The development of Contact Improvis

The development of Contact Improvisation was inspired by a dance performance created by Steve Paxton in January 1972. Called Magnesium, it was performed with 11 students at Oberlin College and combined inner-focused movement and athleticism including wrestling and falling, jumping and rolling.[3] Over the following summer, Paxton explored this movement vocabulary further, rehearsing with a group of dancers, including Nancy Stark Smith, at the John Weber Gallery in New York City and gave the first Contact Improvisation performances which reportedly had 'a powerful emotional and kinesthetic effect on audiences.'[3]

The dance form subsequently saw a development of movement qualities from the risky rawness and danger of the initial experiments, to a period of smooth, continuous controlled flow in the late 70s and early 80s, followed by an interest in conflict and unexpected responses including previously avoided eye contact and directive hand contact.[4]

In 1975, the dancers working with Steve Paxton considered trademarking the term Contact Improvisation in order to control the teaching and practice of the dance form, largely for reasons of safety. This idea was rejected in favor of establishing a forum for communication, and the newsletter consequently created became the journal Contact Quarterly.[5] The journal reached volume 38 in 2013, and continues to be published by the nonprofit organisation Contact Collaborations, incorporated in 1978.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาติดต่อก่อแรงบันดาลใจประสิทธิภาพการเต้นที่สร้างขึ้น โดย Steve แพกซ์ตันในเดือนมกราคม เรียกว่าแมกนีเซียม งาน มีนักเรียน 11 ที่ Oberlin วิทยาลัย และเคลื่อนไหวภายในเน้นรวม และ athleticism รวมทั้งมวยปล้ำล้ม กระโดด และกลิ้ง[3] ในช่วงต่อไปนี้ฤดูร้อน แพกซ์ตันอุดมคำศัพท์นี้เคลื่อนไหวเพิ่มเติม ทำการทดสอบกับกลุ่มนักเต้น รวมถึงแนนซี่สตาร์สมิธ ที่เก็บแบ่งแยกจอห์นในนิวยอร์กซิตี้ และให้แสดงติดต่อก่อแรกซึ่งมีรายงานว่ามี 'ความมีประสิทธิภาพทางอารมณ์ และ kinesthetic ผลชม'[3]แบบเต้นเห็นการพัฒนาของคุณภาพการเคลื่อนไหวจาก rawness ที่มีความเสี่ยงและอันตรายของการทดลองเริ่มต้น ราบรื่น ต่อเนื่องควบคุมกระแสใน 70s ปลายและต้น 80s รอบระยะเวลาตามความสนใจในความขัดแย้ง และหลีกเลี่ยงการตอบสนองที่ไม่คาดคิดรวมทั้งก่อนหน้านี้ตาและมือไดเรกทีฟติดต่อมา[4]ในปี 1975 นักเต้นที่ทำงานกับ Steve แพกซ์ตันถือว่า trademarking คำก่อติดต่อเพื่อควบคุมการสอนและการฝึกเต้นแบบ ส่วนใหญ่เหตุผลของความปลอดภัย ความคิดนี้ถูกปฏิเสธสามารถสร้างเวทีสำหรับการสื่อสาร และจดหมายข่าวจึง สร้างเป็น รายไตรมาสของผู้ติดต่อ[5] รายถึงเล่ม 38 ในปี 2013 และยังถูกเผยแพร่ โดยองค์กรไม่แสวงผลกำไรความร่วมมือในการติดต่อ รวมในปี 1978[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พัฒนาติดต่อปฏิภาณโวหารได้รับแรงบันดาลใจจากการเต้นที่สร้างขึ้นโดยสตีฟแพกซ์ตันในเดือนมกราคมปี 1972 ที่เรียกว่าแมกนีเซียมมันก็ดำเนินการกับ 11 นักเรียนที่แลงวิทยาลัยและรวมการเคลื่อนไหวภายในที่มุ่งเน้นและนักกีฬารวมทั้งการต่อสู้และล้มกระโดดและกลิ้ง. [3 ] ในช่วงฤดูร้อนต่อไปนี้แพกซ์ตันสำรวจคำศัพท์การเคลื่อนไหวครั้งนี้ต่อไปซ้อมกับกลุ่มนักเต้นรวมทั้งแนนซี่สตาร์สมิ ธ ที่เวเบอร์จอห์นแกลลอรี่ในนิวยอร์กซิตี้และให้การแสดงปฏิภาณโวหารติดต่อครั้งแรกที่มีรายงานว่า 'ที่มีประสิทธิภาพทางอารมณ์และการเคลื่อนไหว ผลกระทบต่อผู้ชม. '[3] รูปแบบการเต้นรำต่อมาได้เห็นการพัฒนาคุณภาพการเคลื่อนไหวจากความดิบความเสี่ยงและอันตรายจากการทดลองครั้งแรกกับระยะเวลาของการเรียบไหลควบคุมอย่างต่อเนื่องในช่วงปลายยุค 70 และต้นยุค 80 ตามด้วยความสนใจ ในความขัดแย้งและการตอบสนองที่ไม่คาดคิดรวมทั้งหลีกเลี่ยงการสัมผัสตาก่อนหน้านี้และการสัมผัสมือสั่ง. [4] ในปี 1975, นักเต้นที่ทำงานร่วมกับสตีฟแพกซ์ตันถือว่า trademarking ระยะติดต่อปฏิภาณโวหารเพื่อควบคุมการเรียนการสอนและการปฏิบัติของรูปแบบการเต้นรำส่วนใหญ่สำหรับเหตุผลของ ความปลอดภัย ความคิดนี้ถูกปฏิเสธในความโปรดปรานของการสร้างฟอรั่มเพื่อการสื่อสารและจดหมายข่าวที่สร้างขึ้นจึงกลายเป็นวารสารรายไตรมาสติดต่อ. [5] วารสารถึงปริมาณ 38 ในปี 2013 และยังคงได้รับการตีพิมพ์โดยองค์กรไม่แสวงหากำไรติดต่อร่วมมือ, นิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นในปี 1978 . [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาติดต่อปฏิภาณโวหารเป็นแรงบันดาลใจจากการแสดงที่สร้างขึ้นโดยสตีฟ Paxton ในมกราคมปี 1972 . ชื่อแมกนีเซียม ซึ่งกระทำด้วย 11 นักเรียนที่วิทยาลัยแลงและรวมกันภายในเน้นการเคลื่อนไหวและกีฬารวมทั้งมวยปล้ำและล้ม กระโดด กลิ้ง [ 3 ] ในช่วงต่อไปนี้ แพกซ์ตันสำรวจขบวนการคำศัพท์เพิ่มเติมซ้อมกับกลุ่มนักเต้น รวมทั้งแนนซี่สตาร์ค สมิธ ที่จอห์นเวเบอร์หอศิลป์ในมหานครนิวยอร์ก และให้ติดต่อก่อนก่อนการแสดงซึ่งมีรายงานว่ามี ' ผลที่มีประสิทธิภาพทางอารมณ์และระดับที่ผู้ชม ' [ 3 ]

แบบฟอร์มการเต้นรำต่อมาได้เห็นการพัฒนาคุณภาพของการเคลื่อนไหวจากความอ่อนหัดความเสี่ยง และอันตรายของ การทดลองเบื้องต้นเพื่อช่วงราบรื่น ต่อเนื่อง ควบคุมการไหลในสาย 70 และ 80 ต้น รองลงมา คือ ความสนใจในความขัดแย้งและการตอบสนองที่ไม่คาดคิดรวมทั้งเคยหลีกเลี่ยงการสบตา และคำสั่งมือติดต่อ [ 4 ]

ใน 1975 , นักเต้นทำงานกับ สตีฟ แพกซ์ตันถือเป็นเครื่องหมายการค้าคำว่าติดต่อปฏิภาณโวหารเพื่อควบคุมการสอน และการปฏิบัติ ของรูปแบบการเต้นรำไปเพื่อเหตุผลด้านความปลอดภัย ความคิดนี้ถูกปฏิเสธในความโปรดปรานของการจัดตั้งเวทีเพื่อการสื่อสารและการสร้างข่าว ซึ่งเป็นวารสารรายไตรมาสติดต่อ [ 5 ] บันทึกถึงปริมาณ 38 ล้านบาท และยังคงได้รับการตีพิมพ์โดยติดต่อสื่อเพื่อส่งเสริม , Incorporated ในปี 1978 [ 6 ]