Kant[edit]Immanuel Kant in his The

Kant[edit]
Immanuel Kant in his The Critique of Judgment (1790) further clarifies Burke's definition of the sublime, mostly in contrast to the beautiful. He says that the beautiful in nature is not quantifiable, but rather focused only in color, form, surface, etc. of an object. Therefore, the beautiful is to be "regarded as a presentation of an indeterminate concept of understanding." However, to Kant, the sublime is more infinite and can be found even in an object that has no form. The sublime should be regarded as a "presentation of an indeterminate concept of reason." Basically, Kant argues that beauty is a temporary response of understanding, but the sublime goes beyond the aesthetics into a realm of reason. Whereas Burke argues that the sublime arises from an object that incites terror, Kant says that an object can be terrifying and thus, sublime, without the beholder actually being afraid of it. But there is much more to Kant's definition of the sublime. He claims that the sublime in itself is so great that anything compared to it must necessarily be considered small. And, because of that, an aspect of the sublime is the work of one's imagination to comprehend something so great; thus, one major aspect of the sublime is the power of mankind's mind to recognize it. Kant transforms the sublime from a terrifying object of nature to something intricately connected to the rational mind.[3]

The literary sublime (and the philosophical, aesthetic sublimes as well) are inherently connected to nature, but, with most literary terms, the sublime evolved alongside literature. More authors began to connect the natural sublime to an internalized emotion of terror. Authors began to see the sublime, with its inherent contradictions (pain and pleasure, terror and awe) as representative of the changing political and cultural climate of the times. They began to incorporate more aspects of the sublime into their literary works as a way of externalizing their inner conflicts. In this way, the sublime particularly appealed to the Romantics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kant [แก้ไข]ชาติอิมมานูเอล Kant ในวิจารณ์ของการพิพากษาของพระองค์ (ค.ศ. 1790) เพิ่มเติมชี้แจงรายละเอียดของลิตี้เบอร์กของโซฟา ส่วนใหญ่ตรงข้ามที่สวยงาม เขาบอกว่า สวยธรรมชาติไม่ได้วัดปริมาณได้ แต่แทนที่จะเน้นเฉพาะในสี แบบฟอร์ม พื้นผิว ฯลฯ ของวัตถุ ดังนั้น ความสวยงามคือการ "ถือเป็นการนำเสนอแนวคิดไม่ทราบแน่ชัดความเข้าใจกัน" อย่างไรก็ตาม Kant โซฟามีมากขึ้น การสามารถพบได้ในวัตถุที่ไม่มีรูป บรรยากาศควรถือเป็น "งานนำเสนอของแนวคิดไม่ทราบแน่ชัดของเหตุผล" พื้น Kant จนว่า ความงามเป็นการตอบสนองชั่วคราวความเข้าใจ แต่จะคลายไปนอกเหนือจากความสวยงามในขอบเขตของเหตุผล ในขณะที่ลิตี้เบอร์กจนว่า บรรยากาศที่เกิดจากวัตถุที่ incites ก่อการร้าย Kant กล่าวว่า วัตถุสามารถน่ากลัว และ โซฟา ดังนั้น ไม่ มีคนดูจริง กลัวมัน แต่มีมากของ Kant นิยามของการคลาย เขาอ้างว่า บรรยากาศในตัวเองว่าดีว่า อะไรเปรียบเทียบจะต้องจำเป็นต้องพิจารณาขนาดเล็ก และ เพราะว่า ข้อมูลด้านการคลาย การทำงานของจินตนาการของคน ๆ หนึ่งจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างที่ดี ดังนั้น แง่มุมสำคัญหนึ่งของโซฟาเป็นอำนาจของจิตใจของมนุษย์รู้จัก Kant แปลงคลายจากวัตถุที่น่ากลัวของธรรมชาติให้ประณีตเชื่อมต่อจิตใจเชือด[3]วรรณกรรมเลิศ (และในปรัชญา สุนทรียะ sublimes ด้วย) จะมีความเชื่อมโยง กับธรรมชาติ แต่ มี เงื่อนไขสุดวรรณกรรม ดีเยี่ยมพัฒนาควบคู่ไปกับเอกสารประกอบการ ผู้เขียนเพิ่มเติมเริ่มต้นเชื่อมต่อธรรมชาติคลายอารมณ์ internalized ของความหวาดกลัว ผู้เขียนเริ่มจะเห็นโซฟา มีของแต่กำเนิดฮฺที่ (ความเจ็บปวด และความสุข ความหวาดกลัว และความกลัว) เป็นตัวแทนของสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงทางการเมือง และวัฒนธรรมครั้ง พวกเขาเริ่มรวมมากกว่าด้านดีเยี่ยมในงานวรรณกรรมของพวกเขาเป็นวิธีของ externalizing ความขัดแย้งภายในของพวกเขา ด้วยวิธีนี้ โซฟาโดยเฉพาะอุทธรณ์พร้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คานท์ [แก้ไข]
จิตวิทยาในการวิจารณ์ของเขาพิพากษา (1790) ชี้แจงเพิ่มเติมนิยามหนังสือของประเสริฐส่วนใหญ่ในทางตรงกันข้ามกับที่สวยงาม เขาบอกว่าสวยงามในธรรมชาติไม่เชิงปริมาณ แต่มุ่งเน้นเฉพาะในสีรูปแบบพื้นผิวอื่น ๆ ของวัตถุ ดังนั้นที่สวยงามคือการเป็น "ถือได้ว่าเป็นการนำเสนอแนวคิดที่ไม่แน่นอนของความเข้าใจ." อย่างไรก็ตามเพื่อคานท์ประเสริฐเป็นอนันต์มากขึ้นและสามารถพบได้แม้ในวัตถุที่มีรูปแบบไม่ ประเสริฐควรได้รับการยกย่องว่าเป็น "การนำเสนอแนวคิดที่ไม่แน่นอนของเหตุผล." โดยทั่วไปคานท์ระบุว่าความงามคือการตอบสนองชั่วคราวของความเข้าใจ แต่ประเสริฐนอกเหนือไปจากความสวยงามเข้าไปในดินแดนของเหตุผล ในขณะที่เบิร์คระบุว่าประเสริฐเกิดขึ้นจากวัตถุที่คบคิดความหวาดกลัวคานท์กล่าวว่าวัตถุที่อาจเป็นที่น่ากลัวและทำให้ประเสริฐโดยไม่มีคนดูเป็นจริงกลัวของมัน แต่มีมากขึ้นเพื่อนิยามของคานท์ของประเสริฐ เขาอ้างว่าประเสริฐในตัวเองให้ดีว่าอะไรเมื่อเทียบกับมันจำเป็นต้องได้รับการพิจารณาขนาดเล็ก และเนื่องจากการที่ทุกแง่มุมของประเสริฐเป็นผลงานจากจินตนาการของคนที่จะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างที่ดี; จึงแง่มุมหนึ่งที่สำคัญของประเสริฐคืออำนาจของจิตใจของมนุษย์ที่จะยอมรับมัน คานท์เปลี่ยนประเสริฐจากวัตถุที่น่าสะพรึงกลัวของธรรมชาติที่จะเชื่อมต่อบางสิ่งบางอย่างประณีตเพื่อให้จิตใจมีเหตุผล. [3] วรรณกรรมประเสริฐ (และปรัชญาระเหิดความงามเช่นกัน) มีการเชื่อมต่อโดยเนื้อแท้กับธรรมชาติ แต่มีเงื่อนไขวรรณกรรมส่วนใหญ่ประเสริฐ การพัฒนาควบคู่ไปกับวรรณกรรม ผู้เขียนอื่น ๆ เริ่มที่จะเชื่อมต่อประเสริฐธรรมชาติที่จะอารมณ์ internalized ของความหวาดกลัว ผู้เขียนเริ่มเห็นประเสริฐมีความขัดแย้งโดยธรรมชาติของมัน (ความเจ็บปวดและความสุขความหวาดกลัวและความกลัว) ในฐานะตัวแทนของบรรยากาศทางการเมืองและวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลงไปของครั้ง พวกเขาเริ่มที่จะรวมทุกด้านมากขึ้นของประเสริฐเป็นงานวรรณกรรมของพวกเขาเป็นวิธีการ externalizing ความขัดแย้งภายในของพวกเขา ด้วยวิธีนี้ประเสริฐยื่นอุทธรณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะโรแมนติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คานท์ [ แก้ไข ]
อิมมานูเอิล คานท์เขาวิพากษ์คำพิพากษา ( 1790 ) ต่อไปชี้แจงเบิร์กคำนิยามของประเสริฐ ส่วนใหญ่ในทางตรงกันข้ามกับที่สวยงาม เขากล่าวว่าสวยงามในธรรมชาติ ไม่ใช่เชิงปริมาณ แต่เน้นเฉพาะใน สี รูปทรง พื้นผิว ฯลฯ ของวัตถุ ดังนั้น ที่สวยงามคือ " ถือเป็นการนำเสนอแนวคิดที่ไม่แน่นอนของความเข้าใจ . " อย่างไรก็ตามเพื่อ Kant , ประเสริฐอนันต์มากขึ้นและสามารถพบได้แม้ในวัตถุที่ไม่มีรูปแบบ ประเสริฐ ควรจะถือว่าเป็น " การนำเสนอแนวคิดที่ไม่แน่นอนของเหตุผล โดยทั่วไป คานต์โต้แย้งความงามที่ตอบสนองชั่วคราวของความเข้าใจ แต่ล่าสุด นอกเหนือไปจากความสวยงามในขอบเขตของเหตุผลในขณะที่เบิร์กระบุว่าประเสริฐ ที่เกิดจากวัตถุที่เกิดความหวาดกลัว คานท์ กล่าวว่าวัตถุสามารถที่น่ากลัวและปานประเสริฐ ไม่มีคนดูแล้ว กลัวมัน แต่มีมากขึ้นเพื่อ Kant เป็นคำนิยามของสุดยอดที่สุด เขาอ้างว่าสูงส่งในตัวเองมาก ว่า อะไร เมื่อเทียบกับเป็นจะต้องได้รับการพิจารณาขนาดเล็ก และเพราะแบบนั้น