghyun-ah" la pli maljuna diris mallaŭte, saltas lian ŝultron iomete klopodi veki la pli juna. Sed li estis en tro profunda dormo por ke labori. Li devas esti vere laca tiam, la pli aĝa pensis. Li turnis iomete, certigante ne lasi la junan kapon fali de li, kaj prenis lian femuron streĉe. "Seunghyun-ah, veki" li diris pli laŭte kaj la pli juna faris preskaŭ-neaŭdebla bruon de malaprobo. Li estis tro komforta ellitiĝi kaj tro laca esti veka. La malnovaj simple ridis kaj premis sian dongsaeng femuro denove, "Okay, ni povas nur resti en kaj ripozi tiam." La pli juna kapneis ankoraŭ ripozanta sur sia Hyung ŝultron kun okuloj fermitaj kaj murmuris, "Ne ni iru eksteren. Sed poste. "Dongwook ridis kaj donis en, sciante resto estus bona por la pli juna kaj ĝi estis ankoraŭ sufiĉe frue ke ne vundi atendi tempon pli longe antaŭ eliri. Dekstra kiel la pli juna estis glitante for en reva lando refoje, Li sentis sian Hyung movo kaj diri: "Almenaŭ lasu min movi iom, enuiĝi sidas ŝatas tion." La pli juna kapjesis kaj movis for iomete kiel sia Hyung movataj kaj mallevis la kapon reen malsupren tuj kiam la pli malnovaj estis ekloĝis komforte, nur por trovi ĝin estis nun alteriĝis sur sian bruston. La malnovaj instinkte prenis sian manon el inter la dorso de la sofo kaj brosis ekstere la juna haroj de sia frunto al oni sciu estis bone ripozi sur lin, al kiu li respondis kun afabla ronkis. La malnovaj ridetis rigardis malsupren kaj rimarkis la profilon de la kapo ripozanta sur sia brusto, admirante la forta makzelo linio kaj brovoj de la dormanton. Li eĉ ne rimarkas siajn maldikajn fingrojn iam tiel malpeze spurante laŭ la makzelo linio de la pli juna haŭto kiel sateno sub sia glata fingropintoj, ĝis la vizaĝo ŝanĝiĝis iomete sur lia brusto kaj malgrandan suspiron eskapis la juna lipoj. Li rapide eltiris sian manon for, ne volante veki lin, rideti ankoraŭ en loko. Li havis tiom da korinklino por sia dongsaeng. Fine, post ĉirkaŭ unu horo-kaj-duono, li decidis ke estis tempo por veki lin. Metinte la manon sub tiu mirinde difinita makzelo de lia, li iomete levis la junan kapon kaj diris: "Seunghyun-ah, tempo ellitiĝi nun." Seunghyun groggily malfermis siajn okulojn kaj trovis sin rigardanta en liajn Hyung vizaĝo kies mano estis ankoraŭ cradling lia makzelo. Ili simple rigardis en ĉiu alies okulojn dum kelkaj, trankvila sekundoj ĝis la malnovaj rapide brosis la juna la makzelo, kiel li faris por forigi lian manon. Seunghyun reveled en la sento de sia Hyung la glata fingroj sur sia haŭto dum sekundo antaŭ finfine moviĝas for li kaj sidis rekte. "Aish, mi devas ripari mian hararon nun." Li puŝis sin de la sofo kaj iris al sia dormoĉambro kiel lia Hyung elŝaltis la televidon kaj lin sekvis. La pli aĝa staris apud li kaj kontrolis lian propran apero en la spegulo, rektigante siajn vestojn kaj fiksi kelkajn vaga haroj. Kiam li estis farita, li brilis super ĉe la pli junaj kaj diris, "Mi pretas kiam vi estas. Ne vanti tiel, vi aspektas bela sendepende. "" Aigoo vi ĉiam diru tiaĵojn, "respondis la pli juna kiu provis volo la varmo de siaj okuloj. "Nu tio estas ĉar ĝi estas vera," li pepis kaj li ludeme pinĉis lian vangon. "Ja!" Dongwook ekridegis je la juna reago, kiu jam ne povis lukti kontraŭ la flush de lia vizaĝo, iu kiu okazis ĉiufoje kiam li pinched lia vangoj. La juna ridetis tro kaj Dongwook ekradiis refoje, ĉiam amanta vidi tiujn belajn zigomoj kiuj elstaris speciale kiam ili tinkturita rozo. Fine, Seunghyun estis preta iri kaj turnis por alfronti sian Hyung. "Ĉu mi eluzi kolĉenon?" Dongwook turnis por alfronti la pli juna, kiu estis pli proksima al li ol li atendis, kaj li prenis en sian aperon. Li singarde kuris la kolumon de la pli juna la blazer inter siaj fingroj kaj kapneis. "Mi ne kredas ke vi bezonos ĝin." Li metis ambaŭ manojn sur la ŝultrojn kaj rigardis lin kvadrato en la okuloj. "Vi aspektas tre bela, sciu." Seunghyun rulis liajn okulojn sed ankoraŭ ridetis. "Vi ĉiam diras tion." "Nu, mi pensas." Lia tono estis serioza. Estis iom unnerving al Seunghyun, honeste. "Nu ... .thank vi. Ĝi signifas multon venanta de Hyung kiuj estas tre belaj mem. "" Aigoo, vi nur diras ke. "" Mi ne estas. Vi scias ke vi estas bela. "Dongwook ridetis ludeme kaj diris:" Vi pravas. Mi estas. "La du ridis kaj la malnovaj kapo trempis ripozi sur sia mano, kiu estis ankoraŭ atop la juna ŝultron, kiel li ekridis. Post la ridado trankviliĝis, la malnovaj malrapide alportis sian kapon kaj la du sentis alia malgranda salte kuras tra ili kiel iliaj vangoj tiom proksimiĝis ili preskaŭ brosis. Tiu kaŭzis Dongwook halti movanta, forlasante iliajn vangojn flanko-al-flanko kaj kreante senton de intimeco en la atmosfero. Seunghyun glutis kaj la malnovaj rimarkis kio igis lin fine retiri la kapon iomete, nur por trovi sin alfronti-al- alfronti kun la pli juna en tre proksima proksimeco. Seunghyun spiro kaptita en lia gorĝo, kiel faris Dongwook, kaj ili ambaŭ rigardis unu la alian. Ekzistis kelkaj sekundoj de ŝargitaj silento antaŭ Seunghyun tusetis, "Ĉu ni nomos la kompanio aŭto tiam?" La malnovaj kapjesis malrapide, ankoraŭ ne rompi okulo kontakto aŭ malproksimigante. Nek cxi Seunghyun. A / N: Saluton! Mia unua noto de la aŭtoro. (^ - ^) Mi nur volis danki ĉiuj kiuj legas ĉi tion kaj abonis / dirita. Mi estas ankoraŭ nova al fanfiction do ĝi estas bela akiri sugestoj! Mi penos ĝisdatigi pli regulary ol mi estis. Danke kaj mi esperas ke vi ĝuas leganta ĉi!