An interesting question to pose in

An interesting question to pose in an environment like our store is what percentage of our investment in
compiling this knowledge stock over a 150 year period has ever been used or will ever be. Also because
of being under-resourced in our retrospective cataloguing activity a very large percentage, perhaps as
much as two thirds of the Store’s stock, is not registered on the online catalogue and as such is not ide ntifiable
as part of the overall collection. So in that case is there much sense in holding onto most of this
stock? How expensive is it to store per annum? How much would it cost to catalogue it all. I don’t have
figures but the costs would be significant. So what is my point? It is that a lot of what we currently store
may be of little or no value to our scholarly community for the future. Therefore why invest in long term
storage? What is the alternative? How would the costs of long term storage and of cataloguing match up
with a digital access a lternative to those parts of the holdings identifiable as key research resources?
How much should we invest in providing for serendipitous discovery? How much should we invest in
preserving collections we regard as special? Such questions require an enlightened collections development
policy!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามที่น่าสนใจเพื่อก่อให้เกิดในสภาพแวดล้อมเช่นเดียวกับร้านค้าของเราเป็นสิ่งที่ร้อยละของการลงทุนของเราในการ
รวบรวมหุ้นความรู้นี้เป็นระยะเวลากว่า 150 ปีที่ได้รับการเคยใช้หรือเคยจะ ยังเพราะ
ของการเป็นภายใต้ทรัพยากรในกิจกรรมการทำรายการของเราย้อนหลังขนาดใหญ่ร้อยละมากบางทีอาจจะเป็น
มากที่สุดเท่าที่สองในสามของหุ้นของร้านค้าที่ไม่ได้ลงทะเบียนในแคตตาล็อกออนไลน์และเป็นเช่นนี้ไม่ได้ ide ntifiable
เป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันโดยรวม ดังนั้นในกรณีที่มีความรู้สึกมากในการถือครองลงบนมากที่สุดนี้
สต็อก? ว่าราคาแพงก็จะเก็บต่อปีคืออะไร? เท่าใดก็จะเสียค่าใช้จ่ายแคตตาล็อกมันทั้งหมด ฉันไม่ได้มี
ตัวเลข แต่ค่าใช้จ่ายที่จะมีนัยสำคัญ ดังนั้นสิ่งที่เป็นจุดของฉันได้อย่างไร มันเป็นที่มากของสิ่งที่เราจัดเก็บในปัจจุบัน
อาจจะมีค่าน้อยหรือไม่มีเลยให้กับชุมชนวิชาการของเราในอนาคต ดังนั้นทำไมลงทุนในระยะยาว
จัดเก็บ? ทางเลือกคืออะไร? วิธีการจะมีค่าใช้จ่ายในการจัดเก็บในระยะยาวและการลงรายการแข่งขันขึ้น
กับการเข้าถึงดิจิตอล lternative ให้ส่วนของผู้ถือครองที่ระบุเป็นทรัพยากรการวิจัยที่สำคัญ?
เท่าไหร่เราควรลงทุนในการให้บริการสำหรับการค้นพบ serendipitous? ว่าเราควรลงทุนใน
การรักษาคอลเลกชันที่เราถือว่าเป็นพิเศษหรือไม่? คำถามดังกล่าวจำเป็นต้องมีการพัฒนาคอลเลกชันพุทธะ
นโยบาย!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำถามที่น่าสนใจที่จะก่อให้เกิดสภาพแวดล้อม เช่น ร้านของเราคือเปอร์เซ็นต์ของการลงทุนของเรารวบรวมความรู้นี้หุ้นในช่วง 150 ปี ที่เคยใช้ หรือเคยจะเป็น ก็ เพราะของผู้อื่นในสังกัดของเราย้อนหลังรายการกิจกรรมร้อยละขนาดใหญ่มาก บางทีอาจเป็นมากเป็นสองในสามของร้านหุ้น ไม่ได้ลงทะเบียนในแคตตาล็อกออนไลน์และเป็นเช่นนี้ไม่ได้เป็น IDE ntifiableเป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันโดยรวม ดังนั้นในกรณีนี้จะมีความรู้สึกมากในถือมากที่สุดนี้หุ้น มันแพงแค่ไหนที่จะเก็บต่อปี ? ราคาเท่าไหร่ รายการ ทั้งหมด ผม ไม่ มีตัวเลข แต่ค่าใช้จ่ายจะเป็นสําคัญ ดังนั้น อะไรคือประเด็น ? มันเป็นที่มากของสิ่งที่เราในขณะนี้ร้านอาจจะน้อย หรือ ไม่มีคุณค่าต่อชุมชนวิชาการของเราในอนาคต ดังนั้นทำไมลงทุนระยะยาวกระเป๋า ? อะไรคือทางเลือกที่ ? ทำไมต้นทุนการเก็บระยะยาวและรายการตรงด้วยการเข้าถึงดิจิตอล lternative ชิ้นส่วนเหล่านั้นของผู้ถือครองทรัพยากรการวิจัยที่ระบุเป็นคีย์ ?เท่าไหร่เราควรจะลงทุนในการให้บริการสำหรับการค้นพบจะโชคดีปานนั้น ? เท่าไหร่เราควรจะลงทุนในรักษาคอลเลกชันที่เราพิจารณาเป็นพิเศษ คำถามนี้ต้องรู้แจ้งการพัฒนาคอลเลกชันนโยบาย !