IntroductionAt first glance, the co

Introduction
At first glance, the conflict in Northern Ireland during the late twentieth century pitted Catholics against Protestants in a violent sectarian struggle.
But the role of religion was, in fact, much more nuanced.
The conflict was not a religious war; most religious leaders on both sides consistently opposed violence; the political views of many leaders and all of the major parties were grounded in economic and political calculations; and religious doctrine was never really at stake.
Instead, religion served primarily as a marker of national identity.
Protestant Ulster unionists sought to maintain the status of Northern Ireland as a part of the United Kingdom, and Catholic Irish nationalists wanted to unite it with the Republic of Ireland. Religious leaders on both sides of the conflict had some political and moral authority but also had to contend with political, economic, paramilitary, and other local elites concerned about maintaining and extending their influence. While faith communities and their leaders contributed to the successful completion of the 1998 Belfast Agreement (commonly known as the Good Friday Agreement) that put an end to major hostilities, domestic, international, and deeper socioeconomic forces played a more decisive role. The Northern Ireland case demonstrates not only how religious identity can exacerbate a conflict, but also how religious actors can use their authority to promote reconciliation in practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำอย่างรวดเร็วก่อน ความขัดแย้งในไอร์แลนด์เหนือในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ pitted คาทอลิกกับโปรเตสแตนต์ในการดิ้นรนต่อสู้ยุยงความรุนแรง แต่บทบาทของศาสนา ความเป็นจริง มากฉับ ความขัดแย้งไม่ใช่สงครามศาสนา ผู้นำทางศาสนามากที่สุดทั้งสองด้านตรงข้ามความรุนแรง อย่างต่อเนื่อง มุมมองทางการเมืองของผู้นำมากและทั้งหมดของพรรคการเมืองใหญ่มีสูตรในการคำนวณการเศรษฐกิจ และการเมือง และหลักคำสอนทางศาสนาก็ไม่เคยจริง ๆ ที่เดิมพัน แทน ศาสนาทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายของเอกลักษณ์ประจำชาติเป็นหลัก อัลสเตอร์ Protestant แรงงานพยายามที่จะรักษาสถานะของไอร์แลนด์เหนือเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร และคาทอลิกไอริช nationalists อยากดามกับสาธารณรัฐไอร์แลนด์ ผู้นำศาสนาทั้งสองด้านของความขัดแย้งมีอำนาจทางการเมือง และคุณธรรมบาง แต่ยัง มีการขับเคี่ยวทางการเมือง เศรษฐกิจ กำลัง และอื่น ๆ ภายในร่ำรวยความกังวลเกี่ยวกับการรักษา และการขยายอิทธิพลของตน ในขณะที่ชุมชนศรัทธาและแกนนำส่วนสำเร็จของ 1998 เบลฟัสต์ข้อตกลง (โดยทั่วไปเรียกว่าตกลงวันศุกร์ดี) ที่ยุติการสู้รบสำคัญ กองประชากรภายในประเทศ ต่างประเทศ และลึกกำลังเล่นบทบาทเด็ดขาดมากขึ้น กรณีของไอร์แลนด์เหนือแสดงให้เห็นไม่เฉพาะวิธีศาสนาเอกลักษณ์สามารถทำให้ความขัดแย้งรุนแรง แต่ยัง แสดงว่าศาสนาสามารถใช้อำนาจของพวกเขาเพื่อกระทบยอดในทางปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำอย่างรวดเร็วก่อนที่ความขัดแย้งในภาคเหนือของไอร์แลนด์ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบหลุมคาทอลิกกับโปรเตสแตนต์ในการต่อสู้กับการแบ่งแยกความรุนแรง.
แต่บทบาทของศาสนาในความเป็นจริงมากขึ้นที่เหมาะสมยิ่ง.
ความขัดแย้งไม่ได้เป็นสงครามศาสนา ผู้นำทางศาสนามากที่สุดในทั้งสองฝ่ายตรงข้ามอย่างต่อเนื่องความรุนแรง มุมมองทางการเมืองของผู้นำหลายคนและทุกฝ่ายที่สำคัญได้มีเหตุผลในการคำนวณทางเศรษฐกิจและการเมือง และหลักคำสอนทางศาสนาก็ไม่เคยจริงๆที่ถือหุ้น.
แต่ศาสนาทำหน้าที่หลักเป็นเครื่องหมายของเอกลักษณ์ประจำชาติ.
สหภาพโปรเตสแตนต์คลุมพยายามที่จะรักษาสถานะทางเหนือของไอร์แลนด์เป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักรและโดนัลไอริชคาทอลิกต้องการที่จะรวมกันกับ สาธารณรัฐไอร์แลนด์. ผู้นำศาสนาทั้งสองด้านของความขัดแย้งบางอย่างมีอำนาจทางการเมืองและศีลธรรม แต่ยังต้องต่อสู้กับการเมือง, เศรษฐกิจ, ทหารและชนชั้นสูงในประเทศอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการรักษาและการขยายอิทธิพลของตน ในขณะที่ชุมชนศรัทธาและผู้นำของพวกเขามีส่วนทำให้ความสำเร็จของปี 1998 ข้อตกลงเบลฟาส (ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นศุกร์ตกลง) ที่หมดสิ้นไปสงครามที่สำคัญภายในประเทศระหว่างประเทศและลึกกองกำลังทางเศรษฐกิจและสังคมมีบทบาทที่เด็ดขาดมากขึ้น กรณีไอร์แลนด์เหนือแสดงให้เห็นไม่เพียง แต่วิธีอัตลักษณ์ทางศาสนาสามารถทำให้รุนแรงความขัดแย้ง แต่ยังเป็นวิธีที่นักแสดงทางศาสนาสามารถใช้อำนาจของพวกเขาในการส่งเสริมความสมานฉันท์ในทางปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
มองแวบแรก ความขัดแย้งในภาคเหนือของไอร์แลนด์ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบหลุมคาทอลิกกับโปรเตสแตนต์ในความรุนแรงสมาชิกพรรคต่อสู้
แต่บทบาทของศาสนาคือในความเป็นจริงมากขึ้นโดย .
ความขัดแย้งเป็นสงครามทางศาสนา ผู้นำศาสนาส่วนใหญ่ทั้งสองฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ต่อต้านความรุนแรงในมุมมองทางการเมืองของผู้นำมากมาย และทุกพรรคใหญ่ถูกกักบริเวณในทางเศรษฐกิจและการคํานวณทางการเมือง และคำสอนทางศาสนาไม่เคยเดิมพันจริงๆ
แทน ศาสนาทำหน้าที่เป็นหลักเป็นเครื่องหมายของเอกลักษณ์แห่งชาติ
โปรเตสแตนต์สหภาพคลุมพยายามที่จะรักษาสถานะของไอร์แลนด์เหนือเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักรชาตินิยมไอริชคาทอลิกและต้องการที่จะรวมกันกับสาธารณรัฐแห่งไอร์แลนด์ ผู้นำศาสนาทั้งสองด้านของความขัดแย้งทางการเมือง และคุณธรรม มีอำนาจ แต่ยังต้องขับเคี่ยวกับ การเมือง เศรษฐกิจ ทหาร และผู้นำท้องถิ่นอื่น ๆกังวลเกี่ยวกับการรักษาและการขยายอิทธิพลของตนในขณะที่ชุมชนศรัทธาและผู้นำของพวกเขาสนับสนุนความสำเร็จของข้อตกลงเบลฟาสต์ 2541 ( หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ตกลงวันศุกร์ ) ที่ยุติการสู้รบหลัก ในประเทศ ต่างประเทศ และลึก และกองกำลังเล่นบทบาทแตกหักเพิ่มเติม กรณีไอร์แลนด์เหนือ แสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ทางศาสนาไม่เพียง แต่วิธีที่สามารถเพิ่มความขัดแย้งแต่แล้วนักแสดงทางศาสนาสามารถใช้อำนาจ เพื่อส่งเสริมความสมานฉันท์ในการปฏิบัติ