6 Trade and Development Report, 201

6 Trade and Development Report, 2013
slowdown of trade. B y the end of 2012, the volume
of global trade was only 7.5 per cent above its 2007
level. The average annual growth rate during the period
2008–2012 was about 1.4 per cent – well below the
7.4 per cent registered during the period 2003–2007.
With regard to China, the powerhouse of global
trade in recent years, the slowdown is even more
striking. The world’s largest exporter experienced
a sharp deceleration of its exports as a consequence
of the 2008–2009 economic crisis, largely due to its
reliance on demand from developed countries. The
rate of growth of China’s exports (by volume) decelerated
to 13 per cent in 2011 and to 7.2 per cent in
2012, in sharp contrast to their massive growth rate
of 27 per cent during the period 2002–2007 following
China’s accession to the World Trade O rganization
(WTO). This was the first time since the E ast Asian
crisis in the late 1990s that China’s export growth
was slower than that of its GDP. Concomitantly, in
2012, the growth of China’s imports decelerated to
5.9 per cent by volume and to 4.3 per cent by value,
from 19 per cent and 26 per cent, respectively, between
2002 and 2007. As a result, only regions exporting a
large proportion of primary commodities (i.e. Africa,
West Asia and, to a lesser extent, L atin America)
saw a significant increase in their exports to China
in 2012, both by volume and value.
Several exporters of manufactures in Asia registered
a sizeable slowdown of growth in their external
trade. For example, between 2002 and 2007, the
volume of exports of the Republic of Korea, Thailand
and Malaysia increased by an annual average of
14 per cent, 10 per cent and 9 per cent, respectively;
in 2012, those rates fell to 1.5 per cent in the Republic
of Korea, 2.5 per cent in Thailand and 0.5 per cent in
Malaysia. This was the result not only of lower import
demand from E urope, but also of slower growth in
some developing regions, in particular E ast Asia.
The crisis of 2008–2009 altered trade patterns
in both developed and developing countries. O n the
one hand, imports and exports (by volume) of developed
regions have remained below their pre-crisis
levels, with the exception of the United States where
exports have exceeded their previous peak of August
2008. O n the other hand, exports from the group of
emerging market economies were 22 per cent above
their pre-crisis peaks, while the corresponding figure
for their imports was 26 per cent higher. However,
the pace of growth of trade of these economies has
slowed down significantly: during the pre-crisis
years, between 2002 and 2007, their export volume
grew at an average annual rate of 11.3 per cent, but
fell to only 3.5 per cent between January 2011 and
April 2013. Growth in the volume of their imports
also slowed down, from 12.4 per cent to 5.5 per cent
over the same period (chart 1.1).
Available data for the first half of 2013 tend to
confirm that the recent slowdown persists. Data from
the CPB Netherlands B ureau for E conomic Policy
Analysis (CPB) show that the volume of international
trade grew by a year-on-year average of less than
2 per cent in the first five months of 2013. Among
the developed countries exports and imports virtually
stagnated in the United States and fell in the E U and
Japan. E xports from emerging economies decelerated
during the same period, with the exception of those
from the emerging Asian economies, which increased
by 6.2 per cent in the first months of 2013.3
Overall, this general downward trend in international
trade highlights the vulnerabilities developing
countries continue to face at a time of lacklustre
growth in developed countries. I t is also indicative of
a probably less favourable external trade environment
over the next few years, which points to the need for
a gradual shift from the reliance on external sources
of growth towards a greater emphasis on domestic
sources.
(b) Services
Similar to merchandise trade, world trade in
commercial services grew by 1–2 per cent in 2012,
according to preliminary estimates by UNCTAD/
WTO. Within this broad category, international
tourism grew by 4 per cent in 2012, both in terms
of receipts in real terms (i.e. adjusting for exchange
rate fluctuations and inflation) and the number of
arrivals. Tourism roughly accounts for 30 per cent of
world exports of services and for 6 per cent of overall
exports of goods and services. I t also ranks fifth as
a worldwide export category after fuels, chemicals,
food and automotive products, and even first in many
developing countries. The Americas recorded the
largest increase in receipts from tourism (7 per cent),
followed by Asia and the Pacific (6 per cent), Africa
(5 per cent) and E urope (2 per cent). B y contrast,
receipts in West Asia were again down by 2 per cent
(World Tourism O rganization, 2013). Tourist receipts

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้า 6 และรายงานการพัฒนา 2013ชะลอตัวของการค้า B y สิ้นปี ระดับเสียงการค้าโลกได้เพียง 7.5 ร้อยละเหนือ 2007ระดับ อัตราเติบโตรายปีเฉลี่ยระหว่างรอบระยะเวลาปี 2008-2012 ได้ประมาณ 1.4 ร้อยละ – ดีด้านล่างนี้7.4 ร้อยละลงทะเบียนช่วง 2003-2007เกี่ยวกับจีน จุดของโลกค้าในล่าสุดปี การชะลอตัวมีมากขึ้นโดดเด่น มีประสบการณ์ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลกชะลอตัวคมชัดของการส่งออกเป็นส่งผลต่อของปี 2008 – 2009 วิกฤตเศรษฐกิจ ครบกำหนดส่วนใหญ่จะเป็นความเชื่อมั่นในความต้องการจากประเทศพัฒนาแล้ว ที่ชะลอตัวลงของอัตราการเจริญเติบโตของการส่งออกของจีน (โดยปริมาตร)ไป 13 ร้อย ในปี 2554 และการ 7.2 ร้อยละใน2012 ในความคมชัดคมชัดอัตราการเจริญเติบโตขนาดใหญ่ของ 27 ร้อยละในช่วง 2002-2007 ต่อไปนี้ภาคยานุวัติ rganization O ค้าโลกของจีน(องค์การ) นี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ ast E เอเชียวิกฤตในปลายทศวรรษที่ 1990 ที่จีนส่งออกเติบโตได้ช้ากว่าที่ GDP ของ Concomitantly ใน2012 การเจริญเติบโตของการนำเข้าของจีนที่ชะลอตัวลงไป5.9 ร้อยละ โดยปริมาตร และการ 4.3 ร้อยละ โดยค่าจากร้อยละ 19 และร้อยละ 26 ตามลำดับ ระหว่าง2002 และ 2007 เป็นผล เฉพาะภาคส่งออกสัดส่วนขนาดใหญ่ของสินค้าโภคภัณฑ์หลัก (เช่นแอฟริกาเอเชียตะวันตกและ ระดับน้อย อเมริกา L atin)เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการส่งออกไปจีนใน 2012 ทั้งปริมาณและมูลค่าลงทะเบียนผู้ส่งออกหลายข้อต่อวงแหวนในเอเชียความล่าช้าสำหรับผู้พิการของการเติบโตในภายนอกตนทางการค้า ระหว่าง 2002 และ 2007 ตัวอย่าง การปริมาณของการส่งออกของสาธารณรัฐเกาหลี ประเทศไทยและมาเลเซียเพิ่มขึ้น โดยเฉลี่ยประจำปีร้อยละ 14 ร้อยละ 10 และร้อย ละ 9 ตามลำดับใน 2012 ราคาเหล่านั้นตกไปร้อยละ 1.5 ในสาธารณรัฐเกาหลี ร้อยละ 2.5 ในประเทศไทยและร้อยละ 0.5 ในมาเลเซีย นี้คือผลลัพธ์จากการนำเข้าต่ำกว่าไม่เพียงแต่ความต้องการ จาก E urope แต่ยังเติบโตช้าบางพัฒนาภูมิภาค ในเฉพาะ E ast เอเชียวิกฤต 2008 – 2009 เปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้าในประเทศพัฒนา และกำลังพัฒนา O nมือหนึ่ง นำเข้า และส่งออก (โดยปริมาตร) ของพัฒนาภูมิภาคยังคงมีอยู่ด้านล่างของพวกเขาก่อนเกิดวิกฤตระดับ ยกเว้นสหรัฐอเมริกาที่ส่งออกได้เกินจุดสูงสุดของพวกเขาก่อนหน้านี้ของเดือนสิงหาคม2008. โอเอ็นมืออื่น ๆ การส่งออกจากกลุ่มประเทศตลาดเกิดใหม่ได้ร้อยละ 22 ต่อข้างยอดก่อนเกิดวิกฤตของพวกเขา ในขณะที่ตัวเลขที่สอดคล้องกันสำหรับการนำเข้าเป็นร้อยละ 26 สูง อย่างไรก็ตามก้าวของการเติบโตของการค้าของประเทศเหล่านี้ได้ชะลอตัวลงอย่างมีนัยสำคัญ: ในช่วงก่อนวิกฤตปี 2002 และ 2007 ปริมาณการส่งออกของพวกเขาเติบโตที่มีอัตรารายปีเฉลี่ยของ 11.3 ร้อย แต่ตกไปเพียง 3.5 ร้อยละระหว่าง 2011 มกราคม และ2013 เมษายน เจริญเติบโตของปริมาณการนำเข้าของตนนอกจากนี้ยัง ชะลอตัวลง จาก 12.4 ร้อยถึงร้อยละ 5.5ช่วงเดียวกัน (แผนภูมิที่ 1.1)ข้อมูลครึ่งแรกของปี 2013 มักจะยืนยันว่า การชะลอตัวล่าสุดยังคงมีอยู่ ข้อมูลจากureau B เนเธอร์แลนด์ CPB สำหรับ E conomic นโยบายการวิเคราะห์ (CPB) แสดงว่าระดับนานาชาติทางการค้าเพิ่มขึ้นเป็นปีปีเฉลี่ยของน้อยกว่าร้อยละ 2 ใน 5 เดือนแรกของปี 2013 ระหว่างประเทศพัฒนาแล้วส่งออก และนำเข้าจริงstagnated ในสหรัฐอเมริกา และตกอีคุณ และญี่ปุ่น E xports จากประเทศเกิดใหม่ที่ชะลอตัวลงในช่วงเวลาเดียวกัน ยกเว้นผู้ที่จากเศรษฐกิจเอเชียเกิดขึ้น ซึ่งเพิ่มขึ้นโดย 6.2 ร้อยละในเดือนแรกของ 2013.3โดยรวม แนวโน้มลงนี้ทั่วไปในประเทศค้าเน้นช่องโหว่การพัฒนาประเทศยังคงเผชิญกับเวลาของ lacklustreเจริญเติบโตในประเทศที่พัฒนาแล้ว ฉัน t ก็ส่อสภาพแวดล้อมการค้าภายนอกคงดีน้อยช่วงไม่กี่ปีถัดไป ซึ่งชี้ไปยังต้องการกะสมดุลจากการพึ่งพาแหล่งภายนอกเจริญเติบโตไปทางเน้นภายในประเทศมากขึ้นแหล่งที่มา(ข) บริการเช่นเดียวกับสินค้าค้า โลกค้าในบริการเชิงพาณิชย์เพิ่มขึ้นโดยร้อยละ 1 – 2 ใน 2012ตามประเมินเบื้องต้นโดย UNCTAD /องค์การ ภายในกว้างประเภทนี้ ต่างประเทศท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นโดย 4 ร้อยใน 2012 ทั้งในแง่รับในเงื่อนไขที่แท้จริง (เช่นการปรับปรุงสำหรับการแลกเปลี่ยนอัตราผันผวนและเงินเฟ้อ) และจำนวนมาถึง ท่องเที่ยวประมาณบัญชีสำหรับร้อยละ 30 ของโลกส่ง ของบริการ และสำหรับ 6 ร้อยละของโดยรวมส่งออกสินค้าและบริการ ฉัน t ยังอันดับที่ห้าเป็นประเภทส่งออกทั่วโลกหลังจากเชื้อเพลิง สารเคมีอาหาร และผลิตภัณฑ์ยานยนต์ และแม้แต่หนึ่งในหลายประเทศกำลังพัฒนา ทวีปอเมริกาบันทึกการเพิ่มขึ้นที่ใหญ่ที่สุดในใบเสร็จรับเงินจากการท่องเที่ยว (7 เปอร์เซ็นต์),ตาม ด้วยเอเชียและแปซิฟิก (ร้อยละ), แอฟริกา(ร้อยละ 5) และ urope E (ร้อยละ 2) B y ความคมชัดรับในเอเชียตะวันตกได้อีกลงจากร้อยละ 2(โลกท่องเที่ยว O rganization, 2013) รับนักท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6 ค้าและการพัฒนารายงาน 2013
การชะลอตัวของการค้า B และสิ้นปี 2012 ปริมาณ
ของการค้าโลกเป็นเพียงร้อยละ 7.5 สูงกว่า 2007 ของ
ระดับ อัตราการเติบโตเฉลี่ยต่อปีในช่วง
2008-2012 ประมาณร้อยละ 1.4 - ต่ำกว่า
ร้อยละ 7.4 ที่ลงทะเบียนในช่วงเวลา 2003-2007
ในเรื่องเกี่ยวกับประเทศจีนโรงไฟฟ้าของโลกด้วยการ
ค้าในปีที่ผ่านมาชะลอตัวมากยิ่งขึ้น
โดดเด่น ผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของโลกที่มีประสบการณ์
ชะลอตัวลงของการส่งออกที่เป็นผลมา
จากวิกฤตเศรษฐกิจ 2008-2009 ส่วนใหญ่เนื่องจาก
ความเชื่อมั่นในความต้องการจากประเทศที่พัฒนาแล้ว
อัตราการเจริญเติบโตของการส่งออกของจีน (โดยปริมาตร) ชะลอตัวลง
ถึง 13 เปอร์เซ็นต์ในปี 2011 และ 7.2 เปอร์เซ็นต์ใน
ปี 2012 ในทางตรงกันข้ามคมกับอัตราการเจริญเติบโตของพวกเขาขนาดใหญ่
ของร้อยละ 27 ในช่วงระยะเวลา 2002-2007 ต่อไปนี้
เข้าของจีนไปทั่วโลก การค้า O rganization
(WTO) นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ E AST เอเชีย
วิกฤตในปลายปี 1990 ว่าการเติบโตของการส่งออกของจีน
ช้ากว่าของจีดีพี ร่วมกันใน
2012, การเจริญเติบโตของการนำเข้าของจีนชะลอตัวลงถึง
ร้อยละ 5.9 โดยปริมาตรและร้อยละ 4.3 โดยมูลค่า
จากร้อยละ 19 และร้อยละ 26 ตามลำดับระหว่าง
ปี 2002 และปี 2007 เป็นผลให้ภูมิภาคเพียงการส่งออก
ขนาดใหญ่ สัดส่วนของสินค้าโภคภัณฑ์หลัก (คือแอฟริกา
เอเชียตะวันตกและบอช, L Atin อเมริกา)
เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการส่งออกของพวกเขาไปยังประเทศจีน
ในปี 2012 โดยทั้งปริมาณและมูลค่า
ส่งออกของหลายผู้ผลิตในเอเชียที่ลงทะเบียน
ชะลอตัวใหญ่มากของ การเจริญเติบโตในภายนอกของพวกเขา
การค้า ยกตัวอย่างเช่นระหว่างปี 2002 และปี 2007
ปริมาณการส่งออกของสาธารณรัฐเกาหลีไทย
และมาเลเซียเพิ่มขึ้นเฉลี่ยปีละ
ร้อยละ 14, ร้อยละ 10 และร้อยละ 9 ตามลำดับ
ในปี 2012 อัตราที่ลดลงถึง 1.5 ต่อ ร้อยในสาธารณรัฐ
เกาหลีร้อยละ 2.5 ในประเทศไทยและร้อยละ 0.5 ใน
มาเลเซีย นี้เป็นผลไม่เพียง แต่การนำเข้าที่ต่ำกว่า
ความต้องการจาก E ทวีปยุโรป แต่ยังมีการเจริญเติบโตช้าลงใน
ภูมิภาคที่กำลังพัฒนาบางอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่ง E AST เอเชีย
วิกฤตของ 2008-2009 รูปแบบการค้าที่มีการเปลี่ยนแปลง
ในหลายประเทศทั้งที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา O n
มือข้างหนึ่ง, การนำเข้าและการส่งออก (โดยปริมาตร) ของการพัฒนา
ภูมิภาคยังคงต่ำกว่าก่อนวิกฤตของพวกเขา
ในระดับที่มีข้อยกเว้นของสหรัฐอเมริกาที่
ส่งออกได้เกินจุดสูงสุดก่อนหน้านี้ของเดือนสิงหาคม
2008 O n ขณะที่การส่งออกจากกลุ่ม
ประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ในตลาดเป็นร้อยละ 22 สูงกว่า
ยอดเขาก่อนวิกฤตของพวกเขาในขณะที่ตัวเลขที่สอดคล้องกับ
การนำเข้าของพวกเขาเป็นร้อยละ 26 สูงกว่า แต่
ก้าวของการเจริญเติบโตของการค้าของประเทศเหล่านี้มีการ
ชะลอตัวลงอย่างมีนัยสำคัญ: ในช่วงก่อนวิกฤต
ปีระหว่างปี 2002 และปี 2007 ปริมาณการส่งออกของพวกเขา
เติบโตในอัตราประจำปีเฉลี่ยร้อยละ 11.3 แต่
ลดลงเหลือเพียงร้อยละ 3.5 ระหว่าง มกราคม 2011 และ
เมษายน 2013 การเจริญเติบโตในปริมาณของการนำเข้าของพวกเขา
ยังชะลอตัวลงจาก 12.4 เปอร์เซ็นต์เป็น 5.5 เปอร์เซ็นต์
ในช่วงเวลาเดียวกัน (แผนภูมิ 1.1)
ข้อมูลที่สามารถใช้งานในช่วงครึ่งแรกของปี 2013 มีแนวโน้มที่จะ
ยืนยันว่าการชะลอตัวเมื่อเร็ว ๆ นี้ยังคงมีอยู่ . ข้อมูลจาก
ureau ลดาวัลย์เนเธอร์แลนด์ B สำหรับ E นโยบาย conomic
วิเคราะห์ (CPB) แสดงให้เห็นว่าปริมาณของต่างประเทศ
การค้าเพิ่มขึ้นเฉลี่ยน้อยกว่าปีต่อปี
ร้อยละ 2 ในช่วงห้าเดือนแรกของปี 2013 ท่ามกลาง
การส่งออกของประเทศที่พัฒนาแล้ว และการนำเข้าจริง
คงที่ในประเทศสหรัฐอเมริกาและลดลงในสหภาพยุโรปและ
ญี่ปุ่น Xports E จากประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ชะลอตัวลง
ในช่วงเวลาเดียวกันด้วยข้อยกเว้นของผู้ที่
มาจากประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ในเอเชียที่เพิ่มขึ้น
ร้อยละ 6.2 ในเดือนแรกของปี 2,013.3
โดยรวมมีแนวโน้มลดลงในระหว่าง
การค้าเน้นช่องโหว่การพัฒนา
ประเทศต่อไป ใบหน้าในเวลาที่น่าเบื่อของ
การเจริญเติบโตในประเทศที่พัฒนาแล้ว I t ยังบ่งบอกถึง
สภาพแวดล้อมที่อาจจะดีน้อยภายนอกการค้า
ในช่วงไม่กี่ปีข้างหน้าซึ่งชี้ไปจำเป็นที่จะต้อง
ค่อย ๆ เปลี่ยนจากการพึ่งพาแหล่งภายนอก
ของการเจริญเติบโตที่มีต่อการให้ความสำคัญมากขึ้นในประเทศ
แหล่งที่มา
(ข) บริการ
ที่คล้ายกัน การค้าสินค้าการค้าโลกในการ
ให้บริการเชิงพาณิชย์ที่ขยายตัวร้อยละ 1-2 ในปี 2012
ตามประมาณการเบื้องต้นโดยอังค์ถัด /
องค์การการค้าโลก ในหมวดหมู่กว้างนี้ระหว่าง
การท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นร้อยละ 4 ในปี 2012 ทั้งในแง่
ของรายรับในแง่จริง (เช่นการปรับสำหรับการแลกเปลี่ยน
ความผันผวนของอัตราและอัตราเงินเฟ้อ) และจำนวนของ
ผู้โดยสารขาเข้า การท่องเที่ยวคิดเป็นประมาณร้อยละ 30 ของ
การส่งออกของโลกในการให้บริการและร้อยละ 6 โดยรวม
การส่งออกของสินค้าและบริการ I t ยังจัดอันดับที่ห้าเป็น
ประเภทการส่งออกทั่วโลกหลังจากที่เชื้อเพลิง, สารเคมี,
ผลิตภัณฑ์อาหารและยานยนต์และยังเป็นครั้งแรกในหลาย
ประเทศที่กำลังพัฒนา อเมริกาบันทึก
เพิ่มขึ้นมากที่สุดในใบเสร็จรับเงินจากการท่องเที่ยว (7 เปอร์เซ็นต์)
ตามมาด้วยเอเชียและแปซิฟิก (ร้อยละ 6) แอฟริกา
(ร้อยละ 5) และอีทวีปยุโรป (ร้อยละ 2) B และความคมชัด,
ใบเสร็จรับเงินในเอเชียตะวันตกได้อีกครั้งลดลงจากร้อยละ 2
(โลกการท่องเที่ยว O rganization, 2013) ใบเสร็จรับเงินการท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6 รายงานการค้าและการพัฒนา , 2013
การชะลอตัวของการค้า B Y สิ้นปี 2555 ปริมาณ
ของการค้าโลกเป็นเพียง 7.5 เปอร์เซ็นต์ เหนือกว่า (
) ค่าเฉลี่ยของอัตราการเติบโตในช่วงปี 2551 – 2555
ประมาณ 1.4 เปอร์เซ็นต์–ด้านล่าง
7.4 เปอร์เซ็นต์ลงทะเบียนในช่วง 2546 – 2550 .
เกี่ยวกับประเทศจีน โรงไฟฟ้าของการค้าโลก
ในปีล่าสุด ซึ่งยิ่ง
โดดเด่น ผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของโลกประสบการณ์
ชะลอตัวคมของการส่งออกเป็นผล
ของ 2008 – 2009 วิกฤติเศรษฐกิจ , ส่วนใหญ่เนื่องจากการพึ่งพาของมัน
ความต้องการจากประเทศที่พัฒนาแล้ว
อัตราการขยายตัวของการส่งออกของประเทศจีน ( โดยปริมาตร ) ชะลอตัวลง
13 เปอร์เซ็นต์ใน 2011 และ 7.2 ร้อยละ
2012 ในคมชัดของอัตราการเติบใหญ่
27 เปอร์เซ็นต์ในช่วง 2545 – 2550 ต่อไปนี้
จีนการการค้าโลก ( WTO ) o rganization
. นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ E AST เอเชีย
วิกฤตในปลายปี 1990 ที่
การเจริญเติบโตของจีนส่งออกได้ช้าลงกว่าที่ของ GDP เป็นทีมใน
2012 การเติบโตของการนำเข้าของจีนชะลอตัวลง

5.9 ร้อยละโดยปริมาตร และร้อยละ 4.3 โดยค่า
จากร้อยละ 19 และ 26 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ระหว่าง
2002 และ 2007 เป็นผลให้พื้นที่เฉพาะการส่งออก
สัดส่วนขนาดใหญ่ของสินค้าโภคภัณฑ์หลัก ( เช่นแอฟริกา
เอเชียตะวันตกและ น้อยกว่าขอบเขต L atin อเมริกา I )
เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในการส่งออกไปยังประเทศจีน
2012 ทั้งปริมาณและมูลค่า การส่งออกของผู้ผลิตในการลงทะเบียนหลาย

เอเชียการชะลอตัวใหญ่มากของการเจริญเติบโตในการค้าภายนอก
. ตัวอย่างเช่น ระหว่างปี 2002 และ 2007 ,
ปริมาณการส่งออกของเกาหลีใต้ , ไทย และมาเลเซีย เพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ย

14 ปีร้อยละ 10 ร้อยละและร้อยละ 9 ตามลำดับ ;
ใน 2012 , อัตราที่ลดลงร้อยละ 1.5 ในสาธารณรัฐ
เกาหลี 2.5 บาท ในไทย และร้อยละ 0.5 ร้อยละใน
มาเลเซียทั้งนี้ ไม่เพียง แต่ลดนำเข้า
ความต้องการจาก urope E แต่ยังของการเจริญเติบโตช้าในบางภูมิภาคโดยเฉพาะการพัฒนา
, E AST เอเชีย
วิกฤติปี 2008 – 2009 การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้า
ทั้งประเทศพัฒนาและกำลังพัฒนา o n
หนึ่ง , การนำเข้าและการส่งออก ( โดยปริมาตร ) ของภูมิภาคที่ยังคงพัฒนา

ด้านล่างของพวกเขาก่อนวิกฤตระดับ