We watch baseball: it's what we hav

We watch baseball: it's what we have always imagined life should be like. We play softball. It's sloppy--the way life really is. I figured that out a long time ago, on a soft summer evening when I was 13 years old and dying of embarrassment in center field as our opponents touched us up for 17 runs in the top half of the first inning. Now, beer in fist, gaping at a blank TV screen as I wait for the first major league game of the season, I'm trying to define just what it is I'm waiting for.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เราดูกีฬาเบสบอล: มันเป็นสิ่งที่เราได้คิดเสมอชีวิตควรเป็นเช่น เราเล่นซอฟท์บอล มันเลอะเทอะ - ชีวิตทางจริงๆคือ ฉันคิดว่าออกมาเป็นเวลานานแล้วในตอนเย็นในช่วงฤดู​​ร้อนที่อ่อนนุ่มเมื่อผมอายุ 13 ปีและกำลังจะตายด้วยความอับอายในกลางสนามขณะที่ฝ่ายตรงข้ามของเราสัมผัสเราขึ้นสำหรับ 17 วิ่งในครึ่งบนของโอกาสแรก ตอนนี้เบียร์ในกำปั้นอ้าปากค้างที่หน้าจอทีวีที่ว่างเปล่าที่ฉันรอให้เกมลีกเมเจอร์แรกของฤดูกาลที่ฉันพยายามที่จะกำหนดเพียงแค่ว่ามันคืออะไรผมรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราดูเบสบอล: จะคิดอะไรเราได้เสมอว่า ชีวิตควรเป็นเช่นนั้น เราเล่นซอฟต์บอล มันเป็นเพราะ - วิธีชีวิตจริง ๆ เป็นการ ผมคิดที่ว่านานมาแล้ว เย็นร้อนอ่อนตัวเมื่อผมอายุ 13 ปี และกำลังตายของความลำบากใจในฟิลด์ศูนย์เป็นคู่แข่งของเราสัมผัสเราสำหรับรัน 17 ในชั้นครึ่ง inning แรก ตอนนี้ เบียร์ในกำปั้น gaping ในหน้าจอ TV เป็นผมรอเมเจอร์ลีกเกมแรกของฤดูกาล ฉันพยายามที่จะกำหนดเพียงว่าอะไรมันคือผมกำลังรอการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราจะได้รับชมกีฬาเบสบอลมันเป็นสิ่งที่เราได้เห็นว่าควรจะมีชีวิตอยู่เสมอเหมือน เราจะเล่นซอฟท์บอล มันเป็นฝ่าชีวิตในรูปแบบที่ว่าจริงๆแล้วมันคือ ผมคิดว่าเวลามานานแล้วในช่วงเวลาเย็นช่วงฤดูร้อนแบบไม่มีแอลกอฮอล์เมื่อฉันเป็น 13 ปีและกำลังจะตายของความอึดอัดใจในฟิลด์ศูนย์เป็นผู้เล่นของเราเราได้สัมผัสสำหรับ 17 ทำงานในครึ่งบนของตัวแรก ในตอนนี้เบียร์ในกำปั้นอ้ำอึ้งอยู่ที่หน้าจอทีวีว่างเปล่าอย่างที่ผมรอให้เกมลีกสำคัญครั้งแรกของฤดูกาลที่ผมพยายามจะกำหนดเพียงว่ามันคือผมกำลังรอ