In the years 2008 and 2009, the WTO

In the years 2008 and 2009, the WTO witnessed increased economic uncertainty. Its main function is to ensure the smooth and free flow of global trade. The WTO administers agreements, handles trade disputes and monitors country-specific trade policies while training and cooperating with developing nations and other international organizations .

1. The WTO has not only enhanced the value and quantity of trade but has also helped in eradicated trade and non - trade barriers. WTO has also broadened the trade governance scope to trade in investment, services and intellectual property.

2. It has emerged as a greater institution than GATT and expanded the agenda by including developmental policies which further helped in settlement of disputes and improved monitoring by introducing the Trade Policy Review and the World Trade Report as well as increased transparency by removing green room negotiations.

3. WTO also encouraged sustainable trade developments. As trade expands in volume, in the numbers of products traded, and in the numbers of countries and companies trading, there is a greater a chance that disputes will arise. The WTO system helps resolve these disputes peacefully and constructively - in reality, a lot of international trade tension is reduced because countries can turn to organizations, in particular the WTO, to settle their trade disputes. The increasing number of disputes brought to GATT and its successor, the WTO, does not reflect increasing tension in the world, it rather reflects the closer economic ties throughout the world, the GATT/WTO’s expanding membership and the fact that countries have faith in the system to solve their differences.

4. The fact that there is a single set of rules applying to all members greatly simplifies the entire trade regime. The WTO cannot claim to make all countries equal. But it does reduce some inequalities, giving smaller countries more voice, and at the same time freeing the major powers from the complexity of having to negotiate trade agreements with each of their numerous trading partners.

5. WTO members are now reducing the subsidies and the trade barriers which give consumers more choices, and a broader range of qualities to choose from.

6. The system shields governments from narrow interests the GATT-WTO system which evolved in the second half of the 20th Century helps governments take a more balanced view of trade policy. Governments are better placed to defend themselves against lobbying from narrow interest groups by focusing on trade-offs that are made in the interests of everyone in the economy.

7. The World Trade Organization is the single most effective international agency. With the pending inclusion of China, governments that represent 85 percent of the world’s population and about 95 percent of world trade have chosen to bind themselves to the WTO’s rules and dispute settlement procedures.

8. The WTO has been so successful that numerous groups have petitioned to use the WTO to enforce a range of nontrade rules affecting labor, the enivronment, and competition policy.

9. The WTO is the world’s only international organization that supervises 95% of the world’s global trade.The WTO agreements include numerous provisions giving developing and least-developed countries special rights or extra leniency — “special and differential treatment”. Among these are provisions that allow developed countries to treat developing countries more favourably than other WTO members. The General Agreement on Tariffs and Trade (GATT, which deals with trade in goods) has a special section (Part 4) on Trade and Development which includes provisions on the concept of non-reciprocity in trade negotiations between developed and developing countries — when developed countries grant trade concessions to developing countries they should not expect the developing countries to make matching offers in return.

10. Both GATT and the General Agreement on Trade in Services (GATS) allow developing countries some preferential treatment. Other measures concerning developing countries in the WTO agreements include:
i. extra time for developing countries to fulfil their commitments (in many of the WTO agreements).
ii. provisions designed to increase developing countries’ trading opportunities through greater market access (e.g. in textiles, services,technical barriers to trade)
iii. provisions requiring WTO members to safeguard the interests of developing countries when adopting some domestic or international measures (e.g. in anti-dumping, safeguards, technical barriers to trade)
iv. provisions for various means of helping developing countries (e.g. to deal with commitments on animal and plant health standards, technical standards, and in strengthening their domestic telecommunications sectors).

11. The least-developed countries receive extra attention in the WTO. All the WTO agreements recognize that they must benefit from the greatest possible flexibility, and better-off members must make extra efforts to lower import barriers on least-developed countries’ exports. Since the Uruguay Round agreements were signed in 1994, several decisions in favour of least-developed countries have been taken. In 2002, the WTO adopted a work programme for least-developed countries. It contains several broad elements: improved market access; more technical assistance; support for agencies working on the diversification of least-developed countries’ economies; help in following the work of the WTO; and a speedier membership process for least-developed countries negotiating to join the WTO.

The phases of development of the special treatment of the third world countries can be studied in the form of four phases. The first phase starts from the forming of the GATT in 1948 till the beginning of the Tokyo Round in 1973. The second phase refers to the Tokyo Round itself, from 1973 to 1979. The third phase dates from the end of the Tokyo Round to the end of the Uruguay Round, that is from 1979 to 1995. The fourth phase starts from the end of the Uruguay Round until the present. The analysis that follows distinguishes five arguments that have been advanced for Special &Differential treatment. The five categories are stated as follows:
i. Special and differential treatment is an acquired political right.
ii. Developing countries ought to enjoy privileged access to the markets of their trading partners, particularly the developed countries.
iii. Developing countries ought to have the right to restrict imports to a greater degree than developed countries.
iv. Developing countries ought to be allowed additional freedom in order to subsidize exports.
v. Developing countries ought to be allowed flexibility in lieu of the application of certain WTO rules, or in order to postpone the application of rules as stated by WTO.

13. Though it is a multilateral institution, the GATT/WTO has adopted a bilateral approach to multilateral bargaining according to which reciprocal negotiations occur on a voluntary basis through time between pairs of countries or among small numbers of countries, with the results of these bilateral negotiations then multilateralized to the full GATT/WTO membership by a non-discrimination requirement that tariffs abide by the most-favored nation (MFN) principle.

14. MFN Treatment: Non- discrimination between countries – the Most Favoured Nation principle is one of the most fundamental principles of the WTO. It requires member states to accord the most favourable tariff and regulatory treatment given to the product of any one member and/or non member at the time of export or import of “like products” to all other WTO members. Under the Most Favoured Nation rule, should WTO member state A agree in negotiation with state B, which needs not to be a WTO member, to reduce the tariff on the same product X to five percent, this same tariff rate must apply to all other WTO members as well. In other words, if a country gives favourable treatment to one country regarding a particular issue, it must handle all members equally regarding the same issue.

MFN and national treatment are designed to secure fair conditions of trade. So too are those on dumping (exporting at below cost to gain market share) and subsidies. The issues are complex, and the rules try to establish what is fair or unfair, and how governments can respond, in particular by charging additional import duties calculated to compensate for damage caused by unfair trade.

15. The WTO agreements, which were the outcome of the 1986-94 Uruguay Round of trade negotiations, provide numerous opportunities for developing countries to make gains. Further liberalization through the Doha Agenda negotiations aims to improve the opportunities. Among the gains are export opportunities. They include:

i. fundamental reforms in agricultural trade.
ii. phasing out quotas on developing countries’ exports of textiles and clothing.
iii. reductions in customs duties on industrial products.
iv. expanding the number of products whose customs duty rates are “bound” under the WTO, making the rates difficult to raise.
v. phasing out bilateral agreements to restrict traded quantities of certain goods — these “grey area” measures (the so-called voluntary export restraints) are not really recognized under GATT-WTO.

16. In addition, liberalization under the WTO boosts global GDP and stimulates world demand for developing countries’ exports.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 2008 และ 2009 องค์การเห็นเพิ่มความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจ หน้าที่หลักคือให้กระแสเรียบ และฟรีของการค้าโลก องค์การข้อตกลงการบริหารจัดการ การจัดการกับข้อพิพาททางการค้า และการตรวจสอบนโยบายการค้าเฉพาะประเทศขณะฝึก และประสานงานกับการพัฒนาประเทศและองค์กรระหว่างประเทศอื่น ๆ1. องค์การไม่ได้เท่านั้นเพิ่มมูลค่า และปริมาณการค้าแต่มียังช่วย ในการค้ากำจัดให้หมด และไม่ ใช่ - อุปสรรคค้า องค์การยังได้ขยายขอบเขตการกำกับดูแลกิจการค้าการค้าการลงทุน บริการ และทรัพย์สินทางปัญญา2.ได้เกิดเป็นสถาบันมากขึ้นกว่าแกตต์ และขยายวาระการประชุม โดยรวมถึงนโยบายการพัฒนาที่ช่วยในการชำระเงินของข้อพิพาทเพิ่มเติม และปรับปรุงการตรวจสอบ โดยการแนะนำการทบทวนนโยบายการค้าและรายการทางการค้าโลก ตลอดจนเพิ่มความโปร่งใส โดยการเอาห้องพักเจรจา3. องค์การส่งเสริมให้พัฒนาอย่างยั่งยืนการค้า ค้าขยาย เสียง ในหมายเลขของสินค้าที่ซื้อขาย และตัวเลขของประเทศและบริษัทการค้า มีเป็นมีมากกว่าโอกาสที่ข้อพิพาทจะเกิดขึ้น ระบบองค์การช่วยแก้ปัญหาข้อพิพาทเหล่านี้สงบ และสร้างสรรค์- ในความเป็น จริง มากมายของความตึงเครียดทางการค้าระหว่างประเทศลดลงเนื่องจากประเทศสามารถเปิดองค์กร โดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์การ การพิพาททางการค้าของพวกเขา เพิ่มจำนวนข้อพิพาทนำแกตต์และสืบการ องค์การ สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นในโลก มันค่อนข้างสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจใกล้ชิดทั่วทั้งโลก แกตต์/องค์การของสมาชิกขยาย และความจริงที่ว่า ประเทศมีความเชื่อในระบบการแก้ไขความแตกต่างของพวกเขา4. ความจริงที่ว่า มีชุดของกฎที่ใช้กับสมาชิกทั้งหมดอย่างเดียวช่วยให้ง่ายระบอบการค้าทั้งหมด องค์การไม่สามารถเรียกร้องให้ทุกประเทศเท่า แต่ก็ลดบางความเหลื่อมล้ำทาง ให้ประเทศเล็กเสียงเพิ่มเติม และเวลาเดียวกันเพิ่มอำนาจสำคัญจากความซับซ้อนของการเจรจาข้อตกลงทางการค้ากับคู่ค้าจำนวนมากแต่ละพื้นที่5. องค์การสมาชิกตอนนี้กำลังลดการเงินอุดหนุนและอุปสรรคทางการค้าซึ่งทำให้ผู้บริโภคเพิ่มเติม และของคุณภาพให้เลือก6.โล่ระบบรัฐบาลจากระบบแคบสนใจองค์การแกตต์ซึ่งพัฒนาในสองศตวรรษครึ่งหนึ่งช่วยรัฐบาล จะดูสมดุลมากขึ้นของนโยบายทางค้า รัฐบาลดีอยู่เพื่อปกป้องตัวเองจากการวิ่งเต้นจากกลุ่มความสนใจแคบโดยมุ่งเน้นทางเลือกที่มีประโยชน์ของทุกคนในเศรษฐกิจ7. องค์การการค้าโลกเป็นหน่วยงานระหว่างประเทศมีประสิทธิภาพสูงสุดที่เดียว มีการรวมอยู่ระหว่างการพิจารณาของจีน รัฐบาลที่แสดงถึงร้อยละ 85 ของประชากรโลกประมาณร้อยละ 95 ของการค้าโลก ได้เลือกการผูกตัวเองกับขององค์การกฎและขั้นตอนการชำระเงินข้อโต้แย้ง8. องค์การได้ดังนั้นผลที่กลุ่มต่าง ๆ มีอัคบายานการบังคับช่วง nontrade กฎนโยบายแรงงาน enivronment และการแข่งขันที่ส่งผลกระทบต่อองค์การใช้9. The WTO is the world’s only international organization that supervises 95% of the world’s global trade.The WTO agreements include numerous provisions giving developing and least-developed countries special rights or extra leniency — “special and differential treatment”. Among these are provisions that allow developed countries to treat developing countries more favourably than other WTO members. The General Agreement on Tariffs and Trade (GATT, which deals with trade in goods) has a special section (Part 4) on Trade and Development which includes provisions on the concept of non-reciprocity in trade negotiations between developed and developing countries — when developed countries grant trade concessions to developing countries they should not expect the developing countries to make matching offers in return.10. Both GATT and the General Agreement on Trade in Services (GATS) allow developing countries some preferential treatment. Other measures concerning developing countries in the WTO agreements include:i. extra time for developing countries to fulfil their commitments (in many of the WTO agreements).ii. provisions designed to increase developing countries’ trading opportunities through greater market access (e.g. in textiles, services,technical barriers to trade)iii. provisions requiring WTO members to safeguard the interests of developing countries when adopting some domestic or international measures (e.g. in anti-dumping, safeguards, technical barriers to trade)iv. provisions for various means of helping developing countries (e.g. to deal with commitments on animal and plant health standards, technical standards, and in strengthening their domestic telecommunications sectors).11. The least-developed countries receive extra attention in the WTO. All the WTO agreements recognize that they must benefit from the greatest possible flexibility, and better-off members must make extra efforts to lower import barriers on least-developed countries’ exports. Since the Uruguay Round agreements were signed in 1994, several decisions in favour of least-developed countries have been taken. In 2002, the WTO adopted a work programme for least-developed countries. It contains several broad elements: improved market access; more technical assistance; support for agencies working on the diversification of least-developed countries’ economies; help in following the work of the WTO; and a speedier membership process for least-developed countries negotiating to join the WTO.The phases of development of the special treatment of the third world countries can be studied in the form of four phases. The first phase starts from the forming of the GATT in 1948 till the beginning of the Tokyo Round in 1973. The second phase refers to the Tokyo Round itself, from 1973 to 1979. The third phase dates from the end of the Tokyo Round to the end of the Uruguay Round, that is from 1979 to 1995. The fourth phase starts from the end of the Uruguay Round until the present. The analysis that follows distinguishes five arguments that have been advanced for Special &Differential treatment. The five categories are stated as follows:i. Special and differential treatment is an acquired political right.ii. Developing countries ought to enjoy privileged access to the markets of their trading partners, particularly the developed countries.iii. Developing countries ought to have the right to restrict imports to a greater degree than developed countries.iv. Developing countries ought to be allowed additional freedom in order to subsidize exports.v. Developing countries ought to be allowed flexibility in lieu of the application of certain WTO rules, or in order to postpone the application of rules as stated by WTO.13. Though it is a multilateral institution, the GATT/WTO has adopted a bilateral approach to multilateral bargaining according to which reciprocal negotiations occur on a voluntary basis through time between pairs of countries or among small numbers of countries, with the results of these bilateral negotiations then multilateralized to the full GATT/WTO membership by a non-discrimination requirement that tariffs abide by the most-favored nation (MFN) principle.
14. MFN Treatment: Non- discrimination between countries – the Most Favoured Nation principle is one of the most fundamental principles of the WTO. It requires member states to accord the most favourable tariff and regulatory treatment given to the product of any one member and/or non member at the time of export or import of “like products” to all other WTO members. Under the Most Favoured Nation rule, should WTO member state A agree in negotiation with state B, which needs not to be a WTO member, to reduce the tariff on the same product X to five percent, this same tariff rate must apply to all other WTO members as well. In other words, if a country gives favourable treatment to one country regarding a particular issue, it must handle all members equally regarding the same issue.

MFN and national treatment are designed to secure fair conditions of trade. So too are those on dumping (exporting at below cost to gain market share) and subsidies. The issues are complex, and the rules try to establish what is fair or unfair, and how governments can respond, in particular by charging additional import duties calculated to compensate for damage caused by unfair trade.

15. The WTO agreements, which were the outcome of the 1986-94 Uruguay Round of trade negotiations, provide numerous opportunities for developing countries to make gains. Further liberalization through the Doha Agenda negotiations aims to improve the opportunities. Among the gains are export opportunities. They include:

i. fundamental reforms in agricultural trade.
ii. phasing out quotas on developing countries’ exports of textiles and clothing.
iii. reductions in customs duties on industrial products.
iv. expanding the number of products whose customs duty rates are “bound” under the WTO, making the rates difficult to raise.
v. phasing out bilateral agreements to restrict traded quantities of certain goods — these “grey area” measures (the so-called voluntary export restraints) are not really recognized under GATT-WTO.

16. In addition, liberalization under the WTO boosts global GDP and stimulates world demand for developing countries’ exports.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2008 และปี 2009 องค์การการค้าโลกเห็นความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้น ฟังก์ชั่นหลักของมันคือเพื่อให้แน่ใจว่าการไหลที่ราบรื่นและเป็นอิสระจากการค้าโลก องค์การการค้าโลกเป็นผู้บริหารสัญญาจัดการข้อพิพาทการค้าและการตรวจสอบนโยบายการค้าเฉพาะประเทศในขณะที่การฝึกอบรมและให้ความร่วมมือกับประเทศกำลังพัฒนาและองค์กรระหว่างประเทศอื่น ๆ . 1 องค์การการค้าโลกได้ไม่เพียง แต่เพิ่มมูลค่าและปริมาณการค้า แต่ยังช่วยในการกำจัดการค้าและไม่ใช่ - อุปสรรคทางการค้า องค์การการค้าโลกยังขยายขอบเขตการกำกับดูแลการค้าการค้าการลงทุนในการให้บริการและทรัพย์สินทางปัญญา. 2 มันได้กลายเป็นสถาบันการศึกษาที่สูงกว่า GATT และขยายวาระการประชุมโดยรวมถึงนโยบายการพัฒนาซึ่งจะช่วยต่อไปในการระงับข้อพิพาทและการปรับปรุงการตรวจสอบโดยการแนะนำการทบทวนนโยบายการค้าและรายงานการค้าโลกเช่นเดียวกับความโปร่งใสที่เพิ่มขึ้นโดยการเอาการเจรจาห้องสีเขียว. 3 . องค์การการค้าโลกยังให้กำลังใจการพัฒนาอย่างยั่งยืนค้า การค้าขยายตัวในระดับเสียงในจำนวนของผลิตภัณฑ์ที่มีการซื้อขายและในตัวเลขของประเทศและ บริษัท การค้าที่มีมากขึ้นโอกาสที่ข้อพิพาทที่จะเกิดขึ้น ระบบการองค์การการค้าโลกจะช่วยแก้ไขข้อพิพาทเหล่านี้อย่างสงบสุขและสร้างสรรค์ - ในความเป็นจริงจำนวนมากของความตึงเครียดการค้าระหว่างประเทศจะลดลงเนื่องจากประเทศสามารถเปิดให้กับองค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์การการค้าโลกเพื่อระงับข้อพิพาทการค้าของพวกเขา จำนวนที่เพิ่มขึ้นของข้อพิพาทนำไปแกตต์และทายาทขององค์การการค้าโลกที่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นในโลกก็ค่อนข้างสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิดทั่วโลก GATT / สมาชิกขยายองค์การการค้าโลกและความจริงที่ว่าประเทศมีความเชื่อมั่นใน ระบบที่จะแก้ปัญหาความแตกต่าง. 4 ความจริงที่ว่ามีชุดเดียวของกฎระเบียบที่ใช้กับสมาชิกทุกคนง่ายมากระบอบการปกครองการค้าทั้งหมด องค์การการค้าโลกไม่สามารถเรียกร้องเพื่อให้ทุกประเทศที่เท่าเทียมกัน แต่จะลดความไม่เท่าเทียมกันบางประเทศที่มีขนาดเล็กให้เสียงที่มากขึ้นและในเวลาเดียวกันพ้นอำนาจที่สำคัญจากความซับซ้อนของการมีการเจรจาข้อตกลงการค้ากับแต่ละคู่ค้ามากมายของพวกเขา. 5 สมาชิกองค์การการค้าโลกอยู่ในขณะนี้ลดการอุดหนุนและมาตรการกีดกันทางการค้าที่ให้ผู้บริโภคมีทางเลือกมากขึ้นและช่วงกว้างของคุณภาพให้เลือก. 6 ระบบปกป้องรัฐบาลจากผลประโยชน์แคบระบบ GATT-องค์การการค้าโลกซึ่งการพัฒนาในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 จะช่วยให้รัฐบาลใช้มุมมองที่สมดุลมากขึ้นของนโยบายการค้า รัฐบาลมีวางดีกว่าที่จะปกป้องตัวเองกับการล็อบบี้จากกลุ่มผลประโยชน์แคบ ๆ โดยมุ่งเน้นเกี่ยวกับการค้าไม่ชอบที่จะทำในความสนใจของทุกคนในระบบเศรษฐกิจ. 7 องค์การการค้าโลกเป็นหน่วยงานระหว่างประเทศที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดคนหนึ่ง ด้วยการรวมอยู่ระหว่างการพิจารณาของจีนที่เป็นตัวแทนของรัฐบาลร้อยละ 85 ของประชากรโลกและประมาณร้อยละ 95 ของการค้าโลกได้เลือกที่จะผูกตัวเองกับกฎระเบียบขององค์การการค้าโลกและวิธีการระงับข้อพิพาท. 8 องค์การการค้าโลกได้รับความสำเร็จเพื่อให้กลุ่มจำนวนมากได้ที่กระทรวงมหาดไทยจะใช้องค์การการค้าโลกในการบังคับใช้ช่วงของกฎ nontrade มีผลกระทบต่อแรงงาน enivronment และนโยบายการแข่งขัน. 9 องค์การการค้าโลกเป็นองค์กรระหว่างประเทศเดียวในโลกที่กำกับดูแล 95% ของข้อตกลงองค์การการค้าโลก trade.The ทั่วโลกของโลกรวมถึงบทบัญญัติต่าง ๆ นานาให้การพัฒนาและการพัฒนาน้อยที่สุดประเทศสิทธิพิเศษหรือผ่อนผันพิเศษ - "พิเศษและการรักษาที่แตกต่างกัน" กลุ่มคนเหล่านี้บทบัญญัติที่อนุญาตให้ประเทศที่พัฒนาแล้วที่จะรักษาประเทศกำลังพัฒนามากขึ้นในเกณฑ์ดีกว่าสมาชิกองค์การการค้าโลกอื่น ๆ ความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (GATT ซึ่งเกี่ยวข้องกับการค้าสินค้า) มีส่วนพิเศษ (ตอนที่ 4) ว่าด้วยการค้าและการพัฒนาซึ่งรวมถึงบทบัญญัติเกี่ยวกับแนวความคิดของการไม่ร่วมกันในการเจรจาการค้าระหว่างประเทศที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา - เมื่อพัฒนา ประเทศอนุญาตให้สัมปทานการค้าเพื่อการพัฒนาประเทศที่พวกเขาไม่ควรคาดหวังประเทศกำลังพัฒนาเพื่อให้ตรงกับข้อเสนอในการกลับมา. 10 ทั้งแกตต์และความตกลงทั่วไปว่าด้วยการค้าบริการ (GATS) อนุญาตให้ประเทศกำลังพัฒนาบางการรักษาสิทธิ มาตรการอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาประเทศในข้อตกลงองค์การการค้าโลกรวมถึง: ฉัน ช่วงต่อเวลาพิเศษสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่จะปฏิบัติตามภาระผูกพันของพวกเขา (ในหลายข้อตกลงองค์การการค้าโลก). ii บทบัญญัติออกแบบมาเพื่อเพิ่มการพัฒนาประเทศโอกาสในการซื้อขายผ่านการเข้าถึงตลาดมากขึ้น (เช่นในสิ่งทอบริการอุปสรรคทางเทคนิคเพื่อการค้า) iii บทบัญญัติกำหนดให้สมาชิกองค์การการค้าโลกเพื่อรักษาผลประโยชน์ของประเทศกำลังพัฒนาเมื่อการใช้มาตรการบางประเทศหรือต่างประเทศ (เช่นในตอบโต้การทุ่มตลาด, การป้องกัน, อุปสรรคทางเทคนิคเพื่อการค้า) iv บทบัญญัติสำหรับวิธีการต่าง ๆ ในการช่วยเหลือประเทศกำลังพัฒนา (เช่นการจัดการกับความมุ่งมั่นในมาตรฐานด้านสุขภาพสัตว์และพืชมาตรฐานทางเทคนิคและการเสริมสร้างความเข้มแข็งภาคในประเทศของพวกเขาโทรคมนาคม). 11 ประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดได้รับความสนใจเป็นพิเศษในองค์การการค้าโลก ทุกสัญญาองค์การการค้าโลกรับรู้ว่าพวกเขาจะต้องได้รับประโยชน์จากความยืดหยุ่นที่เป็นไปได้มากที่สุดและสมาชิกที่ดีกว่าออกต้องพยายามเป็นพิเศษในการลดอุปสรรคการนำเข้าในประเทศพัฒนาน้อยที่สุด 'การส่งออก เนื่องจากข้อตกลงรอบอุรุกวัยได้ลงนามในปี 1994 การตัดสินใจหลายในความโปรดปรานของประเทศพัฒนาน้อยที่สุดที่ได้รับ ในปี 2002 องค์การการค้าโลกนำโปรแกรมการทำงานสำหรับประเทศพัฒนาน้อยที่สุด มันมีองค์ประกอบหลายกว้าง: การเข้าถึงตลาดที่ดีขึ้น; ความช่วยเหลือด้านเทคนิคมากขึ้น การสนับสนุนสำหรับหน่วยงานที่ทำงานเกี่ยวกับการกระจายความเสี่ยงของประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดเศรษฐกิจ 'นั้น ช่วยในการติดตามการทำงานขององค์การการค้าโลก; และกระบวนการที่เป็นสมาชิกอย่างรวดเร็วสำหรับประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดการเจรจาต่อรองในการเข้าร่วมองค์การการค้าโลก. ขั้นตอนของการพัฒนาของการรักษาพิเศษของประเทศโลกที่สามสามารถศึกษาในรูปแบบของสี่ขั้นตอน ในช่วงแรกเริ่มจากการขึ้นรูปของแกตต์ในปี 1948 จนถึงจุดเริ่มต้นของโตเกียวรอบในปี 1973 ระยะที่สองหมายถึงรอบโตเกียวตัวเองจากปี 1973 ปี 1979 วันที่ขั้นตอนที่สามจากท้ายของโตเกียวรอบกับ ในตอนท้ายของรอบอุรุกวัยที่เป็น 1979 ปี 1995 จะเริ่มต้นขั้นตอนที่สี่จากจุดสิ้นสุดของรอบอุรุกวัยจนถึงปัจจุบัน การวิเคราะห์ที่แตกต่างต่อไปนี้ห้าข้อโต้แย้งที่ได้รับการขั้นสูงสำหรับการรักษาพิเศษที่แตกต่างกัน ห้าประเภทตามที่ระบุไว้ดังต่อไปนี้ฉัน การรักษาพิเศษและค่าเป็นสิทธิทางการเมืองที่ได้มา. ii ประเทศกำลังพัฒนาควรจะเพลิดเพลินกับการเข้าถึงสิทธิพิเศษในการตลาดของประเทศคู่ค้าของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศที่พัฒนาแล้ว. iii ประเทศกำลังพัฒนาควรจะมีสิทธิที่จะ จำกัด การนำเข้าในระดับที่สูงกว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว. iv ประเทศกำลังพัฒนาควรจะได้รับอนุญาตให้เสรีภาพเพิ่มเติมเพื่อที่จะอุดหนุนการส่งออก. โวลต์ ประเทศกำลังพัฒนาควรจะได้รับอนุญาตให้ความยืดหยุ่นในการแทนการใช้กฎองค์การการค้าโลกบางอย่างหรือเพื่อที่จะเลื่อนการประยุกต์ใช้กฎดังกล่าวโดยองค์การการค้าโลก. 13 แม้ว่ามันจะเป็นสถาบันพหุภาคีที่ GATT / WTO ได้นำวิธีการในระดับทวิภาคีที่จะเจรจาต่อรองพหุภาคีตามที่การเจรจาต่อรองซึ่งกันและกันเกิดขึ้นบนพื้นฐานความสมัครใจผ่านช่วงเวลาระหว่างคู่ของประเทศหรือในหมู่จำนวนเล็ก ๆ ของประเทศที่มีผลของการเจรจาทวิภาคีเหล่านี้แล้ว multilateralized กับสมาชิกเต็มรูปแบบ GATT / WTO โดยความต้องการที่ไม่เลือกปฏิบัติว่าอัตราภาษีปฏิบัติตามประเทศที่ชื่นชอบมากที่สุด (MFN) หลักการ. 14 การรักษา MFN: Non-การเลือกปฏิบัติระหว่างประเทศ - หลักการส่วนใหญ่ Favoured Nation เป็นหนึ่งในหลักการพื้นฐานที่สุดขององค์การการค้าโลก มันต้องมีประเทศสมาชิกให้สอดคล้องภาษีที่ดีที่สุดและการรักษากฎระเบียบที่กำหนดให้สินค้าของสมาชิกคนใดคนหนึ่งและ / หรือสมาชิกที่ไม่ได้ในช่วงเวลาของการส่งออกหรือนำเข้า "เช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์" ให้กับสมาชิกองค์การการค้าโลกอื่น ๆ ทั้งหมด ภายใต้การปกครองของประเทศ Favoured ส่วนใหญ่สมาชิกควรองค์การการค้าโลกของรัฐเห็นด้วยในการเจรจาต่อรองกับ B ของรัฐซึ่งไม่ต้องเป็นสมาชิกขององค์การการค้าโลกเพื่อลดภาษีศุลกากรในสินค้าชนิดเดียวกันเอ็กซ์ร้อยละห้านี้อัตราภาษีที่เดียวกันจะต้องนำไปใช้กับคนอื่น ๆ สมาชิกองค์การการค้าโลกได้เป็นอย่างดี ในคำอื่น ๆ ถ้าเป็นประเทศที่ให้การรักษาที่ดีให้กับประเทศใดประเทศหนึ่งเกี่ยวกับปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะต้องจัดการกับสมาชิกทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเกี่ยวกับปัญหาเดียวกัน. MFN และรักษาชาติได้รับการออกแบบเพื่อความปลอดภัยของเงื่อนไขของการค้าที่เป็นธรรม ดังนั้นก็เป็นผู้ที่อยู่ในการทุ่มตลาด (การส่งออกที่ต่ำกว่าค่าใช้จ่ายที่จะได้รับส่วนแบ่งการตลาด) และเงินอุดหนุน ปัญหาที่มีความซับซ้อนและกฎระเบียบที่พยายามที่จะสร้างสิ่งที่มีความเป็นธรรมหรือไม่เป็นธรรมและวิธีการที่รัฐบาลสามารถตอบสนองโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการเรียกเก็บอากรขาเข้าเพิ่มเติมคำนวณเพื่อชดเชยความเสียหายที่เกิดจากการค้าที่ไม่เป็นธรรม. 15 องค์การการค้าโลกสัญญาซึ่งเป็นผลของการ 1986-1994 รอบอุรุกวัยของการเจรจาการค้าให้โอกาสมากมายสำหรับประเทศกำลังพัฒนาในการทำกำไร การเปิดเสรีเพิ่มเติมผ่านการเจรจาวาระที่โดฮามีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงโอกาส ท่ามกลางกำไรที่มีโอกาสการส่งออก พวกเขารวมถึงผม การปฏิรูปการพื้นฐานในการค้าสินค้าเกษตร. ii ยุติการโควต้าการส่งออกในการพัฒนาประเทศของสิ่งทอและเสื้อผ้า. iii การลดภาษีศุลกากรในสินค้าอุตสาหกรรม. iv การขยายจำนวนของผลิตภัณฑ์ที่มีอัตราภาษีศุลกากรเป็น "ผูกพัน" ภายใต้องค์การการค้าโลกทำให้อัตราการยากที่จะยกระดับ. โวลต์ ยุติข้อตกลงทวิภาคีที่จะ จำกัด ปริมาณการซื้อขายของสินค้าบางอย่าง -. เหล่านี้ "พื้นที่สีเทา" มาตรการ (ที่เรียกว่าหมอนรองการส่งออกโดยสมัครใจ) จะไม่ได้รับการยอมรับจริงๆภายใต้องค์การการค้าโลก GATT-16 นอกจากนี้การเปิดเสรีภายใต้องค์การการค้าโลกช่วยเพิ่มจีดีพีทั่วโลกและช่วยกระตุ้นความต้องการของโลกสำหรับการส่งออกของประเทศกำลังพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 2008 และ 2009 , WTO เห็นความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้น หน้าที่หลักของมันคือเพื่อให้เรียบและการไหลของฟรีของการค้าโลก WTO จัดการข้อพิพาทการค้าและข้อตกลงจับจอภาพเฉพาะประเทศนโยบายการค้าในขณะที่การฝึกอบรมและความร่วมมือกับประเทศและองค์การระหว่างประเทศอื่น ๆ

1WTO ได้ไม่เพียง แต่เพิ่มมูลค่าและปริมาณการค้า แต่ยังช่วยกำจัดอุปสรรคในการค้าและองค์กรการค้า WTO ยังได้ขยายขอบเขตการปกครอง การค้า การค้า การลงทุน การบริการ และทรัพย์สินทางปัญญา

2มันได้กลายเป็นสถาบันมากกว่า GATT และขยายวาระ โดยรวมถึงการพัฒนานโยบายซึ่งต่อไปจะช่วยในการระงับข้อพิพาทและการปรับปรุงการตรวจสอบโดยการทบทวนนโยบายการค้าและการค้าโลก รายงาน รวมทั้งเพิ่มความโปร่งใสโดยการเจรจาที่ห้องสีเขียว

3 การค้า WTO ส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืนขณะที่การค้าขยายปริมาตรในตัวเลขของผลิตภัณฑ์ที่ซื้อขาย และตัวเลขของประเทศและ บริษัท การค้ามีมากขึ้น โอกาสที่ความขัดแย้งจะเกิดขึ้น ระบบช่วยแก้ไขข้อพิพาทของ WTO นี้อย่างสงบและอย่างสร้างสรรค์ - ในความเป็นจริงมากของภาวะการค้าระหว่างประเทศจะลดลงเนื่องจากประเทศสามารถเปิดให้องค์กร โดยเฉพาะการองค์การการค้าโลกเพื่อระงับข้อพิพาททางการค้าของพวกเขา การเพิ่มจำนวนของข้อพิพาทมาใช้ และทายาทของ WTO ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มความตึงเครียดในโลก มันค่อนข้างสะท้อนใกล้ชิดความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจทั่วโลก , GATT / WTO ขยายสมาชิกภาพและข้อเท็จจริงที่ว่าประเทศมีความเชื่อในระบบเพื่อแก้ปัญหาความแตกต่างของพวกเขา .

4 .ความจริงที่ว่ามีชุดเดียวของกฎที่ใช้กับสมาชิกทุกคนช่วยระบอบการค้าทั้งหมด WTO ไม่สามารถเรียกร้องให้ทุกประเทศเท่าเทียมกัน แต่ไม่ลด บางฉบับให้ประเทศที่มีขนาดเล็กเสียงมากขึ้นและในเวลาเดียวกันเพิ่มมหาอำนาจจากความซับซ้อนของการเจรจาข้อตกลงทางการค้ากับประเทศคู่ค้ามากมาย แต่ละของพวกเขา .

5สมาชิกองค์การการค้าโลกจะลดการอุดหนุนและอุปสรรคทางการค้าที่ให้ผู้บริโภคเลือกมากขึ้นและกว้างขึ้นคุณภาพให้เลือก

6 ระบบโล่รัฐบาลจากความสนใจแคบ gatt-wto ระบบซึ่งพัฒนาขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ช่วยให้รัฐบาลใช้มุมมองที่สมดุลของนโยบายการค้ารัฐบาลจะอยู่ที่ดีขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองจากการวิ่งเต้นจากกลุ่มผลประโยชน์ แคบ โดยเน้น trade-offs ที่ทำในความสนใจของทุกคนในระบบเศรษฐกิจ .

7 องค์การค้าโลกเป็นหนึ่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดหน่วยงานระหว่างประเทศ . ด้วยการรวมของประเทศจีนรัฐบาลที่แสดงถึง 85 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของโลกประมาณ 95 เปอร์เซ็นต์ของการค้าโลกได้เลือกที่จะผูกตัวเองกับกฎของ WTO และขั้นตอนการระงับข้อพิพาท .

8 องค์การการค้าโลกประสบความสำเร็จดังนั้นที่หลายกลุ่มได้ยื่นคำร้องเพื่อใช้ WTO บังคับใช้ช่วงของกฎ nontrade มีผลต่อแรงงาน enivronment และนโยบายการแข่งขัน

9องค์การการค้าโลกเป็นองค์การระหว่างประเทศที่ดูแลโลกเพียง 95% ของการค้าโลก โลก WTO ข้อตกลงรวมหลายบทบัญญัติให้พัฒนาและประเทศพัฒนาน้อยที่สุดสิทธิพิเศษหรือเสริมเมตตา - " พิเศษ และค่ารักษา "ในหมู่เหล่านี้เป็นบทบัญญัติที่อนุญาตให้ประเทศพัฒนากับประเทศกำลังพัฒนามากขึ้นดังนั้นกว่าที่สมาชิก WTO อื่นๆ ความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า ( GATT ,ที่เกี่ยวข้องกับการค้าสินค้ามีมาตราพิเศษ ( ส่วนที่ 4 ) ว่าด้วยการค้าและการพัฒนา ซึ่งรวมถึงบทบัญญัติเกี่ยวกับแนวคิดของการไม่ตอบแทนในการเจรจาทางการค้าระหว่างประเทศพัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา เมื่อพัฒนาประเทศให้สัมปทานการค้าเพื่อการพัฒนาประเทศ เขาไม่ควรคาดหวังในการพัฒนาประเทศเพื่อให้ตรงกับข้อเสนอตอบแทน

10ทั้งข้อตกลงและข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยการค้าบริการ ( GATS ) ช่วยให้ประเทศกำลังพัฒนาบางการรักษาสิทธิพิเศษ มาตรการอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาประเทศใน WTO ข้อตกลงรวมถึง :
. เวลาพิเศษสำหรับประเทศกำลังพัฒนาเพื่อตอบสนองความผูกพันของพวกเขา ( ในหลายของ WTO ข้อตกลง )
2บทบัญญัติที่ออกแบบมาเพื่อเพิ่มโอกาสการค้าพัฒนาประเทศผ่านการเข้าถึงตลาดมากขึ้น เช่น สิ่งทอ บริการ อุปสรรคทางเทคนิคต่อการค้า )
3 บทบัญญัติที่ให้สมาชิก WTO เพื่อรักษาผลประโยชน์ของประเทศที่พัฒนาเมื่อใช้บางในประเทศ หรือต่างประเทศ เช่น มาตรการในการปกป้อง อุปสรรคทางเทคนิคต่อการค้า )
4 .เสบียงกรังสำหรับวิธีการต่าง ๆ ที่ช่วยพัฒนาประเทศ ( เช่นการจัดการกับภาระผูกพันในสัตว์และมาตรฐานสุขภาพพืชเทคนิคมาตรฐาน และในการเสริมสร้างภาคโทรคมนาคมในประเทศของตน ) .

11 อย่างน้อยประเทศพัฒนาแล้วได้รับความสนใจเป็นพิเศษใน WTO ข้อตกลงทั้งหมด WTO ตระหนักว่าพวกเขาต้องได้รับประโยชน์จากความยืดหยุ่นเป็นไปได้มากที่สุดและดี สมาชิกต้องใช้ความพยายามพิเศษเพื่อลดอุปสรรคในการนำเข้าประเทศพัฒนาน้อยที่สุด ' ส่งออก ตั้งแต่รอบอุรุกวัยได้ลงนามข้อตกลงในปี 1994 หลายการตัดสินใจในความโปรดปรานของประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดได้รับการถ่าย ในปี 2002 องค์การการค้าโลกประกาศใช้งานโครงการสำหรับประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุด มันมีองค์ประกอบหลาย : การเข้าถึงตลาดการปรับปรุง ; กว้าง