Results from this study corroborate

Results from this study corroborate earlier work
regarding the growth enhancing effect of shrimp pond
water on juvenile L. vannamei (Leber and Pruder, 1988;
Moss et al., 1992;Moss, 1995;Divakaran andMoss, 2004).
This penaeid species is particularly adept at exploiting
organic matter produced autochthonously in shrimp
growout ponds, including particles less than 5.0 μm
(Moss et al., 1992). In this study, mean growth rate of
shrimp in the P/35 treatment was 162% greater than in the
W/35 treatment. In a similar study using a lower protein diet
(30% crude protein), growth rate of shrimp in pond water
was 300% greater than in well water (Divakaran andMoss,
2004). In contrast, in studies using higher protein diets (45–
52% crude protein), the growth enhancing effect of pond
water was not as pronounced and ranged from 48% to 62%
(Leber and Pruder, 1988; Moss, 1995). These data suggest
that the growth enhancing effect of pond water plays amore
significant rolewhen shrimp are fed diets of inferior quality.
This inference is further corroborated by results in the
present study where the largest difference in growth rate (306%) between pond- and well water-reared shrimp
occurred when shrimp were fed the poorest diet (35%-
protein diet minus vitamins).
In addition to enhanced growth, pond water-reared
shrimp had a lower FCR than well water-reared shrimp for
each of the four diets. This likely resulted from the
assimilation of natural pond biota which supplemented
exogenous feed. In addition, pond water is known to affect
the abundance and species composition of gut microflora
(Moss et al., 2000) and can stimulate digestive enzyme
activity in juvenile L. vannamei (Moss et al., 2001;
Divakaran and Moss, 2004). These effects also may have
contributed to improved growth and FCR of pond waterreared
shrimp in this study.
Shrimp in the W/35-V treatment had a significantly
lower final weight, growth rate, and survival, and a significantly
higher FCR, than shrimp in the W/35 treatment.
Previous studies evaluating vitamin-deficient diets in “clear
water” systems also resulted in inferior shrimp performance.
For example, Fenneropenaeus indicus fed a
vitamin-deficient diet grew slower, exhibited a higher
FCR, and had a lower survival than F. indicus fed a diet
with vitamin supplements (Reddy et al., 1999). In another
study, a diet deficient in vitamin C (ascorbyl-2-polyphosphate,
AAPP) was fed to L. vannamei in a recirculating
system and resulted in 11% survival after four weeks In contrast, survival of shrimp fed a
diet with moderate to high concentrations of AAPP ranged
from 92%to 100%. Interestingly, in the presence of natural
pond biota, shrimp exhibited N80% survival and a growth
rate of 2.0 g/wkwhen reared in earthen ponds and feda diet
with no supplemental vitaminC(Lawrence and Lee, 1997).
It was suggested that natural pond biota provided the
shrimp with a sufficient amount of vitamin C to mitigate
potential deleterious effects of a vitamin C-deficient feed
pellet. It is possible that shrimp adjust their food selection
behavior to compensate for nutritional imbalances in
prepared diets by differentially selecting among available
food resources (Mayntz et al., 2005), although research is
needed to determine if shrimp exhibit this type of feeding
strategy. In the present study, there was no significant
difference in final weight, growth rate, survival, or FCR
between shrimp in the P/35-V and P/35 treatments, suggesting
that shrimp compensated for the vitamin-deficient
diet by consuming natural pond biota that had sufficient
vitamins to meet their needs.
Pond water used in this study came from an outdoor
round pond managed for intensive shrimp culture, and this
water typically contains high concentrations of particulate
organic matter in the form of bacteria, microalgae, and
microbial-detrital aggregates (Moss and Pruder, 1995;
Divakaran and Moss, 2004). In this study, chlorophyll a
concentrations ranged from 37.0 to 221.4 μg/L in the pond
water treatments, indicating the presence of a microalgal
bloom in the outdoor round pond. The role of microalgae
and other microbes as potential suppliers of essential
nutrients tomarine detritivores has received some attention,
including their role in providing vitamins and minerals
(Phillips, 1984). For example, Cowley and Chrzanowski
(1980) reported that the inclusion of salt marsh yeasts in Bcomplex
vitamin deficient diets fed to fiddler crabs
mitigated the negative effects of the vitamin deficiency,
and other microbial sources for these vitamins include
bacteria (Kutsky, 1981) and microalgae (Carlucci and
Bowes, 1971). In another study, Brown et al. (1999) determined
the vitamin content of microalgae commonly used in
aquaculture, including members of the genera Nannochloropsis,
Chaetoceros, and Thalassiosira. These genera
are frequent members of the microalgal community in the
round pond used in this study (Wyban and Sweeney, 1993;
Otoshi et al., 2001). Based on a comparison of vitamin
content in microalgae with published vitamin requirements
for marine fish and shrimp, Brown et al. (1999) concluded
that microalgae contain ascorbate, folates, and cobalamin in
excess of the animal's requirements, and most contain
adequate amounts of α-tocopherol, thiamine, riboflavin,
pyridoxine, and biotin. These observations corroborate
earlier work by De Roeck-Holtzhauer et al. (1991, 1993)
who also reported high vitamin content in microalgae
commonly used in aquaculture. Despite these published
data, it is not clear ifmicroalgal vitamins are bioavailable to
the consuming animal and more research is needed in this
area. Additional research also is needed to quantify vitamins
andminerals in other microbes inhabiting aquaculture
ponds, including bacteria and protozoans, which are
potential food resources for shrimp (Decamp et al., 2002;
Moss, 2002).
Recently, Tacon et al. (2002) determined the nutrient
composition of particulate organic matter, or “microbial
floc”, produced autochthonously in experimental, zerowater
exchange tanks used for shrimp research. These
particles contain a number of important macro- (calcium,
phosphorus, potassium, and magnesium) and micro-minerals
(copper, iron, manganese, and zinc), as well as a suite of
amino and fatty acids, and appear to play an important role in
shrimp nutrition. The benefits of establishing and managing
microbial floc in commercial shrimp culture are now well
documented (McIntosh, 1999; Browdy et al., 2002; Burford
et al., 2003), and this approach is becoming an important
management strategy worldwide (Rosenberry, 2003).
In summary, results from this study indicate that there is
a significant sparing effect of organically rich pond water
on vitamins in shrimp diets. These results provide insight
into the important role of pond microbes in shrimp nutrition. By exploiting endogenously produced microbes
and associated detritus, shrimp farmers and feed manufacturers
can substantially reduce the vitamin levels in
shrimp feeds, resulting in reduced feed costs without
compromising shrimp growth, survival, or FCR.
Acknowledgements
This study was funded by Grant No. 59-5320-7-989
from the U.S. Department of Agriculture, Agricultural
Research Service (USDA-ARS), and Grant No. 99-38808-
7431 from the U.S. Department of Agriculture, Cooperative
State Research Education and Extension Service
(USDA-CSREES).We thank Jeff Cody, Clete Otoshi, and
Ai Leen Choo for help with this project, and three anonymous
reviewers for improving manuscript quality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลจากการศึกษา corroborate ทำงานก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลส่งเสริมการเจริญเติบโตของบ่อกุ้งน้ำในเยาวชน L. vannamei (Leber และ Pruder, 1988มอสและ al., 1992มอสส์ 1995; Divakaran andMoss, 2004)Penaeid นี้เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณหญิง exploitingอินทรีย์ผลิตกุ้ง autochthonouslygrowout บ่อ รวมทั้งอนุภาคน้อยกว่า 5.0 μm(Moss et al., 1992) ในการศึกษานี้ หมายถึง อัตราการเติบโตของกุ้งรักษา P/35 ได้ 162% มากกว่าในการการรักษา W/35 ในการศึกษาคล้ายกันที่ใช้อาหารโปรตีนต่ำ(30% น้ำมันโปรตีน), อัตราการเติบโตของกุ้งในบ่อน้ำ% 300 ที่มากกว่าในน้ำดี (Divakaran andMoss2004) . ในทางตรงกันข้าม ในการศึกษาการใช้อาหารโปรตีนสูง (45-52% โปรตีนหยาบ), การเติบโตเพิ่มผลของบ่อน้ำไม่ออกเสียงตาม และแสก ๆ จาก 48% เป็น 62%(Leber และ Pruder, 1988 มอสส์ 1995) แนะนำข้อมูลเหล่านี้ว่า การเติบโตที่เพิ่มลักษณะพิเศษของบ่อน้ำเล่นอามอร์rolewhen ที่สำคัญกุ้งจะเลี้ยงอาหารชั้นเลวข้อนี้เป็น corroborated ต่อไป โดยผลการศึกษาอยู่ที่ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดในการเจริญเติบโตอัตรา (306%) ระหว่างบ่อและกุ้งด้วยน้ำผลิตภัณฑ์เมื่อกุ้งได้รับอาหารยากจนที่สุด (35%-อาหารที่มีโปรตีนวิตามินลบ)นอกจากการเติบโตเพิ่มขึ้น บ่อน้ำผลิตภัณฑ์กุ้งมี FCR ที่ต่ำกว่ากุ้งด้วยน้ำผลิตภัณฑ์สำหรับละอาหาร 4 นี้อาจเป็นผลมาจากการผสมกลมกลืนของสิ่งธรรมชาติบ่อซึ่งเสริมอาหารบ่อย แห่ง บ่อน้ำเป็นที่รู้จักกันมีผลต่อองค์ประกอบความอุดมสมบูรณ์และชนิดของไส้ microflora(Moss และ al., 2000) และสามารถกระตุ้นเอนไซม์ย่อยอาหารกิจกรรมเยาวชน L. vannamei (Moss และ al., 2001Divakaran ก Moss, 2004) ผลกระทบเหล่านี้ยังอาจมีส่วนการปรับปรุงการเจริญเติบโตและ FCR waterreared บ่อกุ้งในการศึกษานี้กุ้งใน W/35-V รักษาได้เป็นอย่างมากลดน้ำหนักสุดท้าย อัตราการเติบโต และการอยู่ รอด และอย่างมีนัยสำคัญสูง FCR กว่ากุ้งในการบำบัดรักษา W/35"ล้างอาหารวิตามินไม่ในการประเมินการศึกษาก่อนหน้านี้ระบบน้ำ"ยังส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานของกุ้งน้อยตัวอย่าง Fenneropenaeus หม้อเลี้ยงเป็นอาหารวิตามินไม่เติบโตช้า exhibited มากFCR และมีการรอดตายต่ำกว่า F. หม้อเลี้ยงอาหารด้วยวิตามินผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร (Reddy et al., 1999) ในอีกศึกษา ในวิตามินซี (ascorbyl 2 polyphosphate ขาดสารอาหารAAPP) ถูกติดตาม L. vannamei ในแบบ recirculatingระบบติดตามการอยู่รอดของกุ้งให้ 11% อยู่รอดหลังจาก 4 สัปดาห์ในความคมชัด การอาหาร ด้วยเพื่อความเข้มข้นสูงของ AAPP อยู่ในช่วงปานกลางจาก 92% ถึง 100% เป็นเรื่องน่าสนใจ ในต่อหน้าของธรรมชาติสิ่งบ่อ กุ้งจัดแสดง N80% อยู่รอด และการเจริญเติบโตผลิตภัณฑ์ของ 2.0 g wkwhen ในบ่อเป็นอาหาร fedaกับไม่เพิ่มเติม vitaminC (ลอว์เรนซ์และลี 1997)เขาแนะนำให้สิ่งที่บ่อน้ำธรรมชาติกุ้งกับวิตามินซีเพื่อลดจำนวนเพียงพออาหารวิตามินซีไม่เกิดผลร้ายเม็ด เป็นไปได้ว่า กุ้งปรับเลือกอาหารของพวกเขาลักษณะการทำงานเพื่อชดเชยความไม่สมดุลทางโภชนาการในเตรียมอาหาร โดยเลือกระหว่างว่าง differentiallyทรัพยากรอาหาร (Mayntz et al., 2005), แม้ว่าการวิจัยเป็นต้องกำหนดว่าถ้ากุ้งแสดงชนิดของอาหารกลยุทธ์การ ในการศึกษาปัจจุบัน ไม่มีไม่สำคัญความแตกต่างในน้ำหนักสุดท้าย อัตราการเติบโต รอดตาย หรือ FCRระหว่างกุ้งในการ P/35-V และ P/35 รักษา แนะนำกุ้งที่ชดเชยวิตามินไม่อาหาร โดยใช้บ่อน้ำธรรมชาติสิ่งที่มีเพียงพอวิตามินตามความต้องการของพวกเขาบ่อน้ำที่ใช้ในการศึกษานี้มาจากกลางรอบบ่อจัดการวัฒนธรรมเร่งรัดกุ้ง และนี้น้ำโดยทั่วไปประกอบด้วยความเข้มข้นสูงของฝุ่นอินทรีย์ในรูปของแบคทีเรีย microalgae และเพิ่มจุลินทรีย์ detrital (Moss และ Pruder, 1995Divakaran ก Moss, 2004) ในการศึกษานี้ คลอโรฟิลล์ aความเข้มข้นอยู่ในช่วงจาก 37.0 ใน μg 221.4 L ในบ่อบำบัดด้วยน้ำ การแสดงของ microalgalบลูมในบ่อกลมกลางแจ้ง บทบาทของ microalgaeและจุลินทรีย์อื่น ๆ ที่เป็นผู้จำหน่ายเป็นสำคัญdetritivores tomarine สารอาหารที่ได้รับความสนใจบางรวมถึงบทบาทของตนในการให้วิตามินและแร่ธาตุ(ไขควง 1984) ตัวอย่าง Cowley และ Chrzanowski(1980) รายงานว่า การรวมของมาร์ชเกลือ yeasts Bcomplexพู้ทำเล่นปูติดตามวิตามินขาดสารอาหารบรรเทาผลกระทบเชิงลบของไวตามินและอื่น ๆ แหล่งจุลินทรีย์สำหรับวิตามินเหล่านี้แบคทีเรีย (Kutsky, 1981) และ microalgae (Carlucci และพระยา 1971) ในการศึกษาอื่น Brown และ al. (1999) กำหนดเนื้อหาวิตามินของ microalgae ที่ใช้กันทั่วไปในเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ รวมทั้งสมาชิกของสกุล NannochloropsisChaetoceros และ Thalassiosira สกุลเหล่านี้เป็นสมาชิกประจำของ microalgal ในการรอบบ่อที่ใช้ในการศึกษานี้ (Wyban และ Sweeney, 1993Otoshi et al., 2001) ขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบวิตามินเนื้อหาใน microalgae วิตามินประกาศข้อกำหนดสำหรับปลาทะเลและกุ้ง Brown และ al. (1999) สรุปmicroalgae ที่ประกอบด้วย ascorbate, folates และ cobalamin ในเกินของสัตว์ความต้องการ และส่วนใหญ่ประกอบด้วยจำนวนα-tocopherol ไทอามีน วิตามิน เพียงพอไพริดอกซีน และไบโอติน ข้อสังเกตเหล่านี้ corroborateก่อนหน้านี้ทำงานโดยเด Roeck Holtzhauer et al. (1991, 1993)ที่ยังรายงานเนื้อหา microalgae วิตามินสูงโดยทั่วไปใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แม้เหล่านี้เผยแพร่ข้อมูล ไม่ล้างวิตามิน ifmicroalgal มี bioavailable เพื่อสัตว์บริโภคและวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในนี้ที่ตั้ง วิจัยเพิ่มเติมยังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อกำหนดปริมาณวิตามินandminerals ในจุลินทรีย์อื่น ๆ สัตว์น้ำอาศัยอยู่บ่อ รวมทั้งแบคทีเรียและโปรโตซัว ซึ่งเป็นทรัพยากรที่เป็นอาหารสำหรับกุ้ง (Decamp et al., 2002มอส 2002)ล่าสุด Tacon et al. (2002) กำหนดระบบการองค์ประกอบของฝุ่นอินทรีย์ หรือ "จุลินทรีย์floc" ผลิตทดลอง zerowater autochthonouslyถังแลกเปลี่ยนที่ใช้สำหรับการวิจัยกุ้ง เหล่านี้อนุภาคประกอบด้วยจำนวนสำคัญแม- (แคลเซียมฟอสฟอรัส โปแตสเซียม และแมกนีเซียม) และ แร่ไมโคร(ทองแดง เหล็ก แมงกานีส และสังกะสี), และชุดกรดอะมิโน และไขมัน และจะ มีบทบาทสำคัญในสารอาหารกุ้ง ประโยชน์ของการสร้าง และการจัดการfloc จุลินทรีย์ในกุ้งค้าวัฒนธรรมก็ดีเอกสาร (แมคอินทอช 1999 Browdy และ al., 2002 Burfordและ al., 2003), และวิธีการนี้เป็น สำคัญกลยุทธ์การบริหารทั่วโลก (Rosenberry, 2003)ในสรุป ผลจากการศึกษานี้บ่งชี้ว่า มีผล sparing สำคัญรวย organically บ่อน้ำในวิตามินในอาหารกุ้ง ผลลัพธ์เหล่านี้ให้เข้าใจเป็นบทบาทสำคัญของจุลินทรีย์ในบ่อกุ้งโภชน โดย exploiting endogenously ผลิตจุลินทรีย์และ detritus สัมพันธ์ กุ้งเกษตรกรผู้ผลิตอาหารมากสามารถลดระดับวิตามินในตัวดึงข้อมูลกุ้ง ผลในการลดต้นทุนอาหารสัตว์โดยไม่สูญเสียกุ้งเจริญเติบโต รอดตาย หรือ FCRถาม-ตอบการศึกษานี้ได้รับการสนับสนุนโดยให้หมายเลข 59-5320-7-989จากการสหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตร เกษตรบริการการวิจัย (จากอาอาร์ส), และเงินช่วยเหลือหมายเลข 99-388087431 จากสหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตร สหกรณ์รัฐการศึกษาวิจัยและขยายบริการ(จาก-CSREES)เราขอขอบคุณโคดีเจฟ Clete Otoshi และไอชู้ Leen สำหรับความช่วยเหลือโครงการนี้ และไม่สามผู้ตรวจทานการปรับปรุงคุณภาพฉบับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลจากการศึกษานี้ยืนยันก่อนหน้านี้ทำงาน
เกี่ยวกับการเสริมสร้างการเจริญเติบโตของผลกระทบจากบ่อเลี้ยงกุ้ง
น้ำลูกกุ้งขาว (Leber และ Pruder 1988;
มอสส์และคณะ, 1992;. มอสส์, 1995; Divakaran andMoss, 2004).
กลุ่มพีเนียดสายพันธุ์นี้เป็นอย่างยิ่ง ชำนาญในการใช้ประโยชน์จาก
สารอินทรีย์ที่ผลิต autochthonously ในกุ้ง
บ่อ growout รวมทั้งอนุภาคน้อยกว่า 5.0 ไมโครเมตร
(มอส et al., 1992) ในการศึกษานี้หมายถึงอัตราการเติบโตของ
กุ้งใน P / 35 รักษาเป็น 162% มากขึ้นกว่าใน
W / 35 รักษา ในการศึกษาที่คล้ายกันโดยใช้อาหารที่มีโปรตีนต่ำ
(30% น้ำมันดิบโปรตีน) อัตราการเจริญเติบโตของกุ้งในน้ำในบ่อเลี้ยง
ได้ 300% มากกว่าในน้ำดี (Divakaran andMoss,
2004) ในทางตรงกันข้ามในการศึกษาโดยใช้อาหารที่มีโปรตีนสูงกว่า (45-
52% โปรตีน) การเจริญเติบโตของการเสริมสร้างผลกระทบจากบ่อ
น้ำไม่เป็นที่เด่นชัดและอยู่ระหว่าง 48% ถึง 62%
(Leber และ Pruder, 1988; มอสส์, 1995) ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็น
ว่าการเติบโตของการเสริมสร้างผลกระทบของน้ำในบ่อเลี้ยงเล่น amore
กุ้ง rolewhen อย่างมีนัยสำคัญจะมีการเลี้ยงอาหารที่มีคุณภาพด้อยกว่า.
อนุมานนี้จะยืนยันต่อไปโดยผลในการ
ศึกษาครั้งนี้มีความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดในอัตราการเจริญเติบโต (306%) ระหว่าง pond- และดี กุ้งน้ำที่เลี้ยง
กุ้งที่เกิดขึ้นเมื่อได้รับอาหารที่ยากจนที่สุด (35% -
. อาหารที่มีโปรตีนวิตามินลบ)
นอกเหนือจากการเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นจากบ่อน้ำเลี้ยง
กุ้งมีอัตราแลกเนื้อต่ำกว่าทั้งกุ้งน้ำเลี้ยงสำหรับ
แต่ละแห่งที่สี่อาหาร นี้ส่งผลน่าจะมาจาก
การดูดซึมของสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติที่เสริม
ฟีภายนอก นอกจากนี้น้ำในบ่อเลี้ยงเป็นที่รู้จักกันจะมีผลต่อ
ความอุดมสมบูรณ์และองค์ประกอบของสายพันธุ์ของจุลินทรีย์ในลำไส้
และสามารถกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์ย่อยอาหาร (มอสส์และคณะ, 2000.)
กิจกรรมเด็กและเยาวชนในกุ้งขาว (มอสส์และคณะ, 2001.
Divakaran และมอสส์, 2004) . ผลกระทบเหล่านี้ยังอาจจะมี
ส่วนร่วมในการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นและอัตราแลกเนื้อของบ่อ waterreared
กุ้งในการศึกษานี้.
กุ้ง W / การรักษา 35-V ได้อย่างมีนัยสำคัญ
น้ำหนักสุดท้ายที่ต่ำกว่าอัตราการเจริญเติบโตและความอยู่รอดและอย่างมีนัยสำคัญ
ที่สูงขึ้น FCR กว่ากุ้ง W / 35 รักษา.
การศึกษาก่อนหน้าการประเมินอาหารวิตามินขาด "ล้าง
น้ำ "ระบบยังส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานที่ด้อยกว่ากุ้ง.
ตัวอย่างเช่น Fenneropenaeus indicus เลี้ยง
อาหารวิตามินขาดเติบโตช้าลงได้มีการเพิ่มสูงขึ้น
อัตราแลกเนื้อและมีการอยู่รอดที่ต่ำกว่า กว่าเอฟ indicus เลี้ยงด้วยอาหาร
ที่มีวิตามินเสริม (เรดดี้ et al., 1999) ในอีก
การศึกษาขาดอาหารวิตามินซี (วิตามินซี-2-ฟอสเฟต,
AAPP) ได้รับการเลี้ยงกุ้งขาวในหมุนเวียน
ของระบบและมีผลในการอยู่รอด 11% หลังจากสี่สัปดาห์ในทางตรงกันข้ามความอยู่รอดของกุ้งที่เลี้ยงด้วย
อาหารที่มีระดับปานกลางถึง ความเข้มข้นสูงของ AAPP อยู่ในช่วง
จาก 92% ถึง 100% ที่น่าสนใจในการแสดงตนของธรรมชาติ
สิ่งมีชีวิตในบ่อเลี้ยงกุ้งแสดงความอยู่รอด N80% และมีอัตราการเติบโต
ในอัตรา 2.0 กรัม / wkwhen เลี้ยงในบ่อดินและอาหารที่ Feda
โดยไม่มีการเสริมวิตามินซี (อเรนซ์และลี, 1997).
มันก็ชี้ให้เห็นว่าสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติ ให้
กุ้งมีปริมาณที่เพียงพอของวิตามินซีที่จะบรรเทา
ผลกระทบที่เป็นอันตรายที่อาจเกิดขึ้นของวิตามินฟีด C-ขาด
เม็ด เป็นไปได้ว่ากุ้งปรับตัวเลือกอาหารของพวกเขา
พฤติกรรมเพื่อชดเชยความไม่สมดุลทางโภชนาการใน
อาหารที่เตรียมไว้โดยสิ้นเชิงเลือกใช้ได้ในหมู่
แหล่งอาหาร (Mayntz et al., 2005) ถึงแม้ว่าการวิจัย
ที่จำเป็นในการตรวจสอบว่ากุ้งจัดแสดงประเภทของการให้อาหารนี้
กลยุทธ์ ในการศึกษาครั้งนี้ไม่มีนัยสำคัญ
แตกต่างในน้ำหนักสุดท้ายอัตราการเติบโตอยู่รอดหรือ FCR
ระหว่างกุ้งใน P / 35-V และ P / 35 การรักษาบอก
ว่ากุ้งชดเชยการขาดวิตามิน
อาหารโดยการบริโภคบ่อธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตที่มีเพียงพอ
วิตามินเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขา.
น้ำบ่อที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้มาจากกลางแจ้ง
บ่อรอบการจัดการสำหรับการเลี้ยงกุ้งอย่างเข้มข้นและ
น้ำมักจะมีความเข้มข้นสูงของอนุภาค
สารอินทรีย์ในรูปแบบของแบคทีเรีย, สาหร่ายและ
microbial- detrital มวลรวม (มอสส์และ Pruder 1995;
Divakaran และมอสส์, 2004) ในการศึกษานี้คลอโรฟิล
ความเข้มข้นอยู่ในช่วง 37.0-221.4 ไมโครกรัม / ลิตรในบ่อ
บำบัดน้ำแสดงให้เห็นการปรากฏตัวของสาหร่าย
บานในรอบบ่อกลางแจ้ง บทบาทของสาหร่าย
และจุลินทรีย์อื่น ๆ ที่เป็นซัพพลายเออร์ที่มีศักยภาพของที่สำคัญ
สารอาหาร tomarine detritivores ได้รับความสนใจบางอย่าง
รวมทั้งบทบาทของพวกเขาในการให้วิตามินและเกลือแร่
(ฟิลลิป, 1984) ตัวอย่างเช่นคาวลีย์และ Chrzanowski
(1980) รายงานว่าการรวมตัวของยีสต์เกลือบึงใน Bcomplex
อาหารขาดวิตามินเลี้ยงไวโอลินปู
บรรเทาผลกระทบเชิงลบของการขาดวิตามิน,
และแหล่งที่มาของเชื้อจุลินทรีย์อื่น ๆ สำหรับวิตามินเหล่านี้รวมถึง
เชื้อแบคทีเรีย (Kutsky, 1981) และ สาหร่าย (Carlucci และ
โบวส์, 1971) ในการศึกษาอื่นบราวน์และคณะ (1999) กำหนด
ปริมาณวิตามินจากสาหร่ายทะเลขนาดเล็กที่ใช้ในการ
เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำรวมทั้งสมาชิกของจำพวก Nannochloropsis,
Chaetoceros และ Thalassiosira จำพวกเหล่านี้
เป็นสมาชิกของชุมชนบ่อยสาหร่ายใน
บ่อกลมที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ (Wyban และสวีนีย์, 1993;
. Otoshi, et al, 2001) ขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบของวิตามิน
เนื้อหาในสาหร่ายที่มีการตีพิมพ์ความต้องการวิตามิน
สำหรับปลาทะเลและกุ้ง, บราวน์และคณะ (1999) สรุป
ว่าสาหร่ายมี ascorbate, โฟเลตและ cobalamin ใน
ส่วนที่เกินจากความต้องการของสัตว์และส่วนใหญ่มี
ปริมาณที่เพียงพอของαโทโคฟีรอ, วิตามินบี, riboflavin,
ไพริดอกซิและไบโอติน ข้อสังเกตเหล่านี้ยืนยัน
ก่อนหน้านี้ทำงานโดย De Roeck-Holtzhauer และคณะ (1991, 1993)
ที่ยังรายงานปริมาณวิตามินสูงในสาหร่าย
ที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แม้จะมีการตีพิมพ์เหล่านี้
ข้อมูลก็ไม่ได้เป็นวิตามิน ifmicroalgal ชัดเจนจะ bioavailable เพื่อ
สัตว์บริโภคและการวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นใน
พื้นที่ การวิจัยเพิ่มเติมนอกจากนี้ยังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะหาจำนวนวิตามิน
andminerals ในจุลินทรีย์อื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
บ่อรวมทั้งเชื้อแบคทีเรียและโปรโตซัวซึ่งเป็น
แหล่งอาหารที่มีศักยภาพสำหรับกุ้ง (DECAMP et al, 2002;.
มอสส์, 2002).
เมื่อเร็ว ๆ นี้ Tacon et al, (2002) กำหนดสารอาหาร
องค์ประกอบของสารอินทรีย์อนุภาคหรือ "จุลินทรีย์
ลอยตัว "ผลิต autochthonously ในการทดลอง zerowater
แลกเปลี่ยนถังใช้สำหรับการวิจัยกุ้ง เหล่านี้
มีจำนวนอนุภาคของแมโครที่สำคัญ (แคลเซียม
ฟอสฟอรัสโพแทสเซียมและแมกนีเซียม) และแร่ธาตุขนาดเล็ก
(ทองแดงเหล็กแมงกานีสและสังกะสี) เช่นเดียวกับชุดของ
อะมิโนและกรดไขมันและดูเหมือนจะเล่น บทบาทสำคัญในการ
โภชนาการกุ้ง ประโยชน์ของการสร้างและการจัดการการ
ลอยตัวของจุลินทรีย์ในการเลี้ยงกุ้งในเชิงพาณิชย์ในขณะนี้เป็นอย่างดี
เอกสาร (แมคอินทอช, 1999; Browdy et al, 2002;. Burford
et al, 2003.) และวิธีการนี้จะกลายเป็นสิ่งสำคัญที่
กลยุทธ์การจัดการทั่วโลก (Rosenberry 2003 ).
ในการสรุปผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามี
ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของการประหยัดน้ำในบ่อเลี้ยงที่อุดมไปด้วยอินทรีย์
วิตามินในอาหารกุ้ง ผลการศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึก
เข้าไปในบทบาทที่สำคัญของจุลินทรีย์ในบ่อกุ้งโภชนาการ โดยการใช้ประโยชน์จากจุลินทรีย์ผลิต endogenously
และเศษซากที่เกี่ยวข้องเกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งและผู้ผลิตอาหารสัตว์
อย่างมีนัยสำคัญสามารถลดระดับวิตามินใน
อาหารกุ้ง, ส่งผลให้ต้นทุนอาหารสัตว์ลดลงโดยไม่ต้อง
สูญเสียการเจริญเติบโตของกุ้งอยู่รอดหรือ FCR.
กิตติกรรมประกาศ
การศึกษาครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนโดยแกรนท์ที่ 59- 5320-7-989
จากสหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตร, การเกษตร
บริการการวิจัย (USDA-ARS) และแกรนท์ที่ 99-38808-
7431 จากกระทรวงเกษตรของสหรัฐสหกรณ์
การศึกษาของรัฐการวิจัยและการขยายบริการ
(USDA-CSREES) เราขอขอบคุณเจฟฟ์โค Clete Otoshi และ
ไอลีนออนท Choo ความช่วยเหลือเกี่ยวกับโครงการนี้และสามที่ไม่ระบุชื่อ
ผู้แสดงความคิดเห็นในการปรับปรุงคุณภาพของต้นฉบับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษานี้ยืนยันก่อนหน้านี้
เกี่ยวกับการเจริญเติบโตเพิ่มผลของบ่อเลี้ยงกุ้งและ L . vannamei
น้ำ ( ลีเบอร์ และ pruder , 1988 ;
มอส et al . , 1992 ; มอส , 1995 ; divakaran andmoss , 2004 ) .
นี้ตามชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งชำนาญในการผลิตกุ้งอินทรีย์ autochthonously

บ่อดิน รวมถึงอนุภาคน้อยกว่า 5.0 μ M
( มอส et al . , 1992 )ในการศึกษานี้ คือ อัตราการเติบโตของ
กุ้งใน P / 35 การ 162 % มากกว่าใน
w / 35 รักษา ในการศึกษาที่คล้ายกันใช้ลดอาหารโปรตีน
( 30 เปอร์เซ็นต์โปรตีนหยาบ ) , อัตราการเจริญเติบโตของกุ้งในบ่อน้ำ
300% มากขึ้นกว่าในน้ำ ( divakaran andmoss
, 2004 ) ในทางตรงกันข้าม ในการศึกษาการใช้อาหารโปรตีนสูง ( 45 )
52 เปอร์เซ็นต์โปรตีนหยาบ ) , การเจริญเติบโตเพิ่มผลของบ่อ
น้ำไม่เด่นชัดและอยู่ระหว่างร้อยละ 48 62 %
( ลีเบอร์ และ pruder , 1988 ; มอส , 1995 ) ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็น
ที่เสริมสร้างการเจริญเติบโตผลของน้ำในบ่อเลี้ยงกุ้งที่สำคัญ rolewhen เล่นมอ

อาหารคุณภาพไม่ดี สรุปนี่คือเพิ่มเติมยืนยันโดยผลการศึกษาความแตกต่าง
ที่ใหญ่ที่สุดในอัตราการเจริญเติบโต ( 306 ) ระหว่างบ่อเลี้ยงกุ้ง
และน้ำเกิดขึ้นเมื่อกุ้งเลี้ยงอาหารที่ยากจนที่สุด ( 35% -
อาหารโปรตีน - วิตามิน ) .
นอกจากเพิ่มการเจริญเติบโต น้ำในบ่อเลี้ยงกุ้งเลี้ยง
มี FCR ที่ต่ำกว่าน้ำในบ่อเลี้ยงกุ้ง
แต่ละสี่อาหาร นี้อาจเป็นผลมาจากการดูดซึมของพฤกษาที่บ่อธรรมชาติ

ภายนอกเสริมอาหารสัตว์ นอกจากนี้ สระน้ำเป็นที่รู้จักกันส่งผลกระทบต่อ
ความอุดมสมบูรณ์และองค์ประกอบชนิดของไส้จุลินทรีย์
( มอส et al . , 2000 ) และสามารถกระตุ้นเอนไซม์ย่อยอาหารในเด็ก L . vannamei
( มอส et al . , 2001 ;
divakaran และตะไคร่น้ำ , 2004 ) ผลกระทบเหล่านี้ยังอาจจะส่งผลต่อการเจริญเติบโตและใช้ปรับปรุง

กุ้งในบ่อ waterreared การศึกษา .
กุ้งในการ W / 35-v มีอย่างมาก
ลดน้ำหนักสุดท้าย อัตราการเจริญเติบโตและการอยู่รอดและใช้สถิติ
ที่สูงกว่ากุ้งใน w / 35 รักษา .
การศึกษาก่อนหน้านี้ประเมินวิตามินขาดอาหารใน " ระบบล้าง
น้ำ " ยังส่งผลให้ด้อยประสิทธิภาพกุ้ง
ตัวอย่างเช่น fenneropenaeus นดิคัสได้รับวิตามินที่ขาดอาหารเติบโตช้า

เปลี่ยนที่สูงขึ้น แสดงให้เห็น และมีการอยู่รอดน้อยกว่า เลี้ยงอาหาร
F . ปลักร้ด้วยอาหารเสริมวิตามิน ( เรดดี้ et al . , 1999 )ในอีกการศึกษา
, อาหารขาดวิตามิน C ( ascorbyl-2-polyphosphate
, ข้อมูล ) คือเลี้ยง L . vannamei ในระบบหมุนเวียนและผลในการอยู่รอด
11% หลังจากสี่สัปดาห์ ในทางตรงกันข้าม การอยู่รอดของกุ้งที่ได้รับอาหารที่มีความเข้มข้นสูงเป็น

ปานกลางมีค่าของข้อมูลจาก 92% เป็น 100 % ที่น่าสนใจในการแสดงตนของพฤกษาธรรมชาติ มีบ่อกุ้งรอด n80
% และมีอัตราการเจริญเติบโต
20 กรัม / wkwhen ที่เลี้ยงในบ่อดิน และ feda อาหาร
ไม่เสริมวิตามินซี ( ลอว์เรนซ์ ลี , 1997 ) .
มันชี้ให้เห็นว่าพฤกษาบ่อธรรมชาติให้
กุ้งกับปริมาณที่เพียงพอของวิตามิน ซี เพื่อลดผลคงศักยภาพของวิตามิน c-deficient ฟีด
เม็ด เป็นไปได้ว่า กุ้งปรับพฤติกรรมของการเลือกอาหารเพื่อชดเชยความไม่สมดุลทางโภชนาการ

ในเตรียมอาหารโดยการเลือกของต่างกัน ทรัพยากรอาหารใช้ได้
( mayntz et al . , 2005 ) , แม้ว่าการวิจัย
จำเป็นต้องตรวจสอบว่ากุ้งจัดแสดงชนิดนี้เลี้ยง
กลยุทธ์ ในการศึกษาไม่มีความสัมพันธ์
ความแตกต่างในน้ำหนัก สุดท้าย อัตราการรอดการเจริญเติบโตหรือ FCR
ระหว่างกุ้งใน P / 35-v และการรักษาแนะนำ
P / 35กุ้งชดเชยวิตามินที่ขาด
อาหารโดยการบริโภคบ่อธรรมชาติพฤกษาที่มีวิตามินที่เพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขา
.
สระน้ำที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ มาจากบ่อรอบสระ
จัดการเลี้ยงกุ้งให้เข้มข้น และน้ำ
มักจะมีความเข้มข้นสูงของอนุภาค
สารอินทรีย์ในรูปของสาหร่าย แบคทีเรีย และ
แฮบโพลไทป์ของมวลรวม ( มอส และ pruder , 1995 ;
divakaran และตะไคร่น้ำ , 2004 ) การศึกษาปริมาณความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 35 ถึง 221.4
μกรัม / ลิตร ในบ่อ
น้ำทรีทเม้นต์เพื่อบ่งชี้สถานะของบลูมสาหร่าย
ในสระน้ำรอบสระ . บทบาทของสาหร่ายและจุลินทรีย์อื่น ๆซัพพลายเออร์

tomarine ศักยภาพของสารอาหารจำเป็น detritivores
ได้รับความสนใจบางอย่างรวมถึงบทบาทในการให้วิตามินและแร่ธาตุ
( Phillips , 1984 ) ตัวอย่างเช่น คาวลีย์ และ chrzanowski
( 1980 ) ได้รายงานว่า การรวมของเกลือบึงยีสต์ในอาหารเลี้ยงขาดวิตามิน bcomplex

เครดิต ปูก้ามดาบ ผลเสียจากการขาดวิตามินและจุลินทรีย์อื่น ๆแหล่ง

วิตามินเหล่านี้รวมถึงแบคทีเรีย ( kutsky , 1981 ) และสาหร่ายขนาดเล็ก ( Carlucci
Bowes และ ,1971 ) ในการศึกษาอื่น บราวน์ และคณะ ( 1999 ) กำหนดปริมาณวิตามินของ

สาหร่ายมักใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ รวมถึงสมาชิกของสกุล nannochloropsis
, Chaetoceros , และ thalassiosira . เหล่านี้สกุล
บ่อยสมาชิกของชุมชนสาหร่ายใน
รอบสระน้ำที่ใช้ในการศึกษานี้ ( และ wyban สวีนีย์ , 1993 ;
โอโตชิ et al . , 2001 ) เปรียบเทียบวิตามิน
เนื้อหาในสาหร่ายขนาดเล็กที่มีการเผยแพร่ความต้องการ
สำหรับปลาทะเลและกุ้งวิตามินสีน้ำตาล et al . ( 1999 ) พบว่าสาหร่ายขนาดเล็กประกอบด้วย
ชาโฟเลตและวิตามินบี 12 ใน
เกินความต้องการของสัตว์ และส่วนใหญ่มีปริมาณแอลฟาโทโคเฟอรอล
เพียงพอ วิตามินบี
, pyridoxine และไบโอติน ข้อสังเกตเหล่านี้ยืนยัน
ก่อนหน้านี้ทำงานโดย เดอ roeck holtzhauer et al . ( 1991 , 1993 )
ใครมีปริมาณวิตามินสูงในสาหร่ายขนาดเล็ก
ทั่วไปที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แม้เหล่านี้ตีพิมพ์
ข้อมูลไม่ชัดเจน ifmicroalgal

เป็นวิตามินในการบริโภคสัตว์และการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นในพื้นที่นี้

การวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นที่จะหาวิตามิน
andminerals จุลินทรีย์อาศัยอยู่ในบ่อเลี้ยงสัตว์น้ำ
รวมทั้งแบคทีเรียและโปรตัวซัวส์ ซึ่ง
แหล่งอาหารที่มีศักยภาพสำหรับกุ้ง ( หลบหนี et al . , 2002 ;
มอส , 2002 ) .
เมื่อเร็วๆ นี้ tacon et al . ( 2002 ) กำหนดองค์ประกอบธาตุอาหาร
อนุภาคสารอินทรีย์ หรือ " จุลินทรีย์
ฟล็อค " ผลิต autochthonously ในการทดลอง zerowater
ตรารถถังที่ใช้วิจัยกุ้ง อนุภาคเหล่านี้
ประกอบด้วยหมายเลขของแมโคร -
สำคัญ ( แคลเซียม ฟอสฟอรัส โพแทสเซียมและแมกนีเซียม ) และไมโคร
( แร่ธาตุทองแดง เหล็ก แมงกานีส และสังกะสี ) เช่นเดียวกับชุดของ
กรดอะมิโน และกรดไขมัน และปรากฏมีบทบาทสําคัญใน
อาหารกุ้ง ประโยชน์ของการสร้างและการจัดการ
จุลินทรีย์ในการเลี้ยงกุ้งเชิงพาณิชย์ฟลอคตอนนี้ดี
เอกสาร ( แมคอินทอช , 1999 ; browdy et al . , 2002 ; เบอร์ฟอร์ด
et al . , 2003 ) และวิธีการนี้เป็นสำคัญ
กลยุทธ์ทั่วโลกการจัดการ ( โรเซินแบร์รี่ , 2003 ) .
สรุปจากผลการศึกษานี้บ่งชี้ว่ามีการเจียดผลของอินทรีย์

รวยบ่อน้ำวิตามินในอาหารกุ้ง ผลลัพธ์เหล่านี้ให้ข้อมูลเชิงลึก
ในบทบาทสําคัญของบ่อจุลินทรีย์ในอาหารกุ้ง โดยการใช้ประโยชน์ endogenously ผลิตจุลินทรีย์
ที่เศษซากกุ้งเกษตรกรและผู้ผลิตอาหาร
อย่างมากสามารถลดระดับวิตามินในอาหาร
กุ้ง ส่งผลให้ลดต้นทุนอาหารสัตว์โดยไม่
สูญเสียการเจริญเติบโต กุ้งรอด หรือเปลี่ยน .
ขอบคุณ

ไม่ การศึกษานี้ได้รับการสนับสนุนโดย 59-5320-7-989 Grant จากกรมวิชาการเกษตรของสหรัฐอเมริกาบริการวิจัยการเกษตร
( usda-ars ) , และให้เปล่า 99-38808 -
7431 จากอเมริกา ภาควิชาสหกรณ์การเกษตร
การศึกษาวิจัยของรัฐและส่งเสริมการให้บริการ
( usda-csrees ) ขอขอบคุณ เจฟฟ์ โคดี้ clete โอโตชิและ
ชูไอลีนช่วยกับโครงการนี้ และสามการตรวจสอบนิรนาม
สำหรับการปรับปรุงคุณภาพต้นฉบับ