The Tower was oriented with its str

The Tower was oriented with its strongest and most impressive defences overlooking Saxon London, which archaeologist Alan Vince suggests was deliberate.[3] It would have visually dominated the surrounding area and stood out to traffic on the River Thames.[4] The castle is made up of three "wards", or enclosures. The innermost ward contains the White Tower and is the earliest phase of the castle. Encircling it to the north, east, and west is the inner ward, built during the reign of Richard the Lionheart (1189–1199). Finally, there is the outer ward which encompasses the castle and was built under Edward I. Although there were several phases of expansion res 36 by 32 metres (118 by 105 ft) at the base, and is 27 m (90 ft) high at the southern battlements. The structure was originally three storeys high, comprising a basement floor, an entrance level, and an upper floor. The entrance, as is usual in Norman keeps, was above ground, in this case on the south face, and accessed via a wooden staircase which could be removed in the event of an attack. It was probably during Henry II's reign (1154–1189) that a forebuilding was added to the south side of the tower to provide extra defences to the entrance, but it has not survived. Each floor was divided into three chambers, the largest in the west, a smaller room in the north-east, and the chapel taking up the entrance and upper floors of the south-east.[13] At the western corners of the building are square towers, while to the north-east a round tower houses a spiral staircase. At the south-east corner there is a larger semi-circular projection which accommodates the apse of the chapel. As the building was intended to be a comfortable residence as well as a stronghold, latrines were built into the walls, and four fireplaces provided warmth.[12]

The main building material is Kentish rag-stone, although some local mudstone was also used. Caen stone was imported from northern France to provide details in the Tower's facing, although little of the original material survives as it was replaced with Portland stone in the 17th and 18th centuries. As most of the Tower's windows were enlarged in the 18th century, only two original – albeit restored – examples remain, in the south wall at the gallery level.[14]

The tower was terraced into the side of a mound, so the northern side of the basement is partially below ground level.[15] As was typical of most keeps,[16] the bottom floor was an undercroft used for storage. One of the rooms contained a well. Although the layout has remained the same since the tower's construction, the interior of the basement dates mostly from the 18th century when the floor was lowered and the pre-existing timber vaults were replaced with brick counterparts.[15] The basement is lit through small slits.[12]


St John's Chapel, inside the White Tower
The entrance floor was probably intended for the use of the Constable of the Tower, Lieutenant of the Tower of London and other important officials. The south entrance was blocked during the 17th century, and not reopened until 1973. Those heading to the upper floor had to pass through a smaller chamber to the east, also connected to the entrance floor. The crypt of St John's Chapel occupied the south-east corner and was accessible only from the eastern chamber. There is a recess in the north wall of the crypt; according to Geoffrey Parnell, Keeper of the Tower History at the Royal Armouries, "the windowless form and restricted access, suggest that it was designed as a strong-room for safekeeping of royal treasures and important documents".[15]

The upper floor contained a grand hall in the west and residential chamber in the east – both originally open to the roof and surrounded by a gallery built into the wall – and St John's Chapel in the south-east. The top floor was added in the 15th century, along with the present roof.[13][17] St John's Chapel was not part of the White Tower's original design, as the apsidal projection was built after the basement walls.[15] Due to changes in function and design since the tower's construction, except for the chapel little is left of the original interior.[18] The chapel's current bare and unadorned appearance is reminiscent of how it would have been in the Norman period. In the 13th century, during Henry III's reign, the chapel was decorated with such ornamentation as a gold-painted cross, and stained glass windows that depicted the Virgin Mary and the Holy Trinity.[19]

Innermost ward[edit]
The innermost ward encloses an area immediately south of the White Tower, stretching to what was once the edge of the River Thames. As was the case at other castles, such as the 11th-century Hen Domen, the innermost ward was probably filled with timber buildings from the Tower's foundation. Exactly when the royal lodgings began to encroach from the White Tower into the innermost ward is uncertain, although it had happened by the 1170s.[14] The lodgings were ren

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทาวเวอร์มา ด้วยความแข็งแกร่ง และป้องกันประทับใจวิวลอนดอนแซก แก่นักโบราณคดีซึ่งวินซ์ Alan แนะนำเจตนา [3]จะมีสายตาครอบงำพื้นที่โดยรอบ และที่โดดเด่นในการรับส่งข้อมูลบนแม่น้ำเทมส์ [4] ปราสาทขึ้นสาม "เขต" หรือเปลือก ผู้ป่วยในประกอบด้วยไวท์ทาวเวอร์ และเป็นขั้นตอนแรกสุดของปราสาท ชัดเจนทางทิศเหนือ ตะวันออก และตกเป็นผู้ป่วยภายใน สร้างขึ้นในรัชสมัยของริชาร์ดสิงห์ (1189 รายการ – 1199) ในที่สุด มีผู้ป่วยนอกซึ่งประกอบด้วยปราสาท และสร้างใต้เอ็ดเวิร์ดฉัน แม้ว่าจะมีหลายระยะขยายความละเอียด 36 โดย 32 เมตร (118 โดย 105 ฟุต) ที่ฐาน และ 27 เมตร (90 ฟุต) สูงที่เชิงเทินภาคใต้ โครงสร้างเดิมซึ่งมีชั้นสูง ชั้นใต้ดิน ระดับทางการ และชั้นสาม ทางเข้า เป็นอยู่ตามปกติในช่วยนอร์แมน ดิน ในกรณีนี้บนใบหน้าใต้ และผ่านบันไดไม้ซึ่งอาจถูกเอาออกในกรณีที่ มีการโจมตี มันเป็นน่าจะช่วงรัชกาลของ Henry II (1154-1189 รายการ) ที่ forebuilding ถูกเพิ่มไปด้านทิศใต้ของอาคารเพื่อให้การป้องกันเพิ่มเติมไปยังทางเข้า แต่มันไม่มีชีวิตรอด แต่ละชั้นถูกแบ่งออกเป็นสามห้อง ใหญ่ที่สุดในตะวันตก ห้องขนาดเล็กในทางตะวันออกเฉียงเหนือ และโบสถ์ขึ้นชั้นทางเข้าและด้านบนของทางตะวันออกเฉียงใต้ [13] ที่มุมด้านตะวันตกของอาคารเป็นอาคารสี่เหลี่ยม ในขณะที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือหอรอบบ้านบันได ที่มุมด้านตะวันออกเฉียงใต้ มีประมาณกึ่งกลมใหญ่ซึ่งมีการแหกคอกของโบสถ์ อาคารมีไว้เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบายเช่นเดียวกับปราการ สร้างส้วมเข้ากำแพง และสี่เตาผิงให้ความอบอุ่น [12]วัสดุก่อสร้างหลักเป็นผ้าขี้ริ้ว Kentish-หิน ดินดานบางท้องถิ่นยังใช้ ก็องหินนำเข้าจากฝรั่งเศสตอนเหนือให้รายละเอียดในด้านหน้าของอาคาร แม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของวัสดุเดิมที่มีชีวิตถูกแทนที่ ด้วยหินพอร์ตแลนด์ในศตวรรษ 17 และ 18 เป็นส่วนใหญ่ของอาคาร windows ถูกขยายในศตวรรษที่ 18 ฉบับสอง – แม้ว่าคืนค่า – ตัวอย่างเดิม ผนังใต้ระดับแกลเลอรี [14]อาคารมีระเบียงของเนิน เพื่อด้านเหนือของดินบางส่วนอยู่ต่ำกว่าระดับพื้นดิน [15] เป็นของส่วนใหญ่ เก็บ, [16] ชั้นล่างเป็น undercroft ที่ใช้สำหรับเก็บข้อมูล ห้องอยู่ดี แม้ว่ารูปแบบยังคงเหมือนกันตั้งแต่โครงสร้างของอาคาร ตกแต่งภายในของวันชั้นใต้ดินเป็นส่วนใหญ่จากศตวรรษที่ 18 เมื่อมีการลดลงพื้นและกระโดดสูงไม้ที่มีอยู่ก่อนถูกแทนกับอิฐ [15 ชั้นใต้ดิน]สว่างผ่านผ่าเล็ก [12]เซนต์จอห์นของโบสถ์ ทาวขาวชั้นทางเข้าอาจจะได้มีวัตถุประสงค์สำหรับการใช้งานของคอนสตาเบิลทาวเวอร์ โทหอคอยแห่งลอนดอนและเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ที่สำคัญ ทางใต้ถูกถูกบล็อกในศตวรรษที่ 17 และไม่เปิดจนถึงปี 1973 ผู้เดินทางไปชั้นบนได้ผ่านช่องเล็กตะวัน ยัง เชื่อมต่อกับชั้นทางเข้า ศาสนของโบสถ์เซนต์จอห์นครอบครองมุมตะวันออกเฉียงใต้ และสามารถเข้าถึงได้จากหอการค้าภาคตะวันออกเท่านั้น มีการย่อมุมผนังเหนือศาสน ตามนี่พาร์เนล ของหอประวัติศาสตร์ที่ Armouries รอยัล "หน้าต่างฟอร์มและจำกัดการเข้าถึง การแนะนำให้ ออกแรงห้องสำหรับเก็บรักษาพระราชสมบัติและเอกสารสำคัญ" นี้ [15]The upper floor contained a grand hall in the west and residential chamber in the east – both originally open to the roof and surrounded by a gallery built into the wall – and St John's Chapel in the south-east. The top floor was added in the 15th century, along with the present roof.[13][17] St John's Chapel was not part of the White Tower's original design, as the apsidal projection was built after the basement walls.[15] Due to changes in function and design since the tower's construction, except for the chapel little is left of the original interior.[18] The chapel's current bare and unadorned appearance is reminiscent of how it would have been in the Norman period. In the 13th century, during Henry III's reign, the chapel was decorated with such ornamentation as a gold-painted cross, and stained glass windows that depicted the Virgin Mary and the Holy Trinity.[19]Innermost ward[edit]The innermost ward encloses an area immediately south of the White Tower, stretching to what was once the edge of the River Thames. As was the case at other castles, such as the 11th-century Hen Domen, the innermost ward was probably filled with timber buildings from the Tower's foundation. Exactly when the royal lodgings began to encroach from the White Tower into the innermost ward is uncertain, although it had happened by the 1170s.[14] The lodgings were ren

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอคอยที่มุ่งเน้นกับการป้องกันที่แข็งแกร่งและน่าประทับใจมากที่สุดที่สามารถมองเห็นชาวอังกฤษในกรุงลอนดอนซึ่งนักโบราณคดีลันวินซ์แสดงให้เห็นเป็นเจตนา. [3] มันจะมีความโดดเด่นมองเห็นพื้นที่โดยรอบและยืนออกการจราจรบนแม่น้ำเทมส์. [4] ปราสาท สร้างขึ้นจากสาม "วอร์ด" หรือเปลือก หอผู้ป่วยในสุดมีหอคอยสีขาวและเป็นขั้นตอนแรกของปราสาท ล้อมรอบมันไปทางทิศเหนือทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเป็นหอผู้ป่วยภายในสร้างขึ้นในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าริชาร์ดสิงห์ (1189-1199) ในที่สุดก็มีหอผู้ป่วยนอกซึ่งครอบคลุมปราสาทและถูกสร้างขึ้นภายใต้เอ็ดเวิร์ดฉันแม้ว่าจะมีหลายขั้นตอนของการขยายตัว Res 36 32 เมตร (118 105 ฟุต) ที่ฐานและเป็น 27 เมตร (90 ฟุต) ในระดับสูงที่ เชิงเทินภาคใต้ โครงสร้างเดิมสามชั้นสูงประกอบไปด้วยชั้นใต้ดิน, ระดับทางเข้าและชั้นบน ทางเข้าที่เป็นปกติในนอร์แมนช่วยให้เป็นเหนือพื้นดินในกรณีนี้บนใบหน้าใต้และเข้าถึงได้ผ่านทางบันไดไม้ซึ่งจะถูกลบออกในกรณีที่มีการโจมตี มันอาจจะเป็นในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าเฮนรี่ที่สอง (1154-1189) ว่า forebuilding ถูกบันทึกอยู่ด้านทิศใต้ของอาคารเพื่อให้การป้องกันเป็นพิเศษในการเข้า แต่ก็ไม่รอด แต่ละชั้นจะถูกแบ่งออกเป็นสามห้องที่ใหญ่ที่สุดในทิศตะวันตกเป็นห้องที่มีขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและโบสถ์ที่เกิดขึ้นทางเข้าและบนชั้นของทางตะวันออกเฉียงใต้. ที่มุมทิศตะวันตกของอาคารที่อยู่ [13] ตารางอาคารในขณะที่ไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือรอบหอคอยบ้านบันไดเวียน ที่มุมตะวันออกเฉียงใต้มีการฉายภาพขนาดใหญ่ครึ่งวงกลมซึ่งรองรับแหกคอกของโบสถ์ ในฐานะที่เป็นอาคารที่มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบายเช่นเดียวกับที่มั่นส้วมที่ถูกสร้างขึ้นในผนังและสี่เตาผิงที่จัดไว้ให้ความอบอุ่น. [12] วัสดุก่อสร้างหลักคือตบมือเศษหินดานแม้ว่าบางท้องถิ่นก็ยังใช้ หินก็องถูกนำเข้ามาจากทางตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศสเพื่อให้รายละเอียดในหอคอยหันแม้จะเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวัสดุเดิมมีชีวิตอยู่ในขณะที่มันถูกแทนที่ด้วยหินพอร์ตแลนด์ในศตวรรษที่ 17 และ 18 ในฐานะที่เป็นที่สุดของหน้าต่างหอคอยถูกขยายในศตวรรษที่ 18 เพียงสองเดิม - แม้ว่าการบูรณะ - ตัวอย่างยังคงอยู่ในผนังด้านทิศใต้ที่ระดับแกลเลอรี่ [14]. หอคอยระเบียงในด้านของกองดังนั้นทางด้านทิศเหนือ ชั้นใต้ดินเป็นเพียงบางส่วนต่ำกว่าระดับพื้นดิน. [15] ในฐานะที่เป็นปกติมากที่สุดช่วย [16] ชั้นด้านล่างเป็น undercroft ที่ใช้สำหรับการจัดเก็บ หนึ่งในห้องพักที่มีอยู่เป็นอย่างดี แม้ว่ารูปแบบมีอยู่เดิมตั้งแต่การก่อสร้างหอคอย, การตกแต่งภายในของห้องใต้ดินวันที่ส่วนใหญ่มาจากศตวรรษที่ 18 เมื่อพื้นลดลงและห้องใต้ดินไม้ที่มีอยู่ก่อนถูกแทนที่ด้วยคู่ของอิฐ. [15] ชั้นใต้ดินเป็นจุดผ่านขนาดเล็ก กรีด. [12] เซนต์จอห์นโบสถ์ภายในหอคอยสีขาวพื้นทางเข้าอาจจะมีไว้สำหรับการใช้งานของตำรวจของหอ, ผู้แทนของหอคอยแห่งลอนดอนและเจ้าหน้าที่ที่สำคัญอื่น ๆ ทางเข้าทางทิศใต้ถูกปิดกั้นในช่วงศตวรรษที่ 17 และไม่เปิดจนกว่าปี 1973 ผู้ที่มุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบนจะต้องผ่านห้องมีขนาดเล็กลงไปทางทิศตะวันออกเชื่อมต่อไปยังชั้นที่ประตูทางเข้า ฝังศพใต้ถุนโบสถ์เซนต์จอห์นโบสถ์อยู่ในมุมตะวันออกเฉียงใต้และสามารถเข้าถึงได้จากห้องไปทางทิศตะวันออก มีการพักผ่อนในผนังทางทิศเหนือของห้องใต้ดินเป็น; ตามที่เจฟฟรีย์พาร์เนลล์ผู้รักษาประตูของประวัติศาสตร์ทาวเวอร์ที่ Royal Armouries "รูปแบบหน้าต่างและ จำกัด การเข้าถึงแสดงให้เห็นว่ามันถูกออกแบบมาเป็นห้องที่แข็งแกร่งสำหรับการเก็บรักษาสมบัติหลวงและเอกสารสำคัญ". [15] ชั้นบนที่มีอยู่ แกรนด์ฮอลล์ในทางทิศตะวันตกและห้องที่อยู่อาศัยในภาคตะวันออก - ทั้งที่ แต่เดิมเปิดให้หลังคาและล้อมรอบไปด้วยแกลเลอรี่ที่สร้างขึ้นในผนัง - และเซนต์จอห์นโบสถ์ในทางตะวันออกเฉียงใต้ ชั้นบนสุดที่ถูกเพิ่มเข้ามาในศตวรรษที่ 15 พร้อมกับหลังคาปัจจุบัน. [13] [17] โบสถ์เซนต์จอห์นไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบเดิมหอคอยสีขาวในขณะที่ประมาณการ apsidal ถูกสร้างขึ้นหลังจากที่ผนังชั้นใต้ดิน. [15] เนื่องจาก การเปลี่ยนแปลงในการทำงานและการออกแบบตั้งแต่การก่อสร้างหอคอยยกเว้นโบสถ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือของการตกแต่งภายในเดิม. [18] โบสถ์ในปัจจุบันลักษณะเปลือยและตกแต่งเป็นที่ระลึกว่ามันจะได้รับในระยะเวลาที่นอร์แมน ในศตวรรษที่ 13 ในสมัยพระเจ้าเฮนรีของโบสถ์ถูกตกแต่งด้วยการตกแต่งเช่นข้ามทาด้วยสีทองและหน้าต่างกระจกสีที่ภาพพระแม่มารีและพระตรีเอกภาพ. [19] สุดวอร์ด [แก้ไข] สุดล้อมรอบหอผู้ป่วย พื้นที่ทันทีทางตอนใต้ของหอคอยสีขาวทอดยาวไปสู่สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นขอบของแม่น้ำเทมส์ อย่างเช่นกรณีที่ปราสาทอื่น ๆ เช่นศตวรรษที่ 11 ไก่ Domen ที่วอร์ดสุดอาจจะเต็มไปด้วยอาคารไม้จากมูลนิธิทาวเวอร์ ว่าเมื่อพระราชที่พักเริ่มรุกล้ำจากหอคอยสีขาวเข้าไปในหอผู้ป่วยในสุดคือความไม่แน่นอนแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจากยุค 1170. [14] ที่พักที่ถูก ren