OBJECTIVE: Although nonadherence wi

OBJECTIVE: Although nonadherence with the antipsychotic medication regimen is a common barrier to the effective treatment for schizophrenia, knowledge is limited about how to improve medication adherence. This systematic literature review examined psychosocial interventions for improving medication adherence, focusing on promising initiatives, reasonable standards for conducting research in this area, and implications for clinical practice. METHOD: Studies were identified by computerized searches of MEDLINE and PsychLIT for the years between 1980 and 2000 and by manual searches of relevant bibliographies and conference proceedings. Key articles were summarized. RESULTS: Thirteen (33%) of 39 identified studies reported significant intervention effects. Although interventions and family therapy programs relying on psychoeducation were common in clinical practice, they were typically ineffective. Concrete problem solving or motivational techniques were common features of successful programs. Interventions targeted specifically to problems of nonadherence were more likely to be effective (55%) than were more broadly based treatment interventions (26%). One-half (four of eight) of the successful interventions not specifically focused on nonadherence involved an array of supportive and rehabilitative community-based services. CONCLUSIONS: Psychoeducational interventions without accompanying behavioral components and supportive services are not likely to be effective in improving medication adherence in schizophrenia. Models of community care such as assertive community treatment and interventions based on principles of motivational interviewing are promising. Providing patients with concrete instructions and problem-solving strategies, such as reminders, self-monitoring tools, cues, and reinforcements, is useful. Problems in adherence are recurring, and booster sessions are needed to reinforce and consolidate gains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: แม้ว่าจะไม่ร่วมมือกับระบบการปกครองยารักษาโรคจิตเป็นอุปสรรคร่วมกันในการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยโรคจิตเภทความรู้มีข้อ จำกัด เกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ รีวิวนี้วรรณกรรมระบบการตรวจสอบการแทรกแซงทางจิตสังคมสำหรับการปรับปรุงการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอโดยมุ่งเน้นที่ความคิดริเริ่มที่มีแนวโน้มมาตรฐานที่เหมาะสมในการดำเนินการวิจัยในพื้นที่นี้และผลกระทบต่อการปฏิบัติทางคลินิก วิธีการ: การศึกษาโดยระบุว่าการค้นหาคอมพิวเตอร์ของ MEDLINE และ PsychLIT สำหรับปีระหว่างปี 1980 และปี 2000 และจากการค้นหาเอกสารอ้างอิงที่เกี่ยวข้องและดำเนินการประชุม บทความที่สำคัญสรุปได้ ผลการศึกษา: สิบสาม (33%) 39 ระบุการศึกษารายงานผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญการแทรกแซง แม้ว่าการแทรกแซงและโปรแกรมครอบครัวบำบัดสุขภาพจิตอาศัยอยู่ร่วมกันในการปฏิบัติทางคลินิกที่พวกเขามักจะไม่ได้ผล ปัญหาคอนกรีตแก้หรือเทคนิคสร้างแรงบันดาลใจเป็นคุณสมบัติทั่วไปของโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จ การแทรกแซงเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงในการแก้ไขปัญหาความไม่ร่วมมือของมีแนวโน้มที่จะมีผลบังคับใช้ (55%) มากกว่าขึ้นอยู่วงกว้างมากขึ้นการแทรกแซงการรักษา (26%) ครึ่งหนึ่ง (สี่แปด) ของการแทรกแซงที่ประสบความสำเร็จไม่ได้มุ่งเน้นเฉพาะในความไม่ร่วมมือที่เกี่ยวข้องกับอาร์เรย์ของการสนับสนุนและฟื้นฟูการบริการชุมชนตาม โดยสรุปแล้วการแทรกแซงสุขภาพจิตโดยไม่ต้องมาพร้อมกับส่วนประกอบพฤติกรรมและการบริการสนับสนุนไม่น่าจะมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอในผู้ป่วยโรคจิตเภท รูปแบบของการดูแลชุมชนเช่นการรักษาชุมชนและการแทรกแซงการแสดงออกที่เหมาะสมบนพื้นฐานของหลักการของการสัมภาษณ์มีแนวโน้มสร้างแรงบันดาลใจ ให้บริการผู้ป่วยที่มีคำแนะนำที่เป็นรูปธรรมและกลยุทธ์การแก้ปัญหาเช่นการแจ้งเตือนเครื่องมือตรวจสอบตนเองชี้นำและเสริมเป็นประโยชน์ ปัญหาในการยึดมั่นจะเกิดขึ้นและการสนับสนุนที่มีความจำเป็นที่จะเสริมสร้างและรวมกำไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : แม้ว่าแล

กับ regimen ยาจิตคือ อุปสรรคร่วมกัน เพื่อการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยจิตเภท ความรู้ จำกัด เกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา . การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบตรวจสอบการแทรกแซงทางจิตสังคมนี้เพื่อปรับปรุงการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา เน้นโครงการสัญญามาตรฐานที่เหมาะสมสำหรับการวิจัยในพื้นที่นี้ และสำหรับการปฏิบัติทางคลินิก วิธีการ : การศึกษากลุ่มคอมพิวเตอร์และการค้นหาของ Medline psychlit สำหรับระหว่างปี 1980 และ 2000 และคู่มือการค้นหาของบรรณานุกรมที่เกี่ยวข้องและการดำเนินการประชุม บทความสำคัญสรุปได้ . ผลลัพธ์ :สิบสาม ( 33% ) 39 ระบุการศึกษารายงานผลการทดลองทางสถิติ แม้ว่าการแทรกแซงและครอบครัวบำบัดสุขภาพจิตโปรแกรมอาศัยอยู่ร่วมกันในการปฏิบัติทางคลินิก , พวกเขามักจะไม่ได้ผล คอนกรีตการแก้ปัญหาหรือแรงจูงใจเทคนิคเป็นคุณลักษณะทั่วไปของโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จโดยเป้าหมายเฉพาะปัญหาแลมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพ ( 55% ) มากกว่าเป็นวงกว้างมากขึ้น จากการแทรกแซงการรักษา ( 26% ) ครึ่งหนึ่ง ( สี่แปด ) ของการแทรกแซงที่ประสบความสำเร็จ ไม่เน้นเฉพาะในแลเกี่ยวข้องกับ array ของการฟื้นฟูชุมชนสนับสนุนและบริการ สรุปการแทรกแซง psychoeducational โดยไม่ประกอบส่วนประกอบเชิงพฤติกรรม และสนับสนุนการให้บริการจะไม่ได้มีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพในการเพิ่มความร่วมมือในการรักษาด้วยยาของโรคจิตเภท รูปแบบของการดูแลชุมชน เช่น ชุมชนที่มีการรักษาและการแทรกแซงจากหลักการของแรงจูงใจสัมภาษณ์เป็นสัญญาการให้คำแนะนำผู้ป่วยด้วยคอนกรีต และกลยุทธ์ในการแก้ปัญหา เช่น การแจ้งเตือนตนเอง , เครื่องมือ , คิว และกองกำลังเสริม จะเป็นประโยชน์ ปัญหาในการเป็นซ้ำและผู้สนับสนุนการประชุมจะต้องเสริมสร้างและรวมกำไร