A blast of wind came at the back of

A blast of wind came at the back of his neck. Clenching his teeth, Bai Yunfei poured all of his soulforce into his legs and pushed them against the ground fiercely. The stone slabs of the street under his feet immediately shattered and his body also dashed away several inches in the blink of an eye thanks to this outburst of soulforce.

Seeing that his grab was about to miss, Liu Cheng gave a cold snort and turned the claw into a palm. His right arm then suddenly reached out a bit further, allowing the palm to hit Bai Yunfei in the middle of his back. This was none other than the Arm Lengthening Palm!

“Pu!”

Bai Yunfei spouted another mouthful of blood. His speed increased again, but this happened because this palm strike had hit him, sending him flying forwards ten something meters before leaving him lying on the ground.

A cold expression showed up in Liu Cheng’s eyes. Without slowing down, he rushed up, wanting to grab the opponent.

However, when he was only three or four meters away form Bai Yunfei, his expression changed all of a sudden. He unexpectedly stopped moving forwards and hurriedly backed off right away!

“Whiz… Clang!”

The moment he retreated, a whizzing sound came from the distance through the darkness. A streak of cold light then approached him and in the blink of an eye landed on the place where he had just been.

A sword about one meter long had pierced into that stone slab. Its hilt was shaking slightly, creating slight buzzing sounds.

Liu Cheng stood still staring ahead cautiously with a solemn expression.

“Who dares to run wild in the territory of my Green Willow School?!” A question was shouted then several silhouettes appeared in his field of vision. Judging from their appearances, they should all be women. They were dressed entirely in white clothes adorned with various green patches which looked like willow leaves. As they walked, the corners of their skirts swayed slightly, making those patches appear to be willow leaves fluttering in the wind, which felt rather ethereal under the dim light of the night.

“Green Willow School!” Liu Cheng’s pupils contracted. His expression become even more solemn.

This group of people was not slow either. By the time Liu Cheng could see them clearly, they had almost already gone up to his face. They stopped beside Bai Yunfei. Two beautiful figures then dashed out and helped him up from the ground.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การระเบิดของลมมาที่ด้านหลังของคอของเขา กำฟันของเขาตากใบ Yunfei เททั้งหมดของ Soulforce ของเขาเข้าไปในขาของเขาและผลักดันให้พวกเขากับพื้นดินอย่างรุนแรง แผ่นหินของถนนใต้ฝ่าเท้าของเขาแตกทันทีและร่างกายของเขายังประห่างออกไปหลายนิ้วในพริบขอบคุณตาระเบิดของ Soulforce นี้. เห็นว่าคว้าของเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการพลาดหลิวเฉิงให้ Snort ที่หนาวเย็นและหัน กรงเล็บเข้าปาล์ม แขนขวาของเขาแล้วก็เอื้อมมือออกบิตต่อช่วยให้ปาล์มที่จะตีตากใบ Yunfei ในช่วงกลางของหลังของเขา นี่เป็นใครอื่นนอกจากแขนยาวปาล์ม! "ปู" Bai Yunfei spouted คำหนึ่งของเลือดอีก ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะฝ่ามือฟาดนี้ได้ตีเขาส่งเขาบินไปข้างหน้าสิบเมตรบางสิ่งบางอย่างก่อนที่จะปล่อยให้เขานอนอยู่บนพื้น. นิพจน์เย็นปรากฏตัวขึ้นในสายตาของหลิวเฉิง โดยไม่ชะลอตัวลงเขารีบวิ่งขึ้นต้องการที่จะคว้าฝ่ายตรงข้าม. แต่เมื่อเขาอยู่ห่างออกไปเพียงสามหรือสี่เมตรแบบฟอร์มใบ Yunfei การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปในทันที เขาไม่คาดคิดหยุดการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและรีบถอยออกไปทันที! "หวือ ... เสียงดังกราว!" ขณะที่เขาถอยเสียงหวือมาจากระยะไกลผ่านความมืด แนวของแสงเย็นแล้วเดินเข้ามาใกล้เขาและในพริบตาลงบนสถานที่ที่เขาได้รับเพียงแค่. ดาบประมาณหนึ่งเมตรยาวได้เจาะเข้าไปในแผ่นหินที่ ด้ามของมันก็สั่นเล็กน้อยสร้างหึ่งเล็กน้อยเสียง. หลิวเฉิงยังคงยืนนิ่งจ้องมองไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม. "ใครกล้าที่จะเรียกป่าในดินแดนของวิลโลว์โรงเรียนสีเขียวของฉัน ?!" คำถามที่ถูกตะโกนแล้วหลายเงาของเขาปรากฏอยู่ใน ด้านการมองเห็น ตัดสินจากการปรากฏตัวของพวกเขาทั้งหมดควรจะผู้หญิง พวกเขาได้รับการแต่งตัวทั้งหมดในเสื้อผ้าสีขาวประดับด้วยแพทช์สีเขียวต่างๆที่ดูเหมือนใบวิลโลว์ ขณะที่พวกเขาเดินมุมของกระโปรงของพวกเขาเปี่ยมไปเล็กน้อยทำให้แพทช์เหล่านั้นดูเหมือนจะเป็นใบ Willow กระพือในลมซึ่งรู้สึกค่อนข้างไม่มีตัวตนอยู่ภายใต้แสงสลัวของคืน. "กรีนวิลโลว์โรงเรียน!" นักเรียนหลิวเฉิงหดตัว การแสดงออกของเขากลายเป็นเคร่งขรึมมากขึ้น. กลุ่มคนนี้ไม่ได้ชะลอการอย่างใดอย่างหนึ่ง ตามเวลาที่หลิวเฉิงได้เห็นพวกเขาได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้หายไปเกือบแล้วถึงใบหน้าของเขา พวกเขาหยุดอยู่ข้างใบ Yunfei สองร่างที่สวยงามแล้วประออกมาและช่วยให้เขาขึ้นมาจากพื้นดิน